នៅក្នុងសៀវភៅទីពីរនៃព្រះគម្ពីរ គឺសៀវភៅនិក្ខមនំ ព្រះទ្រង់បានបង្ហាញអង្គទ្រង់ទៅកាន់បុរសម្នាក់ ឈ្មោះថាម៉ូសេ ហើយ ទ្រង់បានបញ្ជូនឲ្យគាត់ទៅដឹកនាំជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ លោកម៉ូសេ មានអារម្មណ៍សង្ស័យថា ពួកអ៊ីស្រាអែល នឹងមិនស្តាប់គាត់នោះទេ ដូច្នេះគាត់សួរព្រះអង្គ សំនួរយ៉ាងសំខាន់មួយ។ ម៉ូសេ​ក៏​ទូល​ទៅ​ព្រះ​ថា មើល កាល​ណា​ទូលបង្គំ​ទៅ​ប្រាប់​ពួក​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល​ថា ព្រះ​នៃ​ឰយុកោ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​គេ​សួរ​ទូលបង្គំ​ថា តើ​ព្រះ‌ទ្រង់​ព្រះ‌នាម​ជា​អ្វី នោះ​តើ​ត្រូវ​ឲ្យ​ទូលបង្គំ​ប្រាប់​គេ​ថា​ដូច​ម្តេច ព្រះ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ទៅ​ម៉ូសេ​ថា «អញ​ជា​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះ» រួច​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ទៀត​ថា ឯង​ត្រូវ​ឆ្លើយ​ប្រាប់​ដល់​ពួក​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល​ដូច្នេះ​ថា ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា (១៥) ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​មាន​បន្ទូល​នឹង​ម៉ូសេ​ទៀត​ថា ចូរ​និយាយ​នឹង​ពួក​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល​ដូច្នេះ​ថា ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ជា​ព្រះ​នៃ​ពួក​ឰយុកោ​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​ជា​ព្រះ​នៃ​អ័ប្រា‌ហាំ ជា​ព្រះ​នៃ​អ៊ីសាក ហើយ​ជា​ព្រះ​នៃ​យ៉ាកុប​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ជា​ឈ្មោះ​អញ​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច ហើយ​ក៏​សំរាប់​ជា​សេចក្ដី​រំឭក​ពី​អញ ដល់​គ្រប់​ទាំង​ដំណ​រៀង‌រាប​ត​ទៅ (និក្ខមនំ ៣:១៣-១៥) នៅក្នុងខ ១៥ ព្រះអង្គបង្ហាញព្រះនាមព្រះអង្គថា יְהוָ֥ה (យ៉ាវេហ៍)។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា នោះ​ជា​ឈ្មោះ​ទ្រង់​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច ហើយ​ក៏​សំរាប់​ជា​សេចក្តី​រំឭក ​ពី​ទ្រង់ដល់​គ្រប់ ​ទាំង​ដំណ​រៀងរាប​ត​ទៅ។ ព្រះនាមទ្រង់ត្រូវបានសរសេរចំនួន ៦២១៨ដង នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ លើសជាងពាក្យ ណា ផ្សេងៗទៀតសម្រាប់ព្រះ។ នៅក្នុងភាសាខ្មែរ ត្រូវបានគេបកប្រែថា ព្រះយេហូវ៉ា នៅក្នុងព្រះគម្ពីរបកប្រែ ចាស់ (ពគប) ហើយ ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងគម្ពីរបកប្រែថ្មី (គខប)។ នៅក្នុងភាសាអង់គ្លេស ត្រូវបានបកប្រែថា ‘the LORD’ ដែលសរសេរជាអក្សរធំទាំងអស់ជាភាសាអង់គ្លេស។ តើព្រះនាមព្រះអង្គមានអត្ថន័យយ៉ាងដូចម្តេច? ព្រះនាមរបស់ព្រះ មានភាពស្រដៀងគ្នាទៅកាន់ពាក្យក្នុងភាសាហេព្រើរ ដែលមានន័យថា ‘I AM’ «អញ​ជា​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះ» (យើងគឺជាយើង)។ ទោះបីវាជាការមិនអាចទៅរួចក្នុងការបកប្រែឲ្យចំត្រឹមត្រូវក៏ដោយ ព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គមានន័យថា ‘អង្គបុគ្គលដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច’ ‘គឺជាអង្គបុគ្គលដែលតែងតែរមានវត្តមាន តាំងពីណាពីណៃមក’ ‘គឺជាអង្គ បុគ្គលដែលបានមានវត្តមានតាំងពីមុនមក រហូតដល់សព្វថ្ងៃ ហើយជា រៀងរហូតតទៅ’។ ដូច្នេះព្រះនាម ព្រះអង្គ ពណ៌នាពីភាពជាព្រះរបស់ទ្រង់ ដែលទ្រង់គង់នៅស្ថិតស្ថេរ អស់ កល្បជានិច្ច ហើយគ្មានការប្រែប្រួល នោះឡើយ។

ដំបូង នៅអស់កល្បជានិច្ច មានន័យថាគ្មានទីចាប់ផ្ដើម។ គ្រប់យ៉ាងដែល ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត សុទ្ធតែមានទីចាប់ផ្ដើម។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមិនមានទីចាប់ផ្ដើមទេ។ គ្មាននរណា បង្កើតព្រះអង្គឡើយ។ ព្រះអង្គគង់នៅតាំងតែពីអស់កល្បមកម្ល៉េះ។ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ជា​អ្នក​គ្រប់​គ្រង ទ្រង់​ប្រដាប់​អង្គ​ដោយ​ភាព​ដ៏​រុងរឿង​ឧត្តម ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​ប្រដាប់​អង្គ ដោយ​តេជានុភាព ព្រម​ទាំង​ក្រវាត់​អង្គ ដោយ​សេចក្តី​នោះ​ដែរ ឯ​លោកីយ៍​នោះ​បាន​តាំង​មាំមួន និង​រង្គើ​មិន​បាន​ឡើយបល្ល័ង្ក​ទ្រង់​បាន​តាំង​នៅ ចាប់​តាំង​ពី​ចាស់​បូរាណ គឺ​មាន​ទ្រង់​តាំង​តែ​ពី​អស់កល្ប​រៀង​មក (ទំនុកតម្កើង ៩៣:១-២) មួយទៀត នៅអស់កល្បជានិច្ចមានន័យថា គ្មានទីបញ្ចប់ទេ។ រ​បស់គ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែមានទីបញ្ចប់។ ប៉ុន្តែព្រះអង្គជាព្រះដែលគង់នៅអស់កល្ប ហើយទ្រង់គ្មានទីបញ្ចប់ទេ។ អស់​ទាំង​ថ្ងៃ​អាយុ​នៃ​ទូលបង្គំ ដូច​ជា​ស្រមោល​ដែល​ជ្រេ​ទៅ ហើយ​ទូលបង្គំ​ក្រៀម​ទៅ​ដូច​ជា​ស្មៅ។ ប៉ុន្តែ ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ ទ្រង់​នឹង​គង់​សោយរាជ្យ នៅ​អស់កល្ប​ជានិច្ច ហើយ​នឹង​មាន​សេចក្តី​នឹក​ចាំ​ពី​ទ្រង់ នៅ​អស់​ទាំង​ដំណ​មនុស្ស​ត​ទៅ។ (ទំនុកតម្កើង ១០២:១១-១២) កាល​ដើម​ដំបូង​ទ្រង់​បាន​តាំង​ឫស​ផែនដី ហើយ​ផ្ទៃ​មេឃ​ក៏​ជា​ស្នាដៃ​របស់​ព្រះហស្ត​ទ្រង់​ដែរ របស់​ទាំង​នោះ​នឹងវិនាស​សូន្យ​ទៅ​ពិត តែ​ទ្រង់​នឹង​ស្ថិតស្ថេរ​នៅ​វិញ អើ របស់​ទាំង​នោះ​នឹង​ចាស់​ទៅ ដូច​ជា​សំលៀកបំពាក់ ហើយ​ទ្រង់​នឹង​ផ្លាស់​ចេញ​ដូច​ជា​ផ្លាស់​អាវ ដូច្នេះ​នឹង​បាន​ផ្លាស់​ចេញ​ជា​ពិត ប៉ុន្តែ ឯ​ទ្រង់ៗ​នៅ​ដដែល ហើយ​ព្រះជន្ម​ទ្រង់​មិន​ចេះ​ផុត​ឡើយ។ (ទំនុកតម្កើង ១០២:២៥-២៧) សកលលោកក៏មិននៅអស់កល្បជានិច្ចទេ។ សកលលោក សុទ្ធតែមានទីចាប់ផ្ដើ ហើយមានទីបញ្ចប់។ គ្រប់ការបង្កើតទាំងអស់ មានដែនកំណត់នៅក្នុងពេលវេលា តែព្រះគ្មានដែនកំណត់នៅក្នុងពេលវេលាទេ។ ព្រះអង្គ “ចាប់​តាំង​ពី​អស់កល្ប រៀង​ទៅ​ដល់​អស់កល្ប​ជានិច្ច”។ ឱ​ព្រះអម្ចាស់​អើយ ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ជា​ទី​អាស្រ័យ​នៅ​នៃ​យើង​ខ្ញុំ នៅ​អស់​ទាំង​ដំណ​ត​មក គឺ​មុន​ដែល​អស់​ទាំង​ភ្នំ​បាន​កើត​ឡើង ក្នុង​កាល​ដែល​ទ្រង់​មិន​ទាន់​បង្កើត​ផែនដី និង​មនុស្ស​លោក​នៅ​ឡើយ ចាប់​តាំង​ពី​អស់កល្ប រៀង​ទៅ​ដល់​អស់កល្ប​ជានិច្ច នោះ​គឺ​ទ្រង់​ហើយ​ជា​ព្រះ។ (ទំនុកតម្កើង ៩០:១-២) ព្រោះព្រះអង្គតែងតែគង់នៅ ព្រះអង្គគឺ អចិន្ត្រៃយ៍។ ព្រះអង្គ គឺជាការពិតដែលនៅអចិន្ត្រៃយ៍តែមួយ។ គ្រប់ របស់ផ្សេងៗ គឺនៅបណ្ដោះអាសន្ន។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គគង់នៅជានិច្ច។ ព្រះអង្គគឺ គង់នៅ "តាំងពី មុនអស់កល្ប នៅជាន់ឥឡូវនេះ ហើយទៅដល់អស់កល្បជានិច្ចតទៅ" សូមឱ្យទ្រង់បានសិរីល្អ ឫទ្ធានុភាព ព្រះចេស្តា និង​អំណាច តាំង​ពី​មុន​អស់​កល្ប នៅ​ជាន់​ឥឡូវ​នេះ ហើយ​ទៅ​ដល់​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​ត​ទៅ (យូដា ២៥)

ខាងក្រោមនេះគឺជាចំនុចគន្លឹះចំបង ដែលព្រះគម្ពីរបង្រៀនយើងអំពីព្រះអង្គគឺជាព្រះសព្វវត្តមាន (១) គ្មានកន្លែងណា ដែលអាចផ្ទុកព្រះវត្តមានទ្រង់បានឡើយ ហើយទ្រង់មិនដែលអវត្តមាននៅកន្លែង ណាមួយឡើយ។ “យីអើ តើ​ព្រះ​នឹង​គង់​លើ​ផែនដី​ជា​ប្រាកដ​ឬ មើល ផ្ទៃ​មេឃ និង​អស់​ទាំង​ជាន់​នៃ​ផ្ទៃ​មេឃ នោះ​មិន​ល្មម​ ឲ្យ​ទ្រង់​គង់​ចុះ​ទៅ​ហើយ ចំណង់​បើ​ព្រះវិហារ​ដែល​ទូលបង្គំ​បាន​ស្អាង​នេះ តើ​នឹង​ចង្អៀត​អម្បាលម៉ាន ​ទៅ​ទៀត” (១ ពង្សាវតារក្សត្រ ៨:២៧) (២) ព្រះអង្គគង់នៅពាសពេញស្ថានសួគ៍ និងផែនដី។ “ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​សួរ​ថា តើ​អញ​ជា​ព្រះ​ដែល​នៅ​ឆ្ងាយ ឥត​នៅ​ជិត​បង្កើយ​ផង​ដែរ​ឬ​អី ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​សួរ​ដូច្នេះ​ទៀត​ថា តើ​មាន​អ្នក​ណា​នឹង​ពួន​ខ្លួន​នៅ​ទី​សំងាត់​ឯ​ណា ឲ្យ​អញ​មើល​មិន​ឃើញ ​បាន​ឬ តើ​អញ​មិន​នៅ​ពេញ​ស្ថានសួគ៌ និង​ផែនដី​ផង​ទេ​ឬ​អី នេះ​ជា​ព្រះបន្ទូល​នៃ​ព្រះយេហូវ៉ា” (យេរេមា ២៣:២៣-២៤) (៣) ព្រះអង្គមានព្រះវត្តមានគង់នៅគ្រប់ទីកន្លែង - គ្មានកន្លែងណា ទ្រង់អវត្តមាន ហើយគ្មានកន្លែង ណាដែលមានភាពធំធេងខ្ពង់ខ្ពស់ជាងព្រះឡើយ។ ទ្រង់​បាន​ព័ទ្ធ​ទូលបង្គំ​ជិត​ពី​មុខ​ពី​ក្រោយ ហើយ​បាន​ដាក់​ព្រះហស្ត​លើ​ទូលបង្គំ ការ​ដឹង​ច្បាស់​យ៉ាង​នេះ ក៏​អស្ចារ្យ​ហួស​ល្បត់​ទូលបង្គំ ហើយ​ខ្ពស់​ដល់ម៉្លេះ បាន​ជា​ទូលបង្គំ ឈោង​មិន​ដល់​សោះ តើ​ទូលបង្គំ​នឹង​ទៅ​ឯ​ណា ឲ្យ​រួច​ពី​ព្រះវិញ្ញាណ​ទ្រង់ តើ​នឹង​រត់​ទៅ​ឯ​ណា ឲ្យ​រួច​ពី​ព្រះភក្ត្រ​ទ្រង់ ទោះ​បើ​ទូលបង្គំ​នឹង​ឡើង​ទៅ​ឯ​ស្ថានសួគ៌ ក៏​មាន​ទ្រង់​សណ្ឋិត​នៅ​ទី​នោះ ទោះ​បើ​ទូលបង្គំ​នឹង​រៀប​ដំណេក​នៅ​ស្ថាន​ឃុំ ព្រលឹង​មនុស្ស​ស្លាប់ នោះ​ក៏​ឃើញ​មាន​ទ្រង់សណ្ឋិត​នៅ​ដែរ ទោះ​បើ​ទូលបង្គំ​នឹង​យក​ស្លាប​នៃ​បច្ចូសកាល ហោះ​ទៅ​នៅ​ឯ​ទី​បំផុត​នៃ​សមុទ្រ គង់​តែ​ព្រះហស្ត​ទ្រង់​នឹង​នាំ​ទូលបង្គំ​នៅ​ទី​នោះ ហើយ​ព្រះហស្ត​ស្តាំ​ទ្រង់​នឹង​ក្តាប់​ទូលបង្គំ​ដែរ (ទំនុកតម្កើង ១៣៩:៥-១០)

ដើម្បីធ្វើការសង្ខេប ចំនុចគន្លិះចំបង ដែលព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនយើងអំពីព្រះដំរិះរបស់ព្រះគឺ : (១) ព្រះអង្គមានព្រះដំរិះយ៉ាងឥតខ្ចោះ ហើយការយល់ដឹងរបស់ទ្រង់គ្មានដែនកំណត់ឡើយ។ ទ្រង់​រាប់​ចំនួន​នៃ​អស់​ទាំង​ផ្កាយក៏​ហៅ​បាន​តាម​ឈ្មោះ​ទាំង​អស់ព្រះអម្ចាស់​នៃ​យើង​ខ្ញុំ​ទ្រង់​ធំ​ប្រសើរហើយ​មាន​ឫទ្ធានុភាព​ក្រៃលែងឯ​ប្រាជ្ញាញាណ​របស់​ទ្រង់​ក៏​យល់​គ្រប់​ទាំង​អស់ (ទំនុកតម្កើង ១៤៧:៤-៥) “ឱ​យ៉ូប​អើយ សូម​ស្តាប់​សេចក្តី​នេះ​ចុះ សូម​ឈរ​ឲ្យ​នឹង ហើយ​ពិចារណា​អស់​ទាំង​ការ​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ​សិន តើ​លោក​ជ្រាប​ពី​ព្រះ​ទ្រង់​ដាក់​កំរិត​របស់​ទាំង​នោះជា​យ៉ាង​ណា ពី​ទ្រង់​ធ្វើ​ឲ្យ​ផ្លេកបន្ទោរ​នៃ​ពពក​ទ្រង់​ភ្លឺផ្លេកៗ​ ដូច​ម្តេច​ឬ​ទេ តើ​លោក​យល់​ពី​ទំងន់​នៃ​ពពក​ជា​យ៉ាង​ណា គឺ​ជា​កិច្ចការ​អស្ចារ្យ​របស់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ដំរិះ​សព្វ​គ្រប់ ​ឬ​ទេ” (យ៉ូប ៣៧:១៤-១៦) (២) ព្រះអង្គជ្រាបស្គាល់គ្រប់យ៉ាងអំពីចក្រវាឡ ដែលទ្រង់បានបង្កើត។ ...ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​ផែនដី ដោយ​ឫទ្ធិតេជះ​របស់​ទ្រង់ ទ្រង់​បាន​តាំង​លោកីយ៍​ឡើង ដោយសារ​ប្រាជ្ញា ​របស់​ទ្រង់ ហើយ​បាន​លាត​ផ្ទៃ​មេឃ ដោយសារ​យោបល់។ (យេរេមា ១០:១២) (៣) ព្រះអង្គជ្រាបដឹងពីចិត្តគំនិត ផែនការ ពាក្យសំដី ហើយសកម្មភាពរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ ព្រះអង្គជ្រាបដឹងអំពី : គ្រប់ជំហានរបស់យើង (យ៉ូប ៣៤:២១) គ្រប់ការដែលយើងធ្វើ (ទំនុកតម្កើង ៣៣:១៣-១៥⁣) គ្រប់ទាំងផ្លូវរបស់យើង (ទំនុកតម្កើង ១៣៩:១-៣) អ្វីដែលយើងត្រូវការ (ម៉ាថាយ ៦:៨) ចំនួនសក់ដែលនៅលើក្បាលយើង (ម៉ាថាយ ១០:២៩-៣០) អ្វីដែលនឹងយើងនិយាយ មុនពេលដែលយើងនិយាយ (ទំនុកតម្កើង ១៣៩:៤) ចិត្តរបស់មនុស្សទាំងអស់ (១ ពង្សាវតា ៨:៣៨-៣៩; កិច្ចការ ១:២៤) ចិត្ត ផែនការ និង គំនិតរបស់យើង (១ របាក្សត្រ ២៨:៩) (៤) ព្រះអង្គមានចំនេះជ្រាបដឹងយ៉ាងឥតខ្ចោះអំពីគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ - អតីតកាល បច្ចុប្បន្ន និង អនាគត។ ពី​ព្រោះ​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​របស់​មនុស្ស​សុទ្ធ​តែ​ច្បាស់​នៅ​ចំពោះ​ព្រះនេត្រ​ព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់​ក៏​ស្ទង់​មើល​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​ច្រក​របស់​គេ​ដែរ (សុភាសិត ៥:២១) ដ្បិត​ទ្រង់​ទត​មើល​ទៅ​ដល់​ចុង​ផែនដី​បំផុត ក៏​ឃើញ​ទាំង​អស់​ដែល​នៅ​ក្រោម​ផ្ទៃ​មេឃ (យ៉ូប ២៨:២៤) នចូរ​នឹក​ចាំ​ពី​ការ​ដែល​កន្លង​ទៅ​ហើយ តាំង​ពី​បុរាណ ដ្បិត​អញ​នេះ​ហើយ​ជា​ព្រះ ឥត​មាន​ណា​ទៀត​ឡើយ អញ​ជា​ព្រះ ហើយ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ដូច​ជា​អញ​សោះ តាំង​តែ​ពី​ដើម​ដំបូង អញ​រមែង​សំដែង​ប្រាប់​ពី​ការ​ដែល​ត្រូវ​មក ខាង​ចុង​បំផុត ហើយ​តាំង​ពី​ចាស់​បុរាណ​ក៏​ប្រាប់​ពី​ការ​ដែល​មិន​ទាន់​មាន​មក​ដែរ (អេសាយ ៤៦:៩-១០) មើល​ការ​ខាង​ដើម​ទាំង​ប៉ុន្មាន​បាន​កន្លង​ទៅ ហើយ​គឺ​ជា​ការ​ថ្មី ដែល​អញ​ថ្លែង​ប្រាប់​នេះ អញ​ប្រាប់​ពី​ការ​ ទាំង​នោះ ដល់​ឯង​រាល់​គ្នា មុន​ដែល​កើត​មក​ផង។ (អេសាយ ៤២:៩)

ការសង្ខេប ចំនុចគន្លឹះដែលព្រះគម្ពីរបង្រៀនអំពីគ្រប់ព្រះចេស្តារបស់ព្រះគឺ : (១) ព្រះចេស្តារបស់ព្រះគ្មានដែនកំណត់ ដូច្នេះ ព្រះ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​ប្រៀបផ្ទឹម​អញ​ដូច​ជា​អ្នក​ណា ឲ្យ​អញ​បាន ​ស្មើ​នឹង ​គេ​នោះ ចូរ​ងើយ​ភ្នែក​ឯង​មើល​ទៅ​លើ ហើយ​ពិចារណា​ពី​អ្នក​ណា​ដែល​បាន​បង្កើត​របស់​ទាំង​នេះ ដែល​ នាំ​ឲ្យ​ ពួក​ពលបរិវារ​ចេញ​មក​តាម​ចំនួន​ដូច្នេះ ទ្រង់​ក៏​ហៅ​របស់​ទាំង​នោះ​តាម​ឈ្មោះ​រៀង​រាល់​តួ ដោយព្រះចេស្តា​ ដ៏​ធំ​របស់​ទ្រង់ ហើយ​គ្មាន​ណា​មួយ​ខាន​ឡើយ ដោយ​ព្រោះ​តេជានុភាព​ដ៏​ខ្លាំងក្លា​ដែរ។ (អេសាយ ៤០:២៥-២៦) (២) គ្មានអ្វីដែលពិបាកពេកសម្រាប់ព្រះឡើយ។ ទ្រង់មានសមត្ថភាព ដែលគ្មានដែនកំណត់។ មើល អញ​នេះ​ជា​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​នៃ​គ្រប់​ទាំង​សាច់ តើ​មាន​ការ​អ្វី​ដែល​ពិបាក​ពេក​ដល់​អញ​ដែរ​ឬ (យេរេមា ៣២:២៧) ឱ​ព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ា​អើយ មើល ទ្រង់​បាន​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ និង​ផែនដី ដោយសារ​ព្រះចេស្តា​ដ៏​ធំ​របស់​ទ្រង់ និង​ព្រះពាហុ​ដ៏​លើក​សំរេច គ្មាន​អ្វី​ដែល​ពិបាក​ពេក​ដល់​ទ្រង់​ទេ (យេរេមា ៣២:១៧) (៣) ព្រះចេស្តារបស់ទ្រង់គ្របដណ្តប់គ្រប់ទីកន្លែង គឺលើគ្រប់របស់សព្វសារពើរ។⁣ ដែល​ទ្រង់​ធ្វើ​ការ​យ៉ាង​ធំ រក​គិត​មិន​យល់​ជា​ការ​យ៉ាង​អស្ចារ្យ​ឥត​គណនា (យ៉ូប ៥:៩) (៤) គ្មានអ្វីអាចទាស់ប្រឆាំង យកឈ្នះ ទៅកាន់ព្រះចេស្តារបស់ព្រះបានឡើយ។ “ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា ជា​ព្រះ​នៃ​ពួក​ឰយុកោ​យើង​ខ្ញុំ​រាល់​គ្នា​អើយ តើ​ទ្រង់​មិន​មែន​ជា​ព្រះ​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​ទេ​ឬ​អី តើ​ទ្រង់​មិន​គ្រប់គ្រង​លើ​អស់​ទាំង​នគរ​របស់​សាសន៍​ដទៃ​ទេ​ឬ​អី ហើយ​នៅ​ព្រះហស្ត​ទ្រង់ នោះ​ក៏​មាន​ព្រះចេស្តា និង​ឥទ្ធិឫទ្ធិ​ដែរ ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ទប់​ទល់​នឹង​ទ្រង់​បាន​ឡើយ”។ (២ របាក្សត្រ ២០:៦)

នាមថា​យេស៊ូវ​​ត្រូវបានបកប្រែពីឈ្មោះក្នុងភាសាហេប្រឺ יְהוֹשֻֽׁעַ׃, (អានថា យេ-ហូ-ហ្សូ-អា)។ ឈ្មោះនេះមកពីភាសាហេប្រឺពីរពាក្យ: יְהוָה​​ (យ៉ាវេហ៍) គឺ​ព្រះនាមរបស់ព្រះ និង יָשַׁע ដែលមានន័យថា សេចក្តីសង្រ្គោះ ។ ដូច្នេះហើយ ឈ្មោះមានន័យថា ព្រះអម្ចាស់​ជា​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ។ ​​ព្រះអង្គត្រូវបាន ប្រទានឲ្យមានព្រះនាមនេះដោយព្រោះតែព្រះអង្គគឺជាព្រះអង្គសង្រ្គោះដែលត្រូវបានចាត់មក ដោយព្រះជាម្ចាស់ដើម្បីសង្រ្គោះប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គពីអំពើបាបរបស់គេ (ម៉ាថាយ​១:២១)។ ព្រះគ្រីស្ទ គឺជាតួនាទី (មិនមែនជានាមត្រកូល) ដែលត្រូវបានបកប្រែពីពាក្យនៅក្នុងភាសាហេប្រឺ המשיח (មេស៊ី) ដែលមានន័យថា​ «អ្នកដែលត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំង»។​ សម្រាប់មនុស្សការដែលទទួលបាន «ការចាក់ ប្រេងតាំង» មានន័យថាប្រេងនោះត្រូវបានបង្ហូរពីលើគាត់ដើម្បីបង្ហាញថា គាត់ត្រូវបានត្រាស់ហៅដោយ ព្រះជាម្ចាស់ឲ្យធ្វើជាហោរា (១ ពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រ ១៩:១៦) ជាសង្ឃ (លេវី‌វិន័យ ៨:១២) ឬជាស្តេច (២ ពង្សា‌វតារ‌ក្សត្រ ៩:៦)។ នៅក្នុងសេចក្តីទំនាយច្រើនជាង ៣០០ សេចក្តីទំនាយដែលមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ សញ្ញាចាស់ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រកាសថាព្រះអង្គទ្រង់នឹងចាត់ព្រះមេស៊ីឲ្យមកធ្វើជាហោរាជាសង្ឃ ហើយជាស្តេច លើប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាហោរា ជាសង្ឃហើយជាស្តេចមួយនោះ។ ​ព្រះអង្គគឺជាហោរាដែល ប្រកាសពីព្រះបន្ទូលនៃព្រះ(ហេព្រើរ ១:១-២‚យ៉ូហាន ១២:៤៩-៥០) ជាសម្តេចសង្ឃ ដ៏ខ្ពស់ជាអ្នកផ្សះផ្សា ដែលនៅ កណ្តាលរវាងព្រះជាម្ចាស់ ហើយនឹង មនុស្ស ​(១ ធីម៉ូថេ ២:៥-៦) ហើយជាស្តេច ដែលសោយរាជ្យ អស់កល្បជានិច្ច (ហេព្រើរ​ ១:៨‚ វិវរណៈ ១១:១៥)។

ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវបានប្រទានឱ្យដល់អ្នកជឿទាំងឡាយ ដើម្បីជួយយើងឱ្យរស់នៅក្នុងជីវិតជា គ្រីស្ទបរិស័ទ។ ព្រះវិញ្ញាបរិសុទ្ធឱ្យយើងសេចក្ដី​កើត​ជា​ថ្មី ហើយ​ការ​ប្រោស​ជា​ថ្មី​ឡើង​វិញ ដើម្បីឱ្យយើងអាចចូល ទៅក្នុងនគរព្រះ នោះ​ទ្រង់​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ​យើង មិន​មែន​ដោយ​ការ​ដែល​យើង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​សុចរិត​នោះ​ទេ គឺ​ដោយ​សេចក្ដី​មេត្តា‌ករុណា​របស់​ទ្រង់​វិញ ដោយ‌សារ​ការ​សំអាត​នៃ សេចក្ដី​កើត​ជា​ថ្មី ហើយ​ការ​ ប្រោស​ជា​ថ្មី​ឡើង​វិញ​នៃ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ (ទីតុស ៣:៥) ព្រះ‌យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ជា​ប្រាកដ​ថា បើ​មិន​បាន​កើត​អំពី​ទឹក ហើយ​អំពី​ព្រះ‌វិញ្ញាណ នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​នគរ​ព្រះ​បាន​ទេ (យ៉ូហាន ៣:៥) ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ គង់ជាមួយ ក៏​​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​អ្អ្នកជឿគ្រប់រូប នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ទូល​សូម​ដល់​ព្រះវរ‌បិតា ហើយ​ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​ព្រះ​ដ៏​ជា​ជំនួយ​១​អង្គ​ទៀត មក​អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​បាន​គង់​នៅ​ជា​មួយ នៅ​អស់‌កល្ប​រៀង​ទៅ គឺ​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ ​សេចក្ដី​ពិត ដែល​លោកីយ ទទួល ​ពុំ​បាន ព្រោះ​មិន​ឃើញ ហើយ​មិន​ស្គាល់​ទ្រង់​សោះ តែ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្គាល់​ទ្រង់ ដ្បិត​ទ្រង់​គង់​ជា​មួយ ក៏​នឹង​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ (យ៉ូហាន ១៤:១៦-១៧) មួយ​ទៀត បើ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ‌អង្គ ដែល​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ ទ្រង់​សណ្ឋិត​ ក្នុង​ខ្លួន​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ព្រះ‌អង្គ​នោះឯង ដែល​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង ទ្រង់​នឹង​ប្រោស​ រូប‌កាយ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ទៀង​តែ​ស្លាប់ ឲ្យ​មាន​ជីវិត​ឡើង​ដែរ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ទ្រង់ ដែល​ សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​អ្នក​រាល់​គ្នា។(រ៉ូម ៨:១១) តើ​មិន​ដឹង​ទេ​ឬ​អី​ថា រូប‌កាយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​វិហារ​នៃ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ទទួល ​មក​ពី​ព្រះ (១ កូរិន‌ថូស ៦:១៩a) ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធនាំយើងចូល​ក្នុង ​គ្រប់​ទាំង​សេចក្ដី​ពិត កាល​ណា​ព្រះ‌អង្គ​នោះ គឺ​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​សេចក្ដី​ពិត​បាន​មក​ដល់ នោះ​ទ្រង់​នឹង​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល​ក្នុង ​គ្រប់​ទាំង​សេចក្ដី​ពិត ដ្បិត​ទ្រង់​នឹង​មាន​បន្ទូល មិន​មែន​ដោយ​អាង​ព្រះ‌អង្គ​ទ្រង់​ទេ គឺ​នឹង​មាន​បន្ទូល ចំពោះ​តែ​សេចក្ដី​ណា​ដែល​ទ្រង់​ឮ ហើយ​នឹង​សំដែង ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ការ​ដែល​ត្រូវ​មក (យ៉ូហាន ១៦:១៣) ព្រះ‌ទ្រង់​បាន​សំដែង​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​ឃើញ​សេចក្ដី​ទាំង​នោះ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ទ្រង់ ដ្បិត​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ទ្រង់​ស្ទង់​មើល​គ្រប់​ទាំង​អស់ ព្រម​ទាំង​សេចក្ដី​ជ្រាល‌ជ្រៅ​នៃ​ព្រះ​ដែរ ដ្បិត​បើ​មិន​មែន​ជា​វិញ្ញាណ ដែល​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​មនុស្ស​ទេ នោះ​តើ​មាន​អ្វី​នឹង​ស្គាល់​សណ្ឋាន​មនុស្ស​នោះ​បាន ហើយ​បើ​មិន​មែន​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ នោះ​ក៏​គ្មាន​អ្នក​ណា​ស្គាល់​សណ្ឋាន​ព្រះ​បាន​ដែរ។ (១ កូរិន‌ថូស ២:១០-១១) ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ បង្រៀន និងរំឮកយើងពី​គ្រប់​ទាំង​សេចក្ដីដែល​ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូល តែ​ព្រះ​ដ៏​ជា​ជំនួយ គឺ​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​ព្រះវរ‌បិតា​នឹង​ចាត់​មក ដោយ​នូវ​ឈ្មោះ​ខ្ញុំ ទ្រង់​នឹង​ បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា ពី​គ្រប់​សេចក្ដី​ទាំង​អស់ ក៏​នឹង​រំឭក​ពី​គ្រប់​ទាំង​សេចក្ដីដែល​ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​ដល់​ អ្នក ​រាល់​គ្នា​ដែរ (យ៉ូហាន ១៤:២៦) ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ធ្វើ​បន្ទាល់​ពីព្រះយេស៊ូវមកកាន់យើង ដើម្បីដំកើងទ្រង់ ប៉ុន្តែ កាល​ណា​ព្រះ​ដ៏​ជា​ជំនួយ​ទ្រង់​យាង​មក ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​ចាត់​មក​ពី​ព្រះវរ‌បិតា គឺ​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ ​នៃ​សេចក្ដី​ពិត ដែល​ចេញ​ពី​ព្រះវរ‌បិតា​មក ព្រះ‌អង្គ​នោះ ទ្រង់​នឹង​ធ្វើ​បន្ទាល់​ពី​ខ្ញុំ (យ៉ូហាន ១៥:២៦) ទ្រង់​នឹង​ដំកើង​ខ្ញុំ ដ្បិត​ទ្រង់​នឹង​យក​សេចក្ដី​ដែល​ដំរូវ​ពី​ខ្ញុំ មក​ប្រាប់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា (យ៉ូហាន ១៦:១៤) ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ជួយឱ្យយើង​អាច​នឹង​ថា "ព្រះ‌យេស៊ូវ​ទ្រង់​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់" ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​ប្រាប់​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ថា មិន​ដែល​មាន​អ្នក​ណា​និយាយ ដោយ​នូវ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ ​នៃ​ព្រះ​ថា ព្រះ‌យេស៊ូវ​ត្រូវ​បណ្តាសា​នោះ​ឡើយ ក៏​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ថា ព្រះ‌យេស៊ូវ​ទ្រង់​ជា​ ព្រះ‌អ ម្ចាស់​ដែរ លើក​តែ​ដោយ​នូវ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ប៉ុណ្ណោះ។ (១ កូរិន‌ថូស ១២:៣) ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ សំដែងឲ្យ​មនុស្ស​លោក​ដឹង​ច្បាស់ ពី​អំពើ​បាប ពី​សេចក្ដី​សុចរិត ហើយ​ពី​សេចក្ដី​ជំនុំ‌ជំរះ ខ្ញុំ​ប្រាប់​តាម​ត្រង់​ថា ដែល​ខ្ញុំ​ទៅ នោះ​មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ ដ្បិត​បើ​ខ្ញុំ​មិន​ទៅ​ទេ នោះ​ព្រះ​ដ៏​ ជា​ជំនួយ​ក៏​មិន​មក​ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ តែ​បើ​ខ្ញុំ​ទៅ នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ចាត់​ទ្រង់​ឲ្យ​មក កាល​ណា​ទ្រង់​បាន​យាង​មក ​ហើយ នោះ​ទ្រង់​នឹង​សំដែង ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​ដឹង​ច្បាស់ ពី​អំពើ​បាប ពី​សេចក្ដី​សុចរិតហើយ​ពី​សេចក្ដី​ជំនុំ‌ ជំរះ គឺ​ពី​អំពើ​បាប​ដោយ​ព្រោះ​គេ​មិន​ជឿ​ដល់​ខ្ញុំ ពី​សេចក្ដី​សុចរិត ដោយ​ព្រោះ​ខ្ញុំ​ទៅ​ឯ​ព្រះវរ‌បិតា​ខ្ញុំ ហើយ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ឃើញ​ខ្ញុំ​ទៀត​ទេ នឹង​ពី​សេចក្ដី​ជំនុំ‌ជំរះ ដោយ​ព្រោះ​ចៅហ្វាយ​របស់​លោកីយ​នេះ​ត្រូវ​ទោសហើយ។ (យ៉ូហាន ១៦:៧-១១) ព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ញែក​​ជា​បរិសុទ្ធយើង ដោយបាន​ប្រោស​ឲ្យ​ខ្ញុំ​រួច​ពី​អំណាច ​របស់​អំពើ​បាប ដ្បិត​អំណាច​របស់​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ជីវិត ដែល​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ នោះ​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ខ្ញុំ​រួច​ពី​អំណាច ​របស់​អំពើ​បាប នឹង​សេចក្ដី​ស្លាប់​ហើយ (រ៉ូម ៨:២) តែ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​ថា ចូរ​ដើរ​ក្នុង​ព្រះ‌វិញ្ញាណ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​បំពេញ​សេចក្ដី​ប៉ង‌ប្រាថ្នា​ខាង​សាច់​ឈាម​ទេ (កាឡា‌ទី ៥:១៦) ឱ​បង​ប្អូន​ដ៏​ជា​ស្ងួន‌ភ្ងា​នៃ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ យើង​ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែ​អរ​ព្រះ‌គុណ​ដល់​ព្រះ‌អង្គ​ជានិច្ច ពី​ដំណើរ​អ្នក​ រាល់​គ្នា ពី​ព្រោះ​ព្រះ‌ទ្រង់​បាន​រើស​អ្នក​រាល់​គ្នា តាំង​ពី​ដើម​ដំបូង​មក ដើម្បី​ឲ្យ​បានសង្គ្រោះ ដោយ​ព្រះ‌វិ ញ្ញាណ​ទ្រង់​ញែក​ចេញ​ជា​បរិសុទ្ធ ហើយ​ដោយ​មាន​ចិត្ត​ជឿ តាម​សេចក្ដី​ពិត​ផង (២ ថែស្សា‌ឡូ‌នីច ២:១៣) ព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បំបាត់អរិភាពរបស់យើងចំពោះ​ព្រះ បណ្តាលមកពីគំនិត​ខាងសាច់ឈាមរបស់យើង។ ព្រោះ​គំនិត​ខាង​សាច់​ឈាម នោះ​រមែង​ទាស់​ទទឹង​នឹង​ព្រះ ដ្បិត​មិន​ចុះ​ចូល​នឹង​ក្រិត្យ‌វិន័យ​របស់​ព្រះ​ទេ ក៏​ពុំ​អាច​នឹង​ចុះ​ចូល​បាន​ផង ពួក​អ្នក​ដែល​នៅ​ខាង​សាច់​ឈាម នោះ​ពុំ​អាច​នឹង​គាប់​ព្រះ‌ហឫទ័យដល់​ព្រះ​បាន​ឡើយ (រ៉ូម ៨:៧-៨) ព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បំពេញចិត្តយើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ឯ​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ក៏​មិន​ដែល​នាំ​ឲ្យ​យើង​មាន​សេចក្ដី​ខ្មាស​ឡើយ ពី​ព្រោះ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ បាន​ផ្សាយ​មក​សព្វ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង​រាល់​គ្នា ដោយ‌សារ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទានមក​យើង​ហើយ (រ៉ូម ៥:៥) ព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ប្រទានអំណាចមក ដើម្បីឱ្យយើងធ្វើតាមបំណងព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះ ប៉ុន្តែ កាល​ណា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បាន​មក​សណ្ឋិត​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​ព្រះ‌ចេស្តា ហើយ​នឹង​ធ្វើ​ជា​ទី​បន្ទាល់​ពី​ខ្ញុំ នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡិម ព្រម​ទាំង​ស្រុក​យូដា នឹង​ស្រុក​សាម៉ារី​ទាំង​មូល ហើយ​រហូត​ដល់​ចុង​ផែនដី​បំផុត​ផង (កិច្ចការ ១:៨) ដោយ​ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ខ្ញុំ​លុត​ជង្គង់ នៅ​ចំពោះ​ព្រះវរ‌បិតា​នៃ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់ ​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា ដែល​គ្រប់​ទាំង​គ្រួ​នៅ​ស្ថាន‌សួគ៌ ហើយ​នៅ​ផែនដី មាន​នាម​ត្រកូល​ពី​ទ្រង់​មក ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​ប្រោស​ប្រទាន ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ព្រះ‌ចេស្តា ចំរើន​កំឡាំង​នៃ​មនុស្ស​ខាង​ក្នុង ដោយ‌សារ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ទ្រង់ តាម​សិរី‌ល្អ​នៃ​ទ្រង់​ដ៏​ប្រសើរ​ក្រៃ‌លែង (អេភេសូរ ៣:១៤-១៦) ព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បំពាក់យើងដោយអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីឱ្យយើងអាចបម្រើព្រះ រីឯ​អំណោយ​ទាន នោះ​មាន​ផ្សេងៗ​ពី​គ្នា តែ​គឺ​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដដែល​ទេ ហើយ​ក៏​មាន​មុខ‌ងារ​ផ្សេងៗ​ពី​គ្នា តែ​គឺ​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដដែល​ដែរ ព្រម​ទាំង​មាន​របៀប​ធ្វើ​ផ្សេងៗ​ពី​គ្នា​ទៀត តែ​គឺ​ជា​ព្រះ​ដដែល​នោះ​ ឯង ដែល​ទ្រង់​ធ្វើ​គ្រប់​ទាំង​អស់ ក្នុង​មនុស្ស​ទាំង​អស់ហើយ​ទ្រង់​ប្រទាន​ឲ្យ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​សំដែង​មក​ក្នុង​គ្រប់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​កើត​ផល ដ្បិត​ទ្រង់​ប្រទាន​ឲ្យ​ម្នាក់​មាន​ពាក្យ​សំដី​នៃ​ប្រាជ្ញា​វាង‌វៃ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ ឲ្យ​ម្នាក់​ទៀត​មាន​ពាក្យ​សំដី​នៃ​ចំណេះ​ចេះ​ស្ទាត់ តាម​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដដែល ហើយ​ឲ្យ​ម្នាក់​ផ្សេង​ទៀត​មាន​ សេចក្ដី​ជំនឿ ដោយ​នូវ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដដែល ឲ្យ​មួយ​ទៀត​បាន​អស់​ទាំង​អំណោយ​ទាន នឹង​អាច​ប្រោស​ ឲ្យ​ជា ដោយ​នូវ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដដែល ឲ្យ​មួយ​ទៀត​បាន​សំដែង​ការ​ឫទ្ធិ‌បារមី នឹង​ឲ្យ​មួយ​ទៀត​ចេះ​ អធិប្បាយ ឲ្យ​មួយ​ទៀត​សង្កេត​ស្គាល់​អស់​ទាំង​វិញ្ញាណ ឲ្យ​មួយ​ទៀត​ចេះ​និយាយ​ភាសា​ដទៃ​ផ្សេងៗ ហើយ​ឲ្យ​មួយ​ទៀត​ចេះ​បក​ប្រែ​ភាសា​ដទៃ តែ​គឺ​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​តែ​មួយ​ដដែល​នោះ​ឯង ដែល​ធ្វើ​ គ្រប់​ការ​ទាំង​នោះ ទាំង​ចែក​ដល់​គ្រប់គ្នា​ដោយ​មុខៗ​ផង តាម​ដែល​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ។ (១ កូរិន‌ថូស ១២:៤-១១) ព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដឹកនាំយើង ហើយ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ‌ទ្រង់​នាំ អ្នក​ទាំង​នោះ​ហើយ​ជា​ពួក​កូន​របស់​ព្រះ (រ៉ូម ៨:១៤) បើ​សិន​ជា​យើង​រស់​ដោយ​នូវ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ នោះ​ត្រូវ​ដើរ​ដោយ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដែរ (កាឡា‌ទី ៥:២៥) ព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ប្រទានពាក្យសម្ដីត្រឹមត្រូវឱ្យយើងនិយាយ ប៉ុន្តែ​កាល​ណា​គេ​នាំ​បញ្ជូន​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ នោះ​កុំ​ឲ្យ​ថប់​ព្រួយ​ជា​មុន​ពី​បែប​និយាយ ឬ​ពី​ពាក្យ​ដែល ​ត្រូវ​ថា​ឡើយ ត្រូវ​និយាយ​តែ​សេចក្ដី​ណា ដែល​បាន​ប្រទាន​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា នៅ​វេលា​នោះ​ឯង ដ្បិតមិន​មែន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ត្រូវ​និយាយ​ទេ គឺ​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ទេ​តើ (ម៉ាកុស ១៣:១១) ព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បង្កើតផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងយើង តែ​ឯ​ផល​ផ្លែ​នៃ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​វិញ នោះ​គឺ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ អំណរ​អរ មេត្រី‌ភាព អត់‌ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះ‌ត្រង់ ស្លូត‌បូត ហើយ​ដឹង​ខ្នាត គ្មាន​ក្រិត្យ‌វិន័យ​ណា​ទាស់​នឹង​សេចក្ដី​យ៉ាង​នោះ​ទេ(កាឡា‌ទី ៥:២២-២៣) ព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជួយយើងឱ្យអធិស្ឋាន អរព្រះគុណ និងថ្វាយបង្គំព្រះ ព្រម​ទាំង​ប្រើ​សេចក្ដី​អធិស្ឋាន នឹង​សេចក្ដី​ទូល​អង្វរ​គ្រប់​យ៉ាង (អេភេសូរ ៦:១៨a) កុំ​ឲ្យ​ស្រវឹង​ស្រា ដែល​នាំ​ឲ្យ​ព្រើល​ចិត្ត​ឡើយ តែ​ចូរ​ឲ្យ​បាន​ពេញ​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​វិញ ហើយ​និយាយ​គ្នា​ទៅ​ វិញ​ទៅ​មក ដោយ​បទ​ទំនុក​ដំកើង ទំនុក​បរិសុទ្ធ នឹង​ចំរៀង​ខាង​ឯ​វិញ្ញាណ ទាំង ​ច្រៀង ហើយ​សរសើរ​ ដល់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ដោយ​ចិត្ត ទាំង​អរ​ព្រះ‌គុណ​ដល់​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះវរ‌បិតា​ជា​ដរាប ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់ ដោយ​ នូវ​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ (អេភេសូរ ៥:១៨-២០) ដ្បិត​យើង​រាល់​គ្នា​ដែល​បំរើ​ព្រះ​ដោយ​វិញ្ញាណ ហើយ​អួត​តែ​ពី​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ ឥត​ទុក​ចិត្ត​និង​សាច់​ ឈាម​ឡើយ នោះ​យើង​ជា​ពួក​កាត់​ស្បែក​ដ៏​ពិត (ភីលីព ៣:៣) ព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ​ទ្រង់​ជួយ​អង្វរ​ជំនួស​យើង ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ទ្រង់​ក៏​ជួយ​សេចក្ដី​កំសោយ​របស់​យើង​បែប​ដូច្នោះ​ដែរ ដ្បិត​យើង​មិន​ដឹង​ជា​គួរ​អធិស្ឋាន ​សូម​អ្វី​ទេ តែ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ទ្រង់​ជួយ​អង្វរ​ជំនួស​យើង ដោយ​ដំងូរ​ដែល​រក​ថ្លែង​ពុំ​បាន​វិញ (រ៉ូម ៨:២៦) ព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ទ្រង់​ក៏​ធ្វើ​បន្ទាល់នឹង​វិញ្ញាណ​យើង​ថា យើង​ជា​កូន​របស់​ព្រះ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​បាន​ទទួល​និស្ស័យ​ជា​បាវ​បំរើ ឲ្យ​ត្រូវ​ភ័យ​ខ្លាច​ទៀត​ឡើយ គឺ​បាន​ទទួល​និស្ស័យ​ជា​ កូន​ចិញ្ចឹម​វិញ ដោយ​ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​យើង​ស្រែក​ឡើង​ថា ឱ​អ័ប្បា ព្រះវរ‌បិតា​អើយ ហើយ​ព្រះ‌ វិញ្ញាណ​ទ្រង់​ក៏​ធ្វើ​បន្ទាល់នឹង​វិញ្ញាណ​យើង​ថា យើង​ជា​កូន​របស់​ព្រះ (រ៉ូម ៨:១៥-១៦) ហើយ​ដោយ​ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​កូន បាន​ជា​ព្រះ‌ទ្រង់​ចាត់​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ទ្រង់ ឲ្យ​មក​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​បន្លឺ​ឡើង​ថា អ័ប្បា ព្រះវរ‌បិតា​អើយ (កាឡា‌ទី ៤:៦) ព្រះ‌វិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ធានាឱ្យយើងនូវមរតកដ៏អស់កល្បជានិច្ច ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា ក៏​បាន​ឮ​ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​សេចក្ដី​ពិត គឺ​ជា​ដំណឹង​ល្អ​ពី​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយ‌ សារ​ទ្រង់​ដែរ ហើយ​កាល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជឿ​ហើយ នោះ​ទ្រង់​ក៏​ដៅ​ចំណាំ​ដោយ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​បាន​សន្យា ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នោះ​ទ្រង់​ជា​ទី​បញ្ចាំ​ចិត្ត ពី​ដំណើរ​កេរ្តិ៍‌អាករ​របស់​យើង​រាល់​គ្នា ទាល់​តែ​បាន ​លោះ​របស់​កំណាន់ ដែល​ទ្រង់​បាន​ទិញ​ទុក​ឲ្យ​យើង​នោះ សំរាប់​ជា​សេចក្ដី ​សរសើរ​ដល់​សិរី‌ល្អ​នៃ​ទ្រង់។ (អេភេសូរ ១:១៣-១៤) រីឯ​អ្នក​ដែល​បាន​បង្កើត​យើង​ខ្ញុំ​សំរាប់​ការ​នោះ​ឯង ជា​ព្រះ​ដែល​ទ្រង់​ក៏​ប្រទាន​ព្រះ‌វិញ្ញាណ មក​បញ្ចាំ​ចិត្ត​ យើង​ខ្ញុំ​ដែរ។ (២ កូរិន‌ថូស ៥:៥)

បើ​សិន​ជា​យើង​រស់​ដោយ​នូវ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ នោះ​ត្រូវ​ដើរ​ដោយ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ដែរ (កាឡា‌ទី ៥:២៥) ការដើរនៅក្នុងព្រះវិញ្ញាណគឺជាការ ដែលរស់នៅជីវិតរបស់យើង ដោយពឹងផ្អែកលើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គ្រប់ពេលវេលា ដោយមានការញាណដឹងពីការ ដឹកនាំរបស់ទ្រង់ ហើយស្តាប់បង្គាប់ធ្វើតាមទ្រង់។ នៅពេលដែលយើងធ្វើការនេះ ព្រះអង្គទ្រង់នឹង ប្រទានអំណាច ដឹកនាំ តម្រែតម្រង់ផ្លូវ មកកាន់ជីវិតរបស់យើង។ ការដើរដោយព្រះវិញ្ញាណមិនមែនជាអ្វីដែលអាថ៍កំបាំងហើយពិបាកយល់នោះទេ។⁣ ការដើរដោយព្រះវិញ្ញាណ គឺជាការដែល ព្រះវិញ្ញាណធ្វើការហ្វឹកហ្វឺនមកកាន់យើង តាមរយៈព្រះបន្ទូលព្រះ ដើម្បីឲ្យលោកអ្នកធ្វើបាបកាន់ តែតិច ហើយស្តាប់បង្គាប់ធ្វើតាមព្រះកាន់តែច្រើន ហើយនេះហើយគឺជាការលូតលាស់រីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ។ ពេលដែលយើងអានព្រះបន្ទូលព្រះ ព្រះវិញ្ញាណដាក់ព្រះបន្ទូល មកកាន់ ចិត្តយើង ដើម្បីបង្ហាត់បង្រៀនដាស់តឿន ចាក់ចុចចិត្តយើង ហើយដឹកនាំយើងឲ្យឆ្ពោះទៅកាន់ គ្រប់អស់ទាំងសេចក្តីពិត (យ៉ូហាន ១៤:១៦; ១៦:៨-១៥)។ ទ្រង់បង្ហាញ យើងពីរបៀបដែលត្រូវរស់នៅ ដើម្បីថ្វាយកិត្តិយសទៅកាន់ព្រះ ហើយទ្រង់ក៏ប្រទាន ព្រះចេស្តាជួយឲ្យយើងអាចស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គផងដែរ។ តែ​ខ្ញុំ​ប្រាប់​ថា ចូរ​ដើរ​ក្នុង​ព្រះ‌វិញ្ញាណ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​មិន​បំពេញ​សេចក្ដី​ប៉ង‌ប្រាថ្នា​ខាង​សាច់​ឈាម​ទេ (កាឡា‌ទី ៥:១៦) នៅពេលដែលយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ដើរនៅក្នុងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះយើងមាន សេចក្តីសន្យាមក កាន់យើង​ថា យើងនឹង​មិនបំពេញ​សេចក្តី​ប៉ងប្រាថ្នា​ខាង​សាច់​ឈាម​ទេ។ «សាច់ឈាម» របស់យើង គឺជា និស្ស័យបាបរបស់យើង។ នៅពេលដែលយើងដើរដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះយើងនឹងទទួលបានជ័យជំនះ លើអំពើបាប។ ចូរដើរដោយព្រះវិញ្ញាណកាន់តែច្រើនឡើងៗ នោះលោកអ្នក នឹងកាន់តែធ្វើបាបតិចទៅៗ។ យ៉ាងណាមិញ នេះមិនមែនជាដំណើរការងាយស្រួលទេ។ ពេលខ្លះ យើងនឹង ជួបមានការល្បួងឲ្យធ្វើអំពើបាប។ យើងដឹងថាយើងមិនគួរធ្វើអ្វីមួយ តែយើងមានអារម្មណ៍ ចង់ធ្វើការនោះ។ វាហាក់បីដូចជាមានសង្គ្រាម នៅខាងក្នុងយើង។ តើមានអ្វីកំពុងកើតឡើង? ដ្បិត​សាច់​ឈាម​តែង‌តែ​ប៉ង‌ប្រាថ្នា​ទាស់​នឹង​ព្រះ‌វិញ្ញាណ ឯ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ ទ្រង់​ក៏​ទាស់​នឹង​សាច់​ឈាម​ដែរ សេចក្ដី​ទាំង​២​នេះ​ប្រឆាំង​នឹង​គ្នា ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​រក​ធ្វើ​ការ ដែល​ចង់​ធ្វើ​ទៅ​មិន​កើត (កាឡា‌ទី ៥:១៧) មនុស្សទាំងអស់មាននិស្ស័យបាបតាំងតែងពី ពេលចាប់កំណើតមក គឺជាអ្វី ដែលយើងទទួលបាន ពីអ័ដាម។ ពួកអ្នកជឿក៏មានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផងដែរ ដែលយើងបានទទួលនៅពេល យើងបានកើតជាថ្មី។ អ្វីទាំងពីរនេះសុទ្ធតែមានសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា: សាច់ឈាមចង់ធ្វើអំពើបាប ហើយព្រះវិញ្ញាណឲ្យរស់នៅបរិសុទ្ធ។ ដូច្នេះ គឺមានសង្គ្រាមដែលកំពុងកើតឡើងនៅខាងក្នុងយើង ហើយដោយសារតែការនេះហើយ ដែលធ្វើឲ្យយើង មានការពិបាកក្នុងការដើរដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ សាច់ឈាមរបស់យើងតែងមានការទាស់ ប្រឆាំងជាមួយនឹង ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ តែងទាស់ប្រឆាំងជាមួយនឹងសាច់ឈាម។ ប្រសិនបើយើងចង់ឲ្យ ព្រះវិញ្ញាណ បរិសុទ្ធមានជ័យជំនះ យើងត្រូវតែសហការជាមួយទ្រង់ ហើយអនុញ្ញាត ឲ្យទ្រង់សម្រេចកិច្ចការ ទ្រង់នៅក្នុងយើង។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការនៅក្នុងយើង ការពារយើងមិនឲ្យយើង ធ្វើតាមបំណង ប្រាថ្នារបស់សាច់ឈាម តែផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវធ្វើអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចង់ធ្វើ។ ប្រសិនបើយើងចង់ឃើញជីវិតដែលដឹកនាំដោយព្រះវិញ្ញាណ មានលក្ខណៈយ៉ាងណា ចូរឲ្យយើងសំលឹងមើល ទៅឯព្រះយេស៊ូវ។ ទ្រង់បានចាប់កំណើតនៅក្នុងផ្ទៃពោះរបស់នាងម៉ារា ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (លូកា ១:៣៥) ទ្រង់បានពេញដោយព្រះចេស្តា ដោយសារព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅពេលដែលទ្រង់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក (លូកា ៣:២១-២២) ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបាន ដឹកនាំទ្រង់ទៅឯវាលរហោស្ថាន (លូកា ៤:១)។ ទ្រង់បានបង្ហាត់បង្រៀន ដោយអំណាចចេស្តារបស់ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (លូកា ៤:១៦-១៩; កិច្ចការ ១០:៣៨), «ទ្រង់​បាន​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ​ទ្រង់ ឥត​សៅហ្មងដល់​ព្រះ» នៅលើឈើឆ្កាង ដោយសារព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (ហេព្រើរ ៩:១៤) ហើយ «ខាង​ឯ​ព្រះវិញ្ញាណ​នៃ​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ នោះ​បាន​សំដែង​មក​ច្បាស់​ថា ទ្រង់​ជា​ព្រះរាជបុត្រា​របស់​ព្រះ ​ពិត ទាំង​មាន​ព្រះចេស្តា​ផង ដោយ​ទ្រង់​បាន​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ» (រ៉ូម ១:៤)។ ជីវិតគ្រីស្ទបរិស័ទផ្តោតយ៉ាងសំខាន់ទៅលើការនេះឯង គឺឲ្យក្លាយកាន់តែដូចព្រះយេស៊ូវ។ ការញែកចេញជាបរិសុទ្ធ គឺជាកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើនៅក្នុងយើង ដើម្បីឲ្យកាន់តែដូច ព្រះគ្រីស្ទច្រើនឡើងៗ។ វាជាការកាត់បន្ថយនៃអំពើបាប ហើយជាការបង្កើននៃភាពបរិសុទ្ធ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បើកបង្ហាញព្រះបន្ទូលទៅកាន់លោកអ្នក ដឹកនាំការអធិស្ឋានរបស់លោកអ្នកគ្រប់គ្រងមកកាន់ ជីវិតរបស់លោកអ្នក ហើយធ្វើឲ្យលោកអ្នកមានចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងជីវិតរបស់លោកអ្នក។

ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ឆ្លុះបញ្ចាំងពីចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះបន្ទូលទ្រង់មានអំណាច នៅអស់កល្ប ពិត បរិសុទ្ធ សុចរិត ​រស់​នៅ ហើយ​ពូកែ​។ (១) ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គមានអំណាចព្រះចេស្ដា។ ព្រះអង្គបានបង្កើតគ្រប់របស់ទាំងអស់ ទាំងនៅ ស្ថានសួគ៌ និងផែនដី ដោយសារព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ។ កាល​ដើម​ដំបូង​ឡើយ ព្រះ​បាន​បង្កើត​ផ្ទៃ​មេឃ​នឹង​ផែនដី។ ឯ​ផែនដី​បាន​ខូច ហើយ​នៅ​ទទេ មាន​សុទ្ធ​តែ​ ងងឹត​នៅ​គ្រប​លើ​ជំរៅ​ទឹក ហើយ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ​ក៏​រេរា​នៅ​ពី​លើ​ទឹក នោះ​ព្រះ‌ទ្រង់ ​មាន​បន្ទូល​ថា ចូរ​ឲ្យ​មាន​ពន្លឺ​ឡើង ដូច្នេះ​ពន្លឺ​ក៏​មាន​ឡើង (លោកុ‌ប្បត្តិ ១:១-៣) បន្ទាប់​មក ព្រះ‌ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា ចូរ​ឲ្យ​ទឹក​នៅ​ក្រោម​មេឃ​ប្រមូល​គ្នា​នៅ​កន្លែង​តែ​១ ហើយ​ឲ្យ​មាន​ទី​ គោក​ដុះ​លេច​ឡើង នោះ​ក៏​មាន​ដូច្នោះ (លោកុ‌ប្បត្តិ ១:៩) រួច​ព្រះ‌ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា ចូរ​ឲ្យ​ដី​ដុះ​តិណ‌ជាតិ​ឡើង គឺ​ជា​ពួក​ស្មៅ​ដែល​មាន​គ្រាប់ នឹង​រុក្ខ​ជាតិ​មាន​ផ្លែ​ តាម​ពូជ ដែល​មាន​គ្រាប់​ក្នុង​ផ្លែ​នោះ​នៅ​ផែនដី នោះ​ក៏​មាន​ដូច្នោះ(លោកុ‌ប្បត្តិ ១:១១) បន្ទាប់​មក ព្រះ‌ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា ចូរ​ឲ្យ​មាន​ចតុប្បាទ​ជាតិ​កើត​មក​នៅ​ដី​គោក​តាម​ពូជ គឺ​ជា​សត្វ ​ស្រុក ​សត្វ​លូន​វារ នឹង​សត្វ​ព្រៃ​នៅ​ផែនដី​តាម​ពូជ នោះ​ក៏​មាន​ដូច្នោះ (លោកុ‌ប្បត្តិ ១:២៤) ចូរកត់សម្គាល់ អំពីឃ្លាដដែល "ព្រះទ្រង់មានបន្ទូលថា..." ហើយ "នោះ​ក៏​មាន​ដូច្នោះ"។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ មានអំណាចព្រះចេស្ដា។ គ្រប់យ៉ាងដែលព្រះអង្គបានបង្គាប់ កើតមានឡើងជាប្រាកដទៅតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ ផ្ទៃ​មេឃ​បាន​កើត​មក ដោយ‌សារ​ព្រះ‌បន្ទូល​ព្រះ‌យេហូវ៉ា ហើយ​ពួក​បរិវារ​នៅ​លើ​នោះ បាន​កើត​ដោយ‌ សារ​ខ្យល់ពី​ព្រះ‌ឱស្ឋ​ទ្រង់ ទ្រង់​បង្គរ​ទឹក​សមុទ្រ​ឡើង ដូច​ជា​គំនរ ទ្រង់​យក​ទី​ជំរៅ​ដាក់​ទុក​ក្នុង​ឃ្លាំង ចូរ​ឲ្យ​គ្រប់​ផែនដី​ខ្លាច​ចំពោះ​ព្រះ‌យេហូវ៉ាហើយ​ឲ្យ​គ្រប់​មនុស្ស​នៅ​លោកីយ​កោត​ក្រែង​ដល់​ទ្រង់​ចុះ ដ្បិត​ទ្រង់​គ្រាន់​តែ​មាន​បន្ទូល នោះ​ក៏​កើត​មាន​ដូច្នោះ ទ្រង់​បាន​បង្គាប់ នោះ​ក៏​មាន​នៅ (ទំនុកដំកើង ៣៣:៦-៩) (២) ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គគង់នៅអស់កល្បជានិច្ច។ ស្មៅ​ក៏​ស្វិត​ក្រៀម ហើយ​ផ្កា​រោយ​រុះ​ចុះ តែ​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ព្រះ​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា​វិញ នោះ​ស្ថិត‌ស្ថេរ ​នៅ​ជា​ដរាប។ (អេសាយ ៤០:៨) ឱ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​អើយព្រះ‌បន្ទូល​ទ្រង់​បាន​តាំង​នៅ​ស្ថាន‌សួគ៌ ដរាប​ដល់​អស់‌កល្ប‌ជានិច្ច (ទំនុកដំកើង ១១៩:៨៩) គ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ នឹងឈរនៅអស់កល្បជានិច្ច។ ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គមិនប្រែប្រួល មិនចេះហួសសម័យ ឬជំនួសដោយអ្វីផ្សេងនោះឡើយ។ ព្រះអង្គនឹងមិនបន្ថែម ឬដកចេញនូវ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់នោះឡើយ។ (៣) ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ពិត។ សូម​ញែក​គេ​ចេញ​ជា​បរិសុទ្ធ ដោយ‌សារ​សេចក្ដី​ពិត​របស់​ទ្រង់ ឯ​សេចក្ដី​ពិត គឺ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ទ្រង់ (យ៉ូហាន ១៧:១៧) គ្រប់ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ បញ្ជាក់ថាពិតប្រាកដត្រឹមត្រូវ។ ពេលយើងត្រូវការដឹងថា អ្វីពិតប្រាកដ អំពី យើង អំពីមនុស្ស អំពីពិភពលោកអំពីជីវិត អំពីអនាគត អំពីព្រះ នោះយើងត្រូវអាន ព្រះបន្ទូលរបស់ ព្រះ​​ ដែលបង្រៀនយើងតែពី អ្វីដែលពិតប្រាកដប៉ុណ្ណោះ។ (៤) ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គបរិសុទ្ធ និងសុចរិតត្រឹមត្រូវ។ គ្រប់​ទាំង​ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​ព្រះ សុទ្ធ​តែ​បរិសុទ្ធ ទ្រង់​ជា​ខែល ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​ពឹង​ជ្រក​ក្នុង​ទ្រង់ (សុភាសិត ៣០:៥) ដ្បិត​ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ត្រឹម‌ត្រូវ ហើយ​បណ្តា​កិច្ច‌ការ​នៃ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ដោយ​ស្មោះ‌ត្រង់​ដែរ (ទំនុកដំកើង ៣៣:៤) ឯ​ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា នោះ​សុទ្ធ​ស្អាត​ទាំង​អស់ គឺ​ដូច​ប្រាក់​ដែល​គេ​សាក​ក្នុង​បាវ​ធ្វើ​ពី​ដីហើយ​បាន​សំរង​អស់​៧​ដង​ផង (ទំនុកដំកើង ១២:៦) ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ គឺសុចរិតត្រឹមត្រូវ និងបរិសុទ្ធ។ គ្មានអ្វីខុសឆ្គងនៅក្នុងព្រះបន្ទូលព្រះ ដូច្នេះយើងអាចទុកចិត្តបាន 100% ដែរ។ (៥) ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​នោះ​រស់​នៅ ហើយ​ពូកែ​ផង។ ព្រះអង្គបានដាក់អំណាចព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ នៅក្នុងព្រះបន្ទូល ទើបព្រះបន្ទូលមានឥទ្ធិពលមកកាន់ជីវិតមនុស្ស។ ពី​ព្រោះ ឯ​ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​នោះ​រស់​នៅ ហើយ​ពូកែ​ផង ក៏​មុត​ជាង​ដាវ​ណា​មាន​មុខ​២ ទាំង​ធ្លុះ​ចូល​ទៅ ទាល់​តែ​កាត់​ព្រលឹង​នឹង​វិញ្ញាណ ហើយ​សន្លាក់ នឹង​ខួរ​ឆ្អឹង​ដាច់​ពី​គ្នា ទាំង​ពិចារណា​អស់​ទាំង​គំនិត ​ដែល​ចិត្ត​គិត ហើយ​ដែល​សំរេច​ដែរ (ហេ‌ព្រើរ ៤:១២) ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​សួរ​ថា ឯ​ពាក្យ​របស់​អញ តើ​មិន​មែន​ដូច​ជា​ភ្លើង ហើយ​ដូច​ជា​ញញួរ ដែល​បំបែក​ថ្ម​ខ្ទេច‌ខ្ទី​ទេ​ឬ​អី (យេរេ‌មា ២៣:២៩) (៦) ព្រះអង្គសម្រេចបំណងព្រះហឬទ័យទ្រង់ ដោយសារព្រះបន្ទូល។ នោះ​ពាក្យ​អញ ដែល​ចេញ​ពី​មាត់​អញ​ទៅ ក៏​មិន​ដែល​វិល​មក​ឯ​អញ​វិញ ដោយ​ឥត​កើត​ផល ​យ៉ាង​ដូច្នោះ​ ដែរ គឺ​នឹង​ធ្វើ​សំរេច​តាម​សេចក្ដី​ប៉ង‌ប្រាថ្នា​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​អញហើយ​នឹង​ចំរើន​កើន​ឡើង ក្នុង​ការ​អ្វី ដែល​អញ​ ចាត់​ទៅ​ធ្វើ​នោះ (អេសាយ ៥៥:១១)

ទី១ ព្រះបន្ទូលព្រះមានសារៈសំខាន់ណាស់ ចំពោះការសង្រ្គោះរបស់យើង។ សេចក្ដីជំនឿកើតឡើង ដោយសារការឮព្រះបន្ទូល។ ដូច្នេះ សេចក្ដី​ជំនឿ​កើត​ឡើង​ដោយ​ឮ ហើយ​ដែល​ឮ​នោះ គឺ​ដោយ‌សារ​ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​ព្រះ (រ៉ូម ១០:១៧) ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ អាចសង្គ្រោះព្រលឹងវិញ្ញាណយើង ពេលយើងទទួលដោយជំនឿ។ បាន​ជា​ចូរ​ទទួល​ព្រះ‌បន្ទូល​ដែល​បាន​ដាំ​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយ​ចិត្ត​សុភាព​ចុះ ទាំង​លះ​ចោល​អស់​ ទាំង​សេចក្ដី​ស្មោក‌គ្រោក​ចេញ នឹង​សេចក្ដី​គំរក់​ដ៏​មាន​ច្រើន​ម៉្លេះ​ចេញ​ផង ដ្បិត​ព្រះ‌បន្ទូល​នោះ​អាច ​នឹង​ ជួយ​សង្គ្រោះ​ព្រលឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន (យ៉ាកុប ១:២១) យើងអាចកើតជាថ្មីម្ដងទៀត តាមរយៈ​ព្រះ‌បន្ទូល​ដ៏​រស់ ហើយ​នៅ​ជាប់‌លាប់។ ដ្បិត​ព្រះ​បាន​បង្កើត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ថ្មី មិន​មែន​ពី​ពូជ​ដែល​តែង‌តែ​ពុក‌រលួយ​នោះ​ទេ គឺ​ពី​ពូជ​ដែល​មិន​ចេះ​ ពុក‌រលួយ​វិញ គឺ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​ដ៏​រស់ ហើយ​នៅ​ជាប់‌លាប់ (១ ពេត្រុស ១:២៣) ព្រលឹង​ទូលបង្គំ​ឈ្លក់​នៅ​នឹង​ធូលី​ដី សូម​ប្រោស​ទូលបង្គំ​ឲ្យ​ភ្ងារ​ឡើង តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​ទ្រង់ (ទំនុកដំកើង ១១៩:២៥) ទី២ ព្រះបន្ទូលព្រះមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ ដំណើរជីវិតរបស់គ្រិស្តបរិស័ទ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើត សកលលោកនេះ ដោយព្រះចេស្ដានៃព្រះបន្ទូលទ្រង់។ មនុស្សបានធ្លាក់ក្នុងអំពើបាប។ ឥឡូវនេះ ព្រះអង្គបង្កើត​មនុស្សជាថ្មី នៅ ក្នុងសេចក្ដីសុចរិត និងបរិសុទ្ធ ដោយសារព្រះបន្ទូលទ្រង់ដែរ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនាំឱ្យកើតមានយោបល់។ ការ​បើក​សំដែង​ព្រះ‌បន្ទូល​ទ្រង់ នោះ​ផ្សាយ​ពន្លឺ​ចេញ ក៏​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ឆោត​ល្ងង់​មាន​យោបល់ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១៣០) ព្រះបន្ទូលព្រះនាំផ្លូវយើង និងបង្ហាញយើងថា ផ្លូវណាដែលយើងគួរទៅ នៅក្នុងជីវិតយើង។ ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​ទ្រង់​ជា​ចង្កៀង​ដល់​ជើង​ទូលបង្គំ ហើយ​ជា​ពន្លឺ​បំភ្លឺ​ផ្លូវ​របស់ទូលបង្គំ​ផង (ទំនុកដំកើង ១១៩:១០៥) ព្រះបន្ទូលព្រះជាអាហារខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ ដែលចម្រើនកម្លាំងដល់យើង។ អ្នកជឿសុទ្ធតែរស់នៅ ដោយសារព្រះបន្ទូលព្រះ។ តែ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​តប​ថា មាន​សេចក្ដី​ចែង​ទុក​មក​ដូច្នេះ «មនុស្ស​មិន​មែន​រស់ ដោយ‌សារ​តែ​នំបុ័ង​ ប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​រស់​ដោយ‌សារ​គ្រប់​ទាំង​ព្រះ‌បន្ទូល ដែល​ចេញ​ពី​ព្រះ‌ឱស្ឋ​ព្រះ​មក​ដែរ»។ (ម៉ាថាយ ៤:៤) ព្រះបន្ទូលព្រះប្រាប់យើងពីអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ និងអ្វីដែលមិនត្រឹមត្រូវ ដែលជួយឱ្យយើងជៀសផុតពីអំពើ បាប។ ទូលបង្គំ​បាន​កំណត់​ចាំ​ព្រះ‌បន្ទូល​ទ្រង់​ទុក​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត ប្រយោជន៍​កុំ​ឲ្យ​ទូលបង្គំ​ធ្វើ​បាប​នឹង​ទ្រង់​ឡើយ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១១) មនុស្ស​កំឡោះ​នឹង​សំអាត​ផ្លូវ​ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្ត ដោយ‌សារ​អ្វី គឺ​ដោយ​ប្រយ័តនឹង​ប្រព្រឹត្ត​ តាម​ព្រះ‌បន្ទូល ​នៃ​ទ្រង់ (ទំនុកដំកើង ១១៩:៩) ព្រះបន្ទូលព្រះញែក​ចេញ​ជា​បរិសុទ្ធយើង ដោយបង្រៀនយើងអំពីសេចក្ដីពិត។ ព្រះជាម្ចាស់បង្រៀនយើង រំឮក យើងឱ្យដឹងខ្លួន ប្រដៅតម្រង់ បង្ហាត់បង្រៀន និងបំពាក់បំប៉នយើង ដោយសារព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ សូម​ញែក​គេ​ចេញ​ជា​បរិសុទ្ធ ដោយ‌សារ​សេចក្ដី​ពិត​របស់​ទ្រង់ ឯ​សេចក្ដី​ពិត គឺ​ជា​ព្រះ‌បន្ទូល​របស់​ទ្រង់ (យ៉ូហាន ១៧:១៧) គ្រប់​ទាំង​បទ​គម្ពីរ គឺ​ជា​ព្រះ‌ទ្រង់​បាន​បញ្ចេញ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បណ្តាល​ឲ្យ​តែង​ទេ ក៏​មាន​ប្រយោជន៍​សំរាប់​ការ ​បង្រៀន ការ​រំឭក​ឲ្យ​ដឹង​ខ្លួន ការ​ប្រដៅ​ដំរង់ នឹង​ការ​បង្ហាត់​ខាង​ឯ​សេចក្ដី​សុចរិតដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​សំណប់​របស់ព្រះ​បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍ ហើយ​មាន​គ្រប់​ទាំង​ចំណេះ សំរាប់​នឹង​ធ្វើ​ការ​ល្អ​គ្រប់​មុខ។(២ ធីម៉ូថេ ៣:១៦-១៧) ព្រះបន្ទូលព្រះប្រាប់យើងអំពី គម្រោងការរបស់ព្រះ ដែលជួយលើកទឹកចិត្ត និងផ្ដល់ក្ដីសង្ឃឹមដល់ យើង។ ដ្បិត​អស់​ទាំង​សេចក្ដី​ដែល​បាន​ចែង​ទុក​មក​ជា​មុន នោះ​បាន​ចែង​សំរាប់​នឹង​បង្រៀន​ដល់​យើង​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​បាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម ដោយ​សេចក្ដី​អត់​ធន់ នឹង​សេចក្ដី​កំសាន្ត​ចិត្ត ដោយ‌សារ​គម្ពីរ (រ៉ូម ១៥:៤) ព្រះអង្គសូន​រូប​ជីវិតរបស់អ្នកជឿ ពេលគេទទួល ចុះចូល និងអនុញ្ញាតឱ្យព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ គង់នៅក្នុងពួកគេ។ ពេលពួកគេធ្វើដូចនេះ នោះនឹងកើតមានផលផ្លែខាងព្រះវិញ្ញាណ។ ចូរ​ឲ្យ​ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ បាន​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​បរិបូរ ដោយ​ប្រាជ្ញា​គ្រប់​យ៉ាង ទាំង​ បង្រៀន ហើយ​ទូន្មាន​គ្នា ដោយ​នូវ​ទំនុក​ដំកើង ទំនុក​បរិសុទ្ធ នឹង​ចំរៀង​ខាង​ឯ​វិញ្ញាណ ទាំង​ច្រៀង​ ក្នុង​ចិត្ត​ថ្វាយ​ព្រះ ដោយ​ព្រះ‌គុណ (កូល៉ុស ៣:១៦) តែ​ពូជ​ដែល​នៅ​ដី​ល្អ គឺ​ពួក​អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​ទៀង​ត្រង់​ល្អ ក៏​ឮ​ព្រះ‌បន្ទូល ហើយ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ រួច​បង្កើត​ផល​ដោយ​សេចក្ដី​អត់‌ធន់​វិញ។ (លូកា ៨:១៥)

ដំបូង យើងគួរទទួលវាថាជា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ និងមិនមែនជាពាក្យរបស់មនុស្សនោះទេ។ ដោយ​ហេតុ​នេះ​ទៀត បាន​ជា​យើង​ខ្ញុំ​អរ​ព្រះគុណ​ដល់​ព្រះ ឥត​មាន​ដាច់ គឺ​ដោយ​ព្រោះ​កាល​អ្នក​រាល់​ គ្នា​បាន​ទទួល​ព្រះបន្ទូល ជា​ដំណឹង​ពី​ព្រះ ដោយសារ​យើង​ខ្ញុំ នោះ​មិន​បាន​ទទួល ទុក​ដូច​ជា​ពាក្យ​របស់​ មនុស្ស​ទេ បាន​ទទួល​តាម​ភាព​ដ៏​ពិត​នៃ​ដំណឹង​នោះ​វិញ គឺ​ជា​ព្រះបន្ទូល​នៃ​ព្រះ​ដែល​បណ្តាល​មក​ក្នុង​ អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ពួក​អ្នក​ជឿ។ (១ ថែស្សាឡូនីច ២:១៣) ទី ២ យើងគួរទទួលព្រះបន្ទូលដោយចិត្តខ្នះខ្នែង និងត្រួតពិនិត្យមើលរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីឆែកមើលពីការ បង្រៀនដែលយើងបានឮ។ រីឯ​ពួក​អ្នក​ស្រុក​នោះ មាន​ចិត្ត​ល្អ​ជាង​ពួក​អ្នក​នៅ​ថែស្សា‌ឡូនីច គេសព្វ​គ្រប់​នឹង​ទទួល​ព្រះ‌បន្ទូល ក៏​ពិចារណា​មើល​គម្ពីរ​រាល់​តែ​ថ្ងៃ ឲ្យ​បាន​ដឹង​ជា​សេចក្ដី​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​ឬ​មិន​ត្រូវ (កិច្ចការ ១៧:១១) ទី ៣ យើងគួរធ្វើអ្វី ដែលព្រះបន្ទូលបានប្រាប់យើងឱ្យធ្វើ។ តែ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​តប​ថា ស៊ូ​ថា​ដូច្នេះ​វិញ មាន​ពរ​ហើយ អស់​អ្នក​ដែល​ស្តាប់​ព្រះ‌បន្ទូល ហើយ​កាន់​តាម។ (លូកា ១១:២៨) ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​ទៅ កុំ​ឲ្យ​គ្រាន់​តែ​ស្តាប់​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​បញ្ឆោត​ខ្លួន​វិញ​នោះ​ឡើយ (យ៉ាកុប ១:២២) មនុស្ស​កំឡោះ​នឹង​សំអាត​ផ្លូវ​ដែល​ខ្លួន​ប្រព្រឹត្តដោយ‌សារ​អ្វី គឺ​ដោយ​ប្រយ័តនឹង​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​ទ្រង់ (ទំនុកដំកើង ១១៩:៩) ទី ៤ យើងគួរនៅជាប់​ក្នុង​ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ និងអនុញ្ញាតឱ្យព្រះបន្ទូលដោះយើងឱ្យមានសេរីភាព ពីការកុហក និងការបោកបន្លំ។ នេះរួមបញ្ចូលទាំងការកុហក និងគំនិតខុសឆ្គងអំពីខ្លួនយើង អំពី លោកីយ៍ និងអំពីព្រះ។ នោះ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល ទៅ​ពួក​សាសន៍​យូដា​ដែល​ជឿ​ដល់​ទ្រង់​ថា បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ពាក្យ​ខ្ញុំ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​សិស្ស​ខ្ញុំ​មែន អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ស្គាល់​សេចក្ដី​ពិត ហើយ​សេចក្ដី​ពិត​នោះ​នឹង​ ប្រោស​ឲ្យ​ អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​រួច (យ៉ូហាន ៨:៣១-៣២) យើងគួរចាប់ព្រះបន្ទូលឱ្យជាប់ ដោយដួងចិត្តស្មោះត្រង់ និងល្អ ដើម្បីឱ្យវាអាចបង្កើតផលផ្លែនៅក្នុងជីវិត យើង។ តែ​ពូជ​ដែល​នៅ​ដី​ល្អ គឺ​ពួក​អ្នក​ដែល​មាន​ចិត្ត​ទៀង​ត្រង់​ល្អ ក៏​ឮ​ព្រះ‌បន្ទូល ហើយ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ រួច​ បង្កើត​ផល​ដោយ​សេចក្ដី​អត់‌ធន់​វិញ។ (លូកា ៨:១៥) ទី ៥ យើងគួររៀនអំពី របៀប​កាត់​ស្រាយ​ព្រះបន្ទូលឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ដើម្បីឱ្យយើងអាចបង្រៀនវាទៅកាន់ អ្នកដទៃបាន។ ចូរ​ខំ​ប្រឹង​នឹង​ថ្វាយ​ខ្លួន​ដល់​ព្រះ ទុក​ជា​មនុស្ស​ដែល​បាន​ល្បង​ល​ជាប់​ហើយ ជា​អ្នក​ធ្វើ​ការ ដែល​មិន​ត្រូវ​ ខ្មាស​ឡើយ ដោយ​កាត់​ស្រាយ​ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​សេចក្ដី​ពិត​យ៉ាង​ត្រឹម‌ត្រូវ (២ ធីម៉ូថេ ២:១៥)

ពាក្យថា​​ “សាវ័ក” មានន័យថា​”ម្នាក់ដែលត្រូវបានចាត់ឲ្យទៅ”។ អ្នកនោះ គឺជា អ្នកដំណាង។ នៅពេល ដែលស្តេច ឬ រដ្ឋាភិបាលបញ្ជូនអ្នកដំណាងណាម្នាក់ឲ្យទៅ អ្នកនោះ មានអំណាចក្នុងការ និយាយ និង ធ្វើអ្វីៗ ដោយនៅក្នុងនាមរបស់ពួកគេ។ ព្រះយេស៊ូវបានជ្រើស រើសពួកសិស្ស របស់ទ្រង់ បន្ទាប់មកទ្រង់បានបញ្ជូន អ្នកទាំង ១២ នាក់នោះទៅ ដោយហៅពួកគេ ថាជា «​​ពួកសាវ័ក» (លូកា ៦:១៣-១៦ ម៉ាកុស ៣:១៤-១៩, ៦:៣០)។ ពួកគេគឺជាអ្នកតំណាង របស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់បានជ្រើសរើសពួកគេដោយផ្ទាល់ ហើយទ្រង់បាន បញ្ជូនពួកគេចេញឲ្យនាំ ព្រះរាជសាររបស់ទ្រង់ចេញទៅ ដោយអំណាចចេស្តា និង សិទ្ធិអំណាចមកពីទ្រង់។ ទ្រង់​ក៏​យាង​ឡើង​ទៅ​លើ​ភ្នំ រួច​មាន​បន្ទូល​ហៅ​អស់​អ្នក ដែល​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ចង់​ហៅ ហើយ​អ្នក​ទាំង​នោះ​ក៏​ចូល​មក​ឯ​ទ្រង់ រួច​ទ្រង់​ដំរូវ​១២​នាក់​ឲ្យ​បាន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ទ្រង់ ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​គេ ឲ្យ​ចេញ​ទៅ​ប្រកាស​ប្រដៅ នឹង​ឲ្យ​គេ​មាន​អំណាច​អាច​នឹង​ប្រោស​ជំងឺ​ឲ្យ​ជា ព្រម​ទាំង​ដេញ​អារក្ស​ផង គឺ​ស៊ីម៉ូន​១​ដែល​ទ្រង់​ប្រទាន​ឲ្យ​មាន​ឈ្មោះ​ថា ពេត្រុស ថែម​ទៀត ហើយ​យ៉ាកុប ជា​កូន​សេបេដេ​១ នឹង​យ៉ូហាន ជា​ប្អូន​យ៉ាកុប​១ ដែល​ទ្រង់​ប្រទាន​ឈ្មោះ បោន‌អ៊ើកេ ដល់​អ្នក​ទាំង​២​នោះ គឺ​ស្រាយ​ថា​ជា​កូន​ផ្គរ‌លាន់ នឹង​អនទ្រេ​១ ភីលីព​១ បារថូ‌ល៉ូមេ​១ ម៉ាថាយ​១ ថូម៉ាស​១ នឹង​យ៉ាកុប ជា​កូន​អាល់‌ផាយ​១ ថាដេ​១ ស៊ីម៉ូន ជា​សាសន៍​កាណាន​១ ហើយ​យូដាស-អ៊ីស្កា‌រីយ៉ុត ជា​អ្នក​ដែល​បញ្ជូន​ទ្រង់​១។ (ម៉ាកុស 3:13-19) ដូចដែលមានអំបូរទាំង ១២ នៅក្នុងសាសន៍អ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ព្រះយេស៊ូវបានជ្រើសរើសម នុស្ស ១២ នាក់អោយធ្វើជាសាវ័កដែលតាមរយៈអ្នកទាំងនោះដែលព្រះអង្គនឹងបង្កើតអោយមានប្រជារាស្រ្ត របស់ព្រះថ្មីមួយ ពួកជំនុំ។ គ្មាននរណាម្នាក់ក្នុងចំណោមសិស្សទាំង១២នាក់នេះជាអ្នកមានឬជាមនុស្សសំខាន់អ្វីនោះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវបានជ្រើសរើសមនុស្សសាមញ្ញ ប៉ុន្តែពួកគេនឹងក្លាយទៅជាមនុស្សវិសេសដោយព្រោះតែពួកគេបាននៅ ជាមួយព្រះអង្គ។ ​គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចធ្វើការទស្សន៍ទាយមុនថាមនុស្សមួយក្រុមតូចនេះអាចផ្លាស់ប្តូរពិភពលោក បានឡើយ។ ប៉ុន្តែដោយព្រះចេស្តានៃព្រះ ពួកគេពិតជាបានផ្លាស់ប្តូរមែន!​

ចំណុចចាប់ផ្តើមរបស់យើងដើម្បីឲ្យយល់ពីការស្រឡាញ់បានគឺជាព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់​គឺ​ជា​ការ​បង្ហាញ​ពីសេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ និង​បរិសុទ្ធ​បំផុត។ ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​សេចក្ដី​មេត្តា‌ករុណា ហើយ​នឹង​សេចក្ដីអាណិត‌អាសូរ ទ្រង់​យឺត​នឹង​ខ្ញាល់ ហើយ​មាន​សេចក្ដី​សប្បុរស​ដ៏​បរិបូរ (ទំនុកដំកើង 103:8) សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​មិន​ត្រឹម​តែ​ជា​អ្វីម្យ៉ាង ​ដែលព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ធ្វើប៉ុណ្ណោះទេ វាក៏ជាអ្វីម្យ៉ាងដែលព្រះទ្រង់មានផងដែរ។ វាគឺជាផ្នែកមួយនៃសណ្ឋាន និងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់។ យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ស្គាល់ ហើយ​ក៏​ជឿ​ចំពោះ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ដែល​ព្រះ‌ទ្រង់​មាន​ដល់​យើង ព្រះ‌ទ្រង់​ជា​តួ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ឯ​អ្នក​ណា​ដែល​នៅ​ជាប់​ក្នុង​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ នោះ​ក៏​បាន​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ព្រះ ហើយ​ព្រះ‌ទ្រង់​គង់​នៅ​ក្នុង​អ្នក​នោះ​ដែរ (1 យ៉ូហាន 4:16) តែ​អ្នក​ណា​ដែល​គ្មាន​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ នោះ​មិន​ស្គាល់​ព្រះ​វិញ ពី​ព្រោះ​ព្រះ‌ទ្រង់​ជា​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​នោះ​ឯង (1 យ៉ូហាន 4:8) ព្រះគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់។ ព្រះបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់។ ហេតុនេះ សេចក្តីស្រឡាញ់គឺមកពីព្រះ។ ព្រះគឺជាប្រភពនៃការស្រឡាញ់។ សេចក្តីស្រឡាញ់គឺជាបង្ហាញចេញនូវលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ចំពោះ ការបង្កើត។ ពួក​ស្ងួន‌ភ្ងា​អើយ យើង​ត្រូវ​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដ្បិត​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​មក​ពី​ព្រះ ឯ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​មាន​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​មក​ពី​ព្រះ ហើយ​ក៏​ស្គាល់​ទ្រង់​ដែរ (1 យ៉ូហាន 4:7) តាមរយៈ​ការ​ទទួល​​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់ យើង​អាច​ស្រឡាញ់​អ្នក​ដទៃ។ ឯ​យើង​រាល់​គ្នា យើង​ស្រឡាញ់​ទ្រង់ ពី​ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ស្រឡាញ់​យើង​ជា​មុន។ (1យ៉ូហាន 4:19) បទពិសោធន៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ យើងទទួលបានបទពិសោធន៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ តាមរយៈការ​ជឿ និងការទទួលយកនូវអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់យើង។ ការទទួលបានបទពិសោធន៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះពាក់ព័ន្ធនឹងការដែលដឹងថាព្រះគ្រីស្ទបានប្រគល់អង្គទ្រង់សម្រាប់អ្នក។ ខ្ញុំ​បាន​ជាប់​ឆ្កាង​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​រស់​នៅ មិន​មែន​ជា​ខ្ញុំ​ទៀត គឺ​ជា​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​ទ្រង់​រស់​ក្នុង​ខ្ញុំ​វិញ ហើយ​ដែល​ខ្ញុំ​រស់​ក្នុង​សាច់​ឈាម​ឥឡូវ​នេះ នោះ​គឺ​រស់​ដោយ​សេចក្ដី​ជំនឿ ជឿ​ដល់​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នៃ​ព្រះ ដែល​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ ក៏​បាន​ប្រគល់​ព្រះ‌អង្គ​ទ្រង់​ជំនួស​ខ្ញុំ​ហើយ (កាឡា‌ទី 2:20) ការទទួលបានបទពិសោធន៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះពាក់ព័ន្ធនឹងការដែលដឹងថាអ្នកគឺជាបុត្ររបស់ព្រះ។ មើល សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​យ៉ាង​ណា​ហ្ន៍ ដែល​ព្រះវរ‌បិតា​បាន​ផ្តល់​មក​យើង​រាល់​គ្នា ឲ្យ​យើង​បាន​ហៅ​ថា​ជា​កូន​របស់​ព្រះ​ដូច្នេះ គឺ​ដោយ​ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​លោកីយ​មិន​ស្គាល់​យើង​ទេ ពី​ព្រោះ​មិន​ស្គាល់​ទ្រង់​ដែរ (1 យ៉ូហាន 3:1) ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ពី​ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ដំរូវ​យើង​រាល់​គ្នា​ទុក​ជា​មុន សំរាប់​ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​ទទួល​យើង​ជា​កូន​ចិញ្ចឹម ដោយ‌សារ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ តាម​បំណង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ទ្រង់ (អេភេសូរ 1:4b-5) ការទទួលបានបទពិសោធន៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះពាក់ព័ន្ធនឹងការទទួលយកសេចក្ដី​សង្គ្រោះ ការលួងលោម និងការរីករាយរបស់ទ្រង់ចំពោះអ្នក។​ ព្រះ‌យេហូវ៉ា ដ៏​ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង ទ្រង់​គង់​នៅ​កណ្តាល​ឯង ទ្រង់​ជា​ព្រះ​ដ៏​មាន​ឥទ្ធិ‌ឫទ្ធិ ដើម្បី​ជួយ​សង្គ្រោះ ទ្រង់​នឹង​មាន​សេចក្ដី​រីក‌រាយ​អរ​សប្បាយ​ចំពោះ​ឯង ទ្រង់​នឹង​សំរាក​ក្នុង​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់ ក៏​នឹង​អរ​សប្បាយ​នឹង​ឯង ដោយ​សំឡេង​ច្រៀង (សេផា‌នា 3:17) ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងយើងអាច​ឲ្យ​យើងទទួលបានបទពិសោធន៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។ ឯ​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ក៏​មិន​ដែល​នាំ​ឲ្យ​យើង​មាន​សេចក្ដី​ខ្មាស​ឡើយ ពី​ព្រោះ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ បាន​ផ្សាយ​មក​សព្វ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង​រាល់​គ្នា ដោយ‌សារ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​មក​យើង​ហើយ (រ៉ូម 5:5) ហើយ​ដោយ​ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​កូន បាន​ជា​ព្រះ‌ទ្រង់​ចាត់​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ទ្រង់ ឲ្យ​មក​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​បន្លឺ​ឡើង​ថា អ័ប្បា ព្រះវរ‌បិតា​អើយ (កាឡា‌ទី 4:6) គ្មាន​អ្នក​ណា​ដែល​ឃើញ​ព្រះ​ឡើយ តែ​បើ​យើង​ស្រឡាញ់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក នោះ​ព្រះ‌ទ្រង់​គង់​នៅ​ក្នុង​យើង ហើយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់ បាន​ពេញ​ខ្នាត​ក្នុង​យើង​ដែរ (1 យ៉ូហាន 4:12) យើងឃើញពីសារៈសំខាន់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់នៅពេលព្រះយេស៊ូវចម្លើយសំណួរមួយអំពីបញ្ញត្ត​ដែលព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់បានប្រទានឲ្យ។ នោះ​មាន​អាចារ្យ​ម្នាក់​ចូល​មក​ឮ​ជជែក​គ្នា ក៏​យល់​ឃើញ​ថា ទ្រង់​បាន​ឆ្លើយ​ត្រូវ​ចំ រួច​គាត់​ទូល​សួរ​ទ្រង់​ថា ក្នុង​បញ្ញត្ត​ទាំង​ប៉ុន្មាន តើ​មាន​បទ​ណា​សំខាន់​ជាង​គេ​ទាំង​អស់ ព្រះ‌យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា ឯ​បញ្ញត្ត​ដែល​សំខាន់​ជាង​គេ នោះ​គឺ​ថា «ចូរ​ស្តាប់​ចុះ អ៊ីស្រាអែល​អើយ ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​យើង​ខ្ញុំ ទ្រង់​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​តែ​១​ព្រះ‌អង្គ​ទ្រង់ ហើយ​ឯង​ត្រូវ​ស្រឡាញ់ ដល់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត អស់​អំពី​ព្រលឹង អស់​អំពី​គំនិត ហើយ​អស់​អំពី​កំឡាំង​នៃ​ឯង» នោះ​ហើយ​ជា​បញ្ញត្ត​ទី​១ ឯបញ្ញត្ត​ទី​២ ក៏​បែប​ដូច​គ្នា គឺ​ថា «ត្រូវ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង​ដូច​ខ្លួន​ឯង» គ្មាន​បញ្ញត្ត​ណា​ទៀត​ធំ​ជាង​បទ​ទាំង​២​នេះ​ទេ (ម៉ាកុស 12:28-31) សេចក្តីស្រឡាញ់គឺជាបទបញ្ញត្ត​ដែល​សំខាន់​ជាង​គេបំផុត។ តាមការពិត បណ្តា​ក្រិត្យ‌វិន័យ នឹង​អស់​ទាំង​ទំនាយ​ហោរា​ទាំង​ប៉ុន្មាន ក៏​សំរេច​នៅ​បទ​បញ្ញត្ត​ទាំង​២​ប្រការ​នេះ​ឯង៖ ស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់មនុស្ស។ លោក​គ្រូ ក្នុង​បណ្តា​ក្រិត្យ‌វិន័យ តើ​បញ្ញត្ត​ណា​ដែល​យ៉ាង​សំខាន់​បំផុត នោះ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​ឆ្លើយ​ថា «ត្រូវ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង​ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត អស់​អំពី​ព្រលឹង ហើយ​អស់​អំពី​គំនិត​ឯង» នេះ​ជា​បញ្ញត្ត​យ៉ាង​សំខាន់​ទី​១ ហើយ​បញ្ញត្ត​ទី​២​ក៏​បែប​ដូច​គ្នា គឺ​ថា «ត្រូវ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង​ដូច​ខ្លួន​ឯង» បណ្តា​ក្រិត្យ‌វិន័យ នឹង​អស់​ទាំង​ទំនាយ​ហោរា​ទាំង​ប៉ុន្មាន ក៏​សំរេច​នៅ​បទ​បញ្ញត្ត​ទាំង​២​ប្រការ​នេះ​ឯង។” (ម៉ាថាយ 22:36-40) ដូច្នេះ សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ជា​កិច្ច​សំរេច​តាម​ក្រិត្យ‌វិន័យ​ហើយ កុំ​ឲ្យ​ជំពាក់​អ្វី​ដល់​អ្នក​ណា​ឡើយ ជំពាក់​បាន​តែ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ដល់​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក​ប៉ុណ្ណោះ ដ្បិត​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ដល់​គេ នោះ​បាន​ធ្វើ​សំរេច​តាម​ក្រិត្យ‌វិន័យ​ហើយ ពី​ព្រោះ​បទ​ដែល​ថា «កុំ​ឲ្យ​ផិត​ឲ្យ​សោះ កុំ​ឲ្យ​សំឡាប់​មនុស្ស​ឲ្យ​សោះ កុំ​ឲ្យ​លួច​ឲ្យ​សោះ កុំ​ឲ្យ​លោភ​ឲ្យ​សោះ» ហើយ​បើ​មាន​បញ្ញត្ត​ណា​ទៀត នោះ​ក៏​រួម​គ្នា​មក​ក្នុង​ពាក្យ​១​ម៉ាត់​នេះ​ឯង ដែល​ថា «ចូរ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង​ដូច​ខ្លួន​ឯង» សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​មិន​ដែល​ធ្វើ​អាក្រក់​ដល់​អ្នក​ជិត​ខាង​ឡើយ ដូច្នេះ សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ជា​កិច្ច​សំរេច​តាម​ក្រិត្យ‌វិន័យ​ហើយ។ (រ៉ូម 13:8-10) គុណធម៌ដ៏អស្ចារ្យទាំងបីនៅក្នុងព្រះគម្ពីរគឺជំនឿ សង្ឃឹម និងស្រឡាញ់។ សេចក្ដី​ដែល​វិសេស​ជាង​គេ គឺ​ជា​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់។ ឥឡូវ​នេះ នៅ​មាន​សេចក្ដី​ជំនឿ សេចក្ដី​សង្ឃឹម នឹង​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ទាំង​៣​មុខ​នេះ តែ​សេចក្ដី​ដែល​វិសេស​ជាង​គេ គឺ​ជា​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់។ (1 កូរិន‌ថូស 13:13) តាមការពិតបើគ្មានសេចក្តីស្រឡាញ់ទេសមត្ថភាព និងកិច្ចការល្អរបស់យើងគ្មានតម្លៃនោះទេ។ ទោះ​បើ​ខ្ញុំ​ចេះ​និយាយ ជា​ភាសា​របស់​មនុស្ស​ជាតិ​ទាំង​ប៉ុន្មាន នឹង​ភាសា​របស់​ពួក​ទេវតា​ផង តែ​គ្មាន​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ នោះ​ខ្ញុំ​បាន​ត្រឡប់​ដូច​ជា​លង្ហិន​ដែល​ឮ​ខ្ទរ ឬ​ដូច​ជា​ឈឹង ដែល​ឮ​ទ្រហឹង​ប៉ុណ្ណោះ បើ​ខ្ញុំ​ចេះ​អធិប្បាយ ហើយ​ស្គាល់​អស់​ទាំង​សេចក្ដី​អាថ៌‌កំបាំង នឹង​គ្រប់​ទាំង​ចំណេះ​វិជ្ជា ហើយ​បើ​ខ្ញុំ​មាន​គ្រប់​ទាំង​សេចក្ដី​ជំនឿ​ល្មម​នឹង​ឲ្យ​ភ្នំ​រើ​ចេញ​បាន តែ​គ្មាន​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ នោះ​ខ្ញុំ​មិន​ជា​អ្វី​ទេ បើ​ខ្ញុំ​ចែក​អស់​ទាំង​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ខ្ញុំ​ជា​អាហារ​ដល់​គេ ហើយ​បើ​ខ្ញុំ​ប្រគល់​រូប‌កាយ​ខ្ញុំ​ទៅ​ឲ្យ​គេ​ដុត តែ​គ្មាន​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ នោះ​គ្មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​ខ្ញុំ​សោះ (1 កូរិន‌ថូស 13:1-3)

នេះគឺជាសេចក្តីសង្ខេបនៃដំណឹងល្អដើម្បីជួយឲ្យអ្នកយល់ដឹង រីករាយ និងចែករំលែកបន្ត! ១) ព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមនុស្សមកសម្រាប់ជាសិរីល្អរបស់ទ្រង់ ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់មានសិរីល្អ ហើយទ្រង់បង្កើតមនុស្សឲ្យ​ដូច​រូប​អង្គ​ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើង អាចឆ្លុះបញ្ចាំងពីសិរីល្អរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដី។ ទ្រង់​ក៏​បង្កើត​មនុស្ស​ឲ្យ​ដូច​រូប​អង្គ​ទ្រង់ គឺ​បាន​បង្កើត​គេ​ឲ្យ​ចំ​នឹង​រូប​អង្គ​ទ្រង់​នោះ​ឯង ក៏​បង្កើត​គេ​ឡើង​ជា​ប្រុស​ជា​ស្រី (លោកុ‌ប្បត្តិ 1:27) អញ​នឹង​បង្គាប់​ដល់​ទិស​ខាង​ជើង​ថា ចូរ​ប្រគល់​គេ​មក ហើយ​ដល់​ទិស​ខាង​ត្បូង​ថា កុំ​ឃាត់​គេ​ទុក​ឡើយ ចូរ​នាំ​អស់​ទាំង​កូន​ប្រុស​របស់​អញ​មក​ពី​ទី​ឆ្ងាយ ហើយ​ពួក​កូន​ស្រី​អញ​មក​ពី​ចុង​ផែនដី​ចុះ គឺ​គ្រប់​មនុស្ស​ដែល​បាន​ហៅ​តាម​នាម​ឈ្មោះ​អញ ជា​អ្នក​ដែល​អញ​បាន​បង្កើត​មក​សំរាប់​សិរី‌ល្អ​នៃ​អញ គឺ​ជា​អ្នក​ដែល​អញ​បាន​ជប​សូន អើ ជា​អ្នក​ដែល​អញ​បាន​តែង‌តាំង​ឡើង។ (អេសាយ 43:6-7) ២) ដូច្នេះហើយ មនុស្សគ្រប់ៗ រូបគួរតែរស់នៅ​សម្រាប់​ជា​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ​ ដូច្នេះ ទោះ​បើ​អ្នក​បរិ‌ភោគ ឬ​ផឹក ឬ​ធ្វើ​អ្វី​ក៏​ដោយ ចូរ​ធ្វើ​អ្វីៗ​ទាំង‌អស់​សម្រាប់​ជា​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ​ចុះ។ (១ កូរិន‌ថូស 10:31, គកស១៦) របៀបដែលយើងរស់នៅដើម្បីសិរីល្អទ្រង់គឺត្រូវចេះស្រឡាញ់ព្រះអង្គ (ម៉ាថាយ ២២:៣៧) ស្រឡាញ់មនុស្ស (ម៉ាថាយ ២២:៣៩) មាន​សេចក្ដី​ជំនឿលើទ្រង់ (រ៉ូម ៤:២០) ចេះអរគុណដល់ទ្រង់ (ទំនុកដំកើង ៥០:២៣) ធ្វើកិច្ចការល្អដែលទ្រង់បានរៀបចំសម្រាប់យើង (ម៉ាថាយ ៥:១៦; អេភេសូរ ២:១០) និងមាន​ពេញ​ជា​ផល​នៃ​សេចក្ដី​សុចរិត​ដែល​មក​ដោយ‌សារ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ (យ៉ូហាន ១៥:៨; ភីលីព ១:១១)។ ៣) ប៉ុន្តែ យើងម្នាក់ៗបាន​ធ្វើ​បាប ហើយ​ខ្វះ​មិន​ដល់​សិរី‌ល្អ​នៃ​ព្រះ ពី​ព្រោះ​គ្រប់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​បាប ហើយ​ខ្វះ​មិន​ដល់​សិរី‌ល្អ​នៃ​ព្រះ (រ៉ូម 3:23) ព្រោះ​កាល​គេ​បាន​ស្គាល់​ព្រះ នោះ​គេ​មិន​បាន​ដំកើង​ទ្រង់ ទុក​ជា​ព្រះ​ទេ ក៏​មិន​ដឹង​គុណ​ទ្រង់​ដែរ គេ​កើត​មាន​គំនិត​ឥត​ប្រយោជន៍​វិញ ហើយ​ចិត្ត​គេ ដែល​ឥត​យោបល់ ក៏​បាន​ត្រឡប់​ជា​ងងឹត​ទៅ គេ​អួត​ខ្លួន​ថា មាន​ប្រាជ្ញា បាន​ជា​គេ​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​ល្ងង់‌ល្ងើ​វិញ គឺ​គេ​បំផ្លាស់​សិរី‌ល្អ​នៃ​ព្រះ​ដែល​មិន​ចេះ​ខូច ឲ្យ​ទៅ​ជា​រូប មើល​ទៅ​ដូច​ជា​មនុស្ស ដែល​តែង‌តែ​ខូច​វិញ ហើយ​ដូច​ជា​សត្វ​ស្លាប សត្វ​ជើង​៤ នឹង​សត្វ​លូន​វារ​ដែរ (រ៉ូម 1:21-23) ក្នុងចំណោមយើងគ្មាននរណាម្នាក់ស្តាប់បង្គាប់តាមទ្រង់ឡើយ។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់ថានេះគឺជា “អំពើបាប”។ ដោយព្រោះមនុស្សគ្រប់គ្នាមានបាប គ្មាននរណាម្នាក់សុចរិតសោះឡើយ។ ដូច​មាន​សេចក្ដី​ចែង​ទុក​មក​ថា «គ្មាន​អ្នក​ណា​សុចរិត​សោះ សូម្បី​តែ​ម្នាក់​ក៏​គ្មាន​ផង គ្មាន​អ្នក​ណា​ដែល​យល់ គ្មាន​អ្នក​ណា​ដែល​ស្វែង​រក​ព្រះ (រ៉ូម 3:10-11) ព្រះ‌ទ្រង់​បាន​ទត​មើល​ពី​លើ​ស្ថាន‌សួគ៌ ចំពោះ​ពួក​កូន​មនុស្ស ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ជ្រាប​ថា មាន​អ្នក​ណា​ខ្លះ​ដែល​មាន​គំនិត គឺ​ដែល​ស្វែង​រក​ព្រះ​ឬ​ទេ គ្រប់​គ្នា​បាន​វង្វេង​ចេញ បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ជាស្មោក‌គ្រោក​ទាំង​អស់ គ្មាន​អ្នក​ណា​មួយ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ​ឡើយ សូម្បី​តែ​ម្នាក់​ក៏​គ្មាន​ផង (ទំនុកដំកើង 53:2-3) បើ​សិន​ជា​យើង​ថា យើង​គ្មាន​បាប​សោះ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​យើង​បញ្ឆោត​ដល់​ខ្លួន ហើយ​សេចក្ដី​ពិត​មិន​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​យើង​ទេ (១ យ៉ូហាន 1:8) ៤) ពីព្រោះយើងទាំងអស់គ្នាមានបាប យើងទាំងអស់គ្នានឹងស្លាប់ ព្រះទ្រង់បរិសុទ្ធ ហើយមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ។ ទ្រង់មានភាពដាច់ដោយឡែកពីគ្រប់ទាំងការអាក្រក់ ឬ ភាពមិនបរិសុទ្ធទាំងអស់។ ដូច្នេះហើយ អំពើបាបរបស់យើងបំបែកយើងចេញពីព្រះ។ ព្រះជាប្រភពនៃជីវិត។ ដូច្នេះហើយ ពេលមនុស្សបានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអំពើបាប យើងបានបែកចេញពីប្រភពនៃជីវិត។ ដោយសារមូលហេតុនេះ យើងនឹងស្លាប់។ បាបមិនគ្រាន់តែធ្វើឲ្យរូបកាយរបស់យើងស្លាប់ប៉ុណ្ណោះទេ។ ដោយសារអំពើបាប យើងក៏បាត់បង់ជីវិតខាងឯវិញ្ញាណ ដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះ ដែល​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​ឲ្យ​យើង​មានផងដែរ។ ដូច្នេះ ដែល​បាប​បាន​ចូល​មក​ក្នុង​លោកីយ ដោយ‌សារ​មនុស្ស​តែ​ម្នាក់ ហើយ​ក៏​មាន​សេចក្ដី​ស្លាប់​ចូល​មក​ដែរ ដោយ‌សារ​អំពើ​បាប​នោះ​ជា​យ៉ាង​ណា នោះ​សេចក្ដី​ស្លាប់​បាន​ឆ្លង​រាល‌ដាល ដល់​មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ដ្បិត​គ្រប់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​បាប​ហើយ (រ៉ូម 5:12) រួច​កាល​ណា​សេចក្ដី​ប៉ង‌ប្រាថ្នា​ជាប់​មាន​ជា​ផ្ទៃ នោះ​សំរាល​ចេញ​មក​ជា​អំពើ​បាប ហើយ​កាល​ណា​បាប​បាន​ពោរ‌ពេញ​ឡើង នោះ​ក៏​បង្កើត​ជា​សេចក្ដី​ស្លាប់។ (យ៉ាកុប 1:15) ៥) ប៉ុន្តែ ដោយសារសេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏លើសលប់របស់ទ្រង់ ព្រះទ្រង់បានបញ្ជូនព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ តែមួយគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យទ្រង់យាងមកផែនដីសម្រាប់អត់ទោសអំពើបាប និងប្រទាន ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្សមានបាប ជំនួសឲ្យការដាក់ទោសទៅលើមនុស្សមានបាប ព្រះបានបញ្ជូនព្រះរាជបុត្រាទ្រង់មកជួយសង្គ្រោះយើងវិញ។ នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងទទួលបានការអត់ឱនទោសទាំងស្រុង ហើយស្តារទំនាក់ទំនង របស់យើងជាមួយព្រះឡើងវិញ។ ដ្បិត​ឈ្នួល​របស់​អំពើ​បាប នោះ​ជា​សេចក្ដី​ស្លាប់ តែ​អំណោយ​ទាន​នៃ​ព្រះ​វិញ គឺ​ជា​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច ដោយ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា។ (រ៉ូម 6:23) ដ្បិត​ព្រះ‌ទ្រង់​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​លោក ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​ទ្រង់​ប្រទាន​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ទ្រង់​តែ​១ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នោះ មិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច​វិញ (យ៉ូហាន 3:16) បើ​យើង​លន់‌តួ​បាប​វិញ នោះ​ទ្រង់​មាន​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ស្មោះ‌ត្រង់ ហើយ​សុចរិត ប្រយោជន៍​នឹងអត់​ទោស​ បាប​ឲ្យ​យើង ហើយ​នឹង​សំអាត​យើង ពី​គ្រប់​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទាំង​អស់​ផង (១ យ៉ូហាន 1:9) ៦) ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ប្រកបដោយភាពសុចរិត ហើយទ្រង់បានទទួលយកការដាក់ទោសចំពោះ អំពើបាបរបស់យើងតាមរយៈការថ្វាយព្រះជន្មទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាងសម្រាប់យើង អំពើបាបរបស់យើងទាំងប៉ុន្មានត្រូវបានកាត់ទោស និងដាក់ទ័ណ្ឌកម្មនៅលើឈើឆ្កាង។ ដោយសារតែ មូលហេតុនេះហើយបានជាយើងមានសេរីភាពពីការកាត់ទោសដែលយើងគួរទទួលដោយសារអំពើបាបរបស់យើង។ រោះ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​ទ្រង់​បាន​រង​ទុក្ខ​ម្តង ដោយ​ព្រោះ​បាប​ដែរ គឺ​ជា​ព្រះ​ដ៏​សុចរិត ទ្រង់​រង​ទុក្ខ​ជំនួស​មនុស្ស​ទុច្ចរិត ដើម្បី​នឹង​នាំ​យើង​រាល់​គ្នា​ទៅ​ដល់​ព្រះ ដោយ​ទ្រង់​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​គុត​ខាង​សាច់​ឈាម តែ​បាន​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ប្រោស​ឲ្យ​រស់​វិញ (១ ពេត្រុស 3:18) ដ្បិត​ឯ​ព្រះ‌អង្គ ដែល​មិន​បាន​ស្គាល់​បាប​សោះ នោះ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រឡប់​ជា​តួ​បាប ជំនួស​យើង​រាល់​គ្នា​វិញ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​ព្រះ ដោយ​នូវ​ព្រះ‌អង្គ​នោះ​ឯង។ (២ កូរិន‌ថូស 5:21) ហេតុ​នោះ នៅ​ជាន់​នេះ អ្នក​ណា​ដែល​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ នោះ​គ្មាន​ទោស​សោះ (រ៉ូម 8:1) ៧) ឥឡូវនេះ ជីវិតអស់កល្បគឺជាអំណោយទានដល់អ្នកដែលទុកចិត្តលើព្រះគ្រីស្ទជាអម្ចាស់ និងជាព្រះសង្គ្រោះជីវិតរបស់ពួកគេ នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងទទួលបានសេចក្ដី​សង្គ្រោះ ចេញពីការដាក់ទោស និងអំណាចរបស់អំពើបាប និងទទួលបានការស្តារទំនាក់ទំនងឡើងវិញជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ គេ​ក៏​ប្រាប់​គាត់​ថា ចូរ​ជឿ​ដល់​ព្រះ‌អម្ចាស់​យេស៊ូវ‌គ្រីស្ទ​ទៅ នោះ​នឹង​បាន​សង្គ្រោះ​ហើយ ព្រម​ទាំង​ពួក​គ្រួសារ​លោក​ផង (កិច្ចការ 16:31). បើ​មាត់​អ្នក​នឹង​ទទួល​ថ្លែង​ប្រាប់​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់​យេស៊ូវ ហើយ​អ្នក​ជឿ​ក្នុង​ចិត្ត​ថា ព្រះ​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ទ្រង់​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ នោះ​អ្នក​នឹង​បាន​សង្គ្រោះ​ពិត (រ៉ូម 10:9) ដ្បិត​គឺ​ដោយ​ព្រះ‌គុណ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សង្គ្រោះ ដោយ‌សារ​សេចក្ដី​ជំនឿ ហើយ​សេចក្ដី​នោះ​ក៏​មិន​មែន​កើត​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ គឺ​ជា​អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ​វិញ ក៏​មិន​មែន​ដោយ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដែរ ក្រែង​អ្នក​ណា​អួត​ខ្លួន (អេភេសូរ 2:8–9). មានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះគឺជាការរីករាយជាមួយនឹងជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដែលព្រះបានបង្កើតយើងមកសម្រាប់រឿងនោះ។ នេះ​ជា​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច គឺ​ឲ្យ​គេ​បាន​ស្គាល់​ដល់​ទ្រង់​ដ៏​ជា​ព្រះ​ពិត​តែ​១ នឹង​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ដែល​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ឲ្យ​មក​ផង (យ៉ូហាន 17:3)

សេចក្តីពិតមួយនៅក្នុងចំណោមសេចក្តីពិតដ៏អស្ចារ្យដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរនោះគឺថាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះបានយកនិស្ស័យជាមនុស្សហើយបានរស់នៅជាមួយនឹងមនុស្សនៅលើផែនដី។ នៅក្នុងប៉ុន្មានខដំបូងនៃដំណឹងល្អយ៉ូហាន ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះត្រូវបានហៅថា “ព្រះបន្ទូល”។​ កាល​ដើម​ដំបូង​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល ព្រះ‌បន្ទូល​ក៏​គង់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ ហើយ​ព្រះ‌បន្ទូល​នោះ​ឯង​ជា​ព្រះ ទ្រង់​គង់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ តាំង​អំពី​ដើម​មក គ្រប់​របស់​ទាំង​អស់​បាន​កើត​មក​ដោយ‌សារ​ទ្រង់ ហើយ​ក្នុង​បណ្តា​របស់​ដែល​បាន​បង្កើត​មក​ទាំង​ប៉ុន្មាន នោះ​គ្មាន​អ្វី​ណា​មួយ​កើត​មក​ក្រៅ​ពី​ទ្រង់​ឡើយ (យ៉ូហាន ១:១-៣) ព្រះបន្ទូលគឺអស់កល្បជានិច្ច។ព្រះអង្គបានគង់នៅជាមួយនឹងព្រះមុនពេលដែលគ្រប់យ៉ាងត្រូវបានបង្កើត។ ជាការពិត “គ្រប់​របស់​ទាំង​អស់​បាន​កើត​មក​ដោយសារ​ទ្រង់”​​។​ ព្រះអង្គទ្រង់ពេញដោយសិរីល្អជាមួយនឹងព្រះមុនពេលដែលពិភពលោកត្រូវបានបង្កើត ​(យ៉ូហាន ១៧:៥)។​ ព្រះ‌បន្ទូល​ក៏​ត្រឡប់​ជា​សាច់​ឈាម ហើយ​បាន​ស្នាក់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​យើង​រាល់​គ្នា យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ឃើញ​សិរី‌ល្អ​ទ្រង់ គឺ​ជា​សិរី‌ល្អ​នៃ​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​តែ​១ ដែល​មក​ពី​ព្រះវរ‌បិតា មាន​ពេញ​ជា​ព្រះ‌គុណ នឹង​សេចក្ដី​ពិត (យ៉ូហាន ១:១៤) ព្រះរាជបុត្រាដ៏អស់កល្បជានិច្ច “​ត្រឡប់​ជា​សាច់​ឈាម ហើយ​បាន​ស្នាក់​នៅជា​មួយ​នឹង​យើង​រាល់​គ្នា”។ ការដែលទ្រង់បានក្លាយជាសាច់ឈាមនោះ មិនមែនជាការដែលព្រះអង្គលែងជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះនោះឡើយ។ ព្រះអង្គទ្រង់នៅតែជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះជាម្ចាស់ជានិច្ចប៉ុន្តែដោយការក្លាយជាសាច់ឈាម ព្រះអង្គរួមបញ្ជូលនូវភាពជាព្រះ ដ៏ខ្ពស់និងសាច់ឈាមរួមមកក្នុងរូបកាយតែមួយ:ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រះអង្គទ្រង់ពេញជាព្រះហើយពេញជាមនុស្ស។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះយាងមកក្នុងពិភពលោកនេះ? ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ហេតុផលឲ្យយើងយ៉ាងហោចណាស់ ១២ហេតុផលដែលបង្ហាញថាហេតុអ្វី។​ ហេតុផលទី១: ព្រះយេស៊ូវយាងមកដើម្បីបង្ហាញឲ្យមនុស្សបានឃើញព្រះ គ្មាន​អ្នក​ណា​ដែល​ឃើញ​ព្រះ​ឡើយ មាន​តែ​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​តែ​១​ដែល​គង់​នៅ​ក្នុង​ឱរា​ព្រះវរ‌បិតា​ប៉ុណ្ណោះ ទ្រង់​បាន​សំដែង​ឲ្យ​ស្គាល់​ព្រះ‌អង្គ។ (យ៉ូហាន ១:១៨) ព្រះយេស៊ូវបានយកមកដើម្បីបង្ហាញឲ្យមនុស្សជាតិបានស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។ ​ប្រសិនបើអ្នកចង់ដឹងថាព្រះទ្រង់មានលក្ខណៈ យ៉ាងណានោះ សូមសម្លឹងមើលទៅព្រះយេស៊ូវ។ សូមស្តាប់ពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវត្រូវបានពិពណ៌នានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ដែល​ទ្រង់​ជា​រូប​អង្គ​នៃ​ព្រះ​ដ៏​មើល​មិន​ឃើញ ជា​បង​ច្បង​នៃ​គ្រប់​ទាំង​អស់ ដែល​ព្រះ​បាន​បង្កើត​មក (កូឡូស ១:១៥) គឺ​ទ្រង់​ជា​រស្មី​ភ្លឺ​មក​ពី​សិរី‌ល្អ​នៃ​ព្រះ ហើយ​ជា​រូប‌ភាព​នៃ​អង្គ​ទ្រង់ ទាំង​ទ្រ‌ទ្រង់​គ្រប់​របស់​ទាំង​អស់ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌បន្ទូល​ដ៏​មាន​ព្រះ‌ចេស្តា​នៃ​ទ្រង់ (ហេព្រើរ ១:៣a) ព្រះយេស៊ូវជា “​រូប​អង្គ​នៃ​ព្រះ​ដ៏​មើល​មិន​ឃើញ”​ ហើយជា​ ”រស្មី​ភ្លឺ​មក​ពី​សិរី‌ល្អ​នៃ​ព្រះ ហើយ​ជា​រូប‌ភាព​នៃ​អង្គ​ទ្រង់”។ ដូច្នេះ តាមរយៈការដែលសម្លឹងមើលទៅព្រះយេស៊ូវ យើងទាំងអស់គ្នាអាចស្គាល់ព្រះបាន។ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវម្នាក់ លោកភីលីព បានសូមឲ្យព្រះអង្គបង្ហាញឲ្យគាត់បានឃើញព្រះវរបិតា។ នេះជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតប: ព្រះ‌យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ទៅ​ថា ភីលីព​អើយ ខ្ញុំ​បាន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​យូរ​ដល់​ម៉្លេះ ហើយ​អ្នក​មិន​ទាន់​ស្គាល់​ខ្ញុំ​ឬ អ្នក​ណា​ដែល​ឃើញ​ខ្ញុំ នោះ​ក៏​បាន​ឃើញ​ព្រះវរ‌បិតា​ដែរ (យ៉ូហាន ១៤:៩a) “អ្នក​ណា​ដែល​ឃើញ​ខ្ញុំ នោះ​ក៏​បាន​ឃើញ​ព្រះវរ‌បិតា​ដែរ។” ​ព្រះយេស៊ូវបានបើកសំដែងឲ្យឃើញពីព្រះវរបិតាយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ និងយ៉ាងអស្ចារ្យបំផុត។​ ព្រះអង្គបានធ្វើបែបដូច្នោះតាមរយៈព្រះបន្ទូលហើយនឹងកិច្ចការដែលព្រះអង្គបានធ្វើ។​ព្រះបានបញ្ជូនព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គមកក្នុងពិភពលោកជាតំណាងព្រះអង្គ។ ព្រះ‌យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា សេចក្ដី​ដែល​ខ្ញុំ​បង្រៀន​នេះ មិន​មែន​ជា​របស់​ខ្ញុំ​ទេ គឺ​ជា​របស់​ផង​ព្រះ ដែល​ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក​នោះ​វិញ (យ៉ូហាន ៧:១៦) ដ្បិត​ខ្ញុំ​មិន​បាន​និយាយ ដោយ​អាង​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ទេ គឺ​ជា​ព្រះវរ‌បិតា ដែល​ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក ទ្រង់​បាន​បង្គាប់​ខ្ញុំ ពី​សេចក្ដី​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​និយាយ ហើយ​ពី​ពាក្យ​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ប្រាប់​វិញ(យ៉ូហាន ១២:៤៩) ដូច្នេះ ព្រះ‌យេស៊ូវ ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ឆ្លើយ​ទៅ​គេ​ថា ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រាកដ​ថា ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ពុំ​អាច​នឹង​ធ្វើ​ការ​អ្វី ដោយ​ព្រះ‌អង្គ​ទ្រង់​បាន​ទេ ធ្វើ​បាន​តែ​ការ​អ្វី​ដែល​ឃើញ​ព្រះវរ‌បិតា​ធ្វើ ដ្បិត​ការ​អ្វី​ដែល​ព្រះវរ‌បិតា​ធ្វើ នោះ​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ក៏​ធ្វើ​ដូច្នោះ​ដែរ (យ៉ូហាន ៥:១៩-២០) ព្រះយេស៊ូវប្រកាសតែព្រះបន្ទូលនៃព្រះតែប៉ុណ្ណោះ ហើយធ្វើតែកិច្ចការដែលព្រះវរបិតាធ្វើតែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះហើយ ទាំងក្នុងព្រះបន្ទូលព្រះអង្គហើយនឹងកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គគឺជាការបង្ហាញពីព្រះវរបិតាដ៏អស្ចារ្យ។ ព្រះយេស៊ូវប្រាប់អោយមនុស្សមើលលើកិច្ចការដែលព្រះអង្គបានធ្វើដើម្បីឲ្យបានដឹងថាព្រះអង្គពិតជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះយ៉ាងពិតប្រាកដឬយ៉ាងណា (យ៉ូហាន ១០:៣៨)។ ​ព្រះយេស៊ូវបានប្រោសជំងឺឲ្យបានជា ទ្រង់បានប្រោសមនុស្សខ្វាក់ឲ្យមើល ឃើញ ប្រោសមនុស្សពិការឲ្យដើរ ប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ បានចំអែតអ្នកស្រេកឃ្លានដោយការអស្ចារ្យ ហើយបាន បណ្តេញវិញ្ញាណអាក្រក់ចេញពីមនុស្សជាច្រើន។ មានតែព្រះតែប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើនោះបាន។ ​នេះជាហេតុផលនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវនៅលើផែនដី មនុស្សជាច្រើនបានប្រកាសថា​ «ព្រះ​បាន​យាង​មក​រក​ប្រ‌ជារាស្ត្រ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ហើយ!» ​(លូកា ៧:១៦; គកស១៦)។ ហេតុផលទី២: ព្រះយេស៊ូវយាងមកសម្រេចសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ព្រះបានសន្យាជាច្រើនជាមួយនឹងមនុស្ស។ មានសេចក្តីសន្យាជាច្រើនក្នុងចំណោមសេចក្តីសន្យាទាំងនោះត្រូវបានសម្រេចដោយព្រះយេស៊ូវ។ អ័ដាម និងអេវ៉ា​ ចំពោះអ័ដាមនិងអេវ៉ា ព្រះយេស៊ូវគឺជាសេចក្តីសន្យានៃពូជរបស់ស្រ្តី (មិនមែនពីបុរស) ថាទ្រង់នឹងជាន់ក្បាលរបស់សត្វពស់ (សាតាំង)។ អញ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ឯង ហើយ​នឹង​ស្ត្រី គឺ​ទាំង​ពូជ​ឯង នឹង​ពូជ​នាង​មាន​សេចក្ដី​ខ្មាំង​នឹង​គ្នា ពូជ​នាង​នឹង​កិន​ក្បាល​ឯង ហើយ​ឯង​នឹង​ចឹក​កែង‌ជើង​គេ (លោកុ‌ប្បត្តិ ៣:១៥) អ័ប្រាហាំ ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសេចក្តីសន្យាដែលព្រះបានមានជាមួយនឹងលោកអ័ប្រាហាំថាតាមរយៈពូជពង្សរបស់គាត់គ្រប់ជាតិសាសន៍នៅលើផែនដីនឹងបានពរ។ អញ​នឹង​ឲ្យ​ពរ​ដល់​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ឲ្យ​ពរ​ដល់​ឯង ហើយ​នឹង​ដាក់​បណ្តាសា​ដល់​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ផ្តាសា​ឯង គ្រប់​ទាំង​គ្រួ​នៅ​ផែនដី​នឹង​បាន​ពរ​ដោយ‌សារ​ឯង (លោកុ‌ប្បត្តិ ១២:៣) សេចក្តីសញ្ញាដែលព្រះបានតាំងឡើងចំពោះសេចក្តីសន្យានៃសេចក្តីសង្រ្គោះទាំងសាសន៍អ៊ីស្រាអែល និងសាសន៍ដទៃ។ ជាមួយនឹងការយាងមករបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងពិភពលោក សេចក្តីសន្យាទាំងនោះត្រូវបានសម្រេច។ លោកប៉ុលបានកត់ត្រាអំពីសេចក្តីនេះដល់ពួកអ្នកជឿនៅក្នុងទីក្រុងរ៉ូម: ឥឡូវ​ខ្ញុំ​ថា ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ​ទ្រង់​បាន​ត្រឡប់​ជា​អ្នក​បំរើ ដល់​ពួក​អ្នក​កាត់​ស្បែក ដើម្បី​នឹង​សំដែង​សេចក្ដី​ស្មោះ‌ត្រង់​នៃ​ព្រះ ប្រយោជន៍​នឹង​បញ្ជាក់​សេចក្ដី​សន្យា ដែល​បាន​តាំង​នឹង​ពួក​ឰយុកោ ៩ហើយ​ឲ្យ​ពួក​សាសន៍​ដទៃ បាន​សរសើរ​ដំកើង​ព្រះ​ដែរ ដោយ​ព្រោះ​សេចក្ដី​មេត្តា‌ករុណា​របស់​ទ្រង់ តាម​សេចក្ដី​ដែល​ចែង​ទុក​មក​ថា «ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ទូលបង្គំ​នឹង​សរសើរ​ដំកើង​ទ្រង់​ក្នុង​ពួក​សាសន៍​ដទៃ ហើយ​ទូលបង្គំ​នឹង​ច្រៀង​ទំនុក​បរិសុទ្ធ ថ្វាយ​ព្រះ‌នាម​ទ្រង់» (រ៉ូម ១៥:៨-៩) ដាវីឌ ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសេចក្តីទំនាយដែលព្រះបានសន្យាជាមួយដាវីឌថាវង្សហ្លួងរបស់ព្រះអង្គនឹងសោយរាជ្យអស់កល្បជានិច្ច។ កាល​ណា​ឯង​បាន​រស់​នៅ​គ្រប់​កំណត់​អាយុ​ហើយ រួច​បាន​ដេក​លក់​ទៅ​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​ឰយុកោ​ឯង នោះ​អញ​នឹង​តាំង​ពូជ‌ពង្ស​ដែល​កើត​ពី​ឯង​មក ឲ្យ​សោយ‌រាជ្យ​ឡើង​ជំនួស​ឯង ហើយ​អញ​នឹង​តាំង​រាជ្យ​វា​ឲ្យ​ខ្ជាប់‌ខ្ជួន​ឡើង គឺ​វា​ដែល​នឹង​ស្អាង​វិហារ​១​សំរាប់​ឈ្មោះ​អញ ហើយ​អញ​នឹង​តាំង​បល្ល័ង្ក​នៃ​រាជ្យ​វា ឲ្យ​នៅ​ស្ថិត‌ស្ថេរ​ជា​ដរាប​ទៅ (២ សាំយូ‌អែល ៧:១២-១៣) ការយាងមករបស់ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសេចក្តីទំនាយនេះដែលព្រះបានតាំងជាមួយដាវីឌ។ទេវតា កាព្រីយ៉ែល បាននិយាយទៅកាន់ម៉ារា មាតារបស់ព្រះយេស៊ូវថា: មើល នាង​នឹង​មាន​គភ៌​ប្រសូត​បាន​បុត្រា​១ ដែល​នាង​ត្រូវ​ថ្វាយ​ព្រះ‌នាម​ថា «យេស៊ូវ» បុត្រ​នោះ​នឹង​បាន​ជា​ធំ​ឧត្តម ហើយ​គេ​នឹង​ហៅ​ទ្រង់ ជា​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នៃ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពស់​បំផុត ព្រះ‌អម្ចាស់​ដ៏​ជា​ព្រះ ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​រាជ្យ​នៃ​ហ្លួង​ដាវីឌ ជា​ឰយុកោ​ទ្រង់​ថ្វាយ​ទ្រង់​សោយ ទ្រង់​នឹង​សោយ‌រាជ្យ​លើ​ពួក​វង្ស​របស់​យ៉ាកុប នៅ​អស់‌កល្ប​រៀង​ទៅ ហើយ​រាជ្យ​ទ្រង់​នឹង​មិន​ផុត​ឡើយ (លូកា ១:៣១-៣៣) អេសាយ ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសេចក្តីទំនាយដែលបានតាំងជាមួយនឹងលោកអេសាយថាព្រះបុត្រដែលត្រូវប្រសូត្រនោះជាព្រះដែលគង់នៅជាមួយនឹងយើង។ ការ​ទាំង​នោះ​កើត​មក ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​សំរេច​សេចក្ដី ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល ដោយ‌សារ​ហោរា​ថា «មើល នាង​ព្រហ្មចារី​នឹង​មាន​គភ៌​ប្រសូត​បាន​បុត្រា​១ ហើយ​ព្រះ‌នាម​បុត្រ​នោះ​ត្រូវ​ហៅ​ថា អេម៉ាញូ‌អែល» ដែល​ប្រែ​ថា ព្រះ‌អង្គ​ទ្រង់​គង់​ជា​មួយ​នឹង​យើង​ខ្ញុំ (ម៉ាថាយ ១:២២-២៣) ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសេចក្តីសន្យាដែលព្រះទ្រង់នឹងបញ្ជូនមួយអង្គដែលបានរើសតាំង (“ព្រះគ្រីស្ទ”) ​ព្រះអង្គដែលទ្រង់នឹងប្រកាសឲ្យ ​ដំណឹង​ល្អ​ សេចក្ដី​ប្រោស​លោះ​ សេរីភាព ហើយនឹងការព្យាបាល ចំពោះមនុស្ស។ ឯ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​ទ្រង់​វិល​ទៅ​ស្រុក​កាលី‌ឡេ​វិញ ទាំង​មាន​ព្រះ‌ចេស្តា​នៃ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​សណ្ឋិត​លើ​ទ្រង់ នោះ​មាន​ឮ​ល្បី​ពី​ទ្រង់​សុស‌សាយ​ទួទៅ​ក្នុង​ស្រុក​នៅ​ជុំ‌វិញ ទ្រង់​បង្រៀន​ក្នុង​សាលា​ប្រជុំ​របស់​គេ ហើយ​គេ​ក៏​សរសើរ​ដំកើង​ទ្រង់​ទាំង​អស់​គ្នា រួច​ទ្រង់​យាង​មក​ដល់​ណា‌សារ៉ែត ជា​ស្រុក​ដែល​ទ្រង់​គង់​នៅ​ពី​កុមារ ក៏​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សាលា​ប្រជុំ នៅ​ថ្ងៃ​ឈប់​សំរាក តាម​ទំលាប់​ទ្រង់ ហើយ​ឈរ​ឡើង ដើម្បី​អាន​មើល​គម្ពីរ គេ​ក៏​យក​គម្ពីរ​ហោរា​អេសាយ​មក​ថ្វាយ​ទ្រង់ កាល​ទ្រង់​បាន​បើក​គម្ពីរ​ហើយ នោះ​ទ្រង់​រក​ឃើញ​ត្រង់​កន្លែង​ដែល​មាន​សេចក្ដី​ចែង​ទុក​មក​ថា «ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ព្រះ‌អម្ចាស់​សណ្ឋិត​លើ​ខ្ញុំ ពី​ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ចាក់​ប្រេង​តាំង​ខ្ញុំ ឲ្យ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​ដល់​មនុស្ស​ទ័ល‌ក្រ ទ្រង់​បាន​ចាត់​ខ្ញុំ​ឲ្យ​មក ដើម្បី​នឹង​ប្រោស​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​សង្រេង ហើយ​ប្រកាស​ប្រាប់​ពី​សេចក្ដី​ប្រោស​លោះ​ដល់​ពួក​ឈ្លើយ នឹង​សេចក្ដី​ភ្លឺ​ឡើង​វិញ​ដល់​មនុស្ស​ខ្វាក់ ហើយ​ឲ្យ​ដោះ​មនុស្ស ដែល​ត្រូវ​គេ​ជិះ​ជាន់​ឲ្យ​រួច ព្រម​ទាំង​ប្រកាស​ប្រាប់​ពី​ឆ្នាំ​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​កំណត់​ទុក» កាល​ទ្រង់​បាន​បិទ​គម្ពីរ ប្រគល់​ដល់​អ្នក​រក្សា​សាលា​វិញ​ហើយ នោះ​ទ្រង់​ក៏​គង់​ចុះ ឯ​ពួក​អ្នក​ដែល​នៅ​ក្នុង​សាលា គេ​ក៏​សំឡឹង​មើល​ទ្រង់ ទ្រង់​ចាប់​តាំង​មាន​បន្ទូល​ទៅ​គេ​ថា នៅ​ថ្ងៃ​នេះ បទ​គម្ពីរ​នេះ​បាន​សំរេច​នៅ​ត្រចៀក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ (លូកា ៤:១៤-២១) ហេតុផលទី ៣: ព្រះយេស៊ូវយាងមកដើម្បីសម្រេចក្រឹត្យវិន័យ ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើការបញ្ជាក់ថាការយាងមករបស់ព្រះអង្គគឺដើម្បីសម្រេចក្រឹត្យវិន័យដែលព្រះបានប្រទានមកតាមរយៈលោកម៉ូសេ។​ កុំ​ឲ្យ​គិត​ស្មាន​ថា ខ្ញុំ​មក​ដើម្បី​នឹង​លើក​ក្រិត្យ‌វិន័យ ឬ​ទំនាយ​ពួក​ហោរា​ចោល​ឡើយ ខ្ញុំ​មិន​មែន​មក​នឹង​លើក​ចោល​ទេ គឺ​មក​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​សំរេច​វិញ ដ្បិត​ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រាកដ​ថា នឹង​គ្មាន​បាំង​ឈើ​១ ឬ​ក្បៀស​១​នៅ​ក្នុង​ក្រិត្យ‌វិន័យ ត្រូវ​បាត់​ឡើយ ដរាប​ដល់​កាល​ណា​មេឃ នឹង​ផែនដី បាន​កន្លង​បាត់​ទៅ គឺ​ទាល់​តែ​សេចក្ដី​ទាំង​អស់​បាន​សំរេច ដោយ​សព្វ​គ្រប់ (ម៉ាថាយ ៥:១៧-១៨) ក្រឹត្យវិន័យគឺជាកម្រិតស្តង់ដារបស់ព្រះសម្រាប់សេចក្តីសុចរិត។ តាមរយៈការសម្រេចក្រឹត្យវិន័យ ព្រះយេស៊ូវបានរស់នៅក្នុង ជីវិតមួយដែលល្អឥតខ្ចោះនៅលើផែនដីនេះជាជីវិតដែលគ្មានអំពើបាបទាល់តែសោះ។ មានតែព្រះអង្គមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលបានរស់នៅបែបដូច្នោះ។ ដោយព្រោះតែព្រះយេស៊ូវបានរក្សាក្រឹត្យវិន័យបានយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនោះ ដោយការរស់នៅក្នុ ងជីវិតដែលឥតមានធ្វើបាបណាសោះនោះ មានតែព្រះអង្គមួយប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើជាយញ្ញបូជាសម្រាប់លោះបាបរបស់ មនុស្សក្នុងពិភពលោកទាំងមូល។ ហេតុផលទី ៤:​ ព្រះយេស៊ូវយាងមកសុគតដើម្បីលោះបាបមនុស្សក្នុងពិភពលោក ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកសុគតនៅលើឈើឆ្កាងដើម្បីលោះបាបមនុស្សក្នុងពិភពលោក។ ព្រះយេស៊ូវបានបញ្ជាក់ថានេះជា សេចក្តីពិតដ៏សំខាន់។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា ដ្បិត​កូន​មនុស្ស​ក៏​បាន​មក មិន​មែន​ឲ្យ​គេ​បំរើ​ដែរ គឺ​ដើម្បី​នឹង​បំរើ​គេ​វិញ ហើយ​នឹង​ឲ្យ​ជីវិត​ខ្លួន​ទុក​ជា​ថ្លៃ​លោះ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ផង។ (ម៉ាកុស ១០:៤៥) ការសុគតរបស់ព្រះអង្គនៅលើឈើឆ្កាងបានបង់ថ្លៃលោះសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។ព្រះអង្គបានសុគតជំនួសយើងដើម្បីកុំឲ្យយើងទទួលរងការដាក់ទោសដោយព្រោះតែអំពើបាបរបស់យើង។ លុះ​ស្អែក​ឡើង យ៉ូហាន​ឃើញ​ព្រះ‌យេស៊ូវ ដែល​ទ្រង់​កំពុង​តែ​យាង​មក​ឯ​គាត់ នោះ​ក៏​ពោល​ថា នុ៎ះ​ន៏ កូន​ចៀម​នៃ​ព្រះ ដែល​ដោះ​បាប​មនុស្ស​លោក(យ៉ូហាន ១:២៩) អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ហើយ ថា​ទ្រង់​បាន​លេច​មក ដើម្បី​នឹង​ដោះ​បាប​យើង​ចេញ ហើយ​នៅ​ក្នុង​ទ្រង់ នោះ​គ្មាន​បាប​សោះ (១ យ៉ូហាន ៣:៥) ហេតុផលទី ៥: ព្រះយេស៊ូវយាងមកដើម្បីនាំយកសេចក្តីសញ្ញាថ្មី។ ព្រះយេស៊ូវមិនមែនគ្រាន់តែសម្រេចសេចក្តីទំនាយដែលមាននៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យសញ្ញាចាស់តែប៉ុណ្ណោះទេ ការយាងមករបស់ព្រះអង្គនាំនូវសេចក្តីសញ្ញាថ្មីរវាងព្រះជាមួយនឹងមនុស្ស។ គ្រា​ដែល​កំពុង​តែ​បរិភោគ នោះ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​ទ្រង់​យក​នំបុ័ង ហើយ​កាល​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ពរ នោះ​ក៏​កាច់​ប្រទាន​ទៅ​ពួក​សិស្ស ដោយ​បន្ទូល​ថា ចូរ​យក​បរិភោគ​ចុះ នេះ​ហើយ​ជា​រូប‌កាយ​ខ្ញុំ រួច​ទ្រង់​យក​ពែង​មក​ប្រទាន​ពរ ក៏​ហុច​ទៅ​ឲ្យ​គេ ដោយ​បន្ទូល​ថា ចូរ​បរិភោគ​ពី​ពែង​នេះ​ទាំង​អស់​គ្នា​ចុះ ដ្បិត​នេះ​ជា​ឈាម​ខ្ញុំ គឺ​ជា​ឈាម​នៃ​សញ្ញា​ថ្មី ដែល​បាន​ច្រួច​ចេញ សំរាប់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ប្រយោជន៍​នឹង​ផ្តាច់​បាប (ម៉ាថាយ ២៦:២៦-២៨) សេចក្តីសញ្ញាថ្មីនេះត្រូវបានប្រកាសដោយលោកយេរេមា។ គឺ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា សេចក្ដី​សញ្ញា​ដែល​អញ​នឹង​តាំង​ចំពោះ​ពួក​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល ក្នុង​ពេល​ក្រោយ​គ្រា​នោះ គឺ​យ៉ាង​ដូច្នេះ​អញ​នឹង​ដាក់​ក្រឹត្យ‌វិន័យ​របស់​អញ នៅ​ខាង​ក្នុង​ខ្លួន​គេ ទាំង​ចារឹក​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត​គេ នោះ​អញ​នឹង​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​ដល់​គេ ហើយ​គេ​នឹង​បាន​ជា​រាស្ត្រ​របស់​អញ រួច​គេ​នឹង​លែង​បង្រៀន​អ្នក​ជិត​ខាង ហើយ​នឹង​បង​ប្អូន​គេ​រៀង​ខ្លួន​ទៀត​ថា ចូរ​ឲ្យ​ស្គាល់​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ចុះ ដ្បិត​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា គេ​នឹង​ស្គាល់​អញ​គ្រប់ៗ​គ្នា តាំង​ពី​អ្នក​តូច​បំផុត រហូត​ដល់​អ្នក​ធំ​បំផុត​ក្នុង​ពួក​គេ ព្រោះ​អញ​នឹង​អត់​ទោស​ចំពោះ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​គេ ហើយ​នឹង​លែង​នឹក​ចាំ​ពី​អំពើ​បាប​គេ​ទៀត​ជា​ដរាប​ទៅ។ (យេរេមា ៣១:៣៣-៣៤) តាមរយៈព្រះយេស៊ូវ យើងទទួលបាននូវសេចក្តីសញ្ញានៃទំនាក់ទំនងថ្មីមួយជាមួយនឹងព្រះ។ អ្នកដែលទទួលជឿទាំងអស់នឹងត្រូវរាប់បញ្ចូលជាមួយអ៊ីស្រាអែលហើយចែករំលែកនៅក្នុងសេចក្តីសញ្ញានេះ។ សេចក្តីសញ្ញារួមបញ្ជូលដូចជា: ការអត់ទោសបាប:​ "ព្រោះ​អញ​នឹង​អត់​ទោស​ចំពោះ​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​គេ ហើយ​នឹង​លែង​នឹក​ចាំ​ពី​អំពើ​បាប​គេ​ទៀត​ជា​ដរាប​ទៅ"។ (យេរេមា ៣១:៣៤) ការផ្លាស់ប្រែពីខាងក្នុងដែលព្រះជាម្ចាស់ការដាក់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គនៅក្នុងយើង: “អញ​នឹង​ដាក់​ក្រឹត្យវិន័យ​របស់​អញ នៅ​ខាង​ក្នុង​ខ្លួន​គេ ទាំង​ចារឹក​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត​គេ (យេរេមា ៣១:៣៣)។​ ទំនាក់ទំនងថ្មីមួយជាមួយនឹងព្រះ: "​អញ​នឹង​ធ្វើ​ជា​ព្រះ​ដល់​គេ ហើយ​គេ​នឹង​បាន​ជា​រាស្ត្រ​របស់​អញ" ​(យេរេមា ៣១:៣៣)។​ ហេតុផលទី ៦: ព្រះយេស៊ូវយាងមកបំផ្លាញកិច្ចការរបស់អារក្ស ការយាងមករបស់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះនៅក្នុងពិភពលោកគឺដើម្បីបំផ្លាញកិច្ចការរបស់អារក្សនិងអំណាចដែលវាមានលើ មនុស្សជាតិ។ តែ​អ្នក​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប​វិញ នោះ​គឺ​មក​ពី​អារក្ស​ទេ ពី​ព្រោះ​អារក្ស​បាន​ធ្វើ​បាប ចាប់​តាំង​ពី​ដើម​រៀង​មក ដោយ​ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នៃ​ព្រះ​បាន​លេច​មក គឺ​ដើម្បី​នឹង​បំផ្លាញ​ការ​របស់​អារក្ស​ចេញ (១ យ៉ូហាន ៣:៨) អារក្ស ​សាតាំង បានត្រួតត្រាមនុស្សតាមរយៈអំណាចនៃអំពើបាបដែលត្រួតត្រាលើគេ។ ប៉ុន្តែ អារក្សមិនមានអំណាច លើពួកអ្នកជឿទៀតទេដោយព្រោះតែព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននូវសេចក្តីសង្រ្គោះពីអំពើបាបហើយអំណាចលើខ្មាំងសត្រូវរួចហើយ។ នោះ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ទៅ​គេ​ថា ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​អារក្ស​សាតាំង​ធ្លាក់​ពី​លើ​មេឃ មក​ដូច​ជា​ផ្លេក‌បន្ទោរ មើល ខ្ញុំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​អំណាច នឹង​ដើរ​ជាន់​ទាំង​ពស់​នឹង​ខ្យា‌ដំរី ហើយ​លើ​គ្រប់​ទាំង​ឥទ្ធិ‌ឫទ្ធិ​របស់​ខ្មាំង​សត្រូវ​ផង គ្មាន​អ្វី​នឹង​ធ្វើ​ទុក្ខ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឡើយ (លូកា ១០:១៨-១៩) ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​បាន​ស្លាប់​ក្នុង​ការ​រំលង ហើយ​ក្នុង​សណ្ឋាន​មិន​កាត់​ស្បែក​ខាង​សាច់​ឈាម នោះ​ទ្រង់​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​រស់​ជា​មួយ​នឹង​ទ្រង់ ដោយ​បាន​អត់​ទោស​ចំពោះ​អស់​ទាំង​ការ​រំលង​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ទាំង​លុប​ចោល​សេចក្ដី​ដែល​កត់​ទុក​ទាស់​នឹង​យើង​ក្នុង​សេចក្ដី​បញ្ញត្ត ដែល​ប្រទាំង​នឹង​យើង ហើយ​ទ្រង់​ក៏​លើក​ចោល ដោយ​បោះ​ភ្ជាប់​នៅ​ឈើ​ឆ្កាង ទ្រង់​បាន​ទាំង​ទំលាក់​ងារ​ពី​ពួក​គ្រប់‌គ្រង នឹង​ពួក​មាន​អំណាច ទាំង​ដាក់​ពួក​ទាំង​នោះ​នៅ​កណ្តាល​ជំនុំ​ឲ្យ​គេ​មើល ហើយ​ដឹក‌នាំ​គេ​ទៅ ដោយ​មាន​ជ័យ‌ជំនះ ដោយ‌សារ​ឈើ​ឆ្កាង​នោះ​ឯង។ (កូឡូស ២:១៣-១៥) ព្រះយេស៊ូវបានដកយកអំណាចរបស់អារក្សដោយការនោះវាមិនអាចនឹងបន្ទោសយើងដោយព្រោះតែអំពើបាបដែលត្រូវបានបង់ថ្លៃលោះនៅត្រង់ឈើឆ្កាងរួចហើយនោះឡើយ។ យើងទទួលបាននូវការអត់ទោសបាបរបស់យើង។ ឥលូវនេះយើងមានអាសយដ្ឋានខាងព្រលឹងវិញ្ញាណថ្មីមួយ: ព្រះបាន “​ប្រោស​ឲ្យ​យើង​រួច​ពី​អំណាច​នៃ​សេចក្តី​ងងឹត ហើយ​ផ្លាស់​យើង​មក​ក្នុង​នគរ​របស់​ព្រះរាជបុត្រា​ស្ងួនភ្ងា​នៃ​ទ្រង់”។ ទ្រង់​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​យើង​រួច​ពី​អំណាច​នៃ​សេចក្ដី​ងងឹត ហើយ​ផ្លាស់​យើង​មក​ក្នុង​នគរ​របស់​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ស្ងួន‌ភ្ងា​នៃ​ទ្រង់ យើង​រាល់​គ្នា​មាន​សេចក្ដី​ប្រោស​លោះ​ក្នុង​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នោះ គឺ​ជា​សេចក្ដី​ផ្តាច់​បាប ដោយ‌សារ​ព្រះ‌លោហិត​ទ្រង់ (កូឡូស ១:១៣-១៤) ហេតុផលទី ៧: ព្រះយេស៊ូវយាងមកធ្វើជាគំរូ ព្រះយេស៊ូវយាងមកដើម្បីធ្វើជាគំរូពីរបៀបដែលមនុស្សត្រូវរស់នៅបែបយ៉ាងណា។​ ព្រះអង្គបានរស់នៅក្នុងជីវិតដែលល្អឥតខ្ចោះក្នុងនាមជាមនុស្សដែលបានស្តាប់តាមព្រះយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ ដូច្នេះហើយអ្នកជឿទាំងអស់ត្រូវបានប្រាប់ថា “ត្រូវ​តែ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច​ជា​ទ្រង់​ដែរ"។ ​ អ្នក​ណា​ដែល​ថា​ខ្លួន​នៅ​ក្នុង​ទ្រង់ នោះ​ត្រូវ​តែ​ប្រព្រឹត្ត​ដូច​ជា​ទ្រង់​ដែរ។ (១ យ៉ូហាន ២:៦) តើព្រះយេស៊ូវរស់នៅដោយរបៀបណានៅលើផែនដីនេះ? ព្រះអង្គបានរស់នៅក្នុងនិស្ស័យជាមនុស្សពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងការចុះចូលយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះចំពោះព្រះវរបិតានៃស្ថានសួគ៌។ ពួកអ្នកជឿទាំងអស់ក៏ត្រូវបានត្រាស់ហៅឲ្យរស់នៅបែបដូចគ្នានេះដែរ។​ នៅពេលដែលលោកពេត្រុសកត់ត្រាអំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះគ្រីស្ទនោះ គាត់បានធ្វើការបញ្ជាក់ថាយើងត្រូវធ្វើតាមលំអានដាន​នៃ​ទ្រង់ ដ្បិត​ទ្រង់​បាន​ហៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា មក​ឯ​សេចក្ដី​នោះ​ឯង ពី​ព្រោះ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​ក៏​បាន​រង​ទុក្ខ​ជំនួស​យើង​ដែរ ទាំង​ទុក​ដំរាប់ ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​ដើរ​តាម​លំអាន​ដាន​នៃ​ទ្រង់ (១ ពេត្រុស ២:២១) ​ហេតុផល ទី ៨:​ ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកផ្តល់ក្តីអាណិតអាសូរដល់យើងក្នុងនាមព្រះអង្គជាសម្តេចសង្ឃដ៏ខ្ពស់បំផុត​ ដោយព្រោះតែព្រះរាជបុត្រានៃព្រះបានប្រែក្លាយជាមនុស្សនិស្ស័យសាច់ឈាម រស់នៅលើផែនដី បានប្រឈមមុខជាមួយ នឹងការលំបាកដែលយើងបានជួបប្រទះ ទ្រង់ជ្រាបពីស្ថានភាពរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។​ ដូច្នេះហើយ ទ្រង់អាចនឹងមាន ព្រះទ័យអាណិតអាសូរដល់យើង។​ ដូច្នេះ ដែល​មាន​សំដេច​សង្ឃ​យ៉ាង​ធំ​១​អង្គ ដែល​ទ្រង់​បាន​យាង​កាត់​អស់​ទាំង​ជាន់​ស្ថាន‌សួគ៌ គឺ​ព្រះ‌យេស៊ូវ ជា​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នៃ​ព្រះ នោះ​ត្រូវ​តែ​ឲ្យ​យើង​មាន​ចិត្ត​ដាច់​ស្រឡះ​នឹង​ជឿ​តាម​ចុះ ដ្បិត​សំដេច​សង្ឃ​នៃ​យើង ទ្រង់​មិន​មែន​មិន​អាច​នឹង​អាណិត‌អាសូរ ដល់​សេចក្ដី​កំសោយ​របស់​យើង​រាល់​គ្នា​នោះ​ទេ ព្រោះ​ទ្រង់​បាន​ត្រូវ​សេចក្ដី​ល្បួង​គ្រប់​យ៉ាង ដូច​ជា​យើង​រាល់​គ្នា​ដែរ តែ​ឥត​ធ្វើ​បាប​ឡើយ ដូច្នេះ ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​មក​ដល់​បល្ល័ង្ក​នៃ​ព្រះ‌គុណ ដោយ​ក្លាហាន ដើម្បី​នឹង​ទទួល​សេចក្ដី​មេត្តា ហើយ​រក​បាន​ព្រះ‌គុណ​សំរាប់​នឹង​ជួយ​ដល់​ពេល​ត្រូវ​ការ​ចុះ។ (ហេប្រឺ ៤:១៤-១៦) ព្រះយេស៊ូវជ្រាបពីស្ថានភាពរស់នៅជាអ្នកក្រ ស្រេកឃ្លាន ហត់នឿយ មិនយោគយល់គ្នា ការបៀតបៀន ត្រូវគេទម្លាក់កំហុសដាក់ ត្រូវបានគេក្បត់ ត្រូវបានគេបោះបង់ចោល ហើយនឹងរងទុក្ខនូវការឈឺចាប់។ យើងអាចនាំយកអស់ទាំងបញ្ហារបស់យើងមកថ្វាយដល់ទ្រង់ហើយដឹងថាព្រះអង្គទ្រង់ជ្រាបពីបញ្ហារបស់យើង។ ហេតុផលទី ៩: ព្រះយេស៊ូវយាងមកសង្រ្គោះមនុស្ស ខ្ញុំ​បាន​មក​ក្នុង​លោកីយ​ជា​ពន្លឺ​ភ្លឺ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ដល់​ខ្ញុំ ត្រូវ​នៅ​ក្នុង​សេចក្ដី​ងងឹត​ឡើយ បើ​អ្នក​ណា​ឮ​ពាក្យ​ខ្ញុំ តែ​មិន​ជឿ នោះ​ខ្ញុំ​មិន​កាត់​ទោស​គេ ដ្បិត​ខ្ញុំ​មិន​បាន​មក ដើម្បី​នឹង​កាត់​ទោស​ដល់​លោកីយ​ទេ គឺ​មក​ប្រយោជន៍​នឹង​សង្គ្រោះ​វិញ (យ៉ូហាន ១២:៤៦-៤៧) ព្រះយេស៊ូវយាងមកក្នុងពិភពលោកដើម្បីធ្វើជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់មនុស្សជាតិ។​ នាង​នឹង​ប្រសូត​បុត្រា​១ ហើយ​អ្នក​ត្រូវ​ថ្វាយ​ព្រះ‌នាម​ថា «យេស៊ូវ» ព្រោះ​បុត្រ​នោះ​នឹង​ជួយ​សង្គ្រោះ​រាស្ត្រ​ទ្រង់ ឲ្យ​រួច​ពី​បាប (ម៉ាថាយ ១:២១) ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា ព្រះអង្គយាងមកដើម្បីស្វែងរកហើយសង្រ្គោះមនុស្សបាត់បង់​ ហើយត្រាស់ហៅអ្នកមានបាប ឲ្យធ្វើការផ្លាស់ប្រែ។​ ដ្បិត​កូន​មនុស្ស​បាន​មក ដើម្បី​នឹង​រក ហើយ​ជួយ​សង្គ្រោះ​ដល់​មនុស្ស​បាត់‌បង់។ (លូកា ១៩:១០) ខ្ញុំ​មិន​បាន​មក​ហៅ​ពួក​មនុស្ស​សុចរិត​ទេ គឺ​មក​ហៅ​តែ​មនុស្ស​មាន​បាប ឲ្យ​គេ​ប្រែ​ចិត្ត​វិញ​ទេ​តើ។ (លូកា ៥:៣២) តាមការពិតទៅ មនុស្សទាំងអស់គឺជាមនុស្សមានបាបដែលបាត់បង់ ដូច្នេះហើយព្រះយេស៊ូវអញ្ជើញមនុស្សទាំងអស់ ឲ្យចូលមកឯព្រះអង្គហើយគេនឹងបានការសម្រាកដល់ព្រលឹង។ អស់​អ្នក​ដែល​នឿយ​ព្រួយ ហើយ​ផ្ទុក​ធ្ងន់​អើយ ចូរ​មក​ឯ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឈប់​សំរាក ចូរ​ទទួល​នឹម​ខ្ញុំ ហើយ​រៀន​នឹង​ខ្ញុំ​ចុះ ដ្បិត​ខ្ញុំ​ស្លូត ហើយ​មាន​ចិត្ត​សុភាព នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​សេចក្ដី​សំរាក​ដល់​ព្រលឹង ពី​ព្រោះ​នឹម​ខ្ញុំ​ងាយ​ទេ ហើយ​បន្ទុក​ខ្ញុំ​ក៏​ស្រាល។ (ម៉ាថាយ ១១:២៨-២៩) ព្រះយេស៊ូវប្រោសមនុស្សពីអំណាចនៃអំពើបាប។ ព្រះ‌យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​តប​ថា ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រាកដ​ថា អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​បាប នោះ​ជា​បាវ​បំរើ​របស់​អំពើ​បាប​នោះ​ហើយ រីឯ​បាវ​បំរើ គេ​មិន​នៅ​ជាប់​ក្នុង​ផ្ទះ​ជា​ដរាប​ទេ តែ​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា ទ្រង់​នៅ​ជាប់​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច​វិញ ដូច្នេះ បើ​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ប្រោស​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​រួច នោះ​នឹង​បាន​រួច​ជា​ពិត (យ៉ូហាន ៨:៣៤-៣៦) ហេតុផលទី ១០: ព្រះយេស៊ូវយាងមកដើម្បីនាំយើងទៅឯព្រះ ព្រះបានបង្កើតមនុស្សដើម្បីឲ្យមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ។ អ្វីដែលបង្ខាំងមិនឲ្យការនេះកើតមានឡើងបានគឺជាអំពើបាប ។ ​ព្រះយេស៊ូវបានដកយកអំពើបាបចេញដោយការសុគតនៅលើឈើឆ្កាងសម្រាប់អំពើបាបរបស់មនុស្សក្នុងពិភពលោក។ ​អំពើបាបរបស់យើងបានញែកយើងចេញពីព្រះ ប៉ុន្តែ ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវដកយកអំពើបាបរបស់យើង មនុស្សអាចផ្សះផ្សាទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ព្រះ‌យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា ខ្ញុំ​ជា​ផ្លូវ ជា​សេចក្ដី​ពិត ហើយ​ជា​ជីវិត បើ​មិន​មក​តាម​ខ្ញុំ នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ទៅ​ឯ​ព្រះវរ‌បិតា​បាន​ឡើយ (យ៉ូហាន ១៤:៦) យើងមិនអាចចូលមកឯព្រះដោយអំពើល្អដែលយើងប្រព្រឹត្តបានឡើយ ដោយព្រោះតែគ្មាននរណាម្នាក់សុចរិចគ្រប់គ្រាន់ នោះឡើយ។​ ប៉ុន្តែ យើងអាចចូលមកឯព្រះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ។​ តាមការពិតទៅ ព្រះយេស៊ូវយាងមកនាំយើងទៅឯព្រះ។ ព្រោះ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​ទ្រង់​បាន​រង​ទុក្ខ​ម្តង ដោយ​ព្រោះ​បាប​ដែរ គឺ​ជា​ព្រះ​ដ៏​សុចរិត ទ្រង់​រង​ទុក្ខ​ជំនួស​មនុស្ស​ទុច្ចរិត ដើម្បី​នឹង​នាំ​យើង​រាល់​គ្នា​ទៅ​ដល់​ព្រះ ដោយ​ទ្រង់​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​គុត​ខាង​សាច់​ឈាម តែ​បាន​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ប្រោស​ឲ្យ​រស់​វិញ (១ ពេត្រុស ៣:១៨). នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងជាមនុស្សដែលបានកើតជាថ្មី អំពើរំលងរបស់យើងមិនត្រូវបានរាប់ទាស់នឹងយើងទៀតទេ ហើយ យើងអាចផ្សះផ្សាជាមួយនឹងព្រះបាន។ បាន​ជា​បើ​អ្នក​ណា​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​បាន​កើត​ជា​ថ្មី​ហើយ អស់​ទាំង​សេចក្ដី​ចាស់​បាន​កន្លង​បាត់​ទៅ មើល គ្រប់​ទាំង​អស់​បាន​ត្រឡប់​ជា​ថ្មី​វិញ គ្រប់​ទាំង​អស់​ក៏​មក​ពី​ព្រះ ដែល​ទ្រង់​បាន​ផ្សះ‌ផ្សា​យើង​នឹង​ព្រះ‌អង្គ​ទ្រង់ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ហើយ​បាន​ប្រទាន​ការ‌ងារ​ផ្សះ‌ផ្សា​នោះ មក​យើង​ខ្ញុំ​ដែរ គឺ​ពី​ដំណើរ​ដែល​ព្រះ‌ទ្រង់​គង់​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ កំពុង​ផ្សះ‌ផ្សា​លោកីយ​នឹង​ព្រះ‌អង្គ​ទ្រង់ ឥត​ប្រកាន់​ទោស​គេ​ទៀត ហើយ​ទ្រង់​បាន​ប្រគល់​ព្រះ‌បន្ទូល ពី​ការ​ផ្សះ‌ផ្សា​នោះ​មក​យើង​ខ្ញុំ។ ដូច្នេះ យើង​ខ្ញុំ​ជា​ទូត​ដំណាង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ ហាក់​ដូច​ជា​ព្រះ‌ទ្រង់​អង្វរ​ដោយ‌សារ​យើង​ខ្ញុំ គឺ​យើង​ខ្ញុំ​អង្វរ​គេ​ជំនួស​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​ថា ចូរ​ឲ្យ​បាន​ជា​មេត្រី​នឹង​ព្រះ​ចុះ ដ្បិត​ឯ​ព្រះ‌អង្គ ដែល​មិន​បាន​ស្គាល់​បាប​សោះ នោះ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រឡប់​ជា​តួ​បាប ជំនួស​យើង​រាល់​គ្នា​វិញ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​ព្រះ ដោយ​នូវ​ព្រះ‌អង្គ​នោះ​ឯង។ (២ កូរិន‌ថូស ៥:១៧-២១) ហេតុផលទី ១១: ព្រះយេស៊ូវយាងមកប្រទានឲ្យយើងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច នេះ​ហើយ ជា​សេចក្ដី​ដែល​ទ្រង់​បាន​សន្យា​នឹង​យើង​រាល់​គ្នា គឺ​ជា​ជីវិត​ដ៏​រស់​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច។ (១ យ៉ូហាន ២:២៥) ដើម្បីផ្សះផ្សាទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះគឺត្រូវមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ​តាមការពិតទៅ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលថា ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច គឺ​ឲ្យ​គេ​បាន​ស្គាល់​ដល់​ទ្រង់​ដ៏​ជា​ព្រះ​ពិត​តែ​១។ នេះ​ជា​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច គឺ​ឲ្យ​គេ​បាន​ស្គាល់​ដល់​ទ្រង់​ដ៏​ជា​ព្រះ​ពិត​តែ​១ នឹង​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ដែល​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ឲ្យ​មក​ផង (យ៉ូហាន ១៧:៣) ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះនេះចាប់ផ្តើមនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងនៅពេលនេះ បន្តពេញមួយជីវិតរបស់យើងនៅលើផែនដី ហើយបន្ទាប់ពីយើងស្លាប់ នឹង​បន្តតនៅស្ថានសួគ៌។​ ដ្បិត​ព្រះ‌ទ្រង់​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​លោក ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​ទ្រង់​ប្រទាន​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ទ្រង់​តែ​១ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នោះ មិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច​វិញ (យ៉ូហាន ៣:១៦) ហេតុផលទី ១២: ព្រះយេស៊ូវយាងមក ដើម្បីឲ្យយើងអាចប្រែក្លាយដូចជាព្រះអង្គ។ នៅពេលដែលមនុស្សណាម្នាក់ជឿលើ​ព្រះយេស៊ូវ ព្រះអង្គបានប្រទានសិទ្ធឲ្យគេបានប្រែក្លាយជាកូនព្រះ។ ប៉ុន្តែ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ទទួល​ទ្រង់ គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះ‌នាម​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​អំណាច​ឲ្យ​បាន​ត្រឡប់​ជា​កូន​ព្រះ គឺ​ជា​កូន ដែល​មិន​មែន​កើត​មក​ពី​ឈាម ឬ​តាម​ប្រាថ្នា​ខាង​រូប​សាច់ ឬ​តាម​ចំណង់​នៃ​មនុស្ស​ឡើយ គឺ​កើត​មក​អំពី​ព្រះ​វិញ។ (យ៉ូហាន ១:១២-១៣) ដូច្នេះហើយ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះបានប្រែក្លាយជាមនុស្សដើម្បីអោយមនុស្សអាចប្រែក្លាយជាកូននៃព្រះ! ព្រះអង្គបានចុះពីស្ថានសួគ៌ហើយយាងមកផែនដីដើម្បីឲ្យយើងអាចចាកចេញពីផែនដីហើយទៅឯស្ថានសួគ៌។ ព្រះអង្គបានប្រែក្លាយដូចជាយើងដើម្បីឲ្យយើងអាចប្រែដូចជាព្រះអង្គ។ ពួក​ស្ងួន‌ភ្ងា​អើយ ឥឡូវ​នេះ យើង​រាល់​គ្នា​ជា​កូន​ព្រះ​ហើយ តែ​ដែល​យើង​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​ទៅ​ជា​យ៉ាង​ណា​ទៀត នោះ​មិន​ទាន់​សំដែង​មក​នៅ​ឡើយ ប៉ុន្តែ យើង​ដឹង​ថា កាល​ណា​ទ្រង់​លេច​មក នោះ​យើង​នឹង​បាន​ដូច​ជា​ទ្រង់ ដ្បិត​ដែល​ទ្រង់​យ៉ាង​ណា នោះ​យើង​នឹង​ឃើញ​ទ្រង់​យ៉ាង​នោះ​ឯង (១ យ៉ូហាន ៣:២) នេះគឺជាសេចក្តីសន្យាដ៏វិសេសសម្រាប់អស់អ្នកណាដែលជឿ។ ថ្ងៃមួយយើងទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវបានប្រទានឲ្យ មានរូបកាយថ្មីមួយ ជារូបកាយដែលគ្មានបាប ដូចព្រះយេស៊ូវ។​ យើងទាំងអស់គ្នានឹងមានរូបកាយនៃការរស់ឡើងវិញដូច ជាព្រះអង្គ ជារូបកាយភ្លឺចាំង ហើយយើងនឹងបានល្អឥតខ្ចោះ រស់នៅអស់កល្ប ហើយពេញដោយសិរីល្អដូចជាព្រះអង្គ។

បញ្ហាដ៏ធំបំផុតរបស់មនុស្សលោកគឺជាអំពើបាប។ ដំណឹងល្អគឺជាដំណោះស្រាយរបស់ព្រះ មកកាន់ បញ្ហាអំពើបាបរបស់យើង តាមរយៈការសុគត និង រស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ មនុស្សជា ច្រើនគិតថាអំពើបាបជារឿងតូចតាច ហើយអ្នកខ្លះទៀតគិតថា ការធ្វើបុណ្យ ឬ ការល្អ អាចលុបលាងអំពើបាបរបស់ពួកគេបាន។ ប៉ុន្តែមានតែព្រះលោហិតរ​បស់ ព្រះយេស៊ូវទេ ដែលអាច អត់ទោសអំពើបាបយើង ហើយលាងសំអាតរំដោះយើង ឲ្យរួចផុតពីអំពើបាបជារៀងរហូត។ ព្រះយេស៊ូវគឺជា “កូន​ចៀម​នៃ​ព្រះ ដែល​ដោះ​ បាប​មនុស្ស​លោក” (យ៉ូហាន ១:២៩)។ ព្រះយេស៊ូវ បានស្ម័គ្រចិត្តក្នុងការលះបង់ព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ សម្រាប់ការបង់ថ្លៃយ៉ាងពេញលេញ លោះយើងឲ្យ រួចចេញ ពីអំពើបាប (យ៉ូហាន ១០:១៧-១៨)។ ការលះបង់របស់ទ្រង់គឺល្អឥតខ្ចោះគ្មានអ្វីប្រៀបស្មើ ហើយគ្មានអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបានដើម្បីបន្ថែមពីលើការនេះនោះឡើយ។

ហើយ​យើង​បាន​សេចក្ដី​ប្រោស​លោះ​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នោះ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌លោហិត​ទ្រង់ គឺ​ជា​សេចក្ដី​ប្រោស​ឲ្យ​រួច​ពី​ទោស តាម​ព្រះ‌គុណ​ដ៏​ធ្ងន់​ក្រៃ‌លែង​នៃ​ទ្រង់ (អេភេសូរ ១៖៧) នៅក្នុងសម័យបុរាណ ការប្រោសលោះគឺជាការដែល សំដៅទៅលើការលោះដោះលែងទៅកាន់ ទាសករ ឬ អ្នកទោស ឲ្យមានសេរីភាពតាមរយៈការបង់ថ្លៃលោះ។ បើសិនជាមាននរណាម្នាក់ សុខចិត្តក្នុង ការបង់ថ្លៃលោះ ទាសករ ឬ អ្នកទោស នោះមានន័យថាអ្នកនោះអាចទិញសិទ្ធិសេរីភាព ឲ្យទៅកាន់ ទាស់ករ ឬ អ្នកទោសនោះបាន។ នេះហើយគឺជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើង។ យើងបានជាប់នៅក្នុងចំណងជាទាសករ និងជាប់ នៅក្នុងគុក។ ព្រះយេស៊ូវបានសុគតនៅលើឈើ ឆ្កាងដើម្បីបង់ថ្លៃលោះ សម្រាប់សេរីភាពរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។ ថ្លៃលោះដែលទ្រង់បានបង់ គឺជាព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់។ ពួកអ្នកទោស និងពួកទាសករ ត្រូវការអ្នកប្រោសលោះ។ ប៉ុន្តែ មិនមែនអ្នកណាក៏ដោយក៏អាចលោះ ពួកគេបានដែរនោះទេ។ ទាសករ មិនអាចទៅលោះទាសករមួយទៀតបាន ហើយអ្នក ទោស ម្នាក់ក៏មិនអាច ទៅលោះអ្នកទោសមួយទៀតបានដែរ។ ការប្រោសលោះរបស់យើងគឺអាច សម្រេចបានតាមរយៈបុគ្គល ដែលមានសិទ្ធិសេរីភាព ជនគ្មានទោសកំហុស ហើយជាម្នាក់ដែលសុចរិត។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចធ្វើការនេះ បានឡើយ។ លោកីយ៍ទាំងមូលគឺបានជាប់ទោស ជាទាសករអំពើបាប មានកំហុសខុស ហើយត្រូវបានទទួល សេចក្តីកាត់ទោស។ មានតែ ព្រះយេស៊ូវទេ ដែលទ្រង់បានរស់នៅ នៅលើផែនដីនេះ មានជីវិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ហើយគ្មានអំពើបាប។ ដូច្នេះហើយ មានតែទ្រង់ទេមានសិទ្ធិសក្តិសម និងអាចសម្រេច សេចក្តីប្រោសលោះ មកកាន់ពួកយើងបាន។ ទ្រង់បានប្រោសលោះ យើងរាល់គ្នា ដើម្បី «ប្រយោជន៍​ឲ្យ​យើង​បាន​ទទួល​សគុណ ទុក​ជា​កូន​ចិញ្ចឹម»។ ព្រះគ្រីស្ទ បានចេញថ្លៃលោះ យើងទាំងអស់គ្នា ចេញពីភាពជាទាសករ ចេញពីការជាប់គុករបស់យើង ដើម្បីលើកយើងឡើងឲ្យមា នឋានៈជាកូនប្រុសរបស់ព្រះ។ កូនចិញ្ចឹមមានន័យថា អស់ទាំងអ្នកជឿ ទាំងអស់បានទទួល ឋានៈជាកូនប្រុស ធំដឹងក្តី ជាមួយគ្រប់ទាំងឯកសិទ្ធិ និងទំនួលខុសត្រូវទាំងអស់ ដែលមាននៅក្នុងឋានៈនោះ។ យើងមិនមែនជា ទាសករ និងអ្នកទោសទៀតទេ ប៉ុន្តែជាកូនប្រុស និង អ្នកគ្រងមរតករបស់ព្រះ។

រាប់ជាសុចរិត (δικαιόω) គឺជាពាក្យដែលត្រូវបានប្រើ ក្នុងច្បាប់តុលាការ។ នៅពេល ដែលនរណាម្នាក់នៅក្នុងការកាត់ក្តី ចៅក្រមធ្វើការស្តាប់ទៅកាន់ភស្តុតាង ហើយធ្វើការសម្រេច សាលក្រម។ “ការរាប់ជាសុចរិត” មានន័យថាជនជាប់ចោទ ត្រូវបានចៅក្រមប្រកាសថា គាត់ សុចរិត ហើយគ្មានទោសកំហុស។ ហើយការផ្ទុយពីការរាប់ជាសុចរិត គឺជាការមានទោស។ នៅក្នុង ព្រះគម្ពីរ នៅពេលនរណាម្នាក់ បានរាប់ជាសុចរិត មានន័យថា ព្រះបានប្រកាសរាប់គាត់ជាសុចរិត ដែលទ្រង់នេះហើយគឺជាចៅក្រម ទៅលើជីវិតរបស់មនុស្សទាំងអស់។

គាត់​ក៏​ជឿ​ដល់​ព្រះ‌យេហូវ៉ា ហើយ​ទ្រង់​រាប់​សេចក្ដី​ជំនឿ​នោះ ទុក​ជា​សេចក្ដី​សុចរិតដល់​គាត់ (លោកុ‌ប្បត្តិ ១៥:៦) តើលោក អ័ប្រាហាំបានរាប់ជាសុចរិតដោយរបៀបណា? ដោយសារក្រឹត្យវិន័យ ឬ ដោយសារសេចក្តីជំនឿ? ចម្លើយគឺអាចរកឃើញនៅក្នុងលោកុប្បត្តិ ១៥:៦។ ដោយសារតែលោកអ័ប្រាហាំបានជឿថា ព្រះទ្រង់នឹងសម្រេចតាមការដែលទ្រង់បានសន្យា ហើយព្រះទ្រង់ រាប់​សេចក្តី​ជំនឿ​នោះ ទុក​ជា​សេចក្តី​សុចរិតដល់​គាត់។ ដូច្នេះ លោកអ័ប្រាហាំគឺជាគំរូ អំពីការរាប់ជាសុចរិតគឺតែង តែរជាការទទួលសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះ ដោយសេចក្តីជំនឿ។ ព្រះបានដាក់បញ្ចូលសេចក្តីសុចរិតទៅក្នុង លោកអ័ប្រាហាំ នៅពេលដែល គាត់មានជំនឿលើទ្រង់។ “ដាក់បញ្ចូល” (ἐλογίσθη) គឺជាភាសា គណនេយ្យ ដែលមានន័យថា ការដាក់បញ្ចូល ឥណទានទៅក្នុង គណនេយ្យរបស់នរណាម្នាក់។ ព្រះអង្គបានដាក់សេចក្តីសុចរិតទៅលោក អ័ប្រាហាំ ប៉ុន្តែលោកមិនសមទទួលការនេះនោះទេ។ លោកអ័ប្រាហាំគ្រាន់តែជឿទៅលើសេចក្តី សន្យារបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះ។⁣ នោះព្រះទ្រង់បានយកសេចក្តី សុចរិត (ដែលមានតែទ្រង់ទេ ដែលជា ម្ចាស់ទៅលើសេចក្តីសុចរិត) ហើយទ្រង់ដាក់ សេចក្តីសុចរិតនោះ ទៅកាន់គណនេយ្យជីវិតរបស់ លោកអ័ប្រាហាំ។ សេចក្តីសុចរិត ដែលលោក អ័ប្រាហាំមាន គឺជាសេចក្តីសុចរិត ដែលព្រះបាន ប្រទានឲ្យលោក។⁣ ការនេះគឺជាអ្វីដែលកើតឡើងដូចគ្នា សម្រាប់អស់អ្នកណាដែលមានជំនឿ លើ ទ្រង់។ ក្រៅពីទ្រង់ យើងមិនអាចមានសេចក្តីសុចរិត ដោយខ្លួនឯងបានទេ។ សេចក្តីសុចរិត ដែលយើងមាន គឺជាសេចក្តីសុចរិតដែលយើងទទួលបានមកពីទ្រង់ ដោយសារសេចក្តីជំនឿ។ ឥឡូវ តើអ្នកណាខ្លះគឺជាពូជរបស់លោកអ័ប្រាហាំ? គឺជាអស់អ្នកណាដែលជឿលើព្រះ។ លោកអ្នកមិនចាំបាច់ត្រូវតែក្លាយជាសាសន៍យូដា ដើម្បីឲ្យអាចធ្វើជាកូនចៅរបស់លោកអ័ប្រាហាំ ឡើយ។ វាមិនមែនជាការពាក់ព័ន្ធ ទៅលើជាតិសាសន៍នោះទេ។ ការសំខាន់នោះគឺជាការមាន សេចក្តីជំនឿលើព្រះ ដូចជាលោកអ័ប្រាហាំដែរ ។ ផែនការរបស់ព្រះនៃការប្រទានពរទៅកាន់ពួកសាសន៍ដទៃ តាមរយៈលោកអ័ប្រាហាំ គឺជាអ្វី ដែល យើងអាចឃើញច្បាស់ ដោយការសន្យារបស់ទ្រង់ជាមួយនឹងលោកអ័ប្រាហាំ។ ព្រះអង្គបាន សន្យា ថា “គ្រប់ទាំងគ្រួសារនៅលើផែនដីនឹងបានពរដោយសារអ្នក” (លោកុប្បត្តិ ១២:៣, ១៨:១៨, ២២:១៨ ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ កែសម្រួលឆ្នាំ ២០១៦)។ អស់​អ្នក​ដែល​មាន​សេចក្តី​ជំនឿ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​បាន​ពរ​ជា​មួយ​នឹង​លោក​អ័ប្រាហាំដែរ។ តើពរ នោះគឺជាអ្វី? ពរនោះគឺជាដែលទទួលបានការរាប់ជាសុចរិតមកពីព្រះ ដូចលោកអ័ប្រាហាំ (ជាបុរស នៃសេចក្តីជំនឿ) ដែរ ។

យើង​ដឹង​ថា មនុស្ស​មិន​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ក្រិត្យ‌វិន័យ​នោះ​ឡើយ គឺ​ដោយ​សេចក្ដី​ជំនឿ ជឿ​ដល់​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ​វិញ ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​យើង​ជឿ​ដល់​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត ដោយ‌សារ​សេចក្ដី​ជំនឿ ជឿ​ដល់​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​នោះ មិន​មែន​ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ក្រិត្យ‌វិន័យ​ទេ ពី​ព្រោះ​គ្មាន​មនុស្ស​ណា​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត​ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ក្រិត្យ‌វិន័យ​ឡើយ (កាឡា‌ទី ២:១៦) មានមនុស្សជាច្រើនព្យាយាមឲ្យ បានការរាប់ជាសុចរិត ដោយការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែវាគឺជាអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចនោះឡើយ។ សាវ័កប៉ុល បាននិយាយនៅខ១៦ បីដងថា មនុស្ស​មិន​អាចបាន​រាប់​ជា​សុចរិត តាមរយៈការ ​ប្រព្រឹត្ត​តាម ច្បាប់​ក្រឹត្យវិន័យ​នោះឡើយ។ «​​មនុស្ស​មិន​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​នោះឡើយ​» «​​មិន​មែន​ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​ទេ» «​​ពី​ព្រោះ​គ្មាន​មនុស្ស​ណា​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត​ដោយ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​ឡើយ»។ ក្រឹត្យវិន័យត្រង់នេះគឺជាការសំដៅទៅលើ ក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូេស ប៉ុន្តែក៏រាប់បញ្ចូលរាល់ទាំង ក្រឹត្យវិន័យសាសនា ដែលផ្តោតទៅលើការខំប្រឹងប្រព្រឹត្តរបស់មនុស្ស ដើម្បីឲ្យបានសេចក្តីសុចរិត ដែរ។ គ្មានអ្វីដែលនរណាម្នាក់អាចធ្វើបាន ដើម្បីឲ្យអាចរាប់ខ្លួនជាសុចរិតនៅចំពោះមុខព្រះបាន ឡើយ។ នេះគឺជាដំណឹងអាក្រក់។ ដូច្នេះតើធ្វើយ៉ាងណាឲ្យយើងអាចរាប់ជាសុចរិតបាន? ម្តងទៀត លោកប៉ុលបានប្រាប់យើង ៣ចំនុច: «​​គឺ​ដោយ​សេចក្តី​ជំនឿ ជឿ​ដល់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​វិញ» «​​យើង​ជឿ​ដល់​ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ» «​​ដោយសារ​សេចក្តី​ជំនឿ ជឿ​ដល់​ព្រះគ្រីស្ទនោះ»។ មានតែវិធីមួយទេ ដែលអាចធ្វើឲ្យយើងរាប់ជាសុចរិតបាន នោះគឺ​ការមាន​សេចក្តី​ជំនឿ ជឿ​លើ ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជា ការទទួលស្គាល់ជឿលើចំនុចគ្រប់យ៉ាងអំពី ព្រះយេស៊ូវ និងគ្រប់ទាំងការដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់យើង។ អ្នកណាក៏ដោយក៏អាចទទួលបាន ការរាប់ជាសុចរិតពីព្រះបានដែរ តែមិនមែនដោយសារតែការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេនោះទេ ប៉ុន្តែដោយ សារតែពួកគេមានជំនឿជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ នេះគឺជាដំណឹងដ៏ល្អ។⁣

ព្រះបានប្រទានក្រឹត្យវិន័យមកដើម្បីផ្តល់ឲ្យមាន ព្រំដែនត្រឹមត្រូវ ដើម្បីឲ្យមនុស្ស អាចដឹង ពីស្តង់ដាត្រឹមត្រូវនៃសេចក្តីសុចរិត។ ក្រឹត្យវិន័យមានតួនាទីពីរ: លើកតាំងស្តង់ដាកំណត់ពី អ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ហើយ កាត់ទោសយ៉ាងយុត្តិធម៌ទៅកាន់អស់អ្នកណា ដែលប្រព្រឹត្តរំលងទៅលើស្តង់ ដានោះ។ ក្រឹត្យវិន័យមានភាពល្អឥតខ្ចោះ បរិសុទ្ធ ហើយសុចរិត (រ៉ូម ៧:១៣)។ ប្រសិនបើមនុស្សណា អាចកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យបាន នោះមានន័យថាអ្នកនោះ អាចទទួលបានសេចក្តីសង្គ្រោះដោយសារ ក្រឹត្យវិន័យដែរ។ ប៉ុន្តែគ្មានមនុស្សណា អាចធ្វើការនេះបានទេ។ ក្រឹត្យវិន័យ ប្រាប់យើងឲ្យ ស្គាល់ថាសេចក្តីសុចរិតគឺជាអ្វី ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងមិនអាចធ្វើគ្រប់ទាំងក្រឹត្យវិន័យ ទាំងអស់នោះទេ ការដែលមនុស្សព្យាយាមក្នុង ការកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះ ហើយបរាជ័យ ក្នុងការធ្វើការនោះ ធ្វើឲ្យពួកគេដឹងនិងស្គាល់ពីអំពើបាបរបស់ពួកគេ។ ក្រឹត្យវិន័យ ប្រៀបដូចជា កញ្ចក់។ នៅពេលដែលមនុស្សសំលឹងមើលទៅកាន់ក្រឹត្យវិន័យនោះ ពួកគេនឹងអាច ឃើញពីស្ថាន ភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ។ បង្ហាញឲ្យយើងឃើញថា ពួកយើងមិនសុចរិតនោះ ទេ (រ៉ូម ៣:២០)។ និស្ស័យរបស់យើងគឺជាមនុស្សមានបាប។ ព្រះអង្គជ្រាបពីការនេះ ប៉ុន្តែអ្វីដែលជាបញ្ហានោះគឺយើង មិនបានដឹងពីការនេះទេ។ យើងស្រមៃថាយើងអាចខិតខំប្រឹងប្រែងដោយខ្លួនឯង ដើម្បីឲ្យអាច ទទួលបានសេចក្តីសុចរិត។ ដូច្នេះហើយ បានជាទ្រង់ប្រទានក្រឹត្យវិន័យមក ដើម្បីបើកសំដែងថា យើងមិនអាចធ្វើការនេះបានឡើយ។ នៅពេលដែលយើងកាន់តែព្យាយាមក្នុងការកាន់ តាមក្រឹត្យ វិន័យ នោះយើងក៏កាន់តែដឹងដែរថាយើងមិនអាចធ្វើទៅរួច ហើយក៏កាន់តែដឹងដែរថា យើងគឺជា មនុស្សមានបាប។ នេះហើយគឺជាមូលហេតុដែលព្រះបានប្រទានក្រឹត្យវិន័យមក។ ក្រឹត្យវិន័យបើក សំដែងឲ្យយើងស្គាល់និស្ស័យបាបរបស់យើង។ ក្រឹត្យវិន័យមិនបានប្រទានមកដើម្បីបង្ហាញថា ពីរបៀប ដែលមនុស្សអាចសង្រ្គោះមកកាន់ខ្លួនបាននោះទេ។ ប៉ុន្តែក៏បង្ហាញមកកាន់យើងផងដែរ ថាយើងត្រូវការ សេចក្តីសង្គ្រោះ។ នោះគឺជាអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវ បានយាងមក។

ផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ព្រះមាន បែងចែកជា ៣ផ្នែកនោះគឺ : សេចក្តីសន្យា ក្រឹត្យវិន័យ និង ដំណឹងល្អ។ ដំបូងព្រះបានប្រទានសេចក្តីសន្យា នៃសេចក្តីសុចរិតតាមរយៈសេចក្តីជំនឿ ទៅកាន់លោក អ័ប្រាហាំ។ បន្ទាប់មកទ្រង់បានប្រទានក្រឹត្យវិន័យដើម្បីជួយឲ្យយើងឃើញថា ពួកយើងគឺជា មនុស្ស មានបាប ដើម្បីឲ្យយើងដឹងថាយើងត្រូវការព្រះសង្គ្រោះ។ ការនេះបានប្រុងប្រៀបយើងឲ្យទទួល ដំណឹងល្អ នៃការដែលព្រះយេស៊ូវបានយាងមកដើម្បីសង្គ្រោះយើង។ សេចក្តីសន្យារបស់ព្រះពរ នៃ សេចក្តីសុចរិត បានមកតាមរយៈសេចក្តីជំនឿជឿលើព្រះគ្រីស្ទ នៅពេលដែលយើងទទួលដំណឹង ល្អ។ សេចក្តីសន្យា ក្រឹត្យវិន័យ និង ដំណឹងល្អធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីសម្រេចបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។⁣ អស់អ្នកណាដែលចង់នាំមនុស្សឲ្យមានជំនឿជឿលើព្រះគ្រីស្ទ ត្រូវតែរៀនពីលោកប៉ុលឲ្យបានច្បាស់ លាស់ពីរបៀបប្រើប្រាស់ក្រឹត្យវិន័យ។ យើងប្រាប់មនុស្សអំពីក្រឹត្យវិន័យ ដើម្បីបង្ហាញពួកគេពីស្តង់ដា សុចរិតរបស់ព្រះ ដើម្បីឲ្យជួយឲ្យពួកគេឃើញថាពួកគេគឺជាមនុស្សមានបាប ហើយថាពួកគេ មិនអាចសង្គ្រោះខ្លួនឯងបាន តាមរយៈការប្រព្រឹត្តល្អរបស់ខ្លួនទេ។ ការនេះធ្វើឲ្យពួកគេ ប្រុងប្រៀប ទទួលដំណឹងល្អ។ មនុស្សមិនអាចយល់អំពីការ ដែលព្រះយេស៊ូវបានសុគតសម្រាប់អំពើ បាបរបស់ ពួកគេទេ ទាល់តែពួកគេដឹងខ្លួនថាពួកគេគឺជាមនុស្សមានបាប។ ហើយពួកគេមិនអាចដឹង ខ្លួនថា ពួកគេគឺជាមនុស្សមានបាបបានដែរ លុះត្រាតែពួកគេដឹងអំពីស្តង់ដានៃសេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះ។ ដូច្នេះគោលបំណងរបស់ក្រឹត្យវិន័យគឺដើម្បីបង្ហាញថាយើងគឺជាមនុស្សមានបាប ហើយគោល បំណងរបស់ដំណឹងល្អ គឺដើម្បីបង្ហាញពីរបៀបដែលមនុស្សមានបាបអាចទទួលការអត់ទោសបាន។ នៅពេលដែលយើងយល់ពីភាពខុសគ្នារវាង ក្រឹត្យវិន័យ និង ដំណឹងល្អ នោះមានន័យថាយើង អនុញ្ញាតឲ្យចំនុចទាំងពីរនេះ ធ្វើទៅតាមមុខងារស្របតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។

រួមមក តែមួយក្នុងព្រះគ្រីស្ទមានន័យថា : យើងទាំងអស់គ្នាបានទទួលសេចក្តីសង្គ្រោះដូចគ្នា គឺដោយព្រះគុណតាមរយៈសេចក្តីជំនឿ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាគ្រួសារតែមួយនៅក្នុងគ្រីស្ទ : គ្មានរនាំងបែងចែកចំពោះការប្រកបគ្នា ឡើយ។ យើងទាំងអស់គ្នាមានការរួបរួមតែមួយ នៅក្នុងសេចក្តីជំនឿ គោលបំណង សេចក្តីសង្ឃឹម នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាកូនប្រុសរបស់ព្រះ ហើយរួមចំណែកគ្រងមរតកជាមួយព្រះគ្រីស្ទ (រ៉ូម ៨:១៦- ១៨; អេភេសូរ ១:១២) យើងទាំងអស់គ្នាមានឋានៈស្មើគ្នា នៅចំពោះព្រះភ័ក្រ្តទ្រង់។ យើងទាំងអស់គ្នាមានមុខងារ ខុសពីគ្នា (១កូរិនថូស ១១:៣; ១ធីម៉ូថេ ២:១២) ប៉ុន្តែនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារនៃព្រះ គ្មានគ្រីស្ទ បរិស័ទណាមានឋានៈទាប ជាងគ្រីស្ទបរិស័ទណានោះទេ ។

នៅពេលមនុស្សម្នាក់ជឿព្រះយេស៊ូវជាព្រះសង្គ្រោះរបស់ពួកគេ តើគេអាចបាត់សេចក្តីសង្គ្រោះនេះដែរឬទេ? តើព្រះគម្ពីរបានចែងយ៉ាងដូចម្តេចអំពីរឿងនេះ? (១) “ពួកគេនឹងមិនត្រូវវិនាសឡើយ” ចៀម​ខ្ញុំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​វា​ស្តាប់​ខ្ញុំ ហើយ​មក​តាម ខ្ញុំ​ក៏​ស្គាល់​វា​ដែរ ខ្ញុំ​ឲ្យ​ជីវិត​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច​ដល់​វា វា​មិន​ត្រូវ​វិនាស​នៅ​អស់‌កល្ប​រៀង​ទៅ ក៏​គ្មាន​អ្នក​ណា​ឆក់​យក​វា​ពី​ដៃ​ខ្ញុំ​បាន​ទេ ព្រះវរ‌បិតា​នៃ​ខ្ញុំ ដែល​ប្រទាន​វា​មក​ខ្ញុំ ទ្រង់​ធំ​លើស​ជាង​ទាំង​អស់ គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ឆក់​យក​វា​ចេញ​ពី​ព្រះ‌ហស្ត​របស់​ព្រះវរ‌បិតា​ខ្ញុំ​បាន​ឡើយ (យ៉ូហាន 10:27-29). ព្រះយេស៊ូវគឺជាអ្នកគង្វាលល្អ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថាចៀមរបស់ទ្រង់នឹងមិនត្រូវវិនាសឡើយ។ ពួកគេមានសុវត្ថិភាពដោយសារព្រះយេស៊ូវ និងព្រះវរបិតាទ្រង់ដឹកដៃពួកគេជាប់។ (២) “ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ដែល​ចោល​ទៅ​ក្រៅ​ឡើយ” អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ព្រះវរ‌បិតា​ប្រទាន​មក​ខ្ញុំ នោះ​នឹង​មក​ឯ​ខ្ញុំ ហើយ​អ្នក​ណា​ដែល​មក​ឯ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ក៏​មិន​ដែល​ចោល​ទៅ​ក្រៅ​ឡើយ (យ៉ូហាន 6:37) ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ដឹកដៃអ្នកដើរតាមទ្រង់ជាប់ជានិច្ច ហើយទ្រង់មិនបោះបង់គេចោលឡើយ។ (៣) កើតជាថ្មី ការបង្កើតថ្មី សេចក្ដី​សង្គ្រោះ របស់យើងចាប់ផ្តើមជាមួយការកើតជាថ្មី ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ជីតវិតខាងឯវិញ្ញាណជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ សូម​សរសើរ​ដល់​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះវរ‌បិតា​នៃ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា ដែល​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​យើង​ឡើង​ជា​ថ្មី តាម​សេចក្ដី​មេត្តា‌ករុណា​ដ៏​ធំ​របស់​ទ្រង់ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​បាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ដ៏​រស់ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ទ្រង់​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ (1 ពេត្រុស 1:3). នៅពេលមនុស្សម្នាក់បានកើតជាថ្មីដោយព្រះបន្ទូល និងព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ គឺគាត់ត្រូវបានដាក់នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ហើយ។ ការរួបរួមនេះជាមួយព្រះគ្រីស្ទធ្វើឱ្យគាត់ជាការបង្កើតជា​ថ្មី។ តែ​ដោយ‌សារ​ព្រះ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ ដែល​ទ្រង់​បាន​តាំង​ឡើង ទុក​ជា​ប្រាជ្ញា​ដែល​មក​ពី​ព្រះ ហើយ​ជា​សេចក្ដី​សុចរិត សេចក្ដី​បរិសុទ្ធ នឹង​សេចក្ដី​ប្រោស​លោះ​ដល់​យើង​ផង (1 កូរិន‌ថូស 1:30). បាន​ជា​បើ​អ្នក​ណា​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​បាន​កើត​ជា​ថ្មី​ហើយ អស់​ទាំង​សេចក្ដី​ចាស់​បាន​កន្លង​បាត់​ទៅ មើល គ្រប់​ទាំង​អស់​បាន​ត្រឡប់​ជា​ថ្មី​វិញ (2 កូរិន‌ថូស 5:17). នៅពេលយើងបានកើតជាថ្មី យើងនឹងមិនអាចត្រឡប់ទៅរកជីវិតចាស់វិញទេដោយសារជីវិតចាស់នោះ បានកន្លងផុតទៅហើយ។ ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើកិច្ចការនៅក្នុងយើង ដែលមិនអាចត្រឡប់ វិញបានទេ។ (៤) ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចឥឡូវនេះ ជីវិតដែលបានផ្តល់ឲ្យនៅក្នុងកំណើតថ្មីគឺជាជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ប្រាកដ​ថា អ្នក​ណា​ដែល​ស្តាប់​ពាក្យ​ខ្ញុំ ហើយ​ជឿ​ដល់​ព្រះ‌អង្គ ដែល​ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក អ្នក​នោះ​មាន​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច ហើយ​មិន​ដែល​ត្រូវ​ជំនុំ‌ជំរះ​ឡើយ គឺ​បាន​កន្លង​ហួស​ពី​សេចក្ដី​ស្លាប់ ទៅ​ដល់​ជីវិត​វិញ (យ៉ូហាន 5:24). អស់អ្នកដែលជឿលើព្រះយេស៊ូវ ឥឡូវនេះគឺមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ពួកគេ "បាន​កន្លង​ហួស​ពី​សេចក្ដី​ស្លាប់ ទៅ​ដល់​ជីវិត​វិញ”។ សេចក្ដី​សង្គ្រោះ មិនមែនគ្រាន់តែជាអ្វីដែលត្រូវកើតឡើងនៅពេលអនាគតនោះទេ។ វាគឺជាទ្រព្យសម្រាប់បច្ចុប្បន្នកាលរបស់អ្នកជឿផងដែរ។ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចបានចាប់ផ្តើមឡើងសម្រាប់អ្នកជឿហើយ។ សម្រាប់មនុស្សមួយចំនួនវាប្រហែលជាស្តាប់ទៅរាងចម្លែកពីព្រោះយើងមិនទាន់បានទៅ ឋានសួគ៌នៅឡើយ។ ប៉ុន្តែព្រះគម្ពីរមិនបានឲ្យនិយមន័យជីវិតអស់កល្បជានិច្ចថាទាល់តែបានទៅឋានសួគ៌នោះទេ។ ផ្ទុយមកវិញ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចគឺជាការស្គាល់ព្រះ ហើយវាចាប់ផ្តើមឡើងនៅពេលដែលទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយ ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទចាប់ផ្តើមឡើង។ នេះ​ជា​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច គឺ​ឲ្យ​គេ​បាន​ស្គាល់​ដល់​ទ្រង់​ដ៏​ជា​ព្រះ​ពិត​តែ​១ នឹង​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ដែល​ទ្រង់​បាន​ចាត់​ឲ្យ​មក​ផង (យ៉ូហាន 17:3) ការស្លាប់មិនបានផ្លាស់ប្តូរស្ថានភាពព្រលឹងវិញ្ញាណរបស់អ្នកនោះទេ។ ប្រសិនបើអ្នកស្គាល់ និងស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់នៅពេលនេះ ទំនាក់ទំនងនេះនឹងបន្តក្រោយពេលស្លាប់ទៅទៀត។ យើងមានជីវិតថ្មីនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ហើយជីវិតនេះគឺអស់កល្បជានិច្ច។ នេះ​ហើយ​ជា​សេចក្ដី​បន្ទាល់​នោះ គឺ​ថា ព្រះ‌ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច​មក​យើង​រាល់​គ្នា ហើយ​ជីវិត​នោះ គឺ​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នៃ​ទ្រង់ (1 យ៉ូហាន 5:11). ព្រះមិនបានប្រទានឲ្យយើងនូវជីវិតបណ្តោះអាសន្ននោះទេ។ ទ្រង់ប្រទានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់យើង។ យើងកំពុងតែចូលរួមនៅក្នុងជីវិតនៃយុគសម័យខាងមុខរួចហើយ។ (៥) គ្មានអ្វីអាចបំបែកយើងចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទបានឡើយ គ្មានអ្វីនៃការបង្កើតទាំងអស់អាចធ្វើដូច្នេះបានទេ។ នេះរាប់បញ្ចូលទាំងអ្នកជឿ ដែលបំបែកខ្លួនចេញពីព្រះ។ ដ្បិត​ខ្ញុំ​ជឿ‌ជាក់​ថា ទោះ​ស្លាប់ ឬ​រស់ ពួក​ទេវតា ឬ​អំណាច​អ្វី ការ​អ្វី​នៅ​ជាន់​នេះ ឬ​ទៅ​មុខ ឬ​ឥទ្ធិ‌ឫទ្ធិ​អ្វី ទី​មាន​កំពស់ ទី​ជំរៅ ឬ​របស់​អ្វី​ដែល​កើត​មក​ឯ​ទៀត​ក្តី នោះ​ពុំ​អាច​នឹង​ពង្រាត់​យើង ចេញ​ពី​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ដែល​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា​ទៅ បាន​ឡើយ។ (រ៉ូម 8:38-39). (៦) ព្រះជាម្ចាស់​ថែ​រក្សា​​ និងរក្សាយើងពីការជំពប់ដួល តែ​ខ្ញុំ​មិន​ខ្មាស​ទេ ដ្បិត​ខ្ញុំ​ស្គាល់​ព្រះ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ជឿ​តាម ហើយ​ខ្ញុំ​ជឿ​ពិត​ថា ទ្រង់​អាច​នឹង​ថែ​រក្សា​បញ្ញើ ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ផ្ញើ​ទុក​នឹង​ទ្រង់ ដរាប​ដល់​ថ្ងៃ​នោះ​ឯង (2 ធីម៉ូថេ 1:12b). រីឯ​ព្រះ ដែល​អាច​នឹង​ថែ​រក្សា មិន​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជំពប់​ដួល ហើយ​នឹង​ដាក់​អ្នក​រាល់​គ្នា នៅ​ចំពោះ​សិរី‌ល្អ​ទ្រង់ ដោយ​ឥត​មាន​កន្លែង​បន្ទោស​បាន ព្រម​ទាំង​មាន​ចិត្ត​ត្រេក‌អរ​ផង (យូដាស 24). គំនិតនៅត្រង់នេះគឺថាព្រះយេស៊ូវគឺជាមួយអង្គដែលបានរក្សាយើងមិនឲ្យដួលចុះ យើងមិនបានរក្សាខ្លួនឯងនោះទេ។ ទ្រង់កាន់យើងជាប់។ ទ្រង់រក្សាយើងមិនឲ្យដួលចុះ។ យើងមិនបានរក្សាសេចក្ដី​សង្គ្រោះ​របស់​យើងខ្លួនឯងពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃនោះទេ (តាមរយៈ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​តា ម​របស់​យើង)។ សេចក្ដី​សង្គ្រោះរបស់យើងគឺជាអ្វីម្យ៉ាងដែលធ្វើឲ្យយើងទទួលបានសុវត្ថិភាពជារៀងរហូត។ នៅពេលព្រះយេស៊ូវសង្គ្រោះយើង ទ្រង់មិនបានផ្តល់សំបុត្រឲ្យយើងទៅនគរស្ថានសួគ៌ ហើយរំពឹងថាយើងកាន់ វាពេញមួយជីវិតយើងនោះដែរ។ ជំនួសមកវិញ ទ្រង់បានកត់ត្រាឈ្មោះរបស់យើង នៅក្នុងបញ្ជីជីវិតរបស់ទ្រង់ ដែលវានឹងស្តិតនៅជារៀងរហូត។ គឺ​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា ដែល​ព្រះ‌ចេស្តា​នៃ​ព្រះ​កំពុង​តែ​ថែ​រក្សា ដោយ‌សារ​សេចក្ដី​ជំនឿ សំរាប់​ឲ្យ​បាន​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ ដែល​ប្រុង​ប្រៀប​នឹង​សំដែង​មក​នៅ​ជាន់​ក្រោយ​បង្អស់​នោះ (1 ពេត្រុស 1:5). យើងមិនបានសង្គ្រោះខ្លួនឯងនោះទេ ហើយយើងក៏មិនបានរក្សាខ្លួនឲ្យបានសង្គ្រោះដែរ។ ព្រះគម្ពីរចែងថា ​ព្រះ‌ចេស្តា​នៃ​ព្រះ​កំពុង​តែ​ថែ​រក្សាយើង។ (៧) សេចក្ដី​សង្គ្រោះ គឺជាអំណោយទាន ដ្បិត​គឺ​ដោយ​ព្រះ‌គុណ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សង្គ្រោះ ដោយ‌សារ​សេចក្ដី​ជំនឿ ហើយ​សេចក្ដី​នោះ​ក៏​មិន​មែន​កើត​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ គឺ​ជា​អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ​វិញ ក៏​មិន​មែន​ដោយ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដែរ ក្រែង​អ្នក​ណា​អួត​ខ្លួន (អេភេសូរ 2:8-9). សេចក្ដី​សង្គ្រោះ គឺជាអំណោយទាន។ ប្រសិនបើយើងរកសេចក្ដី​សង្គ្រោះ បានតាមរយៈការធ្វើអំពើល្អ នោះយើងនឹងអាចបាត់បង់វាដោយសារការធ្វើអំពើអាក្រក់។ ប៉ុន្តែដោយសារសេចក្ដី​សង្គ្រោះ របស់យើងបានមកតាមរយៈព្រះគុណរបស់ព្រះ ដូច្នេះវាអាស្រ័យទៅលើលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ មិនមែនការខិតខំរបស់យើងនោះទេ។ សេចក្ដី​សង្គ្រោះ ជាកិច្ចការរបស់ទ្រង់នៅក្នុងយើង មិនមែនការសម្រេចបានរបស់យើងទេ។ ទ្រង់បានចាប់ផ្តើមការ សង្គ្រោះរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​កាន់​តែ​ពេញ​ខ្នាត​ឡើង។ ខ្ញុំ​ជឿ​សេចក្ដី​នេះ​ជា​យ៉ាង​ជាក់​ថា ព្រះ‌អង្គ ដែល​ទ្រង់​បាន​ចាប់​តាំង​ធ្វើ​ការ​ល្អ​ក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា ទ្រង់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​កាន់​តែ​ពេញ​ខ្នាត​ឡើង ទាល់​តែ​ដល់​ថ្ងៃ​នៃ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ (ភីលីព 1:6). (៨) ដៅ​ចំណាំ​ដោយ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ឯ​អ្នក​រាល់​គ្នា ក៏​បាន​ឮ​ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​សេចក្ដី​ពិត គឺ​ជា​ដំណឹង​ល្អ​ពី​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដោយ‌សារ​ទ្រង់​ដែរ ហើយ​កាល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជឿ​ហើយ នោះ​ទ្រង់​ក៏​ដៅ​ចំណាំ​ដោយ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​បាន​សន្យា ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នោះ​ទ្រង់​ជា​ទី​បញ្ចាំ​ចិត្ត ពី​ដំណើរ​កេរ្តិ៍‌អាករ​របស់​យើង​រាល់​គ្នា ទាល់​តែ​បាន​លោះ​របស់​កំណាន់ ដែល​ទ្រង់​បាន​ទិញ​ទុក​ឲ្យ​យើង​នោះ សំរាប់​ជា​សេចក្ដី​សរសើរ​ដល់​សិរី‌ល្អ​នៃ​ទ្រង់។ (អេភេសូរ 1:13-14) នៅពេលយើងជឿ ព្រះជាម្ចាស់ “ក៏​ដៅ​ចំណាំ​" យើងដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏បរិសុទ្ធ។ គំនិតដែលយើងទទួលបានការដៅ​ចំណាំគឺថា ព្រះជាម្ចាស់បានដាក់ព្រះវិញ្ញាណដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់នៅ ក្នុងយើងដូចជាសញ្ញាសម្គាល់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ទ្រង់ដើម្បីបញ្ជាក់ថាយើងគឺជារបស់ទ្រង់ ហើយការប្រោសលោះរបស់យើង (នោះគឺថា ទ្រង់បានលោះយើង) មានលក្ខណៈពិតប្រាកដ និងមានសុវត្ថិភាព។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏បរិសុទ្ធនៅក្នុងអ្នកគឺជាការធានាថាអ្នកទទួលបានកេរ្តិ៍មរតក។ កេរ្តិ៍មរតករបស់យើងគឺជាជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនៅជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ ពាក្យថា “ធានា” (ἀρραβὼν) គឺជាពាក្យអ្នកជួញដូរបានប្រើប្រាស់នៅពេលដែលអ្នកទិញបានផ្តល់តម្លៃឲ្យមួយផ្នែកជាការសន្យា។ នៅពេលដែលការសន្យាត្រូវបានទទួលយក វាបានបង្កើតទៅជាកិច្ចសន្យាផ្លូវច្បាប់ដែលធានាថាប្រតិបត្តិការនឹងត្រូវបានបញ្ចប់នាពេលអនាគត។ នេះគឺជាអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាសម្រាប់អ្នកជឿ -- ការសន្យាដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឲ្យយើងឥឡូវនេះដើម្បីឲ្យយើងមានលក្ខណៈប្រាកដប្រជាថាយើងនឹងទទួលបានមរតកពេញលេញរបស់យើងនាពេលអនាគត។ ផលប៉ះពាល់សម្រាប់ការមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងអ្នកគឺថា អ្នកនឹងមិនងាកចេញពីព្រះនោះទេ។ ទ្រង់បានផ្លាស់ប្តូរចិត្តរបស់អ្នកជឿដើម្បីឲ្យគេតស៊ូនៅក្នុងជំនឿរហូតដល់ទីបញ្ចប់។ អញ​នឹង​តាំង​សេចក្ដី​សញ្ញា​នឹង​គេ ជា​សេចក្ដី​សញ្ញា​ដ៏​ស្ថិត‌ស្ថេរ​នៅ​អស់‌កល្ប‌ជានិច្ច​ថា អញ​នឹង​មិន​បែរ​ចេញ​ពី​គេ​ឡើយ គឺ​នឹង​ឲ្យ​គេ​បាន​សេចក្ដី​ល្អ​វិញ អញ​នឹង​ដាក់​សេចក្ដី​កោត‌ខ្លាច​ដល់​អញ​ក្នុង​ចិត្ត​គេ ប្រយោជន៍​កុំ​ឲ្យ​គេ​ឃ្លាត​ចេញ​ពី​អញ​ឡើយ (យេរេ‌មា 32:40) (៩) កូនចិញ្ចឹម តែ​លុះ​វេលា​កំណត់​បាន​មក​ដល់ នោះ​ព្រះ‌ទ្រង់​បាន​ចាត់​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ទ្រង់​ឲ្យ​មក​ចាប់​កំណើត​នឹង​ស្ត្រី គឺ​កើត​ក្រោម​អំណាច​នៃ​ក្រិត្យ‌វិន័យ ដើម្បី​នឹង​លោះ​ពួក​អ្នក​ដែល​នៅ​ក្រោម​ក្រិត្យ‌វិន័យ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​យើង​បាន​ទទួល​សគុណ ទុក​ជា​កូន​ចិញ្ចឹម ហើយ​ដោយ​ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​កូន បាន​ជា​ព្រះ‌ទ្រង់​ចាត់​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ទ្រង់ ឲ្យ​មក​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​បន្លឺ​ឡើង​ថា អ័ប្បា ព្រះវរ‌បិតា​អើយ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​មែន​ជា​បាវ​បំរើ​ទៀត​ទេ គឺ​ជា​កូន​វិញ ហើយ​បើ​ជា​កូន​នោះ​នឹង​បាន​មរដក​នៃ​ព្រះ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​ដែរ (កាឡា‌ទី 4:4-7) សេចក្ដី​សង្គ្រោះរបស់យើងរួមជាមួយការទទួលជាកូនចិញ្ចឹមទៅក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងនាមជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនផ្លាស់ប្តូរព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ទេ (ជនគណនា ២៣:១៩)។ ទ្រង់មិនទទួលយកកូនចិញ្ចឹម ហើយបណ្តេញពួកគេចេញពីគ្រួសាររបស់ទ្រង់នោះទេ! ហេតុដូច្នេះ ស្ថានភាពរបស់យើងក្នុងនាមជាកូនរបស់ ព្រះគឺជាអចិន្ត្រៃយ៍។ (១០) ប្រោសលោះ ថ្លៃត្រូវបានបង់សង នៅពេលព្រះយេស៊ូវប្រោសលោះអ្នក ទ្រង់បង់ថ្លៃទិញ ហើយទិញអ្នកសម្រាប់ទ្រង់ផ្ទាល់។ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​មែន​ជា​របស់​ផង​ខ្លួន​ទេ ដ្បិត​ព្រះ‌ទ្រង់​បាន​ចេញ​ថ្លៃ​លោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហើយ (1 កូរិន‌ថូស 6:19b-20a). ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ‌អង្គ​សង្គ្រោះ​នៃ​យើង ដែល​ទ្រង់​បាន​ថ្វាយ​ព្រះ‌អង្គ​ទ្រង់​ជំនួស​យើង​រាល់​គ្នា ដើម្បី​នឹង​លោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​ពី​គ្រប់​ទាំង​សេចក្ដី​ទទឹង​ច្បាប់ ហើយ​នឹង​សំអាត​មនុស្ស​១​ពួក ទុក​ដាច់​ជា​រាស្ត្រ​របស់​ផង​ទ្រង់ ដែល​ឧស្សាហ៍​ធ្វើ​ការ​ល្អ (ទីតុស 2:13b-14) សេចក្ដី​សង្គ្រោះ គឺជាការសម្រេចបានដ៏សម្បើបរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ រង្វាន់របស់ទ្រង់គឺថាទ្រង់ទទួលបានមនុស្សដែ ល ទ្រង់បានប្រោសលោះមកធ្វើជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអង្គ។ ពីមុន មនុស្សទាំងនេះពួកគេជាទាសករនៃអំពើបាប ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវបានបង់ថ្លៃទោសទ័ណ្ឌតែម្តង និងសម្រាប់អំពើបាបទាំងអស់។ ព្រះជាម្ចាស់មិនទាមទារការទូទាត់ ជាលើកទីពីរនោះទេ។ ការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺគ្រប់គ្រាន់ទាំងស្រុងសម្រាប់សេចក្ដី​សង្គ្រោះ របស់យើង។ មានអ្វីដែលអាចបន្ថែម ឬដកចេញពីការលះបង់របស់ទ្រង់សោះឡើយ។ តែ​ទ្រង់​វិញ ក្រោយ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ថ្វាយ​យញ្ញ‌បូជា​តែ​១ ដោយ​ព្រោះ​បាប នោះ​ទ្រង់​បាន​គង់​ខាង​ស្តាំ​ព្រះ នៅ​ជា​រៀង​រាប​ដរាប​ទៅ ទាំង​ចាំ​ទំរាំ​ដល់​បាន​ដាក់​ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​កំណល់​កល់​ព្រះ‌បាទ​ទ្រង់ ដ្បិត​ទ្រង់​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​អ្នក ដែល​បាន​ញែក​ជា​បរិសុទ្ធ​ហើយ បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច ដោយ‌សារ​ដង្វាយ​តែ​១​នោះ (ហេ‌ព្រើរ 10:12-14). ខគម្ពីរនេះបង្ហាញអំពីភាពខុសគ្នារវាងសេចក្ដី​សង្គ្រោះ របស់យើង និងការញែកជាបរិសុទ្ធ។ យើងទទួលបាន “បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច” តាមរយៈការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវសម្រាប់យើង។ ឥឡូវនេះ យើងកំពុងត្រូវបានញែកជាបរិសុទ្ធធ។ ការលូតលាស់របស់មនុស្សម្នាក់ឲ្យក្លាយទៅជាបរិសុទ្ធអាចលឿន ឬយឺតគឺអាស្រ័យទៅលើការស្តាប់បង្គាប់របស់ពួក ប៉ុន្តែទាំងអស់នេះមិនបានផ្លាស់ប្តូរការពិតដែលពួកគេ ទទួលបានការធ្វើឲ្យគ្រប់​លក្ខណ៍​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ទេ។ ជាការពិត ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីយើងថា ត្រូវបានដំកើង​ឡើង​រួច​ហើយ ​ ​ដោយ​សារ​តែស្របតាមផែនការរបស់ព្រះ វាប្រាកដណាស់ថានឹងកើតឡើង។ ឯ​ពួក​អ្នក​ដែល​ទ្រង់​បាន​ដំរូវ​ទុក​ជា​មុន នោះ​ទ្រង់​ក៏​ហៅ ហើយ​ពួក​អ្នក​ដែល​ទ្រង់​បាន​ហៅ នោះ​ទ្រង់​ក៏​រាប់​ទុក​ជា​សុចរិត ហើយ​ពួក​អ្នក​ដែល​ទ្រង់​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត នោះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ដំកើង​ឡើង​ដែរ។ (រ៉ូម 8:30).

ការប្រែចិត្ត (μετανοέω) គឺជាការផ្លាស់ប្តូរគំនិតរបស់អ្នក។ វាគឺជាការសម្រេចិត្តមួយដែលបែរចេញពីអំពើបាប ហើយនឹងការ ដែលមិនជឿ មកឯព្រះជាម្ចាស់។ ​ការនេះនឹងដឹកនាំទៅរកការផ្លាស់ប្តូរពីរបៀបនៃការរស់នៅ ប៉ុន្តែ ការនេះនឹង កើតមានឡើងបន្ទាប់ពីយើងបានទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីនឹងញែកជាបរិសុទ្ធយើង។ នៅពេល ដែល យើងធ្វើការប្រែចិត្តយើងចូលមករកព្រះ ហើយសូមអោយព្រះទ្រង់ផ្លាស់ប្តូរចិត្តនិងជីវិតយើង។ ផ្ទុយពីការ ស្រឡាញ់អំពើបាបហើយចង់រត់គេចពីព្រះនោះ អ្នកចង់ស្រឡាញ់ព្រះហើយរត់គេចពីអំពើបាបវិញ។ នេះគឺជា ការប្រែចិត្ត។ ​ការប្រែចិត្តគឺជាការផ្លាស់ប្តូរគំនិតដែលនាំទៅរកការផ្លាស់ប្តូរចិត្តហើយនាំទៅរកការផ្លាស់ប្តូរ ការរស់នៅ។ ការប្រែចិត្ត គឺបន្តរពេញមួយជីវិតរបស់យើង:យើងបន្តរដើរចេញពីអំពើបាបហើយបែមករកព្រះជា រៀងរាល់ថ្ងៃ។ ​ដើម្បីអធិប្បាយពី ការប្រែចិត្តគឺទាមទារសេចក្ដីក្លាហាន ប៉ុន្តែជាសេចក្តីដែលមានសារៈសំខាន់។ ​នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវចាប់ផ្តើម ប្រកាសនោះ ពាក្យដំបូងបំផុតនៅក្នុងសេចក្តីប្រកាសរបស់ព្រះអង្គគឺ​ ចូរប្រែចិត្តឡើង។​ តាំង​ពី​គ្រា​នោះ​មក ព្រះ‌យេស៊ូវ​ក៏​ចាប់​តាំង​ប្រកាស ដោយ​បន្ទូល​ថា ចូរ​ប្រែ​ចិត្ត​ឡើង ដ្បិត​នគរ​ស្ថាន‌សួគ៌​ជិត​ដល់​ហើយ។ (ម៉ាថាយ ៤៖១៧) វាក៏ជាពាក្យដំបូងបំផុតរបស់លោកយ៉ូហានបាប់ទីស្ទផងដែរ។​ នៅ​គ្រា​នោះ យ៉ូហាន-បាទីស្ទ គាត់​មក​នៅ​ក្នុង​ទី​រហោ‌ស្ថាន​ស្រុក​យូដា កំពុង​តែ​ប្រកាស​ថា ចូរ​ឲ្យ​ប្រែ​ចិត្ត​ចុះ ដ្បិត​នគរ​ស្ថាន‌សួគ៌​ជិត​ដល់​ហើយ (ម៉ាថាយ​ ៣:១-២) ព្រះយេស៊ូវចាត់ឲ្យសិស្សព្រះអង្គចេញទៅ។​ គោលដៅរបស់ពួកសិស្សនៅក្នុងការអធិប្បាយគឺត្រូវបង្កើតអោយមានការប្រែចិត្ត។ កាល​ពួក​សិស្ស​បាន​ចេញ​ទៅ នោះ​គេ​ប្រកាស​ប្រាប់​ឲ្យ​មនុស្ស​ប្រែ​ចិត្ត​ឡើង (ម៉ាកុស ៦:១២) ពួកសាវកក៏បានប្រកាសពី ការប្រែចិត្តដែរ​ ដូច្នេះ ចូរ​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​វិល​មក​ចុះ ដើម្បី​ឲ្យ​បាប​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​លុប​ចេញ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​មាន​ពេល​លំហើយ​មក​ពី​ចំពោះ​ព្រះ‌អម្ចាស់ (កិច្ចការ ៣:១៩) លុះ​មក​ដល់​ហើយ គាត់​និយាយ​ទៅ​គេ​ថា ឯ​កិរិយា​របស់​ខ្ញុំ គ្រប់​ពេល​គ្រប់​វេលា ដែល​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា តាំង​ពី​ថ្ងៃ​ដែល​ខ្ញុំ​ចូល​ទៅ​ស្រុក​អាស៊ី​មុន​ដំបូង គឺ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បំរើ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយ​ចិត្ត​សុភាព​គ្រប់​ជំពូក ហើយ​ស្រក់​ទឹក​ភ្នែក​ជា​ច្រើន ទាំង​ត្រូវ​សេចក្ដី​ល្បង ដោយ​កិច្ច‌កល​របស់​ពួក​សាសន៍​យូដា​បែប​យ៉ាង​ណា នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ស្រាប់​ហើយ ក៏​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​មិន​បាន​ខាន​នឹង​ប្រាប់​សេចក្ដី​អ្វី ដែល​មាន​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ គឺ​បាន​បង្រៀន​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា​នៅ​កណ្តាល​ជំនុំ​វិញ ហើយ​ពី​ផ្ទះ​១​ទៅ​ផ្ទះ​១​ផង ក៏​ធ្វើ​បន្ទាល់​អស់​ពី​ចិត្ត ដល់​ទាំង​ពួក​សាសន៍​យូដា នឹង​ពួក​សាសន៍​ក្រេក​ផង គឺ​ពី​ការ​ប្រែ​ចិត្ត​ទៅ​ឯ​ព្រះ ហើយ​ពី​សេចក្ដី​ជំនឿ​ជឿ​ដល់​ព្រះ‌អម្ចាស់​យេស៊ូវ‌គ្រីស្ទ​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា (កិច្ចការ ២០:១៨-២១) ដូច្នេះ បពិត្រ​ព្រះ‌រាជា​អ័គ្រីប៉ា​អើយ ទូលបង្គំ​មិន​បាន​ចចេស​នឹង​ការ​ជាក់​ស្តែង​ពី​ស្ថាន‌សួគ៌​នោះ​ទេ គឺ​ទូលបង្គំ​បាន​ប្រាប់​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ប្រែ​ចិត្ត ហើយ​ងាក​បែរ​មក​ឯ​ព្រះ​វិញ ទាំង​ប្រព្រឹត្ត​បែប​សំណំ​នឹង​ការ​ប្រែ​ចិត្ត​ផង គឺ​ប្រាប់​ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​នៅ​ក្រុង​ដាម៉ាស​ជា​មុន​ដំបូង រួច​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡិម នឹង​គ្រប់​ក្នុង​ខេត្ត​យូដា ហើយ​ដល់​អស់​ទាំង​សាសន៍​ដទៃ​ផង (កិច្ចការ ២៦:១៩-២០)​ ហេតុដូច្នេះហើយ ព្រះយេស៊ូវ យ៉ូហានបាទីស្ទ និងសាវ័កទាំងអស់បានប្រកាសអំពីការប្រែចិត្ត។ ប្រសិនបើយើងមិនហៅពួកមនុស្សមានបាបអោយ ប្រែចិត្តរែទេនោះ យើងមិនមែនអធិប្បាយដំណឹងល្អនោះឡើយ។​

ការដែលជឿ (πιστεύω) គឺជាការដែលដឹងថាអ្វីមួយពិតនិងត្រឹមត្រូវ ហើយដូច្នេះហើយក៏ទុកចិត្តលើសេចក្តី នោះ។ ដំណឹងល្អ ដែលយើងបានជឿថាព្រះទ្រង់អត់ទោសបានដល់មនុស្សបាបហើយ ទទួលគេឲ្យចូលទៅក្នុងរាជនគរ របស់ព្រះអង្គនៅពេលដែលគេប្រែចិត្តពីអំពើបាបហើយជឿដំណឹងល្អ។ ការដែលទទួលជឿលើដំណឹងល្អគឺជា ការទុកចិត្តលើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា នោះគឺថា យើងទុកចិត្តលើព្រះជន្ម ដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះអង្គ ការសុគតហើយនឹងការរស់ពីសុគតឡើងវិញ ជាសេចក្តីសង្រ្គោះសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា។​ តែ​បើ​ឥត​មាន​សេចក្ដី​ជំនឿ​ទេ នោះ​មិន​អាច​នឹង​គាប់​ដល់​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ព្រះ​បាន​ឡើយ ដ្បិត​អ្នក​ណា​ដែល​ចូល​ទៅ​ឯ​ព្រះ នោះ​ត្រូវ​តែ​ជឿ​ថា មាន​ព្រះ​មែន ហើយ​ថា ទ្រង់​ប្រទាន​រង្វាន់ ដល់​អស់​អ្នក​ដែល​ស្វែង​រក​ទ្រង់។ (ហេ‌ព្រើរ ១១:៦) ដ្បិត​ព្រះ‌ទ្រង់​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​លោក ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​ទ្រង់​ប្រទាន​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ទ្រង់​តែ​១ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នោះ មិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច​វិញ (យ៉ូហាន ៣:១៦) គេ​ក៏​ប្រាប់​គាត់​ថា ចូរ​ជឿ​ដល់​ព្រះ‌អម្ចាស់​យេស៊ូវ‌គ្រីស្ទ​ទៅ នោះ​នឹង​បាន​សង្គ្រោះ​ហើយ ព្រម​ទាំង​ពួក​គ្រួសារ​លោក​ផង (កិច្ចការ ១៦៖៣១) ព្រះ‌យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ទៅ​គាត់​ថា ថូម៉ាស​អើយ អ្នក​ជឿ​ដោយ​ព្រោះ​បាន​ឃើញ​ខ្ញុំ​ទេ​តើ មាន​ពរ​ហើយ អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ឥត​ឃើញ​សោះ។ ព្រះ‌យេស៊ូវ​ក៏​ធ្វើ​ទី​សំគាល់​ជា​ច្រើន​ទៀត នៅ​មុខ​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់ ដែល​មិន​បាន​ចែង​ទុក​ក្នុង​សៀវភៅ​នេះ​ទេ បាន​ចែង​ទុក​តែ​ប៉ុណ្ណេះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជឿ​ថា ព្រះ‌យេស៊ូវ​ជា​ព្រះ‌គ្រីស្ទ គឺ​ជា​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នៃ​ព្រះ​ពិត ហើយ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ជីវិត ដោយ‌សារ​ព្រះ‌នាម​ទ្រង់ ដោយ​មាន​សេចក្ដី​ជំនឿ។ (យ៉ូហាន ២០:២៩-៣១) កុំ​ឲ្យ​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថប់​បារម្ភ​ឡើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​ជឿ​ដល់​ព្រះ​ហើយ ចូរ​ជឿ​ដល់​ខ្ញុំ​ដែរ (យ៉ូហាន ១៤:១) បើ​មាត់​អ្នក​នឹង​ទទួល​ថ្លែង​ប្រាប់​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់​យេស៊ូវ ហើយ​អ្នក​ជឿ​ក្នុង​ចិត្ត​ថា ព្រះ​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ទ្រង់​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ នោះ​អ្នក​នឹង​បាន​សង្គ្រោះ​ពិត ដ្បិត​យើង​បាន​សុចរិត ដោយ​មាន​ចិត្ត​ជឿ ហើយ​ក៏​បាន​សង្គ្រោះ ដោយ​មាត់​ទទួល​ថ្លែង​ប្រាប់ (រ៉ូម ១០៖៩-១០)

ពាក្យនៅក្នុងភាសាក្រិចសម្រាប់អំពើបាប (ἁμαρτία) ត្រូវបានប្រើដំបូងបំផុតនៅក្នុងវិស័យកីឡា។ ​សាសន៍ក្រិចមានការប្រកួតប្រជែងដែលពួកគេត្រូវចោលលំពែងអោយចំគោលដៅមួយ។ ពាក្យថា ἁμαρτία ពិពណ៌នាអំពីការគប់ដែលមិនត្រូវគោលដៅ ព្រោះលំពែងធ្លាក់ចុះមុន។ ​ក្រោយមក ពាក្យនេះក៏ប្រែក្លាយជា អត្ថន័យនៃការបរាជ័យឬដែលធ្លាក់ចុះនៃការមិនអាចសម្រេចតាមកម្រិតស្តង់ដារគោលដៅណាមួយ។ ​គោលដៅ ពីរបៀបដែលមនុស្សត្រូវរស់នៅ គឺ​ត្រូវ​បាន​កំណត់​ដោយ​ព្រះ​ក្នុង​បញ្ញត្តិរបស់ព្រះអង្គ ដែលអាចធ្វើការសង្ខេបបាន ថា: ស្រឡាញ់ព្រះនិងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងខ្លួន។ ​គ្រប់ពេលដែលយើងប រាជ័យក្នុងការធ្វើដូចនេះ យើងធ្លាក់ចុះ គោលដៅ ហើយបានធ្វើបាប។ មានតែព្រះប៉ុណ្ណោះដែលមានសិទ្ធិអំណាចក្នុងការអត់ទោសបាបបាន (និក្ខមនំ ៣៤:៧; អេសាយ ១:១៨, ៤៣:២៥)។ ​គ្រប់ទាំងអំពើបាប ទាំងអស់ គឺជា ការទាស់ជាមួយនឹងព្រះ ដោយព្រោះតែការល្មើសបញ្ញត្តិ របស់ព្រះអង្គ (លោកុប្បត្តិ ២០:៦, ៣៩:៩; ២សាំយូអែល ១២:១៣; ទំនុកតម្កើង ៤១:៤; ៥១:៤)។ យើង​ទាំង​អស់​គ្នា​នឹង​ត្រូវ ​រាប់​រៀប ​ទូល​ថ្វាយ​ព្រះ ពី​ដំណើរ​របស់​ខ្លួន​យើង​ជា​មិន​ខាន (រ៉ូម​១៤:១២) ហើយមានតែព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះដែលអាច អត់ទោសឲ្យយើងបាន។ ដើម្បីអត់ទោសបាប (ἀφιέναι) គឺជាការបញ្ជូនអំពើបាបអោយឆ្ងាយពីមនុស្សមានបាប។ ​លទ្ធផលពីការនេះគឺថា មនុស្សមានបាបត្រូវបានប្រោសអោយរួចពីការដាក់ទោសនៃអំពើបាប។ ​ព្រះយេស៊ូវដោះបាបរបស់យើងចេញ (យ៉ូហាន ១:២៩; ១ យ៉ូហាន ៣:៥) សំអាត​យើងពី​គ្រប់​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទាំង​អស់​ (១ យ៉ូហាន ១:៩) ហើយប្រោស យើងឲ្យរួច (យ៉ូហាន ៨:៣៦)។ នេះជាមូលហេតុដែលព្រះអង្គយាងមក (ម៉ាថាយ ១:២១)។

កាល​ព្រះ‌យេស៊ូវ​បាន​ទទួល​បុណ្យ​ជ្រមុជ​ហើយ នោះ​ទ្រង់​យាង​ឡើង​ពី​ទឹក​ភ្លាម ស្រាប់​តែ​មេឃ​ក៏​របើក​ឡើង ឲ្យ​ទ្រង់​ឃើញ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ យាង​ចុះ​មក​ដូច​ជា​សត្វ​ព្រាប ក៏​សណ្ឋិត​លើ​ទ្រង់ នោះ​មាន​ឮ​សំឡេង​ចេញ​ពី​មេឃ​ថា នេះ​ជា​កូន​ស្ងួន‌ភ្ងា​របស់​អញ ជា​ទី​ពេញ​ចិត្ត​អញ​ណាស់។ (ម៉ាថាយ ៣:១៦-១៧) នៅបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ព្រះយេស៊ូវ ព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់ពីរបានកើតឡើង។ ទីមួយ ព្រះអម្ចាស់បាន​ទទួល​ស្គាល់​ថា​ព្រះយេស៊ូវ​គឺជា​ព្រះបុត្រា​របស់ទ្រង់។ សម្លេងមកពីស្ថានសួគ៌គឺជាព្រះ‌សូរ‌សៀងនៃព្រះវរបិតា។ ​ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះរាជបុត្រជាទីស្ងួនភ្ងា របស់ព្រះ (ទំនុកដំកើង ២:៧) ហើយជា “​អ្នក​បម្រើ​រ” នៃព្រះអម្ចាស់ ដែលព្រះទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ (អេសាយ ៤២:១)។ តួនាទីទាំងពីរនេះគឺជាចំនុច នៅសំខាន់នៅក្នុង ការស្វែងយល់ពីបេសកកម្មរបស់ ព្រះអង្គ។ ​ព្រះរាជបុត្រានឹងបម្រើព្រះដោយ ធ្វើកិច្ចការដែល ព្រះបានប្រទានដល់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូវមិនត្រូវការជ្រមុជទឹកនោះឡើយដោយព្រោះតែព្រះអង្គឥតមានអំពើបាបនោះឡើយ (ហេព្រើរ ៤:១៥; ១ ពេត្រុស ២:២២; ១ យ៉ូហាន ៣:៥) ប៉ុន្តែព្រះអង្គធ្វើដូច្នោះដើម្បីសម្រេចនូវអស់ទាំង សេចក្តីសុចរិត (ម៉ាថាយ​ ៣:១៥) នោះ​គឺ​ដើម្បី​ធ្វើ​អ្វីទាំងអស់​ដែល​ព្រះ​បាន​បង្គាប់។ ព្រះយេស៊ូវតែងតែធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតា (យ៉ូហាន ៨:២៩) ហើយការដែល ធ្វើដូច្នោះ ព្រះអង្គបានសម្រេចនូវសេចក្តីសុចរិតដែលយើងទាំងអស់គ្នាខ្វះ (យេរេមា ២៣:៥-៦)។ ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ ទ្រង់បានសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ ទីពីរ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានយាងមកសណ្ឋិតលើ ព្រះមេស៊ីដូចដែលព្រះបានសន្យា (អេសាយ ១១:១-២‚ ៤២:១‚ ៦១:១-៣)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានយាងមកភ្លាមៗបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវយាងឡើងពីទឹកមក។ ដូចដែលស្តេចទាំងអស់ត្រូវបានតែងតាំងដោយការចាក់ប្រេងតាំងនៅក្នុង ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ជាការបង្ហាញថាពួកទ្រង់ត្រូវទទួលបានការជ្រើសរើសពីព្រះនោះ ត្រង់នេះព្រះជាម្ចាស់បានចាក់ប្រេងតាំងលើព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុង ការប្រកាសពីព្រះអង្គថាជាស្តេចរបស់យើង​។ ​ព្រះយេស៊ូវ ដែលនឹងធ្វើបុណ្យជ្រមុជដោយព្រះវិញ្ញាណ (៣:១១) ដែលត្រូវបានដឹកនាំនិងប្រទានឲ្យមានព្រះចេស្តាដោយព្រះវិញ្ញាណ (៤:១) ហើយចាប់ផ្តើម នៅក្នុងជំនាន់នៃព្រះវិញ្ញាណ (១២:១៨-២១) ហើយពេលនេះទទួលបានការចាក់ប្រេង តាំងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធសម្រាប់ព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះអង្គ។ ​ ព្រះរាជបុត្របានយាងមកដើម្បីសម្រេចបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតាដែលចាត់ទ្រង់ឲ្យមក (២៦:៣៩,​ ២៦:៤២) ហើយគឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលដឹកនាំព្រះអង្គនៅក្នុងការធ្វើកិច្ចការនោះ។ ​ដោយសារការ ដែលរស់នៅក្នុងនាមជាមនុស្សនៅក្នុងព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននូវគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ពីរបៀបដែលមនុស្សត្រូវរស់នៅជាបែបយ៉ាងណា គឺថា រស់នៅក្នុងព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណ។ ​សូមឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាបានជួបប្រទះជាមួយនឹងផលផ្លែនៃជី​វិតមួយដែលរស់នៅដោយការបន្ទាបខ្លួន ហើយពឹងអាង លើព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះជាម្ចាស់។

សារៈសំខាន់នៃលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺវាផ្ដល់ការអត់ទោសពីអំពើបាប ការសម្អាតចេញពីអំពើ បាប និង ប្រោសលោះអស់កល្បជានិច្ច។ គោលបំណងនៃការនេះគឺ ដើម្បីឱ្យយើងអាចផ្សះផ្សារជា មួយព្រះ ជាព្រះអាទិករ របស់យើង។ (1) លោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺសម្រាប់ការអត់ទោសបាប លោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហូរចេញមក ដើម្បីអត់ទោសអំពើបាបយើង។ [ម៉ាថាយ 26:27-28] រួច​ទ្រង់​យក​ពែង​មក​ប្រទាន​ពរ ក៏​ហុច​ទៅ​ឲ្យ​គេ ដោយ​ព្រះបន្ទូល​ថា ចូរ​ បរិភោគ​ពី​ពែង​នេះ​ទាំង​អស់​គ្នា​ចុះ ២៨ ដ្បិត​នេះ​ជា​ឈាម​ខ្ញុំ គឺ​ជា​ឈាម​នៃ​សញ្ញា​ថ្មី ដែល​បាន​ ច្រួច​ចេញ សំរាប់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ប្រយោជន៍​នឹង​ផ្តាច់​បាប។ [ហេព្រើរ 9:22] ហើយ​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ សឹង​តែ​គ្រប់​របស់​ទាំង​អស់​បាន​ស្អាត ដោយសារ​ឈាម បើ​គ្មាន​ខ្ចាយ​ឈាម​ទេ នោះ​គ្មាន​ផ្លូវ​ណា​ឲ្យ​បាន​រួច​ពី​បាប​ឡើយ។ ការអត់ទោស មានន័យថាព្រះដកអំពើបាបចេញពីមនុស្សមានបាប ដើម្បីឱ្យយើងរួចពីការ ដាក់ទោស។ ព្រះជាម្ចាស់សម្រេចបានការអត់ទោស ដោយបញ្ជូនអំពើបាបរបស់យើងទៅ ឱ្យព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាង និងកាត់ទោសអំពើបាបយើងនៅទីនោះ។ នៅពេលនរណាម្នាក់ ទទួលយកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះសង្គ្រោះ គាត់នឹងត្រូវបានអត់ទោសឱ្យ។ ហេតុអ្វី? ព្រោះ ព្រះយេស៊ូវបានដក​យកអំពើបាបរបស់គាត់ និងទទួលយកការដាក់ទោសយ៉ាងពេញលេញ សម្រាប់ អំពើបាបរបស់គាត់នៅលើឈើឆ្កាង។ (2) ព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ លាងសម្អាតមនុស្សពីអំពើបាប ព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវលាងសម្អាត អ្នកជឿពីអំពើបាបទាំងឡាយ [1យ៉ូហាន 1:7] តែ​បើ​យើង​រាល់​គ្នា​ដើរក្នុង​ពន្លឺ​វិញ ដូច​ជា​ទ្រង់​ក៏​គង់​ក្នុង​ពន្លឺ​ដែរ នោះ​យើង​មាន​ សេចក្តី​ប្រកប​នឹង​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក ហើយ​ព្រះលោហិត​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជា​ព្រះរាជបុត្រា​នៃ ​ទ្រង់ ក៏​សំអាត​យើង​រាល់​គ្នា ពី​គ្រប់​អំពើ​បាប​ទាំង​អស់។ [ហេព្រើ 13:12] ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូវ​ទ្រង់​ក៏​បាន​រង​ទុក្ខ នៅ​ខាង​ក្រៅ​ទ្វារ​ក្រុង​ដែរ ដើម្បី​នឹង​ញែក​ ប្រជាជន​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ ដោយសារ​ព្រះលោហិត​នៃ​អង្គ​ទ្រង់។ ការសម្អាតគឺខុសពីការអត់ទោស។ ការអត់ទោស ដកចេញអំពើបាបរបស់យើង។ ការសម្អាតធ្វើឱ្យយើងបរិសុទ្ធ។ យើងគ្រប់គ្នាសុទ្ធតែត្រូវការការអត់ទោស តែយើងក៏ត្រូវការការសម្អាត ដើម្បីឱ្យយើងអាចទទួលជ័យជម្នះលើអំពើបាប នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។ [1យ៉ូហាន 1:9] បើ​យើង​លន់តួ​បាប​វិញ នោះ​ទ្រង់​មាន​ព្រះហឫទ័យ​ស្មោះត្រង់ ហើយ​សុចរិត ប្រយោជន៍​នឹង​អត់​ទោស​បាប​ឲ្យ​យើង ហើយ​និង​សំអាត​យើង ពី​គ្រប់​អំពើ​ទុច្ចរិត​ទាំង​អស់​ផង។ លោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវផ្ដល់ការអត់ទោសឱ្យយើងពីអំពើបាប ហើយលាងសម្អាតយើង ដើម្បីឱ្យយើងអាចរស់នៅក្នុងជីវិតដ៏បរិសុទ្ធបាន។ លោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវបន្សុទ្ធយើង ដើម្បីឱ្យយើអាចបម្រើព្រះបាន។ [ហេព្រើរ 9:13-14] ដ្បិត​បើ​សិន​ជា​ឈាម​គោ​ឈ្មោល និង​ឈាម​ពពែ​ឈ្មោល ហើយ​ផែះគោ ​ក្រមុំ ដែល​គេ​ប្រោះ​លើ​មនុស្ស​ស្មោកគ្រោក បាន​ញែក​អ្នក​នោះ​ចេញ​ជា​បរិសុទ្ធ ខាង​សាច់ ​ឈាម​បាន​ទៅ​ហើយ ១៤ ចំណង់​បើ​ព្រះលោហិត​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ ដែល​ទ្រង់​បាន​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ ​ទ្រង់ ឥត​សៅហ្មង ដល់​ព្រះ ដោយសារ​ព្រះវិញ្ញាណ​ដ៏​គង់​នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច នោះ​នឹង​សំអាត​ ទាំង​បញ្ញា​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា ពី​អស់​ទាំង​ការ​ស្លាប់​ផង ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​បំរើ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះជន្ម​រស់តើ​ជា​ ជាង​អម្បាលម៉ាន​ទៅ​ទៀត។ (3) លោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវប្រោសលោះមនុស្សពីអំពើបាប ការប្រោសលោះ គឺរំដោះមនុស្សម្នាក់ចេញពីចំណង។ មនុស្សសុទ្ធតែជាប់ចំណងអំពើបាប តែព្រះយេស៊ូវគឺជា អ្នកប្រោសលោះរបស់យើង ដែលរំដោះឱ្យយើងមានសេរីភាព។ ព្រះយេស៊ូវបានរំដោះយើង​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប ដោយសារព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់។ [វីវរណៈ 1:5-6 គកស១៦] ព្រះ‌អង្គ​ស្រឡាញ់​យើង ហើយ​បាន​រំដោះ​យើង​ឲ្យ​រួច​ពី​បាប ដោយ​សារ​ព្រះ‌លោហិត​របស់​ព្រះ‌អង្គ ព្រម​ទាំង​តាំង​យើង​ជា​រាជា‌ណា‌ចក្រ ជា​ពួក​សង្ឃ​បម្រើ​ព្រះ ជា​ព្រះ‌វរ‌បិតា​របស់​ព្រះ‌អង្គ សូម​ថ្វាយ​សិរី‌ល្អ និង​ព្រះ‌ចេស្តា​ដល់​ព្រះ‌អង្គ អស់​កល្ប​ជា‌និច្ច​រៀង​រាប​ត​ទៅ។ អាម៉ែន។ ព្រះយេស៊ូវលោះមនុស្សសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយសារព្រះលោហិតព្រះអង្គ។ ការប្រោសលោះ ទទួលបានដោយការបង់ថ្លៃលោះ។ ព្រះយេស៊ូវ ជាអ្នកប្រោសលោះរបស់ យើង ហើយទ្រង់គឺជាថ្លៃលោះនោះ។ តម្លៃដែលគាត់បានបង់ ដើម្បីលោះយើងគឺព្រះលោហិត របស់ទ្រង់។ [វីវរណៈ 5:9] ពួក​ទាំង​នោះ​ក៏​ច្រៀង​ទំនុក​១​ថ្មី​ថា ទ្រង់​គួរ​នឹង​យក​ក្រាំង​នេះ ហើយ​និង​បក​ត្រា ​ផង ដ្បិត​ទ្រង់​បាន​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​គុត ហើយ​ទ្រង់​បាន​លោះ​យើង​រាល់​គ្នា ដោយ​ព្រះលោហិត​ទ្រង់ ចេញ​ពី​គ្រប់​ទាំង​ពូជ​មនុស្ស គ្រប់​ភាសា គ្រប់​នគរ ហើយ​ពី​គ្រប់​ទាំង​សាសន៍ ថ្វាយ​ដល់​ព្រះ។ [1ពេត្រុស 1:18-19] ដោយ​ដឹង​ថា ទ្រង់​បាន​លោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​រួច​ពី​កិរិយា​ឥត​ប្រយោជន៍ ដែល​បាន​ត​ពី​ពួក​ឰយុកោ​មក នោះ​មិន​មែន​ដោយ​របស់​ពុករលួយ ដូច​ជា​ប្រាក់​ឬ​មាស​នោះ​ទេ ១៩ គឺ​បាន​លោះ​ដោយសារ​ព្រះលោហិត​ដ៏​វិសេស​របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​វិញ ទុក​ដូច​ជា​ឈាម​នៃ​កូន​ ចៀម​ឥត​ខ្ចោះ ឥត​ស្លាក​ស្នាម។ ព្រះយេស៊ូវលោះយើងពីអំពើបាប សម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់។ លទ្ធផលនោះគឺ អ្នកជឿទាំងអស់ (ពួក​ជំនុំ​របស់​ព្រះអម្ចាស់) ឥលូវនេះ គឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ យើងគឺជារាស្ត្ររបស់ ព្រះអង្គ។ [កិច្ចការ 20:28] ដូច្នេះ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រយ័ត្ន​ខ្លួន ហើយ​ខំ​ថែ​រក្សា​ហ្វូង​សិស្ស ដែល​ព្រះវិញ្ញាណ​ បរិសុទ្ធ​បាន​តាំង​អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​គង្វាល​ដល់​គេ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ឃ្វាល​ពួក​ជំនុំ​របស់​ព្រះអ ម្ចាស់ ដែល​ទ្រង់​បាន​ទិញ​ដោយ​ព្រះលោហិត​ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ចុះ។ យើងទទួលបានការប្រោសលោះដ៏អស់កល្ប ដោយសារព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ [អេភេសូរ 1:7-8] ហើយ​យើង​បាន​សេចក្តី​ប្រោស​លោះ​នៅ​ក្នុង​ព្រះរាជបុត្រា​នោះ ដោយសារ ​ព្រះលោហិត​ទ្រង់ គឺ​ជា​សេចក្តី​ប្រោស​ឲ្យ​រួច ពី​ទោស តាម​ព្រះគុណ​ដ៏​ធ្ងន់​ក្រៃលែង​នៃ​ទ្រង់ ៨ ដែល​បាន​ផ្តល់​មក​យើង​ជា​បរិបូរ ដោយ​នូវ​ប្រាជ្ញា និង​ដំរិះ​សព្វ​គ្រប់។ [ហេព្រើរ 9:11-12] ប៉ុន្តែ កាល​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​យាង​មក ធ្វើ​ជា​សំដេច​សង្ឃ ខាង​ឯ​សេចក្តី​ល្អ​ ដែល​ត្រូវ​មក គឺ​ធ្វើ​ដោយសារ​រោង​ឧបោសថ​ដ៏​វិសេស​ជាង ហើយ​គ្រប់​លក្ខណ៍​ជាង ដែល​មិន​ បាន​ធ្វើ​ដោយ​ដៃ គឺ​ថា មិន​មែន​ជា​របស់​ផង​លោកីយ៍​នេះ​ទេ ១២ នោះ​ទ្រង់​បាន​យាង​ចូល​ទៅ ​ក្នុង​ទី​បរិសុទ្ធ​បំផុត​១​ដង​ជា​សំរេច ទាំង​បាន​សេចក្តី​ប្រោស​លោះ នៅ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច មិន​មែន ​ដោយ​យក​ឈាម​ពពែ​ឈ្មោល ឬ​ឈាម​កូន​គោ​ទេ គឺ​ដោយ​យក​ព្រះលោហិត​នៃ​អង្គ​ទ្រង់​វិញ។ (4) ព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ស្ដារទំនាក់ទំនងយើងទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហូរលោហិតព្រះអង្គ ដើម្បីឱ្យយើងទទួលបានការអត់ទោស ការលាងសម្អាត និងការប្រោសលោះ។ គោលបំណងរបស់ព្រះអង្គ ដែលទ្រង់ធ្វើដូចនេះ គឺដើម្បីឱ្យយើងមាន ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះជាម្ចាស់ ជាព្រះអាទិកររបស់យើង។ ព្រះផ្សះផ្សារមនុស្សឲ្យ​ជា​នឹង​អង្គ​ទ្រង់ ដោយសារលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ [កូឡុស 1:19-20] ដ្បិត​ព្រះ​បាន​សព្វ​ព្រះហឫទ័យ ឲ្យ​គ្រប់​ទាំង​សេចក្តី​ពោរពេញ​បាន​ស្ថិត​នៅ ​ក្នុង​ទ្រង់ ២០ ហើយ​ឲ្យ​បាន​ផ្សះផ្សា​គ្រប់​ទាំង​អស់ ឲ្យ​ជា​នឹង​អង្គ​ទ្រង់ ដោយសារ​ព្រះរាជបុត្រា ​នោះ ទោះ​បើ​របស់​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ឬ​នៅ​ផែនដី​ក្តី ទាំង​តាំង​ស្ពាន​មេត្រី ដោយសារ​ព្រះលោហិត​ នៃ​ឈើ​ឆ្កាង​ទ្រង់។ ផ្សះផ្សាមានន័យថា ស្ដារទំនាក់ទំនងដែលបានបែកបាក់ឱ្យល្អប្រសើរឡើងវិញ។ ទំនាក់ទំនង ដែលបានបាក់បែកនោះ គឺជាទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្សជាមួយនឹងព្រះ។ ព្រះគម្ពីរបានប្រាប់ យើងយ៉ាងច្បាស់ថា មនុស្សគ្រប់ៗរូបបានដាច់ចេញពីព្រះ ដោយសារអំពើបាបរបស់យើង។ អំពើបាបរបស់យើង សាកសមនឹងទទួលសេចក្ដី​ក្រោធនៃព្រះ តែព្រះ​បាន​ប្រគល់​ព្រះយេស៊ូវ ជា​យញ្ញ​បូជា​ប្រោស​លោះ ដោយ​សារ​ព្រះ‌លោហិត​ព្រះ‌អង្គ តាម​រយៈ​ជំនឿ។​ [រ៉ូម 3:23-25] ពី​ព្រោះ​គ្រប់​គ្នា​បាន​ធ្វើ​បាប ហើយ​ខ្វះ​មិន​ដល់​សិរីល្អនៃ​ព្រះ ២៤ តែ​ដោយ​ពឹង​ ដល់​ព្រះគុណ​ទ្រង់ នោះ​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត​ទទេ ដោយសារ​សេចក្តី​ប្រោស​លោះ ដែល​នៅ​ក្នុង​ ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ២៥ ដែល​ព្រះ​បាន​តាំង​ទ្រង់​ទុក​ជា​ទី​សន្តោស​ប្រោស ដោយសារ​សេចក្តី ​ជំនឿ​ដល់​ព្រះលោហិត​ទ្រង់ សំរាប់​នឹង​សំដែង​ឲ្យ​ឃើញ​សេចក្តី​សុចរិត​របស់​ព្រះ។ យើងត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត ដោយសារលោហិតរបស់ព្រះអង្គ ការរាប់ជាសុចរិត មានន័យថាមនុស្សម្នាក់ត្រូវបានព្រះប្រកាសថាជាសុចរិត។ គ្មាននរណា ម្នាក់ក្នុងចំណោមយើងសុចរិត ដោយសារសេចក្ដីល្អរបស់យើងនោះទេ ព្រោះយើងគ្រប់គ្នា សុទ្ធតែមានបាប។ ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានឱ្យអ្នកជឿមានឋានៈជាអ្នកសុចរិត ហើយដកចេញឲ្យស្រឡះភាពមានទោសរាល់ទាំង ទាក់ទងនឹងអំពើបាបរបស់គេ។ ហេតុអ្វី? ព្រោះព្រះយេស៊ូវ បានទទួលការដាក់ពិន័យសម្រាប់អំពើបាបយើង នៅលើឈើឆ្កាងរួចមកហើយ។ យើងមានបាប តែព្រះអង្គដកយកបាបយើង។ ព្រះអង្គសុចរិត ហើយទ្រង់ប្រទានភាពសុចរិតរបស់​ ទ្រង់ឱ្យយើង។ [រ៉ូម 5:9] ដូច្នេះ ដែល​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត ដោយសារ​ព្រះលោហិត​ទ្រង់ នោះ​ប្រាកដ​ជា​យើង​នឹង​ បាន​រួច​ចេញ​ពី​សេចក្តី​ក្រោធ ដោយសារ​ទ្រង់​ជា​មិន​ខាន​លើស​ទៅ​ទៀត។ យើងបានមកជិតព្រះ ដោយសារព្រះលោហិតទ្រង់ ឥឡូវដែលអំពើបាបយើង បានអត់ទោសឱ្យហើយ យើងបានសម្អាត ប្រោសលោះ និងរាប់ជា សុចរិតហើយ ដោយសារព្រះ យើងអាចមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ [អេភេសូរ 2:13] តែ​ឥឡូវ​នេះ ដែល​នៅ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​ពី​ដើម​នៅ​ ឆ្ងាយ បាន​មក​ជិត​វិញ ដោយសារ​ព្រះលោហិត​ទ្រង់។ មុនយើងស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ យើងបាន “នៅឆ្ងាយ” ពីព្រះ។ ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ នៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ យើងបាន “មកជិតវិញ”។ តើអ្វីទៅដែលនាំយើងឱ្យជិតព្រះ?ព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ មានតែការនេះប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចនាំយើងមកជិតព្រះបាន។ យើងចូលទៅកន្លែងបរិសុទ្ធ ដោយសារព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដោយសារព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ យើងអាចទៅជិតព្រះបាន និងដោយទំនុកចិត្តថា ព្រះអង្គនឹងទទួលយើង។ [ហេព្រើរ 10:19-22] ដូច្នេះ បង​ប្អូន​អើយ ដែល​យើង​មាន​សេចក្តី​ក្លៀវក្លា​នឹង​ចូល ​ទៅ​ក្នុង​ទី ​បរិសុទ្ធ ដោយសារ​ព្រះលោហិត​នៃ​ព្រះយេស៊ូវ ២០ តាម​ផ្លូវ​ដែល​ទ្រង់ បាន​តាំង​សំរាប់​យើង​រាល់​ គ្នា ជា​ផ្លូវ​ថ្មី ហើយ​រស់ ដែល​ចូល​កាត់​វាំងនន គឺ​ជា​រូប​សាច់​របស់​ទ្រង់ ២១ ហើយ​ដែល​មាន​សំដេច​ សង្ឃ​ដ៏​ធំ​១​អង្គ​ត្រួត​លើ​ដំណាក់​ព្រះ ២២ នោះ​ត្រូវ​ឲ្យ​យើង​ចូល​ទៅ​ជិត​ទាំង​មាន​ចិត្ត​ស្មោះត្រង់ និង​ ចិត្ត​ដឹង​ពិត​ប្រាកដ ហើយ​សេចក្តី​ជំនឿ ព្រម​ទាំង​មាន​ចិត្ត​ប្រោះ​ញែក​ជា​ស្អាត​រួច​ពី​បញ្ញា​ចិត្ត​ដែល ​សៅហ្មង​ផង ហើយ​បាន​លាង​រូបកាយ​នឹង​ទឹក​ដ៏​ស្អាត​ដែរ។ យើងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដោយសារព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច គឺជាទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះដែលនឹងនៅស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។ ព្រះ ព្រះយេស៊ូនឹងប្រោសឱ្យអស់អ្នកដែលទទួល និងមានជំនឿលើព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ ឱ្យទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ [យ៉ូហាន 6:54] អ្នក​ណា​ដែល​បរិភោគ​សាច់ នឹង​ឈាម​របស់​ខ្ញុំ នោះ​មាន​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប​ ជានិច្ច ហើយ​ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​រស់​ឡើង​វិញ នៅ​ថ្ងៃ​ចុង​បំផុត។ សរុបសេចក្ដីមក ដោយសារតែព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ អស់អ្នកដែលទទួលជឿលើទ្រង់ ត្រូវបានអត់ទោសឱ្យរួចពីអំពើបាប សម្អាតពីអំពើបាប ប្រោសលោះ និងរំដោះពីអំណាចនៃអំពើបាប ហើយបន្ទាប់មក អាចបម្រើព្រះ ថ្វាយសិរីល្អដល់ទ្រង់ នឹងមានទំនាក់ទំនងជាមួយទ្រង់អស់កល្បជានិច្ច។

ការរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់បំផុតដែលមាននៅក្នុង ពិភពលោក។​ ការរស់ពីសុគតឡើងវិញបង្ហាញយើងថា: ​ ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ តែ​ខាង​ឯ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​សេចក្ដី​បរិសុទ្ធ នោះ​បាន​សំដែង​មក​ច្បាស់​ថា ទ្រង់​ជា​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​របស់​ព្រះ​ពិត ទាំង​មាន​ព្រះ‌ចេស្តា​ផង ដោយ​ទ្រង់​បាន​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ គឺ​ជា​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា (រ៉ូម ១:១-៤) អំពើបាបរបស់យើងអាចទទួលបានការអត់ទោសដោយព្រោះតែព្រះជាម្ចាស់បានទទួលយញ្ញបូជារបស់ ព្រះយេស៊ូវ តែ​ទ្រង់​វិញ ក្រោយ​ដែល​ទ្រង់​បាន​ថ្វាយ​យញ្ញ‌បូជា​តែ​១ ដោយ​ព្រោះ​បាប នោះ​ទ្រង់​បាន​គង់​ខាង​ស្តាំ​ព្រះ នៅ​ជា​រៀង​រាប​ដរាប​ទៅ ទាំង​ចាំ​ទំរាំ​ដល់​បាន​ដាក់​ពួក​ខ្មាំង​សត្រូវ ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​កំណល់​កល់​ព្រះ‌បាទ​ទ្រង់ ដ្បិត​ទ្រង់​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​អ្នក ដែល​បាន​ញែក​ជា​បរិសុទ្ធ​ហើយ បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច ដោយ‌សារ​ដង្វាយ​តែ​១​នោះ (ហេព្រើរ ១០:១២-១៤) ព្រះយេស៊ូវទទួលបានជ័យជំនះលើសេចក្តីស្លាប់ ប៉ុន្តែ ព្រះ​បាន​ប្រោស​ទ្រង់ ឲ្យ​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ដោយ​បាន​ស្រាយ​ចំណង​នៃ​សេចក្ដី​ស្លាប់​ចេញ ពី​ព្រោះ​សេចក្ដី​ស្លាប់ គ្មាន​អំណាច​នឹង​ឃុំ‌ឃាំង​ទ្រង់​ទុក​បាន​ឡើយ (កិច្ចការ ២:២៤) តែ​ឥឡូវ​នេះ ទើប​នឹង​សំដែង​មក ដោយ​ដំណើរ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ‌អង្គ​សង្គ្រោះ​នៃ​យើង ទ្រង់​លេច​មក ដែល​ទ្រង់​បាន​បំផ្លាញ​សេចក្ដី​ស្លាប់ ហើយ​បាន​យក​ជីវិត នឹង​សេចក្ដី​មិន​ចេះ​ស្លាប់ មក​ដាក់​នៅ​ពន្លឺ ដោយ‌សារ​ដំណឹង​ល្អ​វិញ (២​ ធីម៉ូថេ ១:១០) ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់នៅអស់កល្បជានិច្ច ដោយ​ដឹង​ថា ដែល​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ នោះ​ទ្រង់​មិន​ចេះ​សុគត​ទៀត​ឡើយ ព្រោះ​សេចក្ដី​ស្លាប់​គ្មាន​អំណាច​លើ​ទ្រង់​ទៀត (រ៉ូម ៦:៩) កាល​ខ្ញុំ​ឃើញ​ទ្រង់ នោះ​ខ្ញុំ​ដួល​នៅ​ទៀប​ព្រះ‌បាទា​ទ្រង់​ដូច​ជា​ស្លាប់ តែ​ទ្រង់​ដាក់​ព្រះ‌ហស្ត​ស្តាំ​លើ​ខ្ញុំ ដោយ​បន្ទូល​ថា កុំ​ខ្លាច​អ្វី​ឡើយ អញ​ជា​ដើម ហើយ​ជា​ចុង ជា​ព្រះ​ដ៏​រស់​នៅ អញ​បាន​ស្លាប់ តែ​មើល អញ​រស់​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច​រៀង​រាប​ត​ទៅ​វិញ អញ​ក៏​មាន​កូន​សោ​នៃ​សេចក្ដី​ស្លាប់ នឹង​ស្ថាន​ឃុំ​ព្រលឹង​មនុស្ស​ស្លាប់​ដែរ (វិវរណៈ ១:១៧-១៨) យើងអាចរស់នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ​ មួយ​ទៀត បើ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ‌អង្គ ដែល​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ ទ្រង់​សណ្ឋិត​ក្នុង​ខ្លួន​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​ព្រះ‌អង្គ​នោះ​ឯង ដែល​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង ទ្រង់​នឹង​ប្រោស​រូប‌កាយ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ទៀង​តែ​ស្លាប់ ឲ្យ​មាន​ជីវិត​ឡើង​ដែរ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ទ្រង់ ដែល​សណ្ឋិត​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​អ្នក​រាល់​គ្នា។ (រ៉ូម ៨:១១) ព្រះ‌ទ្រង់​បាន​ទាំង​ប្រោស​ឲ្យ​ព្រះ‌អម្ចាស់​រស់​ឡើង​វិញ ហើយ​នឹង​ប្រោស​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​រស់​ឡើង​ដែរ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌ចេស្តា​នៃ​ទ្រង់ (១ កូរិនថូស ៦:១៤) នេះ​ហើយ​ជា​សេចក្ដី​បន្ទាល់​នោះ គឺ​ថា ព្រះ‌ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច​មក​យើង​រាល់​គ្នា ហើយ​ជីវិត​នោះ គឺ​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នៃ​ទ្រង់ ឯ​អ្នក​ណា​ដែល​មាន​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា នោះ​ក៏​មាន​ជីវិត​ដែរ តែ​អ្នក​ណា​ដែល​គ្មាន​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នៃ​ព្រះ​ទេ នោះ​គ្មាន​ជីវិត​ឡើយ។ (១ យ៉ូហាន ៥:១១-១២) ព្រះ‌យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ទៅ​នាង​ថា ខ្ញុំ​ជា​សេចក្ដី​រស់​ឡើង​វិញ ហើយ​ជា​ជីវិត អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ដល់​ខ្ញុំ ទោះ​បើ​បាន​ស្លាប់​ហើយ គង់​តែ​នឹង​រស់​ឡើង​វិញ​ដែរ ឯ​អ្នក​ណា​ដែល​រស់​នៅ ហើយ​ជឿ​ដល់​ខ្ញុំ នោះ​មិន​ត្រូវ​ស្លាប់​ឡើយ នាង​ជឿ​សេចក្ដី​នេះ​ឬ​ទេ (​យ៉ូហាន ១១:២៥-២៦) ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់! ម្សិលម៉ិញ ថ្ងៃនេះ និងជារៀងរហូត។​ ការរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គ គឺជា ជ័យជំនះដ៏អស្ចារ្យលើអំពើបាប សេចក្តីស្លាប់ សាតាំង និងសេចក្តីអាក្រក់។ ​យើងមិនត្រូវមានការភ័យខ្លាច ចំពោះសេចក្តីស្លាប់នោះឡើយ ឬមិនដឹងច្បាស់ថានឹងមានអ្វីកើតឡើងបន្ទាប់ពីយើងស្លាប់ទៅនោះឡើយ។ ដោយព្រោះតែព្រះយេស៊ូវ យើងអាចចូលទៅក្នុងរាជនគរនៃព្រះជាម្ចាស់ក្នុងពេលនេះ រស់នៅក្នុងជីវិតដែល ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងរស់នៅដោយព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គ ហើយរីករាយក្នុងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ជាមួយនឹងព្រះជារៀងរហូត។ ពួកសិស្សបានយល់ពីសេចក្តីពិតទាំងនេះ ហើយការនេះបានផ្លាស់ប្រែពួកគេ ពីមនុស្សដែលភ័យខ្លាចទៅជាសាក្សីដ៏មានអំណាច ដែលនាំយកដំណឹងល្អទៅពាសពេញពិភពលោក។​ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានប្រោសអោយរស់នៅថ្ងៃនៃផលផ្លែដំបូង ជាពិធីទីបីនៅក្នុងឆ្នាំនិមួយៗ ដែលត្រូវបានប្រារព្ធពី ការប្រទានពររបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ជីវិតថ្មីនៅក្នុងពេលដែលផលផ្លែដំបូងបំផុតនៅក្នុងរដូវថ្មីបានលេចពន្លក ឡើង។ ​ដូចដែលព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចកន្លែងនៃកូនចៀមនៃពិធីបុណ្យរំលងយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនោះ ព្រះអង្គ បានសម្រេចនូវតួនាទីនៃ “ផលផ្លែដំបូង” ​នៃការបង្កើតថ្មី។ ​ព្រះអង្គគឺជាមនុស្សដំបូងបង្អស់ដែលបានយកឈ្នះ សេចក្តីស្លាប់ហើយទទួលបានជីវិតថ្មីជាមួយនឹងរូបកាយនៃការរស់ឡើងវិញ។ ​ដោយព្រោះតែព្រះយេស៊ូវរស់ពី សុគតឡើងវិញ អស់អ្នកដែលជឿនឹងរស់ឡើងវិញដូចគ្នាដែរ។​ ព្រោះ ដូច​ជា​គ្រប់​មនុស្ស​ទាំង​អស់​បាន​ត្រូវ​ស្លាប់ ​ក្នុង​លោក​អ័ដាម​ជា​យ៉ាង​ណា នោះ​គ្រប់​គ្នា​ក៏​នឹង​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​រស់ ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យ៉ាង​នោះ​ដែរ តែ​គ្រប់​គ្នា ​តាម​លំដាប់​រៀង​ខ្លួន គឺ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​ជា​ផល​ដំបូង រួច​ពួក​អ្នក​ដែល​ជា​របស់​ផង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ ក្នុង​កាល​ដែល​ទ្រង់​យាង​មក (១ កូរិន‌ថូស ១៥:២២-២៣)

គ្រីស្ទានគឺជាម្នាក់ដែល… (១) មានជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គ្រីស្ទានគឺជាម្នាក់ដែលជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងទុកចិត្តថាទ្រង់គឺជាព្រះសង្គ្រោះរបស់គាត់។ ដ្បិត​ព្រះ‌ទ្រង់​ស្រឡាញ់​មនុស្ស​លោក ដល់​ម៉្លេះ​បាន​ជា​ទ្រង់​ប្រទាន​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ទ្រង់​តែ​១ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នោះ មិន​ត្រូវ​វិនាស​ឡើយ គឺ​ឲ្យ​មាន​ជីវិត​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច​វិញ ពី​ព្រោះ​ព្រះ‌ទ្រង់​មិន​បាន​ចាត់​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​ទ្រង់ ឲ្យ​មក​ក្នុង​លោកីយ ដើម្បី​នឹង​ជំនុំ‌ជំរះ​លោកីយ​នោះ​ទេ គឺ​ឲ្យ​លោកីយ​បាន​សង្គ្រោះ ដោយ‌សារ​ទ្រង់​វិញ (យ៉ូហាន ៣:១៦-១៧) គ្រីស្ទានម្នាក់ជឿថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺមានន័យច្រើនជាងគ្រាន់តែជាមនុស្សល្អម្នាក់ គ្រូបង្រៀននៃសីលធម៌ ឬជាគំរូល្អម្នាក់។ គ្រីស្ទានម្នាក់ជឿថាទ្រង់គឺជាព្រះរាជ្យបុត្រារបស់ព្រះ ហើយទ្រង់បានយាងមកផែនដីនេះ ដើម្បីសង្គ្រោះអស់អ្នកណាដែលជឿដល់ទ្រង់។ រ៉ូម ១០:៩-១០ ចែងថា, បើ​មាត់​អ្នក​នឹង​ទទួល​ថ្លែង​ប្រាប់​ពី​ព្រះ‌អម្ចាស់​យេស៊ូវ ហើយ​អ្នក​ជឿ​ក្នុង​ចិត្ត​ថា ព្រះ​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​ទ្រង់​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ នោះ​អ្នក​នឹង​បាន​សង្គ្រោះ​ពិត ដ្បិត​យើង​បាន​សុចរិត ដោយ​មាន​ចិត្ត​ជឿ ហើយ​ក៏​បាន​សង្គ្រោះ ដោយ​មាត់​ទទួល​ថ្លែង​ប្រាប់ គ្រីស្ទានជឿថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះអម្ចាស់លើគ្រប់ទាំងអស់ ហើយទ្រង់ត្រូវតែទទួលបានការគោរពលើស ជាងអ្វីៗទាំងអស់។ ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ ហើយទទួលបានការប្រោសឲ្យរស់ពីសេចក្តីស្លាប់ ពីព្រះជាម្ចាស់។ ទ្រង់សោយរាជ្យលើអ្វីៗទាំងអស់ ហើយសេចក្តីសង្គ្រោះត្រូវបានរកឃើញតែនៅក្នុងទ្រង់ ប៉ុណ្ណោះ។ នៅក្នុង កិច្ចការ ៤:១២ បានចែងអំពីព្រះយេស៊ូវថា ហើយ​គ្មាន​សេចក្ដី​សង្គ្រោះ ដោយ‌សារ​អ្នក​ណា​ទៀត​សោះ ដ្បិត​នៅ​ក្រោម​មេឃ គ្មាន​នាម​ឈ្មោះ​ណា​ទៀត​បាន​ប្រទាន​មក​មនុស្ស​លោក ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​បាន​សង្គ្រោះ​នោះ​ឡើយ។ គ្មានគ្រិស្តសាសនាទេប្រសិនបើគ្មានព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ទ្រង់គឺជាចំណុចកណ្តាលនៃអត្ថន័យក្នុងនាម ជាគ្រីស្ទាន។ (២) ជឿលើដំណឹងល្អ ដំណឹងល្អគឺជាដំណឹងអំពីការចាប់កំណើត ការរស់នៅ ការសុគត ការរស់ឡើងវិញ និងការឡើងទៅកាន់ នគរស្ថានសួគ៌វិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ការចាប់កំណើតរបស់ព្រះអង្គ៖ មិនដូចជាមនុស្សដទៃទៀតនោះទេ ព្រះយស៊ូបានចាប់កំណើតដោយគ្មាន បាបសោះឡើយ។ ទ្រង់មិនមានលក្ខណៈធម្មជាតិនៃអំពើបាបដែលនាំឲ្យទ្រង់មិនស្តាប់បង្គាប់តាមច្បាប់ របស់ព្រះនោះទេ។ ព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គ៖ ព្រះយេស៊ូវបានរស់នៅដោយមិនប្រព្រឹត្តអំពើបាបសោះ ជីវិតឥតសៅហ្មង តែងតែស្តាប់តាមបញ្ញតិរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជានិច្ច។ ទ្រង់ត្រូវបានទទួលសេចក្តីល្បួងគ្រប់បែបយ៉ាង ដូចជាយើងដែរ តែទ្រង់មិនដែលធ្វើបាបសោះឡើយសូម្បីតែម្តង។ ទ្រង់គឺជាមួយអង្គគត់ដែលស្តាប់ បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់គ្រប់ជំពូកទាំងអស់។ ការសុគតរបស់ព្រះអង្គ៖ ព្រះយេស៊ូវសុគតនៅលើឈើឆ្កាងនៅកន្លែងរបស់យើងដើម្បីជំនួសបាបយើង។ នៅលើឈើឆ្កាង ទ្រង់បានទទួលទណ្ឌកម្មសម្រាប់រាល់អំពើបាបរបស់យើង។ ការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គ៖ បន្ទាប់ពីត្រូវបានគេកប់ទ្រង់នៅក្នុងផ្នូរអស់រយៈពេលបីថ្ងៃ ព្រះជាម្ចាស់ បានប្រោសព្រះយេស៊ូវឲ្យមានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ។ បន្ទាប់មក ទ្រង់បានលេចឡើងនៅចំពោះ មនុស្សជាង ៥០០នាក់ដែលបានឃើញទ្រង់មានព្រះជន្មរស់។ ការយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌៖ អស់រយៈពេល ៤០ថ្ងៃក្រោយពេលការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវ បានយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌វិញ ដែលឥឡូវនេះទ្រង់ប្រថាប់នៅខាងស្តាំព្រះជាម្ចាស់ និងសោយរាជ្យលើ គ្រប់ទាំងអស់។ ទ្រង់នឹងយាងត្រឡប់មកផែនដីវិញថ្ងៃណាមួយ និងធ្វើឲ្យអ្វីៗទាំងអស់ថ្មីឡើងវិញ។ នៅក្នុង ១ កូរិនថូស ១៥:៣-៥, លោកប៉ូលសរសេរថា៖ ដោយ​ព្រោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា នៅ​តែ​ខាង​សាច់​ឈាម​នៅ​ឡើយ ដ្បិត​ដែល​មាន​សេចក្ដី​ឈ្នានីស ឈ្លោះ​ប្រកែក នឹង​បាក់​បែក​គ្នា ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​តើ​មិន​នៅ​ខាង​សាច់​ឈាម ហើយ​ដើរ​តាម​បែប​មនុស្ស​លោក​ទេ​ឬ​អី គឺ​កាល​ដែល​ម្នាក់​ប្រកាន់​ថា ខ្លួន​ជា​សិស្ស​របស់​ប៉ុល ហើយ​ម្នាក់​ទៀត​ថា ខ្លួន​ជា​របស់​អ័ប៉ុឡូស នោះ​តើ​មិន​មែន​នៅ​ខាង​សាច់​ឈាម​ទេ​ឬ​អី ដូច្នេះ តើ​ប៉ុល​ជា​អ្វី ឬ​អ័ប៉ុឡូស​ជា​អ្វី គឺ​គ្រាន់​តែ​ជា​អ្នក​បំរើ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជឿ តាម​ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ប្រទាន​មក​គ្រប់​គ្នា​តែ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ​តើ ដំណឹងល្អគឺថាព្រះយេស៊ូវបានយាងមកកាន់ផែនដីរបស់យើង រស់នៅដោយមិនប្រព្រឹត្តិអំពើបាបទាល់ តែសោះជំនួសយើងទាំងអស់គ្នា ក្រោយមកទ្រង់បានសុគតជំនួសសេចក្តីស្លាប់ដែលយើងសមនឹងទទួល ដោយសារអំពើបាបរបស់យើង។ ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញពីសេចក្តីស្លាប់ និងជាព្រះជាម្ចាស់លើ គ្រប់ទាំងអស់។ គ្រីស្ទានជឿថាដំណឹងល្អ ហើយទទួលយកវាដោយអំណរធ្វើជាសេចក្តីសង្ឃឹមនៅក្នុងជីវិត និងជីវិតដែល នឹងត្រូវមកដល់។ (៣) មានការសង្គ្រោះ នៅពេលមនុស្សម្នាក់ជឿលើដំណឹងល្អ គេទទួលបានការសង្គ្រោះមកពីព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះគម្ពីរបានចែងយ៉ាង ច្បាស់ថាអំពើបាបរបស់យើងបំបែកយើងចេញពីព្រះជាម្ចាស់។ ដោយសារព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់បរិសុទ្ធ ទ្រង់ត្រូវតែដាក់ទ័ណ្ឌកម្មចំពោះអំពើបាប។ ទ្រង់នឹងមិនធ្វើព្រងើយកន្តើយ ឬធ្វើពុទ្ធជាមិនដឹងថា មានអ្វីកើតឡើងនោះឡើយ។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងទៅជាទុច្ចរិត និងមិនយុត្តិធម៌ប្រសិនបើទ្រង់ធ្វើដូច្នោះ។ រ៉ូម ១:១៨ ពី​ព្រោះ​សេចក្ដី​ក្រោធ​របស់​ព្រះ បាន​សំដែង​មក​ពី​ស្ថាន‌សួគ៌ ទាស់​នឹង​គ្រប់​ទាំង​សេចក្ដី​ទមិល​ល្មើស នឹង​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត​របស់​មនុស្ស ដែល​គេ​បង្ខាំង​សេចក្ដី​ពិត ដោយ​សេចក្ដី​ទុច្ចរិត យើងត្រូវតែទទួលបានការសង្គ្រោះចេញពីការដាក់ទ័ណ្ឌកម្មដែលអំពើបាបរបស់យើងសក្តិសមនឹងទទួល។ យើងក៏ត្រូវតែទទួលបានការសង្គ្រោះចេញពីអំណាចនៃអំពើបាបដែលគ្របដណ្តប់លើយើងផងដែរ។ នៅពេលមនុស្សម្នាក់ជឿលើព្រះយេស៊ូវ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទាននូវការសង្គ្រោះដល់ពួកគេឲ្យរួចពីអំពើបាប។ ទ្រង់​អត់​ទោស​ចំពោះ​​អំពើបាបទាំងអស់របស់ពួកគេ ហើយប្រទានឱ្យពួកគេនូវភាពសុចរិតល្អឥតខ្ចោះ របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ត។ ការផ្លាស់ប្តូរកើតមានឡើង។ អំពើបាបរបស់ពួកគេត្រូវបានផ្ទេរទៅឲ្យព្រះយេស៊ូវ ហើយគេទទួលបានភាពសុចរិតពីព្រះគ្រីស្ទ។ ២ កូរិនថូស ៥:២១ ប្រាប់យើងថា៖ ដ្បិត​ឯ​ព្រះ‌អង្គ ដែល​មិន​បាន​ស្គាល់​បាប​សោះ នោះ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រឡប់​ជា​តួ​បាប ជំនួស​យើង​រាល់​គ្នា​វិញ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​ព្រះ ដោយ​នូវ​ព្រះ‌អង្គ​នោះ​ឯង។ គ្រីស្ទានដឹងថាទ័ណ្ឌកម្មនៃអំពើបាបរបស់ពួកគេត្រូវបានបង់ថ្លៃលោះពីព្រះយេស៊ូវ ហើយឥឡូវនេះ ព្រះជាម្ចាស់មើលឃើញពួកគេជាមនុស្សសុចរិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។ អេភេសូ ២:៨-៩ ចែងថា៖ ដ្បិត​គឺ​ដោយ​ព្រះ‌គុណ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សង្គ្រោះ ដោយ‌សារ​សេចក្ដី​ជំនឿ ហើយ​សេចក្ដី​នោះ​ក៏​មិន​មែន​កើត​ពី​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ គឺ​ជា​អំណោយ​ទាន​របស់​ព្រះ​វិញ ក៏​មិន​មែន​ដោយ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដែរ ក្រែង​អ្នក​ណា​អួត​ខ្លួន ការសង្គ្រោះគឺជាអំណោយឥតគិតថ្លៃមកពីព្រះជាម្ចាស់ដែលទទួលតាមរយៈសេចក្តីជំនឿ។ វាមិនអាចទទួលបានតាមរយៈការធ្វើការល្អនោះទេ។ គ្រីស្ទានគឺជាម្នាក់ដែលទទួលបានអំណោយ នៃការសង្គ្រោះដោយឥតគិតថ្លៃ។ (៤) ត្រូវបានកើតជាថ្មី ព្រះគម្ពីរបានពិពណ៌នាថាគ្រីស្ទានគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលបាន “កើតជាថ្មី”។ តើការកើតជាថ្មីមានន័យ យ៉ាងដូចម្តេច? នៅក្នុង អេភេសូ ២:១-២ លោកប៉ូលពណ៌នាថាតើយើងដូចជាអ្វីមុនពេលយើងស្គាល់ ព្រះគ្រីស្ទ៖ ពី​ដើម អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ស្លាប់​ក្នុង​ការ​រំលង ហើយ​ក្នុង​អំពើ​បាប​ដែរ ជា​ការ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រព្រឹត្ត តាម​របៀប​លោកីយ​នេះ គឺ​តាម​មេ​គ្រប់‌គ្រង​រាជ្យ​លើ​អាកាស ជា​វិញ្ញាណ ដែល​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ បណ្តាល​មក​ក្នុង​ពួក​មនុស្ស​រឹង‌ចចេស យើង​រាល់​គ្នា​ទាំង​អស់​ក៏​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ក្នុង​ពួក​នោះ​ពី​ដើម​ដែរ ដោយ​សេចក្ដី​ប៉ង‌ប្រាថ្នា​របស់​សាច់​ឈាម​យើង ទាំង​ប្រព្រឹត្ត​សេចក្ដី​ដែល​សាច់​ឈាម នឹង​គំនិត​យើង​ចង់​បាន​ផង ហើយ​តាម​កំណើត​យើង នោះ​យើង​ជា​មនុស្ស​ជាប់​ក្នុង​សេចក្ដី​ខ្ញាល់ ដូច​ជា​មនុស្ស​ឯ​ទៀត​ដែរ នេះគឺជាស្ថានភាពរបស់មនុស្សគ្រប់គ្នាមុនពេលដែលព្រះជាម្ចាស់សង្គ្រោះពួកគេ។ មនុស្សបានបាត់បង់ ជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឲ្យនៅពេលទ្រង់បង្កើតគេឡើង - នោះគឺជា ជីវិតដែលរួមប្រកបជាមួយព្រះអង្គ។ ក្នុងស្ថានភាពបែបនេះមនុស្សមិន (និងមិនអាច) ស្គាល់ព្រះ ជាម្ចាស់ ឬឆ្លើយតបទៅកាន់ទ្រង់បានឡើយ។ មនុស្សស្លាប់ខាងវិញ្ញាណដោយសារតែអំពើបាបរបស់ខ្លួន ដូច្នេះហើយ ត្រូវការជីវិតថ្មីពីព្រះ។ នេះ​ជា​មូលហេតុ​ដែល​ព្រះយេស៊ូវ​​មាន​បន្ទូល​នៅ​ យ៉ូហាន ៣:៣ ព្រះ‌យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា ប្រាកដ​មែន ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ជា​ប្រាកដ​ថា បើ​មិន​បាន​កើត​ជា​ថ្មី នោះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ឃើញ​នគរ​ព្រះ​បាន​ទេ នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ជឿលើព្រះយេស៊ូវ និងដំណឹងល្អ ព្រះជាម្ចាស់បានបណ្តាលឲ្យពួកគេមានជីវិត ខាងឯវិញ្ញាណ។ ពួកគេកើតជាថ្មីជាលើកទីពីរ បើទោះបីជាលើកនេះការចាប់កំណើតមានលក្ខណៈជា វិញ្ញាណ។ នៅពេលដែលនរណាម្នាក់បានកើតជាថ្មីម្តងទៀត ពួកគេចាប់ផ្តើមមានបំណងចិត្តថ្មី។ ពួកគេស្រឡាញ់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយចង់បម្រើទ្រង់។ ហើយមិនដូចពីមុនឡើយ ឥឡូវនេះពួកគេមាន សមត្ថភាពក្នុងការស្តាប់បង្គាប់តាមបទបញ្ញតិរបស់ព្រះ។ អេភេសូ ២:៤-៥ ពណ៌នាអំពីការកើតជាថ្មីដោយចែងថា៖ ប៉ុន្តែ ព្រះ​ដែល​ទ្រង់​មាន​សេចក្ដី​មេត្តា‌ករុណា​ដ៏​លើស‌លប់ ដោយ​ព្រោះ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ជា​ខ្លាំង ដែល​ទ្រង់​មាន​ដល់​យើង​រាល់​គ្នា ក្នុង​កាល​ដែល​យើង​នៅ​ស្លាប់​ក្នុង​ការ​រំលង​នៅ​ឡើយ នោះ​ទ្រង់​បាន​ប្រោស​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​បាន​រស់ ជា​មួយ​នឹង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ គឺ​ដោយ​ព្រះ‌គុណ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សង្គ្រោះ គ្រីស្ទានគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលមានបទពិសោធន៍កើតជាថ្មីឡើងវិញខាងឯវិញ្ញាណ។ ព្រះជាម្ចាស់បាននាំ ពួកគេចេញពីការស្លាប់ខាងវិញ្ញាណមកកាន់ជីវិត។ ពួកគេបានស្លាប់រួចមកហើយ ដោយសារអំពើបាប របស់ពួកគេ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះមានជីវិតចំពោះព្រះ និងមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ ។ (៥) គឺជាកូនរបស់ព្រះ ព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងថាគ្រីស្ទានគឺជាកូនរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ នៅពេលនរណាម្នាក់ក្លាយទៅជាគ្រីស្ទាន ពួកគេត្រូវបានយក​មក​ចិញ្ចឹមនៅក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ១ យ៉ូហាន ៣:១ ចែងថា៖ មើល សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​យ៉ាង​ណា​ហ្ន៍ ដែល​ព្រះវរ‌បិតា​បាន​ផ្តល់​មក​យើង​រាល់​គ្នា ឲ្យ​យើង​បាន​ហៅ​ថា​ជា​កូន​របស់​ព្រះ​ដូច្នេះ គឺ​ដោយ​ហេតុ​នោះ​បាន​ជា​លោកីយ​មិន​ស្គាល់​យើង​ទេ ពី​ព្រោះ​មិន​ស្គាល់​ទ្រង់​ដែរ នេះគឺជាសេចក្តីពិតដ៏អស្ចារ្យ។ គ្រីស្ទានមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធ និងស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ ពួកគេមិនត្រឹមតែជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះទេ ពួកគេក៏ជាកូនប្រុសកូនស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ ព្រះជាម្ចាស់ផងដែរ។ ក្នុងនាមជាកូនប្រុសកូនស្រីរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏មានព្រះជន្មរស់ គ្រីស្ទានទទួលបាននូវបទពិសោធន៍នៃ ឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យ។ ប្រសិនបើអ្នកគឺជាគ្រីស្ទានម្នាក់ អ្នកអាចអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ និងមាន ទំនុកចិត្តថាទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យនូវអ្វីៗដែលអ្នកត្រូវការ។ អ្នកអាចនាំយកនូវរាល់បញ្ហា និងទុក្ខកង្វល់ ទាំងឡាយ និងការភ័យខ្លាចរបស់អ្នកទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយទ្រង់នឹងប្រទានកម្លាំង និងភាពស្រស់ ស្រាយដល់អ្នកមិនខាន។ តើហេតុអ្វី? ពីព្រោះអ្នកគឺជាកូនរបស់ព្រះអង្គ។ នៅក្នុង ម៉ាថាយ ៧:៨-១១ ព្រះយេស៊ូវពណ៌នាទំនាក់ទំនងដែលគ្រីស្ទានមានជាមួយនឹងព្រះជាម្ចាស់ថា៖ ដ្បិត​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​សូម នោះ​រមែង​បាន អ្នក​ណា​ដែល​រក នោះ​រមែង​ឃើញ ហើយ​នឹង​បើក​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​គោះ​ដែរ ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា បើ​កូន​សូម​នំបុ័ង តើ​មាន​អ្នក​ណា​នឹង​ឲ្យ​ថ្ម​ដល់​វា ឬ​បើ​វា​សូម​ត្រី តើ​នឹង​ឲ្យ​ពស់​វិញ​ឬ​អី ចុះ​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​អាក្រក់ អ្នក​ចេះ​ឲ្យ​របស់​ល្អ​ដល់​កូន​ខ្លួន​ដូច្នេះ នោះ​ចំណង​បើ​ព្រះវរ‌បិតា​នៃ​អ្នក ដែល​ទ្រង់​គង់​នៅ​ស្ថាន‌សួគ៌ ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​របស់​ល្អ មក​អស់​អ្នក​ដែល​សូម តើ​ជាង​អម្បាល‌ម៉ាន​ទៅ​ទៀត សូម្បីតែឪពុកម្តាយដែលមានបាប និងជាមនុស្សអាក្រក់ក៏ដឹងថាត្រូវឲ្យអំណោយដ៏ល្អទៅកូនៗ របស់ពួកគេដែរ។ តើព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានពរ​ដល់​កូនៗ​របស់​ទ្រង់​ប៉ុន្មាន​ទៀត? គ្រីស្ទានគឺជាកូនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយត្រូវបានទទួលធ្វើជាកូនចិញ្ចឹមចូលមកក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះអង្គ។ .(៦) បំពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ គ្រីស្ទានគឺត្រូវបានចាក់បំពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធគឺជាព្រះជាម្ចាស់ ដែលស្មើនឹងព្រះបិតា និងព្រះរាជបុត្រា។ នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់បានក្លាយជាគ្រីស្ទាន ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនឹងយាងមកគង់នៅក្នុងពួកគេ។ ១ កូរិនថូស ៦:១៩ ចែងថា៖ តើ​មិន​ដឹង​ទេ​ឬ​អី​ថា រូប‌កាយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​វិហារ​នៃ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ទទួល​មក​ពី​ព្រះ ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​មែន​ជា​របស់​ផង​ខ្លួន​ទេ នេះគឺជាសេចក្តីពិតដ៏អស្ចារ្យ។ ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធគឺជាបុគ្គលមួយអង្គ ហើយអ្នកគឺជាព្រះវិហារមួយ សម្រាប់ទ្រង់។ នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់គង់នៅក្នុងព្រះវិហារ ហើយមានតែសម្តេចសង្ឃតែ ប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចូលទៅកាន់កន្លែងដេលព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់គង់នៅ។ ការចូលទៅកាន់ព្រះវត្តមានរបស់ ព្រះគឺមានដែនកំណត់។ ទោះជាយ៉ាងណា ឥឡូវនេះមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលជឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក្លាយទៅជាព្រះវិហារ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធសម្រាប់គ្រីស្ទានគ្រប់ៗរូប។ តើព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធធ្វើអ្វីខ្លះនៅក្នុងគ្រីស្ទាន? ទ្រង់… ផ្តល់អំណាចឲ្យពួកគេស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះ ផ្តល់អំណោយទានខាងវិញ្ញាណដល់ពួកគេសម្រាប់ប្រើនៅក្នុងសកម្មភាពបម្រើដល់ព្រះជាម្ចាស់ ជួយឲ្យពួកគេឈ្នះលើអំពើបាប លើកទឹកចិត្តពួកគេនៅកន្លែងដែលមានភាពខ្សោយ ផ្តល់កម្លាំងដល់ពួកគេនៅពេលមានការល្បងល បង្រៀនសេចក្តីពិតដល់ពួកគេនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ធានាចំពោះពួកគេថាពួកគេគឺជាកូនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ និងច្រើនទៀត គ្រីស្ទានមិនមែនជាមនុស្សម្នាក់ដេលព្យាយាមទៅរកព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈអំពើល្អរបស់ខ្លួនគេនោះទេ។ គ្រីស្ទានគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលព្រះបានបំពេញគេដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ ហើយឥឡូវនេះធ្វើការល្អ តាមរយៈព្រះចេស្តារដែលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធប្រទានឲ្យ។ (៧) ដឹងពីគោលបំណងនៅក្នុងជីវិត គ្រីស្ទានដឹងពីគោលបំណងនៅក្នុងជីវិត។ មនុស្សជាច្រើនមិនដឹងថាតើពួកគេរស់នៅដើម្បីអ្វីនោះទេ។ ពួកគេព្យាយាមស្វែងរកគោលបំណង និងអត្ថន័យតាមរយៈលុយ ឬការងារ ឬអ្វីៗផ្សេងទៀត។ ប៉ុន្តែគោលបំណងពិតប្រាកដត្រូវបានរកឃើញតែនៅក្នុងព្រះជាម្ចាស់តែប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមនុស្សឡើងដើម្បីឲ្យស្គាល់ទ្រង់ ហើយមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ។ អំពើបាបបំបែកមនុស្សចេញពីព្រះ ហើយរារាំងទំនាក់ទំនងដែលព្រះជាម្ចាស់ចង់ឲ្យយើងមាន ជាមួយព្រះអង្គ។ រហូតទាល់តែទំនាក់ទំនងនោះត្រូវបានស្តារឡើងវិញ មនុស្សម្នាក់នឹងខ្វះសន្តិភាព នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេឡោះយ។ នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់ក្លាយជាគ្រីស្ទាន ហើយទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះត្រូវបានស្តារ ឡើងវិញ គោលបំណងនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេមានភាពច្បាស់លាស់។ ពួកគេត្រូវបានបង្កើតឡើងដើ ម្បីឲ្យស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ ហើយស្រឡាញ់ទ្រង់ដោយអស់ពីចិត្តគំនិត អស់ពីស្មារតី អស់ពីប្រាជ្ញា និងអស់ពីកម្លាំង។ ពួកគេក៏ត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីឲ្យស្រឡាញ់ដល់អ្នកជិតខាងដូចជាខ្លួនឯងផងដែរ។ នៅក្នុង ម៉ាថាយ ២២:៣៧-៣៩ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា៖ នោះ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​ឆ្លើយ​ថា «ត្រូវ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​ព្រះ‌អម្ចាស់ ជា​ព្រះ​នៃ​ឯង​ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត អស់​អំពី​ព្រលឹង ហើយ​អស់​អំពី​គំនិត​ឯង» នេះ​ជា​បញ្ញត្ត​យ៉ាង​សំខាន់​ទី​១ ហើយ​បញ្ញត្ត​ទី​២​ក៏​បែប​ដូច​គ្នា គឺ​ថា «ត្រូវ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង​ដូច​ខ្លួន​ឯង» គ្រីស្ទានដឹងថាតើហេតុដែលពួកគេនៅរស់។ ពួកគេមានគោលបំណងច្បាស់លាស់នៅក្នុងជីវិត។ ពួកគេដឹងថាពួកគេត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីឲ្យស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងរបស់ពួកគេ។ តើអ្នកជាគ្រីស្ទាន? ប្រហែលជាអានអត្ថបទនេះហើយបានធ្វើឲ្យអ្នកដឹងថាអ្នកមិនមែនជាគ្រីស្ទានទេ។ ប្រសិនបើក្នុងករណីនេះ មានដំណឹងល្អ! អ្នកអាចទទយលអំណោយនៃការសង្គ្រោះមកពីព្រះជាម្ចាស់។ អ្នកអាចចូលមករកព្រះ និងទទួលបានការអត់ឱនទោស កើតជាថ្មី និងពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ។ ព្រះយេស៊ូវបានសុគតជំនួសអំពើបាបរបស់អ្នកដើម្បីឲ្យអ្នកទទួលបានការអត់ឱនទោស។ ប្រសិនបើអ្នកជឿលើព្រះយេស៊ូវថាជាព្រះរាជ្យបុត្រានៃព្រះ ជាព្រះអម្ចាស់ និងជាព្រះសង្គ្រោះ អ្នកគឺជាគ្រីស្ទានហើយ។ អ្នក​ត្រូវ​បាន​សូមស្វាគមន៍អ្នកមកកាន់គ្រួសាររបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងនាមជាកូនរបស់ព្រះ និងអាចចូលទៅកាន់ព្រះជាព្រះបិតារបស់អ្នកបាន។ សូមកុំរង់ចាំដើម្បីក្លាយជាគ្រីស្ទានអី។ ជឿព្រះយេស៊ូវនៅថ្ងៃនេះ!

របៀបដែលយើងរស់នៅក្នុងជីវិតជាគ្រិស្តបរិស័ទ គឺយើងចុះចូលជាមួយនឹងអំណាចព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ ដែលធ្វើការនៅក្នុងយើង។ មុនពេលព្រះយេស៊ូវគ្រិស្តយាងទៅស្ថានសួគ៌ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សថា៖ ប៉ុន្តែ កាល​ណា​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​បាន​មក​សណ្ឋិត​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​ព្រះចេស្តា ហើយ​និង​ធ្វើ​ជា​ទី​បន្ទាល់​ពី​ខ្ញុំ នៅ​ក្រុង​យេរូសាឡិម ព្រម​ទាំង​ស្រុក​យូដា និង​ស្រុក​សាម៉ារី​ទាំង​មូល ហើយ​រហូត​ដល់​ចុង​ផែនដី​បំផុត​ផង។ (កិច្ចការ ១:៨) ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលសន្យានឹងពួកសិស្សថា ពួកគេនឹងទទួលបានចេស្ដា។ ប្រភពនៃចេស្ដានោះគឺជា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលយាងមកសណ្ឋិតលើពួកគេ។ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះចេស្ដាទ្រង់មក ព្រោះព្រះអង្គមានគោលបំណង។ គោលបំណងដែលព្រះអង្គ ប្រទានចេស្ដាទៅពួកសិស្ស គឺដើម្បីចម្រើនកម្លាំងដល់ពួកគេ ឱ្យពួកគេអាចធ្វើជាទីបន្ទាល់ ទៅដល់លោ កីយ៍ទាំងមូល។ ជាមួយគ្នានេះដែរ ព្រះអង្គមានគោលបំណង និងព្រះចេស្ដាសម្រាប់អ្នកជឿទាំងអស់។ ព្រះអង្គបានរៀបចំការល្អ ឱ្យយើងធ្វើ។ ដ្បិត​យើង​រាល់​គ្នា​ជា​ស្នាដៃ ដែល​ទ្រង់​បង្កើត​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ​សំរាប់​ការ​ល្អ ដែល​ព្រះ​បាន​រៀបចំជា ​មុន ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​តាម។ (អេភេសូរ ២:១០) ការល្អ គឺជាកិច្ចការដែលជាបំណងព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះ ធ្វើដោយព្រះចេស្ដាររបស់ព្រះវិញ្ញាណព្រះអង្គ សម្រាប់សិរីល្អទ្រង់។ កិច្ចការរបស់ព្រះមិនមែនសម្រេចដោយសារ កម្លាំង ឬអំណាចរបស់មនុស្ស នោះទេ តែដោយសារព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គ ដែលគង់នៅក្នុងយើង។ ...ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​ថា មិន​មែន​ដោយ​ឥទ្ធិឫទ្ធិ ឬ​ដោយ​អំណាច​ទេ គឺ​ដោយសារ​វិញ្ញាណ​របស់​អញ​វិញ។ (សាការី ៤:៦) ពេលយើងចាប់ផ្ដើមធ្វើការ ដែលព្រះជាម្ចាស់ត្រាស់ហៅឱ្យយើងធ្វើ យើងនឹងរកឃើញថា យើងមិនអាច ធ្វើវាដោយសារកម្លាំងរបស់នោះទេ។ យើងត្រូវការព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ ដើម្បីឱ្យយើង​អាចធ្វើការងាររបស់ព្រះ។ ដ្បិត​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​ខ្ញុំ គឺ​ក្នុង​សាច់​ឈាម​ខ្ញុំ គ្មាន​អ្វី​ល្អ​ទេ ព្រោះ​ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​ចង់​ធ្វើ​ល្អ​ជានិច្ច ប៉ុន្តែ រក​ធ្វើ​ មិន​កើត​សោះ។ (រ៉ូម ៧:១៨) ចំនុចខ្សោយរបស់យើង ធ្វើឱ្យយើងដឹងថា យើងត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះ។ ការនេះ ធ្វើឱ្យយើងពឹងផ្អែកលើ ព្រះគុណទ្រង់។ នៅពេលយើងធ្វើដូចនេះ ព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រិស្តបាន​សណ្ឋិត​នៅ​នឹង​យើង។ តែ​ទ្រង់​មាន​ព្រះបន្ទូល​មក​ខ្ញុំ​ថា គុណ​របស់​អញ​ល្មម​ដល់​ឯង​ហើយ ដ្បិត​កំឡាំង​អញ​បាន​ពេញ​ខ្នាត ដោយ​សេចក្តី​កំសោយ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​នឹង​ស៊ូ​អួត​ពី​សេចក្តី​កំសោយ​របស់​ខ្ញុំ ដោយ​អំណរ​ជា​ខ្លាំង ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ ចេស្តា​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​សណ្ឋិត​នៅ​នឹង​ខ្ញុំ។ (២ កូរិនថូស ១២:៩) នៅពេលយើងឈប់ពឹងអាងលើកម្លាំងរបស់យើង ហើយរៀនទុកចិត្តលើព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ព្រះអង្គ នឹងចម្រើនកម្លាំងដល់យើង ឱ្យយើងអាចធ្វើអ្វីដែលព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅយើងឱ្យធ្វើ។ ខ្ញុំ​អាច​នឹង​ធ្វើ​គ្រប់​ទាំង​អស់​បាន ដោយ‌សារ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​ដែល​ទ្រង់​ចំរើន​កំឡាំង​ដល់​ខ្ញុំ (ភីលីព ៤:១៣) ខ្ញុំ​ក៏​ខំ​ធ្វើ​ការ​នោះ​ឯង ទាំង​ត‌យុទ្ធ​តាម​ឫទ្ធិ‌បារមី​ទ្រង់ ដែល​បណ្តាល​ឡើង​ក្នុង​ខ្ញុំ​ដោយ​ព្រះ‌ចេស្តា។ (កូល៉ុស ១:២៩) យើងធ្វើការ "ទាំង​ត‌យុទ្ធ​តាម​ឫទ្ធិ‌បារមី​ទ្រង់ ដែល​បណ្តាល​ឡើង​ក្នុង​ខ្ញុំ​ដោយ​ព្រះ‌ចេស្តា"។ វាជាកម្លាំងរបស់ព្រះអង្គ ដែលធ្វើការយ៉ាងខ្លាំងក្លានៅក្នុងយើង។ គ្រប់កិច្ចការដែលយើងត្រូវធ្វើថ្វាយដល់ព្រះ ព្រះអង្គនឹងធ្វើការនៅក្នុងយើង ពេលយើងនៅជាប់ជាមួយ ព្រះអង្គ។ ដ្បិត​គឺ​ជា​ព្រះ​ហើយ ដែល​បណ្តាល​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា ឲ្យ​មាន​ទាំង​ចំណង​ចង់​ធ្វើ ហើយ​ឲ្យ​បាន ​ប្រព្រឹត្ត​តាម ​បំណង​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ទ្រង់​ដែរ (ភីលីព ២:១៣) ខ្ញុំ​ជា​គល់ អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ខ្នែង អ្នក​ណា​ដែល​នៅ​ជាប់​នឹង​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​ជាប់​នឹង​អ្នក​នោះ នោះ​ទើប​នឹង​បង្កើត​ ផល​ឡើង​ជា​ច្រើន ដ្បិត​បើ​ដាច់​ពី​ខ្ញុំ​ចេញ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​អាច​នឹង​ធ្វើ​អ្វី​បាន​ទេ (យ៉ូហាន ១៥:៥) ព្រះអង្គអាចធ្វើបាន ច្រើនលើសពីអ្វីដែលយើងគិត ដោយសារព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ដែលធ្វើការនៅក្នុង យើង។ សំណួរគឺ តើយើងព្រមអនុញ្ញាតឱ្យព្រះអង្គធ្វើការនៅក្នុងយើងដែរទេ? ឯ​សេចក្ដី​ឯ​ទៀត បង​ប្អូន​អើយ ចូរ​ឲ្យ​មាន​កំឡាំង​ឡើង​ក្នុង​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដោយ​ឫទ្ធិ‌បារមី​របស់​ព្រះ‌ចេស្តា​ទ្រង់ (អេភេសូរ ៦:១០) ឯ​ព្រះ ដែល​ទ្រង់​អាច​នឹង​ធ្វើ​ហួស​សន្ធឹក លើស​ជាង​អស់​ទាំង​សេចក្ដី​ដែល​យើង​សូម ឬ​គិត​ក្តី តាម​ព្រះ‌ ចេស្តា​ដែល​បណ្តាល​ក្នុង​យើង​រាល់​គ្នា នោះ​សូម​ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​សិរី‌ល្អ នៅ​ក្នុង​ពួក​ជំនុំ ដោយ‌សារព្រះ‌ គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ រហូត​ដល់​គ្រប់​ទាំង​ដំណ​មនុស្ស នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច​រៀង​រាប​ត​ទៅ។ អាម៉ែន។ (អេភេសូរ ៣:២០-២១)

ជួបជាមួយព្រះនៅក្នុងការអធិស្ឋានជារៀងរាល់ថ្ងៃ កុំ​ឲ្យ​ខ្វល់ខ្វាយ​អ្វី​ឡើយ ចូរ​ទូល​ដល់​ព្រះ ឲ្យ​ជ្រាប​ពី​សេចក្តី​សំណូម​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ​ក្នុង​គ្រប់​កាទាំង ​អស់ ដោយ​សេចក្តី​អធិស្ឋាន និង​ពាក្យ​ទូល​អង្វរ ទាំង​ពោល​ពាក្យ​អរ​ព្រះគុណ​ផង។(ភីលីព ៤:៦) អានព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីស្គាល់ព្រះជាងមុនទៀត ព្រះបន្ទូល​នៃ​ទ្រង់​ជា​ចង្កៀង​ដល់​ជើង​ទូលបង្គំ ហើយ​ជា​ពន្លឺ​បំភ្លឺ​ផ្លូវ​ទូលបង្គំ​ផង។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១០៥) គ្រប់​ទាំង​បទ​គម្ពីរ គឺ​ជា​ព្រះ‌ទ្រង់​បាន​បញ្ចេញ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បណ្តាល​ឲ្យ​តែង​ទេ ក៏​មាន​ប្រយោជន៍​សំរាប់​ ការ​បង្រៀន ការ​រំឭក​ឲ្យ​ដឹង​ខ្លួន ការ​ប្រដៅ​ដំរង់ នឹង​ការ​បង្ហាត់​ខាង​ឯ​សេចក្ដី​សុចរិត ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​សំណប់ ​របស់​ព្រះ​បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍ ហើយ​មាន​គ្រប់​ទាំង​ចំណេះ សំរាប់​នឹង​ធ្វើ​ការ​ល្អ​គ្រប់​មុខ។(២ ធីម៉ូថេ ៣:១៦-១៧) ស្ដាប់បង្គាប់៖ ធ្វើអ្វីដែលព្រះបន្ទូលប្រាប់ឱ្យធ្វើ ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​តាម​ព្រះបន្ទូល​ទៅ កុំ​ឲ្យ​គ្រាន់​តែ​ស្តាប់​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​បញ្ឆោត​ខ្លួន​វិញ​នោះ​ ឡើយ។(យ៉កុប ១:២២) សុំព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឱ្យដឹកនាំ ហើយ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ព្រះវិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ​ទ្រង់​នាំ អ្នក​ទាំង​នោះ​ហើយ​ជា​ពួក​កូន​របស់​ព្រះ។ (រ៉ូម ៨:១៤) សុំព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឱ្យដឹកនាំ ដូច្នេះ ចូរ​ទៅ​បញ្ចុះ​បញ្ចូល​ឲ្យ​មាន​សិស្ស​នៅ​គ្រប់​ទាំង​សាសន៍ ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​បុណ្យ​ជ្រមុជទឹក​ឲ្យ ដោយ​ នូវ​ព្រះនាម​ព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និង​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ចុះ។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩) ជួប​ជុំ​គ្នា​ជា​មួយ​គ្រីស្ទបរិស័ទ​ផ្សេង​ទៀត​ជា​ប្រចាំ ឥត​លែង​ប្រជុំ​គ្នា ដូច​ជា​អ្នក​ខ្លះ​ធ្លាប់​នោះ​ឡើយ ត្រូវ​ឲ្យ​កំឡា​ចិត្ត​គ្នា​វិញ ឲ្យ​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើង​ផង តាម​ ដែល​ឃើញ​ថា​ថ្ងៃ​នោះ​ជិត​មក​ដល់​ហើយ។ (ហេប្រើរ ១០:២៥) ប្រាប់អ្នកដទៃអំពីព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់​ផ្តាំ​គេ​ថា ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ពេញ​សព្វ​ក្នុង​លោកីយ៍​ទាំង​មូល ហើយ​ផ្សាយ​ដំណឹង​ល្អ​ទួទៅ​ដល់​គ្រប់ ​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ចុះ។ (ម៉ាកុស ១៦:១៥) ដ្បិត​ខ្ញុំ​គ្មាន​សេចក្តី​ខ្មាស ចំពោះ​ដំណឹង​ល្អ​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ​ទេ ពី​ព្រោះ​ជា​ព្រះចេស្តា​នៃ​ព្រះ សំរាប់​នឹង​ជួយ​ សង្គ្រោះ​ដល់​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ជឿ គឺ​ដល់​ទាំង​សាសន៍​យូដា​ជា​ដើម និង​សាសន៍​ក្រេក​ផង។ (រ៉ូម ១:១៦)

ទំនាក់ទំនងរវាងយើងជាមួយព្រះ គឺជាព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គអញ្ជើញយើង ឱ្យចូលមក រកទ្រង់។ ទាំងព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាអញ្ជើញមនុស្សឱ្យមកកាន់ទ្រង់។ ត្រូវ​ចូល​ទៅ​ជិត​ព្រះ នោះ​ទ្រង់​នឹង​ចូល​មក​ជិត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ (យ៉ាកុប ៤:៨) នោះ​ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​អំពាវនាវ​ដល់​អញ ហើយ​នឹង​ទៅ​អធិស្ឋាន​ដល់​អញ រួច​អញ ​នឹង​យល់​ព្រម​តាម។ ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​ស្វែង​រក​អញ ហើយ​នឹង​ឃើញ​ផង គឺ​កាល​ណា​ឯង​ស្វែងរក​អញ​ ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត។ (យេរេមា ២៩:១២-១៣) អស់​អ្នក​ដែល​នឿយ​ព្រួយ ហើយ​ផ្ទុក​ធ្ងន់​អើយ ចូរ​មក​ឯ​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ ឈប់​សំរាក។ ចូរ​ទទួល​នឹមខ្ញុំ ហើយ​រៀន​នឹង​ខ្ញុំ​ចុះ ដ្បិត​ខ្ញុំ​ស្លូត ​ហើយ​មាន​ចិត្ត​សុភាព នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​ បាន​សេចក្តី​សំរាក​ដល់​ព្រលឹង ពី​ព្រោះ​នឹម​ខ្ញុំ​ងាយ​ទេ ហើយ​បន្ទុក​ខ្ញុំ​ក៏​ស្រាល។ (ម៉ាថាយ ១១:២៨-៣០) ដំណឹងល្អគឺ យើងអាចមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធិ ជាមួយអ្នក ដែលមានអំណាច មានប្រាជ្ញា និងអស្ចារ្យជាងគេបង្អស់នៅក្នុងសកលលោកនេះ គឺព្រះ! តែវាស្ថិត នៅ លើយើងថាតើ យើងចំនាយពេល និងការប្រឹងប្រែងប៉ុណ្ណានៅក្នុងទំនាក់ទំនងនេះ។ តើយើងអាចមានទំនាក់ទំនងបែបណាជាមួយព្រះ? ចម្លើយដែលមាននៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គ គឺពិតជា អស្ចារ្យណាស់! ប៉ុន្តែ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ទទួល​ទ្រង់ គឺ​អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​ដល់​ព្រះនាម​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​បាន ​ប្រទាន​អំណាច ឲ្យ​បាន​ត្រឡប់​ជា​កូន​ព្រះ។ (យ៉ូហាន ១:១២) អញ​នឹង​ធ្វើ​ជា​ឪពុក​ដល់​ឯង​រាល់​គ្នា ហើយ​ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​ធ្វើ​ជា​កូន​ប្រុស ​កូន​ស្រី​ដល់ ​អញ នេះ​ជា​ព្រះបន្ទូល​នៃ​ព្រះអម្ចាស់​ដ៏​មាន​ព្រះចេស្តា​បំផុត។ (២ កូរិនថូស ៦:១៨) ទំនាក់ទំនងដែលព្រះជាម្ចាស់បានជ្រើសរើសមានជាមួយយើង គឺជាទំនាក់ទំនងឪពុក និងកូន។ នៅពេលយើងទទួល និងជឿព្រះយេស៊ូគ្រីស្ត ទ្រង់នឹងប្រទានសិទ្ធិឱ្យយើងក្លាយជាកូនរបស់ព្រះ។

ទី១ វាមានន័យថា ព្រះអង្គខ្វល់ខ្វាយពីយើង។ ហើយ​ចូរ​ផ្ទេរ​គ្រប់​ទាំង​សេចក្តី​ទុក្ខ​ព្រួយ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​លើ​ទ្រង់ ដ្បិត​ទ្រង់​តែង​យក ​ព្រះទ័យ​ទុក​ដាក់​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា។ (១ ពេត្រុស ៥:៧) សូម​សរសើរ​ដល់​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះវរបិតា​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជា​អម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា គឺ​ជា​ព្រះវរបិតា​ដ៏​មាន​សេចក្តី​មេត្តាករុណា ជា​ព្រះ​ដ៏​កំសាន្ត​ចិត្ត​គ្រប់​ជំពូក ដែល​ទ្រង់​កំសាន្ត​ចិត្ត​យើង ​រាល់​គ្នា ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​សេចក្តី​វេទនា ប្រយោជន៍​ឲ្យ​យើង​អាច​នឹង​កំសាន្ត​ចិត្ត ​អ្នក​ឯ​ទៀត ក្នុង​អស់​ទាំង ​សេចក្តី​វេទនា​របស់​គេ​បាន​ដែរ គឺ​ដោយសារ​សេចក្តី​ក្សាន្ត​នោះ​ឯង ដែល​ព្រះ​បាន​កំសាន្ត​ចិត្ត​យើង​ស្រេច​ ហើយ។ (២ កូរិនថូស ១:៣-៤) ព្រះជាម្ចាស់ ជាឪពុកដ៏ល្អ ដែលខ្វល់ខ្វាយពីកូនរបស់ព្រះអង្គ។ ពេលយើងមានការថប់បារម្ភ ព្រះអង្គ នឹងជួយយើង។ "ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​សេចក្តី​វេទនា" ព្រះអង្គកំសាន្តចិត្តយើង។ ការដែលមានព្រះជាឪពុករបស់ យើង បានន័យថា យើងនឹងមិនឆ្លងកាត់ការលំបាកតែម្នាក់ឯងនោះទេ។ ព្រះអង្គតែងតែគង់នៅជាមួយ យើង ហើយទ្រង់ជាព្រះសម្រាប់យើងដែរ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរបានប្រាប់យើងថា ព្រះ​ទ្រង់​ជា​ទី​ពឹង ​ជ្រក ក៏​ជា​កំឡាំង​នៃ​យើង​ខ្ញុំ ជា​ជំនួយ​ដែល​នៅ​ជាប់​ជា​មួយ​ក្នុង​គ្រា​អាសន្ន (ទំនុកតម្កើង ៤៦:១)។ ព្រះអង្គ គឺជា "អ្នកគង្វាល" (មានន័យថា ព្រះអង្គការពារ និងដឹកនាំយើង (ទំនុកតម្កើង ២៣) ហើយជា "អ្នកលើកក្បាល យើងឡើង" (មានន័យថា ព្រះអង្គលើកទឹកចិត្តយើង នៅពេលយើងមានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្ត (ទំនុកតម្កើង ៣:៣)។ ទី២ វាមានន័យថា ព្រះអង្គផ្គត់ផ្គង់យើង។ ក្នុង​ពួក​អ្នក​រាល់​គ្នា បើ​កូន​សូម​នំបុ័ង តើ​មាន​អ្នក​ណា​នឹង​ឲ្យ​ថ្ម​ដល់​វា ឬ​បើ​វា​សូម​ត្រី តើ​នឹង​ឲ្យ​ពស់​វិញ​ឬ​អី ចុះ​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​អាក្រក់ អ្នក​ចេះ​ឲ្យ​របស់ ​ល្អ​ដល់​កូន​ខ្លួន​ដូច្នេះ នោះ​ចំណង ​បើ​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក ដែល​ទ្រង់​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​របស់​ល្អ មក​អស់​អ្នក​ដែល​សូមតើ​ជាង ​អម្បាលម៉ាន​ទៅ​ទៀត។ (ម៉ាថាយ ៧:៩-១១) ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា សូម្បីតែ ឪពុកជាមនុស្ស នៅដឹងអំពីរបៀបឱ្យកាដូដ៏ល្អទៅកាន់ខ្លួនឯង ចុះទម្រាំព្រះជាម្ចាស់ ជាព្រះដ៏ឥតខ្ចោះ ទៀតនោះ ទ្រង់ប្រាកដជាឱ្យអ្វីល្អ ដែលយើងត្រូវការមិនខាន។ គ្រប់​ទាំង​របស់​ដ៏​ល្អ ដែល​ព្រះ​ប្រទាន​មក និង​អស់​ទាំង​អំណោយ​ទាន​ដ៏​គ្រប់​លក្ខណ៍ នោះ​សុទ្ធ​តែ​មក​ពី​ស្ថាន​លើ គឺ​មក​ពី​ព្រះវរបិតា​នៃ​ពន្លឺ ដែល​ទ្រង់​មិន​ចេះ​ប្រែប្រួល សូម្បី​តែ​ស្រមោល​នៃ ​សេចក្តី​ផ្លាស់​ប្រែ​ក៏​គ្មាន​ដែរ។ (យ៉ាកុប ១:១៧) ព្រះអង្គជាឪពុកដ៏សប្បុរស។ ទ្រង់ប្រទានឱ្យយើងនូវអ្វីដែលល្អ។ គ្រប់អំណោយទានដ៏ល្អ និងឥតខ្ចោះ ទាំងអស់ សុទ្ធតែមកពីទ្រង់។ ព្រះអង្គស្មោះត្រង់ និងមិនប្រែប្រួលនោះឡើយ។ ព្រះអង្គបានប្រទានពរ យើង និងបន្តប្រទានពរយើងរហូតតទៅ។ ទី៣ វាមានន័យថា ព្រះអង្គប្រៀនប្រដៅយើង។ កូន​អើយ កុំ​ឲ្យ​មើលងាយ​សេចក្តី​ប្រៀន​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា​ឡើយ ក៏​កុំ​ឲ្យ​ណាយ​ចិត្ត​ នឹង​សេចក្តី​បន្ទោស​របស់​ទ្រង់​ដែរ។ ដ្បិត​អ្នក​ណា​ដែល​ព្រះយេហូវ៉ា​ ទ្រង់​ស្រឡាញ់ នោះ​ទ្រង់​ក៏​ស្តី​ប្រដៅ ​ផង គឺ​ដូច​ជា​ឪពុក​ធ្វើ​ចំពោះ​កូន ដែល​ជា​ទី​សំគាល់​ចិត្ត​ដល់​ខ្លួន​ដែរ។ (សុភាសិត ៣:១១-១២) ព្រះអង្គចង់ឱ្យកូនរបស់ទ្រង់មានចរិតលក្ខណៈល្អ ដូចឪពុកល្អគ្រប់រូបចង់ដែរ។ ដូច្នេះ ព្រះអង្គប្រៀន ប្រដៅយើង។ សេចក្ដីប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះអង្គ មិនដែលធ្ងន់ធ្ងរ ឬសាហាវពេកនោះទេ គឺវាតែងតែ ដើម្បីការល្អសម្រាប់យើង។ នេះហើយជា សញ្ញាបញ្ជាក់អំពី សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ សម្រាប់យើង។ ទី៤ វាមានន័យថា ព្រះអង្គស្រឡាញ់យើង។ មើល សេចក្តី​ស្រឡាញ់​យ៉ាង​ណា​ហ្ន៍ ដែល​ព្រះវរបិតា​បាន​ផ្តល់​មក​យើង​រាល់​គ្នា ឲ្យ​យើង​ បាន​ហៅ​ថា​ជា​កូន​របស់​ព្រះ​ដូច្នេះ។ (១ យ៉ូហាន ៣:១) ព្រះអង្គស្រឡាញ់កូនរបស់ទ្រង់។ យើងមិនចាំបាច់ព្យាយាមប្រឹងប្រែងធ្វើអ្វីមួយ ដើម្បីទទួលបានក្ដី ស្រឡាញ់របស់ទ្រង់នោះទេ ព្រោះព្រះអង្គបានប្រគល់វាមកកាន់យើងរួចមកហើយ។ ទ្រង់ជ្រើសរើស ស្រឡាញ់យើង នាំយើងចូលទៅក្នុងគ្រួសាររបស់ទ្រង់ហើយ។ ឥឡូវនេះ គ្មានអ្វីដែលអាចបំបែក យើងពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់នោះឡើយ (រ៉ូម 8:38-39)។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងថា សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គស្មោះត្រង់ នៅស្ថិតស្ថេរអស់កល្ប អស្ចារ្យ ឥតខ្ចោះ និងខ្ជាប់ខ្ជួន។ ព្រះជាម្ចាស់ ស្រឡាញ់កូនព្រះអង្គ ហើយនឹងបន្តស្រឡាញ់រហូតតទៅ។ ទី៥ វាមានន័យថា ព្រះអង្គមានផ្ទះមួយសម្រាប់យើង។ ចួរស្ដាប់អ្វីដែលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល ៖ កុំ​ឲ្យ​ខ្លាច ហ្វូង​តូច​អើយ ព្រោះ​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា ទ្រង់​សព្វ​ព្រះហឫទ័យ នឹង​ប្រទាន​នគរ​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពិត។ (លូកា ១២:៣២) នៅ​ក្នុង​ដំណាក់​នៃ​ព្រះវរបិតា​ខ្ញុំ មាន​ទី​លំនៅ​ជា​ច្រើន ពុំ​នោះ ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​អ្នក​រាល់ ​គ្នា​ហើយ ខ្ញុំ​ទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា។ បើ​ខ្ញុំ​ទៅ​រៀប​កន្លែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះខ្ញុំ​នឹង​ត្រឡប់​មក​វិញ នឹង​ទទួល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទៅ​ឯ​ខ្ញុំ ប្រយោជន៍​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​នៅ​កន្លែង​ដែល​ខ្ញុំ​នៅ​នោះ​ដែរ។ (យ៉ូហាន ១៤:២-៣) ឪពុករបស់យើងមានផ្ទះដ៏ធំមួយសម្រាប់យើងនៅស្ថានសួគ៌។ ហើយនគរ​(ជាអាណាចក្រ)ដែរ។ យើងនឹងរស់នៅជាមួយ ព្រះអង្គជារៀងរហូត។ សរុបសេចក្ដីមក ព្រះជាម្ចាស់គឺជា ឪពុកដ៏ល្អ។ ព្រះអង្គខ្វល់ខ្វាយពីកូនទ្រង់ ផ្គត់ផ្គង់ដល់យើងជាកូន ប្រៀនប្រដៅយើង ស្រឡាញ់យើង និងផ្ដល់ផ្ទះដ៏ល្អសម្រាប់យើង ជារៀងរហូត។

ព្រះជាម្ចាស់មានទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្ស តាមរបៀបផ្សេងៗ។ (១) របៀបចម្បងដែលព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលមកកាន់យើង គឺតាមរយៈព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ គឺព្រះគម្ពីរ។ ព្រះគម្ពីរ លើសពីសៀវភៅអំពី ព្រះ។តែព្រះគម្ពីរគឺជា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះមកកាន់យើង។ នៅពេលយើង អានព្រះគម្ពីរ យើងនឹងឃើញថា ព្រះគម្ពីរគឺ មានជីវិតរស់ និងមានសកម្មភាព។ បទគម្ពីរ ជាដង្ហើម ចេញរបស់ព្រះ មានប្រយោជន៍សម្រាប់ការបង្រៀន រំឮកឱ្យដឹងខ្លួន ប្រដៅតម្រង់ និងបង្ហាត់ក្នុងសេចក្ដី សុចរិត។ ពី​ព្រោះ ឯ​ព្រះ‌បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​នោះ​រស់​នៅ ហើយ​ពូកែ​ផង ក៏​មុត​ជាង​ដាវ​ណា​មាន​មុខ​២ ទាំង​ធ្លុះ​ចូល​ទៅ ទាល់​តែ​កាត់​ព្រលឹង​នឹង​វិញ្ញាណ ហើយ​សន្លាក់ នឹង​ខួរ​ឆ្អឹង​ដាច់​ពី​គ្នា ទាំង​ពិចារណា​អស់​ទាំង​គំនិត​ដែល ​ចិត្ត​គិត ហើយ​ដែល​សំរេច​ដែរ (ហេ‌ព្រើរ ៤:១២) គ្រប់​ទាំង​បទ​គម្ពីរ គឺ​ជា​ព្រះ‌ទ្រង់​បាន​បញ្ចេញ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បណ្តាល​ឲ្យ​តែង​ទេ ក៏​មាន​ប្រយោជន៍​សំរាប់​ ការ​បង្រៀន ការ​រំឭក​ឲ្យ​ដឹង​ខ្លួន ការ​ប្រដៅ​ដំរង់ នឹង​ការ​បង្ហាត់​ខាង​ឯ​សេចក្ដី​សុចរិត ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​សំណប់ ​របស់​ព្រះ​បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍ ហើយ​មាន​គ្រប់​ទាំង​ចំណេះ សំរាប់​នឹង​ធ្វើ​ការ​ល្អ​គ្រប់​មុខ។ (២ ធីម៉ូថេ ៣:១៦-១៧) នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលមកកាន់ព្យាការី (មានម៉ូសេ និងយេរេមា)។ ពួកគេឮពីព្រះ ថាតាមអ្វីដែលព្រះមានបន្ទូល និងកត់ចម្លងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ដោយ​ដឹង​សេចក្ដី​នេះ​ជា​មុន​ដំបូង​ថា គ្មាន​ពាក្យ​ទំនាយ​ណា​ក្នុង​គម្ពីរ ដែល​ស្រាយ​បាន​តាម​តែ​ចិត្តនោះ​ ឡើយ។ ដ្បិត​សេចក្ដី​ទំនាយ​មិន​ដែល​មក ដោយ​បំណង​ចិត្ត​មនុស្ស​ទេ គឺ​ជា​មនុស្ស​បរិសុទ្ធ ​របស់​ព្រះ ដែល​បាន​ទាយ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ទ្រង់​បណ្តាល​វិញ។ (២ ពេត្រុស ១:២០-២១) (២) ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់យើង តាមរយៈព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវ។ ឯ​ព្រះ ដែល​ពី​ដើម ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​នឹង​ពួក​ឰយុកោ ដោយ​ពួក​ហោរា ជា​ច្រើន​ដង​ច្រើន​បែប នៅ​ជាន់​ ក្រោយ​បង្អស់​នេះ ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​នឹង​យើង​រាល់​គ្នា ដោយ‌សារ​ព្រះ‌រាជបុត្រា​វិញ ដែល​ទ្រង់​បាន​ដំរូវ​ ឲ្យ​បាន​គ្រង​របស់​ទាំង​អស់ ទុក​ជា​មរដក ព្រម​ទាំង​បង្កើត​លោកីយ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នោះ​ដែរ(ហេ‌ព្រើរ ១:១-២) ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលទាំងអស់អំពីអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់មានបង្គាប់ព្រះអង្គ។ ដូច្នេះហើយ ដោយសា្ដប់ តាមព្រះយេស៊ូវ យើងអាចឮអំពីសេចក្ដីពិតដែលមកពីព្រះ។ ដ្បិត​ខ្ញុំ​មិន​បាន​និយាយ ដោយ​អាង​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ទេ គឺ​ជា​ព្រះវរ‌បិតា ដែល​ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក ទ្រង់​បាន​បង្គាប់​ខ្ញុំ ពី​សេច ក្ដី​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​និយាយ ហើយ​ពី​ពាក្យ​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ប្រាប់​វិញ (យ៉ូហាន ១២:៤៩) ព្រះ‌យេស៊ូវ​មាន​បន្ទូល​ឆ្លើយ​ថា សេចក្ដី​ដែល​ខ្ញុំ​បង្រៀន​នេះ មិន​មែន​ជា​របស់​ខ្ញុំ​ទេ គឺ​ជា​របស់​ផង​ព្រះដែល​ ចាត់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក​នោះ​វិញ (យ៉ូហាន ៧:១៦) អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ (ចៀមរបស់ព្រះអង្គ) ស្ដាប់ព្រះអង្គ។ ចៀម​ខ្ញុំ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​វា​ស្តាប់​ខ្ញុំ ហើយ​មក​តាម ខ្ញុំ​ក៏​ស្គាល់​វា​ដែរ ខ្ញុំ​ឲ្យ​ជីវិត​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច​ដល់​វា វា​មិន​ ត្រូវ​វិនាស​នៅ​អស់‌កល្ប​រៀង​ទៅ ក៏​គ្មាន​អ្នក​ណា​ឆក់​យក​វា​ពី​ដៃ​ខ្ញុំ​បាន​ទេ (យ៉ូហាន ១០:២៧-២៨) ដូច្នេះ អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ឮ​ពាក្យ​របស់​ខ្ញុំ​ទាំង​នេះ ហើយ​ប្រព្រឹត្ត​តាម ខ្ញុំ​នឹង​ធៀប​អ្នក​នោះ​ដូច​ជា​មនុស្ស ​ប៉ិន​ប្រយ័ត ដែល​សង់​ផ្ទះ​ខ្លួន​នៅ​លើ​ថ្ម (ម៉ាថាយ ៧:២៤) (៣) ឥឡូវនេះ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលគង់នៅក្នុងយើង ជាទ្រង់ ដែលបង្រៀន និងរំឮកយើងអំពី ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ កាល​ណា​ព្រះ‌អង្គ​នោះ គឺ​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​សេចក្ដី​ពិត​បាន​មក​ដល់ នោះ​ទ្រង់​នឹង​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចូល ​ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​សេចក្ដី​ពិត ដ្បិត​ទ្រង់​នឹង​មាន​បន្ទូល មិន​មែន​ដោយ​អាង​ព្រះ‌អង្គ​ទ្រង់​ទេ គឺ​នឹង​មាន​បន្ទូល ចំពោះ​តែ​សេចក្ដី​ណា​ដែល​ទ្រង់​ឮ ហើយ​នឹង​សំដែង ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដឹង​ការ​ដែល​ត្រូវ​មក (យ៉ូហាន ១៦:១៣) តែ​ព្រះ​ដ៏​ជា​ជំនួយ គឺ​ជា​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​ព្រះវរ‌បិតា​នឹង​ចាត់​មក ដោយ​នូវ​ឈ្មោះ​ខ្ញុំ ទ្រង់​នឹង​ បង្រៀន​អ្នក​រាល់​គ្នា ពី​គ្រប់​សេចក្ដី​ទាំង​អស់ ក៏​នឹង​រំឭក​ពី​គ្រប់​ទាំង​សេចក្ដី ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ប្រាប់​ដល់ ​អ្នក​រាល់ ​គ្នា​ដែរ (យ៉ូហាន ១៤:២៦) (៤) ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូល តាមរយៈការ​បង្កើត។ ការ​បង្កើតបង្ហាញចេញអំពី គុណ លក្ខណៈរបស់ព្រះមកកាន់យើង រួមទាំងព្រះចេស្ដាដ៏​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច នឹង​និស្ស័យ​ជា​ព្រះ​របស់​ទ្រង់។ ផ្ទៃ​មេឃ​សំដែង​ពី​សិរី‌ល្អ​នៃ​ព្រះ ហើយ​លំហ​អាកាស​ក៏​បង្ហាញ​ការ ដែល​ព្រះ‌ហស្ត​ទ្រង់​ធ្វើ ថ្ងៃ​១​ពោល​ប្រាប់​ត​ដល់​ថ្ងៃ​១​ទៀត ហើយ​យប់​១​ក៏​សំដែង​ចំណេះ​ដល់​យប់​១​ទៀត​ដែរ (ទំនុកដំកើង ១៩:១-២) ដ្បិត​អ្វីៗ​របស់​ទ្រង់ ដែល​រក​មើល​មិន​ឃើញ តាំង​ពី​កំណើត​លោកីយ​មក ទោះ​ទាំង​ព្រះ‌ចេស្តា​ដ៏​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច នឹង​និស្ស័យ​ជា​ព្រះ​របស់​ទ្រង់ នោះ​ឃើញ​ច្បាស់​វិញ ដោយ​ពិចារណា​យល់​របស់​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​ទ្រង់​បាន​បង្កើត​មក (រ៉ូម ១:២០) (៥) ព្រះជាម្ចាស់អាចមានបន្ទូលមកកាន់យើង ជាសម្លេងស្ដាប់បាន។ មានឧទាហរណ៍ជាច្រើន នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលបង្ហាញថា មានអ្នកស្ដាប់ឮព្រះសូរសៀងព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គនៅតែមានព្រះ បន្ទូលនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ កាល​ព្រះ‌យេស៊ូវ​បាន​ទទួល​បុណ្យ​ជ្រមុជ​ហើយ នោះ​ទ្រង់​យាង​ឡើង​ពី​ទឹក​ភ្លាម ស្រាប់​តែ​មេឃក៏ ​របើក​ឡើង ឲ្យ​ទ្រង់​ឃើញ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ យាង​ចុះ​មក​ដូច​ជា​សត្វ​ព្រាប ក៏​សណ្ឋិត​លើ​ទ្រង់ នោះ ​មាន​ឮ​សំឡេង​ចេញ​ពី​មេឃ​ថា នេះ​ជា​កូន​ស្ងួន‌ភ្ងា​របស់​អញ ជា​ទី​ពេញ​ចិត្ត​អញ​ណាស់។ (ម៉ាថាយ ៣:១៦-១៧) ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ទៅ​ថា ចូរ​ឯង​ចេញ​ទៅ​ឈរ​លើ​ភ្នំ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ចុះ នោះ​មើល ព្រះ‌យេហូវ៉ា ​ទ្រង់​យាង​ទៅ​តាម​ទី​នោះ ហើយ​កើត​មាន​ខ្យល់​ព្យុះ​គំហុក​ជា​ខ្លាំង បក់​មក​ប៉ះ​បំបាក់ ​ភ្នំ​បំបែក​ថ្ម​ខ្ទេច‌ខ្ទី ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា តែ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ទ្រង់​មិន​មែនគង់​នៅ​ក្នុង​ខ្យល់​នោះ​ទេ ក្រោយ​ខ្យល់​នោះ​មក ក៏​ មាន​កក្រើក​ដី តែ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ទ្រង់​មិន​មែន​គង់​នៅ​ក្នុង​ការ​កក្រើក​ដី​នោះ​ទេ។ បន្ទាប់​ពី​ការ​កក្រើក​ដី​នោះ​ មក នោះ​មាន​ភ្លើង​ឆេះ តែ​ព្រះ‌យេហូវ៉ា​ទ្រង់​មិន​មែន​គង់​នៅ​ក្នុង​ភ្លើង​នោះ​ទេ ក្រោយ​ពី​ភ្លើង​នោះ​មក មាន ​ឮ​សំឡេង​តូច​រហៀងៗ កាល​អេលីយ៉ា​បាន​ឮ​ហើយ នោះ​លោក​ក៏​យក​ក្រមា​គ្រលុំ​មុខ ចេញ​មក​ឈរ ​នៅ​មាត់​រអាង នោះ​មាន​ឮ​សំឡេង​មក​ដល់​លោក​ថា អេលីយ៉ា​អើយ តើ​ឯង​ធ្វើ​អ្វី​នៅ​ទី​នេះ (១ ពង្សាវតារក្សត្រ ១៩:១១-១៣) (៦) ព្រះអង្គអាចមានបន្ទូលមកកាន់យើងតាមរយៈសុបិន និងនិមិត្ត។ តែ​ព្រះ‌ទ្រង់​ក៏​មាន​បន្ទូល​មក​ម្តង ២​ដង​ផង ឥត​មាន​អ្នក​ណា​ស្វែង​រក​ន័យ​សេចក្ដី​ទេ គឺ​ក្នុង​ពេល​យល់‌សប្តិ ឬ​ក្នុង​ការ​ជាក់​ស្តែង​នៅ​ពេល​យប់ ក្នុង​កាល​ដែល​មនុស្ស​ដេក​លក់​ស៊ប់​នៅ​ដំណេក​ហើយ (យ៉ូប ៣៣:១៤-១៥) ក្រោយ​គ្រា​នោះ អញ​នឹង​ចាត់​វិញ្ញាណ​របស់​អញ​ទៅ​លើ​គ្រប់​ទាំង​មនុស្ស នោះ​កូន​ប្រុស​ស្រី​របស់​ឯង​ នឹង​ទាយ ពួក​ចាស់ៗ​របស់​ឯង​នឹង​យល់‌សប្តិ​ឃើញ ហើយ​ពួក​កំឡោះៗ​របស់​ឯង​នឹង​ឃើញ​ការ​ជាក់​ស្តែង (យ៉ូអែល ២:២៨) ការអញ្ជើញ ចូរ​អំពាវ‌នាវ​ដល់​អញ នោះ​អញ​នឹង​ឆ្លើយ​តប ហើយ​នឹង​បង្ហាញ​ឲ្យ​ឯង​ឃើញ​ការ​យ៉ាង​ធំ ហើយ​មុត‌មាំ ដែល​ឯង​មិន​ដឹង (យេរេ‌មា ៣៣:៣) មើល អញ​ឈរ​នៅ​មាត់​ទ្វារ​ទាំង​គោះ បើ​អ្នក​ណា​ឮ​សំឡេង​អញ ហើយ​បើក​ទ្វារ​ឲ្យ នោះ​អញ​នឹង​ចូល ​ទៅ​ឯ​អ្នក​នោះ អញ​នឹង​បរិភោគ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​នោះ ហើយ​អ្នក​នោះ​ជា​មួយ​នឹង​អញ​ដែរ (វិវរណៈ ៣:២០) ព្រះជាម្ចាស់មានបន្ទូលមកកាន់យើង ពេលយើងចង់ស្ដាប់ឮពីទ្រង់ យ៉ាងអស់ពីចិត្ត ហើយចង់មានទំនាក់ ទំនងជាមួយទ្រង់ ក្នុងបែបដែលទ្រង់ជាព្រះរបស់យើង។

ព្រះគម្ពីរបានប្រាប់យើងថា គ្រីស្ទបរិស័ទ គឺជាអ្នកដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនពួកសិស្សអំពីការនេះពេលទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា៖ ចូរ​នៅ​ជាប់​នឹង​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​ជាប់​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចុះ ប្រៀប​ដូច​ជា​ខ្នែង បើ​មិន​នៅ​ជាប់​នឹង​គល់ នោះ​ពុំ​អាច​ នឹង​បង្កើត​ផល​ដោយ​ឯក​ឯង​បាន​ទេ ដូច្នេះ អ្នក​រាល់​គ្នា​ក៏​ពុំ​បាន​ដែរ លើក​តែ​នៅ​ជាប់​នឹង​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​ជា​គល់ អ្នក ​រាល់​គ្នា​ជា​ខ្នែង អ្នក​ណា​ដែល​នៅ​ជាប់​នឹង​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​ជាប់​នឹង​អ្នក​នោះ នោះ​ទើប​នឹង​បង្កើត​ផល​ ឡើង​ជា​ ច្រើន ដ្បិត​បើ​ដាច់​ពី​ខ្ញុំ​ចេញ នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ពុំ​អាច​នឹង​ធ្វើ​អ្វី​បាន​ទេ (យ៉ូហាន ១៥:១-៥) ​ការដែល “នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ” មានន័យថាជាការរួបរួមជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងទំនាក់ទំនងមួយ ដែលផ្តល់ជីវិត ដូចជាមែកដែលភ្ជាប់ជាមួយនឹងដើម។ ចូរគិតអំពី មែកឈើ២ មួយកាត់ចេញពីដើម ហើយមួយទៀតនៅជាប់ដើម។ ដំបូង មែកទាំង ២ មើលទៅដូចគ្នាទេ តែតាមពិតមែក ១ ងាប់បាត់ហើយ ហើយ ១ ទៀតនៅរស់។ មែកដែល គេកាត់ចេញ មិនលូតលាស់ ឬក៏បង្កើតផលផ្លែនោះទេ។ វានឹងក្រៀមស្វិត ហើយងាប់។ ប៉ុន្តែ មែកដែល នៅជាប់នឹងដើមឈើ នៅមានជីវិត ព្រោះវាមានជីវិតរបស់ដើមឈើហូរនៅក្នុងវា។ ហើយនេះនឹងជួយ ឱ្យមែកលូតលាស់ នឹងបង្កើតផលផ្លែ។ ការ "នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ" គឺមានការនៅជាប់ជាមួយព្រះអង្គ ទើបជីវិតទ្រង់នឹងហូរនៅក្នុងយើង។ ពេលយើង នៅជាប់ព្រះយេស៊ូវ ស្ដាប់ព្រះបន្ទូលទ្រង់ និងធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះអង្គបានបង្គាប់ ជីវិតរបស់ព្រះអង្គនឹង ហូរនៅក្នុងយើង ដើម្បីបង្កើតផលផ្លែនៃជីវិតដែលសុចរិត។ របៀបទី២ ដែលយើងអាចយល់អំពីការ “នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ" គឺដឹងរបៀបដែលវាផ្លាស់ប្ដូរកន្លែងដែលឈរ នៅចំពោះព្រះ។ ពេលយើងដាក់ក្ដីជំនឿយើងនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ ព្រះនឹងដាក់យើងនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ពេលធ្វើដូចនេះ អ្វីទាំងឡាយព្រះគ្រីស្ទជា និងអ្វីទាំងឡាយដែលព្រះអង្គបានធ្វើ នឹងក្លាយជារបស់យើង។ ឧទាហរណ៍នេះនឹងជួយឱ្យយើងយល់កាន់តែច្បាស់។ ក្មេងប្រុសម្នាក់បានដាក់សៀវភៅរបស់គាត់ នៅ ក្នុងកាបូប ហើយគាត់ស្ពាយកាបូបទៅសាលា។តើសៀវភៅរបស់គាត់នៅឯណា? គឺនៅសាលា។ ហេតុ អី? ព្រោះសៀវភៅនៅក្នុងកាបូប ហើយកាបូបនៅសាលា។ បន្ទាប់មក មានចោរលួចកាបូប។ ចឹងតើមាន រឿងអីកើតឡើងមកកាន់សៀវភៅ? សៀវភៅក៏ត្រូវបានគេលួចទៅបាត់ដែរ។ ចោរប្រហែលជាមិនបាន ដឹងថា ខ្លួនឯងលួចសៀវភៅនោះទេ។ គេគ្រាន់តែលួចកាបូប ហើយសៀវភៅនៅក្នុងកាបូបនោះ។ កាបូប កើតអី សៀវភៅក៏កើតនោះដែរ។ បើចោរបោះកាបូបចោលក្នុងទឹកទន្លេ នោះសៀវភៅក៏នៅក្នុងទឹកទន្លេ ដែរ។ តើចោរបានយកសៀវភៅបោះចោលក្នុងទឹកទន្លេទេ? អត់ទេ គេបោះកាបូបចូលក្នុងទឹក។ ប៉ុន្តែ អ្វី ដែលជាការពិតមកកាន់កាបូប ក៏ជាការពិតមកកាន់សៀវភៅដែរ។ ហេតុអី? ព្រោះសៀវភៅនៅក្នុងកាបូប។ ពេលព្រះជាម្ចាស់ដាក់យើងនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ អ្វីដែលជាសេចក្តីពិតអំពីព្រះគ្រីស្នឹ ក៏ក្លាយជាពិតអំពីយើងដែរ។ ហេតុអី? ព្រោះ យើងនៅក្នុងព្រះអង្គ។ នេះមានន័យថា ព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គប្រែក្លាយជាជីវិតរបស់យើង (កូឡូស ៣:៤) សេចក្តីសុចរិតរបស់ព្រះអង្គប្រែក្លាយជាសេចក្តីសុចរិតរបស់យើង (២ កូរិនថូស ៥:២១) ការសុគតរបស់ព្រះអង្គជាការស្លាប់របស់យើង (កាឡាទី ២:២០) ជ័យជំនះរបស់ព្រះអង្គគឺជាជ័យជំនះរបស់ យើង (១ កូរិនថូស ១៥:៥៧) មរតករបស់ព្រះអង្គប្រែក្លាយជាមរតករបស់យើង (រ៉ូម ៨:៧) ហើយព្រះវរបិតា របស់ព្រះអង្គប្រែក្លាយជាព្រះវរបិតារបស់យើង (ម៉ាថាយ ​៦:៩)។ នេះហើយជាគន្លឹះ ក្នុងការយល់អំពីសេចក្ដីពិតខាងព្រលឹងវិញ្ញាណអំពីជីវិតថ្មីនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ដោយការនៅជាប់ជាមួយព្រះយេស៊ូវនោះអ្វីដែល ជាសេចក្ដីពិតអំពីទ្រង់ នឹងក្លាយជាសេចក្ដីពិតអំពីយើង។ ឧទាហរណ៍៖ តើយើងអាចដឹងថា អំពើបាបរបស់យើងបានកាត់ទោសយ៉ាងពេញលេញ និងត្រឹមត្រូវ ហើយ ហើយយើងមិនចាំបាច់ខ្លាចការកាត់ទោស ដោយរបៀបណា? ព្រោះព្រះគ្រីស្ទបានទទួលទារុណកម្មសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើងហើយ ហើយយើងនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ហើយយើងអាចដឹងថា យើងនឹង មានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដោយរបៀបណា? ព្រោះព្រះគ្រីស្ទបានរស់ឡើងវិញ និងមានព្រះជន្មនៅអស់ កល្បជានិច្ច ហើយយើងនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ចុះយើងដឹងថា ព្រះទទួលស្គាល់យើង ហើយស្រឡាញ់យើង ដោយរបៀបណា? ព្រោះព្រះអង្គស្រឡាញ់ និងសព្វព្រះហឬទ័យចំពោះព្រះគ្រីស្ទណាស់ ហើយយើង នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ សរុបសេចក្ដីមក ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតសហភាពរវាងព្រះយេស៊ូ និងគ្រីស្ទបរិស័ទ ទើបគ្រីស្ទបរិស័ទ គឺ ជាមនុស្សដែល "នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ"។ ការ "នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ" មានន័យថា រួបរួមជាមួយព្រះយេស៊ូវ ក្នុងទំនាក់ទំនងមួយដែលផ្ដល់ជីវិត ដូចជាមែកដែលនៅជាប់ជាមួយនឹងដើម (យ៉ូហាន ១៥:១-៥)។ ពេលយើងជាប់ជាមួយព្រះគ្រីស្ទ អ្វីដែលជាសេចក្ដីពិតអំពីព្រះអង្គ នឹងក្លាយជាសេចក្ដីពិតអំពីយើងដែរ។ ព្រះគម្ពីរដែល ប្រាប់យើងថា៖ នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងគឺជាការបង្កើតថ្មី បាន​ជា​បើ​អ្នក​ណា​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ នោះ​ឈ្មោះ​ថា​បាន​កើត​ជា​ថ្មី​ហើយ អស់​ទាំង​សេចក្ដី​ចាស់​បាន​កន្លង​បាត់​ទៅ មើល គ្រប់​ទាំង​អស់​បាន​ត្រឡប់​ជា​ថ្មី​វិញ (២ កូរិន‌ថូស ៥:១៧) នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដ្បិត​ឈ្នួល​របស់​អំពើ​បាប នោះ​ជា​សេចក្ដី​ស្លាប់ តែ​អំណោយ​ទាន​នៃ​ព្រះ​វិញ គឺ​ជា​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​‌កល្ប​ ជានិច្ច ដោយ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា។ (រ៉ូម ៦:២៣) នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ មានសិរីយ៉ាងហូរហៀរ ព្រះ​នៃ​ខ្ញុំ ទ្រង់​នឹង​បំពេញ​គ្រប់​ទាំង​អស់ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​ការ តាម​ភោគ​សម្បត្តិ​នៃ​ទ្រង់​ដ៏​ឧត្តម ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ (ភីលីព ៤:១៩) នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងបានបង្កើតមក ដើម្បីការប្រព្រឹត្ត​ល្អ ដ្បិត​យើង​រាល់​គ្នា​ជា​ស្នាដៃ​ដែល​ទ្រង់​បង្កើត​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ​សំរាប់​ការ​ល្អ ដែល​ព្រះ​បាន​រៀបចំ​ជា​មុន ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​ប្រព្រឹត្ត​តាម។ (អេភេសូរ ២:១០) នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ គ្មានទោសសោះ ហេតុ​នោះ នៅ​ជាន់​នេះ អ្នក​ណា​ដែល​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ នោះ​គ្មាន​ទោស​សោះ (រ៉ូម ៨:១) នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងត្រូវបានប្រោសលោះ និងអត់ទោសឱ្យហើយ ហើយ​យើង​បាន​សេចក្ដី​ប្រោស​លោះ​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​នោះ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌លោហិត​ទ្រង់ គឺ​ជា​សេច ក្ដី​ប្រោស​ឲ្យ​រួច​ពី​ទោស តាម​ព្រះ‌គុណ​ដ៏​ធ្ងន់​ក្រៃ‌លែង​នៃ​ទ្រង់ (អេភេសូរ ១:៧) នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងមានការរួបរួមជាមួយអ្នកជឿទាំងអស់ គ្មាន​សាសន៍​យូដា ឬ​សាសន៍​ក្រេក គ្មាន​បាវ​បំរើ ឬ​អ្នក​ជា គ្មាន​ប្រុស នឹង​ស្រី​ទៀត​ទេ ពី​ព្រោះ​អ្នក​រាល់ ​គ្នា​ទាំង​អស់​រួម​មក​តែ​មួយ នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ (កាឡា‌ទី ៣:២៨) នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងមានសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះ ដ្បិត​ឯ​ព្រះ‌អង្គ ដែល​មិន​បាន​ស្គាល់​បាប​សោះ នោះ​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រឡប់​ជា​តួ​បាប ជំនួស​យើង ​រាល់​គ្នា​វិញ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​សេចក្ដី​សុចរិត​របស់​ព្រះ ដោយ​នូវ​ព្រះ‌អង្គ​នោះ​ឯង។(២ កូរិន‌ថូស ៥:២១) នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងរស់ខាងឯព្រះ ដូច្នេះ ចូរ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រាប់​ខ្លួន​ទុក​ជា​ស្លាប់​ខាង​ឯ​បាប​ដែរ តែ​រស់​ខាង​ឯ​ព្រះ​វិញ​ចុះ ដោយ​នូវ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេ ស៊ូវ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា។ (រ៉ូម ៦:១១) នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់យើង ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្បជានិច្ច ដ្បិត​ខ្ញុំ​ជឿ‌ជាក់​ថា ទោះ​ស្លាប់ ឬ​រស់ ពួក​ទេវតា ឬ​អំណាច​អ្វី ការ​អ្វី​នៅ​ជាន់​នេះ ឬ​ទៅ​មុខ ឬ​ឥទ្ធិ‌ឫទ្ធិ​អ្វី ទី​មាន​កំពស់ ទី​ជំរៅ ឬ​របស់​អ្វី​ដែល​កើត​មក​ឯ​ទៀត​ក្តី នោះ​ពុំ​អាច​នឹង​ពង្រាត់​យើង ចេញ​ពី​សេចក្ដី ​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ដែល​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា​ទៅ បាន​ឡើយ។ (រ៉ូម ៨:៣៨-៣៩) នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពរយើង ដោយគ្រប់​ទាំងព្រះពរខាងវិញ្ញាណ សូម​សរសើរ​ដល់​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះវរ‌បិតា​នៃ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា ដែល​ទ្រង់ បាន​ប្រទាន​ពរ​មក​យើង​ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ ដោយ​គ្រប់​ទាំង​ព្រះ‌ពរ​ខាង​ព្រលឹង​វិញ្ញាណ នៅ​ស្ថាន​ដ៏​ខ្ពស់ (អេភេសូរ ១:៣)

បង​ប្អូន​អើយ កាល​ណា​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​សេចក្ដី​ល្បួង​ផ្សេងៗ នោះ​ត្រូវ​រាប់​ជា​សេចក្ដី​អំណរ​សព្វ​គ្រប់​វិញ (យ៉ាកុប ១:២) ជីវិតគឺពោរពេញទៅដោយការលំបាក។ ពាក្យនៅក្នុងភាសាក្រិកដែលលោកយ៉ាកុបប្រើនោះ (πειρασμός) មានន័យថា ការល្បងល ការធ្វើតេស្តសេចក្តីជំនឿ និងសេចក្តីល្បួង។ លោកយ៉ាកុបដឹងថា អ្នកអានសំបុត្ររបស់គាត់គឺកំពុងតែជួបប្រទះទុក្ខលំបាកជាច្រើន។ នៅក្នុងស្ថានភាពដ៏លំបាកនេះ លោកយ៉ាកុបបានប្រាប់ពួកគេអំពីការត្រៀមចិត្តជាមុននៅពេលដែលពួក ជួបការល្បងល។ គាត់បានប្រាប់អោយពួកគេ <រាប់វា​ជា​សេចក្ដី​អំណរ​​វិញ>។ យើងប្រហែលជាគិត ថា ប្រសិនបើជីវិតរបស់យើងគ្មានទុក្ខលំបាកនោះទេ នោះយើងនឹងមានសេចក្តីអំណរ។ ប៉ុន្តែលោក យ៉ាកុប បាននិយាយថា យើងនៅតែអាចមានសេចក្តីអំណរ បើទោះជាយើងជួបប្រទះការល្បងល ក៏ដោយ។ តើវាអាចទៅរួចដោយរបៀបណាដែលថាយើង នឹងមានសេចក្តីអំណរនៅពេលដែលយើងជួបប្រទះទុក្ខលំបាក? ចម្លើយរបស់វានោះគឺមាននៅក្នុងពាក្យ ដែលបានបកប្រែថា “រាប់” (ἡγήσασθε)។ វាគឺជាពាក្យដែលគេប្រើនៅក្នុងភាសាគណនេយ្យ ហើយ វាមានន័យថា “បូកបញ្ចូលទាំងអស់”។ នៅក្នុងប្រព័ន្ធគណនេយ្យ អ្នកបូកបញ្ចូលអ្វីដែលអ្នកចំណេញ ហើយដកចេញអ្វីដែលអ្នកខាត ដើម្បីអោយយើងដឹងថាតើយើងខាតឬមួយចំណេញ។ ស្រដៀងគ្នានេះ ដែរប្រសិនបើយើងបូកបញ្ចូលលទ្ធផលវិជ្ជមានទាំងអស់ដែលយើងអាចទទួលបានក្នុងកាលដែលយើងជួបប្រទះការល្បងល នោះយើងនឹងឃើញថា វាគឺពិតជាមានតម្លៃនៅក្នុងជួបជាមួយការល្បងល។ តើយើងនឹងទទួលបានផលចំណេញអ្វីខ្លះនៅពេលដែលយើងឆ្លងកាត់ការល្បងល? លោកយ៉ាកុបបាន ប្រាប់យើងនៅក្នុង២ខបន្ទាប់ពីនេះ។ ដោយ​ដឹង​ថា ការ​ល្បង​ល​មើល​សេចក្ដី​ជំនឿ​នៃ​អ្នក​រាល់​គ្នា នោះ​នាំ​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​ខ្ជាប់‌ខ្ជួន (យ៉ាកុប ១:៣) ជំនឿគឺជាការទុកចិត្តលើព្រះ។ យើងទុកចិត្តលើចរិតលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ (ព្រះគម្ពីរ) ផែនការរបស់ទ្រង់ និង ការសន្យារបស់ទ្រង់។ ពេលដែលយើងឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាក យើងត្រូវ តែសំរេចចិត្តថាយើងនឹងនៅតែបន្តទុកចិត្តលើព្រះអង្គ។ ការល្បងលនឹងល្បងតេស្តសេចក្តីជំនឿរបស់ យើង។ ការល្បងលជំនឿរបស់យើង គឺមិនមែនធ្វើអោយយើងបរាជ័យនោះទេ។ ពាក្យ “ការ​ល្បង​ល” (តេស្ត) (δοκίμιον) មានន័យថា ល្បងតេស្តមើលដើម្បីបញ្ជាក់អះអាងថាពិតឬត្រឹមត្រូវ។ ពាក្យនេះ ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ធ្វើតេស្តលើលោហៈដើម្បីបញ្ជាក់ថាវាជារបស់ពិត ឬ អត់។ ដូច្នេះហើយ ប្រសិនបើជំនឿរបស់យើងជាជំនឿពិតប្រាកដនោះ ការល្បងលនឹងបង្ហាញអោយយើងបានឃើញ។ ជំនឿរបស់យើងគឺប្រៀបបានដូចជាមាស ហើយ ការល្បងលប្រៀបបានដូចជាភ្លើង។ មាសត្រូវបានបន្សុទ្ធដោយភ្លើង។ នៅពេលដែលយើងឆ្លងកាត់ ការល្បងលដោយមានការទុកចិត្តលើព្រះ ទុក្ខលំបាកនឹងល្បងល បញ្ជាក់អោយឃើញចម្រើនកម្លាំង និង បន្សុទ្ធជំនឿរបស់យើង។ ចរិតលក្ខណៈពិតប្រាកដនៃជំនឿដែលនឹងត្រូវបានចម្រើនឡើងតាមរយៈការឆ្លងកាត់នូវការល្បងលនោះគឺ សេចក្ដី​ខ្ជាប់‌ខ្ជួន។ សេចក្ដី​ខ្ជាប់‌ខ្ជួន (ὑπομονήν) គឺជាសេចក្តីអត់ធន់ដែលវាប្រៀប ដូចជាពេលយើង រត់ម៉ារ៉ាតុង ហើយយើងសម្រេចចិត្តថាយើងនឹងរត់អោយដល់ទី។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រើពាក្យនេះនៅក្នុង រឿងប្រស្នារបស់អ្នកសាបព្រោះ ដើម្បីពណ៌នាអំពីគ្រាប់ពូជដែលបង្កើតផល (លូកា ៨:១៥)។ គ្រាប់ពូជ ស៊ូអត់ធន់ឆ្លងកាត់គ្រប់ដំណាក់កាលនៃដំណើរការដែលចាំបាច់ ដើម្បីបង្កើតជាផលផ្លែ។ ពាក្យថា “សេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួន” នៅក្នុងភាសាក្រិកមានន័យថា “ឋិតនៅក្រោម”។ វាគឺជាលក្ខណៈអមួយ ដែលអ្នកមានការអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួននៅពេលដែលអ្នកកំពុងស្ថិតនៅក្រោមបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ ហើយអ្នករើសយក ការឋិតនៅក្រោមបន្ទុកនោះ ជាជាងការព្យាយាមរត់គេចចេញពីវា។ ពេលយើងឋិតនៅក្នុងស្ថានភាព លំបាក​វាបង្កើតអោយមានជាសេចក្តីអត់ធន់។ ក៏ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែជ្រើសរើសឋិតនៅក្រោមការលំបាក ដោយឈរនៅលើសេចក្តីជំនឿ។ ប្រសិនបើយើងឆ្លើយតបទៅកាន់ទុក្ខលំបាកដោយការសង្ស័យចំពោះ ព្រះ ការរអ៊ូរទាំ ឬភាពទន់ជ្រាយនោះ វានឹងបង្កើតទៅជាសេចក្តីជូរល្វីង ការបាក់ទឹកចិត្ត​ និង ភាពក្មេង ខ្ចីវិញ គឺមិនមែនជាសេចក្តីអត់ធន់នោះឡើយ។ អត្ថប្រយោជន៍ដែលយើងនឹងទទួលបានពីស្ថានភាព លំបាក គឺវាអាស្រ័យទៅលើការឆ្លើយតបរបស់យើងក្នុងវេលាដែលយើងកំពុងឆ្លងកាត់ការល្បងល ទាំងនោះ។ ចូរ​ទុក​ឲ្យ​សេចក្ដី​ខ្ជាប់‌ខ្ជួន​នោះ បាន​ធ្វើ​ការ​ឲ្យ​សំរេច​ពេញ‌លេញ​ចុះ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​គ្រប់​លក្ខណ៍ ហើយ​ពេញ​ខ្នាត​ឥត​ខ្វះ​អ្វី​ឡើយ (យ៉ាកុប ១:៤) ហេតុអ្វីបានជាសេចក្តីអត់ធន់វាមានតម្លៃរហូតដល់អាចធ្វើអោយមានសេចក្តីអំណរនៅក្នុងពេល ដែលយើងជួបជាមួយនឹងការល្បងល? ពីព្រោះសេចក្តីអត់ធន់វានាំយើងអោយក្លាយទៅជា “បាន​គ្រប់ ​លក្ខណ៍ ហើយ​ពេញ​ខ្នាត ​ឥត​ខ្វះ​អ្វី​ឡើយ”។ ត្រង់ចំណុចនេះបានបង្ហាយអោយយើងឃើញថា វាពិតជា មានអ្វីអស្ចារ្យដែលយើងអាចនឹងទទួលបាន ជាជាងយើងគ្រាន់តែឲ្យយើងធ្ចើយ៉ាងម៉េចអោយ តែឆ្លងផុត ពីការល្បងលនោះ។ តាមរយៈការល្បងលនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង យើងនឹងត្រូវបានក្លាយទៅជាគ្រប់ លក្ខណ៍ និង ពេញខ្នាតដោយសារតែព្រះជាម្ចាស់។ ផែនការរបស់ព្រះសម្រាប់អ្នកជឿគ្រប់រូបគឺ នៅថ្ងៃណាមួយយើងទាំងអស់គ្នានឹងដូចព្រះយេស៊ូវ (ភីលីព ៣:១០-១១; រ៉ូម​ ៨:២៩; យ៉ូហាន ១:១-៣)។ ទុក្ខលំបាកការល្បងល ចាំបាច់ត្រូវកើតឡើង ដើម្បីធ្វើឲ្យ ការនេះអាចសម្រេច។ ទុក្ខលំបាកការល្បងល អភិវឌ្ឍចរិតលក្ខណៈរបស់យើងឲ្យ ដូចព្រះគ្រីស្ទ ដោយ ល្បងលពីជំនឿរបស់យើង និងជម្រុញអោយមានការជំនះតស៊ូ។ ហើយនៅថ្ងៃណាមួយនេះវានឹង ធ្វើអោយយើងមានភាពចាស់ទុំ និងពេញខ្នាតដូចព្រះយេស៊ូដែរ។ នៅចុងបញ្ចប់យើងមិនមាន ការខ្វះខាតផែ្នកណាមួយនៃចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះគ្រីស្ទឡើយ។ នេះគឺជាមូលហេតុនៃសេចក្តីអំណរ សម្រាប់អស់អ្នក ដែលចង់ក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវ។ ឥឡូវយើងឃើញថាលោកយ៉ាកុបបានប្រាប់មក កាន់យើងថា “ត្រូវរាប់ជាសេចក្តីអំណរសព្វគ្រប់វិញ” នៅពេល យើងជួបក ការល្បងលផ្សេងៗ ព្រោះថាការទាំងនោះធ្វើឲ្យយើងមានភាពចាស់ទុំ និង មានភាពពេញខ្នាត។ ការល្បងល⇨ តេស្តសេចក្តីជំនឿ ⇨ បង្កើតឲ្យមានសេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួន ⇨ ធ្វើឲ្យយើងមានភាពចាស់ទុំ និងពេញខ្នាត ការល្បងលតែងតែមានមូលហេតុ ហើយជារឿយៗវាមានការពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងអំពើអាក្រក់របស់ មនុស្ស។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងត្រូវតែមើលអោយហួសពីបុព្វហេតុរបស់មនុស្ស ទៅកាន់សំនួរធំ ជាងនេះ ​ថាហេតុអ្វីបានជាព្រះអោយរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ប្រឈមមុខនឹងការសាកល្បងទាំងនេះ។​ មូលហេតុ គឺដើម្បីអភិវឌ្ឍចរិតលក្ខណៈនៅក្នុងខ្លួនយើងអោយដូចព្រះគ្រីស្ទ។ នៅក្នុងការល្បងល អ្វីដែលមនុស្ស មានបំណងសម្រាប់ការអាក្រក់ នោះព្រះទ្រង់មានបំណងសម្រាប់ការល្អវិញ (លោកុប្បត្ដិ ៥០:២០)។ ចូរទុកចិត្តទៅកាន់សេចក្តីស្រលាញ់ និង អធិរាជភាពរបស់ទ្រង់ ដោយជឿថាទ្រង់នឹងប្រើប្រាស់ការ ល្បងលនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក សម្រាប់គោលបំណងល្អ ដែលទ្រង់មានស្រមាប់អ្នក។ មាន​ពរ​ហើយ មនុស្ស​ណា​ដែល​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​សេចក្ដី​ល្បួង ដ្បិត​កាល​ណា​ត្រូវ​ល្បង​ល ឃើញ​ថា ​ខ្ជាប់‌ខ្ជួន​ហើយ នោះ​នឹង​ទទួល​បាន​មកុដ​នៃ​ជីវិត ដែល​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទ្រង់​សន្យានឹង​ប្រទាន​ឲ្យ ​ដល់​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ស្រឡាញ់​ទ្រង់។ (យ៉ាកុប ១:១២) នៅពេលដែលអ្នកមានជំនឿ បានស៊ូជំនះឆ្លងកាត់ការល្បងលរបស់ពួកគេដោយជោគជ័យ ពួកគេនឹងទទួលបានសេចក្តីអំណរដ៏អស្ចារ្យបំផុត។ នេះគឺដោយសារតែនៅពេលដែលពួកគេត្រូវបាន ឆ្លងកាត់ដោយការល្បងល ពួកគេនឹងទទួលបានពរជ័យដែលព្រះបានសន្យាគឺ៖ មកុដនៃជីវិត។ ក្នុងពាក្យក្រិក «មកុដ» (στέφανος) គឺជាកម្រងផ្កាដាក់លើក្បាលកីឡាករដែលមានជ័យជំនះ។ មកុដគឺជីវិតដែលអស់កល្បជានិច្ច។ ជីវិតដែលអស់កល្បជានិច្ច គឺជាអំណោយដែលព្រះបានសន្យាដល់ អស់អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ទ្រង់។ ដូច្នេះអ្វីដែលសំខាន់បំផុតដែលត្រូវធ្វើនៅពេលយើងឆ្លងកាត់ ការល្បងលគឺត្រូវបន្តស្រឡាញ់ព្រះ។ បន្តស្រឡាញ់ព្រះ មិនថាមានអ្វីកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកទេ នោះអ្នកនឹងទទួលបានជ័យជំនះ។

បើអ្នកចង់អធិស្ឋានអំពី អ្វីដែលក្រុមជំនុំដំបូងបានអធិស្ឋាន... អធិស្ឋានសូមឱ្យព្រះអង្គនឹងលើកតម្កើងនាមទ្រង់នៅក្នុងលោកីយ៍ ដូច្នេះ ចូរ​អធិស្ឋាន​បែប​យ៉ាង​នេះ​ថា ឱ​ព្រះ‌វរបិតា​នៃ​យើង​ខ្ញុំ ដែល​គង់​នៅ​ស្ថាន‌សួគ៌​អើយ សូម​ឲ្យ​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អង្គ​បាន​បរិសុទ្ធ (ម៉ាថាយ 6:9) អធិស្ឋានសូមឱ្យព្រះអង្គពង្រីកនគរព្រះអង្គនៅផែនដី សូម​ឲ្យ​ព្រះរាជ្យ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​បាន​មក​ដល់ សូម​ឲ្យ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ព្រះ‌អង្គ​បាន​សម្រេច​នៅ​ផែនដី ដូច​នៅ​ស្ថាន‌សួគ៌​ដែរ។ (ម៉ាថាយ 6:10) អធិស្ឋានសូមឱ្យព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ អាចផ្សព្វផ្សាយ និងថ្កើងឡើង ជា​ទី​បញ្ចប់ បង‌ប្អូន​អើយ សូម​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​យើង​ផង ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ‌បន្ទូល ​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​បាន​ផ្សាយ​ចេញ​ទៅ ហើយ​បាន​តម្កើង​ឡើង ដូច​នៅ​ក្នុង ​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ (២ ថេស្សា‌ឡូនិក 3:1) អធិស្ឋានសូមឱ្យមនុស្សទាំងអស់ទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​ជា​មនុស្ស​អាក្រក់ អ្នក​ចេះ​ឲ្យ​របស់​ល្អ​ទៅ​កូន​យ៉ាង​ដូច្នេះ ចុះ​ចំណង់​បើ​ព្រះ‌វរបិតា​ដែល​គង់​ស្ថាន‌សួគ៌ តើ​ព្រះ‌អង្គ​នឹង​ប្រទាន​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ បរិសុទ្ធ មក​អស់​អ្នក​ដែល​សូម ជា​ជាង​អម្បាល‌ម៉ាន​ទៅ​ទៀត»?។ (លូកា 11:13) អធិស្ឋានសូមឱ្យព្រះអង្គប្រទានភាពយុត្តិធម៌មកកាន់រាស្ត្រទ្រង់ តើ​ព្រះ​មិន​រក​យុត្តិធម៌​ឲ្យ​ពួក​រើស​តាំង​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដែល​អំពាវ​នាវ​រក​ព្រះ‌អង្គ​ទាំង​យប់ ​ទាំង​ថ្ងៃ​ទេ​ឬ? តើ​ព្រះ‌អង្គ​ចេះ​តែ​ពន្យា​ពេល​មិន​ជួយ​ពួក​គេ​ឬ? (លូកា 18:7) អធិស្ឋានសូមឱ្យព្រះអង្គនឹងសង្គ្រោះមនុស្សបាត់បង់ បង‌ប្អូន​អើយ ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​ប្រាថ្នា ហើយ​អធិស្ឋាន​ដល់​ព្រះ ឲ្យ​សាសន៍​អ៊ីស្រា‌អែល គឺ​ឲ្យ​គេ​បាន​សង្គ្រោះ។ (រ៉ូម 10:1) អធិស្ឋាន​សម្រាប់​ភាព​ក្លាហាន​ក្នុង​ការ​ប្រកាស​ដំណឹង​ល្អ ចូរ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ផង សូម​ឲ្យ​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​ពាក្យ​សម្ដី​មក​ខ្ញុំ ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាន​បើក​មាត់​ដោយ​ក្លា‌ហាន ដើម្បី​ប្រាប់​គេ​ពី​អាថ៌‌កំបាំង​នៃ​ដំណឹង​ល្អ (អេភេសូ 6:19) អធិស្ឋានសូមឱ្យមានទីសម្គាល់ និងការអស្ចារ្យ ឥឡូវ​នេះ ឱ​ព្រះ‌អម្ចាស់​អើយ សូម​ទត​មើល​ការ​គំរាម​កំហែង​របស់​គេ ហើយ​សូម​ប្រទាន​ឲ្យ​ពួក​បាវ​បម្រើ​ព្រះ‌អង្គ បាន​ថ្លែង​ព្រះ‌បន្ទូល​ព្រះ‌អង្គ​ដោយ​សេចក្ដី​ក្លា‌ហាន​ផង ក្នុង​កាល​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​លូក​ព្រះ‌ហស្ត​ប្រោស​ឲ្យ​បាន​ជា និង​ទី​សម្គាល់ ការ​អស្ចារ្យ​ដែល​បាន​កើត​ឡើង ដោយ​សារ​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌យេស៊ូវ ជា​អ្នក​បម្រើ​បរិសុទ្ធ​របស់ព្រះ‌អង្គ»។ (កិច្ចការ 4:29–30) លោក​អេលី‌យ៉ា​ជា​មនុស្ស​ដែល​មាន​ចិត្ត​ដូច​យើង​ដែរ តែ​លោក​បាន​អធិស្ឋានយ៉ាង​អស់​ពី​ចិត្ត សុំ​កុំ​ឲ្យ​មាន​ភ្លៀង នោះ​ក៏​គ្មាន​ភ្លៀង​ធ្លាក់​មក​លើ​ផែនដី អស់​រយៈ​ពេល​បី​ឆ្នាំ​ប្រាំមួយ​ខែ។ បន្ទាប់​មក លោក​បាន​អធិស្ឋាន​ម្តង​ទៀត នោះ​មេឃ​ក៏​បង្អុរ​ភ្លៀង​ធ្លាក់​មក ហើយ​ដី​ក៏​បង្កើត​ផល​ផ្លែ​ឡើង។ (យ៉ាកុប 5:17–18) អធិស្ឋានសូមឱ្យអ្នកជឿទទួលបានការប្រោសឱ្យជា ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា តើ​មាន​អ្នក​ណា​ឈឺ​ឬ​ទេ? ត្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​ហៅ​ពួក​ចាស់​ទុំ​របស់​ក្រុម​ជំនុំ​មក ហើយ​ឲ្យ​លោក​ទាំង​នោះ​អធិស្ឋាន​ឲ្យ ព្រម​ទាំង​លាប​ប្រេង​ក្នុង​ព្រះ‌នាម​ព្រះ‌អម្ចាស់​ផង។ ពាក្យ​អធិស្ឋាន​ដែល​ចេញ​ពី​ជំនឿ នឹង​សង្គ្រោះ​អ្នក​ដែល​ឈឺ​នោះ ហើយ​ព្រះ‌អម្ចាស់​នឹង​ប្រោស​ឲ្យ​គាត់ក្រោក​ឡើង​វិញ។ ប្រសិន‌បើ​គាត់​បាន​ប្រ​ព្រឹត្ត​អំពើ​បាប នោះ​គាត់​នឹងទទួល​បាន​ការ​អត់​ទោស។ (យ៉ាកុប 5:14–15) អធិស្ឋានសូមឱ្យអ្នកមិនជឿទទួលបានការប្រោសឱ្យជា គាប់​ជួនជា​ឪពុក​របស់​ពូ‌ញ្លស​ដេក​គ្រុន ហើយ​មួល​ផង នោះ​លោក​ប៉ុល​ក៏​ចូល​ទៅ​ផ្ទះ​គាត់ ហើយ​អធិស្ឋានដាក់​ដៃ​លើ ដើម្បីឲ្យ​គាត់​បាន​ជា។ (កិច្ចការ 28:8) អធិស្ឋានសម្រាប់ការដេញវិញ្ញាណអាក្រក់ ព្រះ‌អង្គ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ទៅ​គេ​ថា៖ «គេ​អាច​ដេញ​វិញ្ញាណ​បែប​នេះ​បាន គ្មាន​អ្វី​ក្រៅ​តែ​ពី​ការ​អធិស្ឋាន [និង​តម]​នោះ​ទេ»។ (ម៉ាកុស 9:29) អធិស្ឋានសូមឱ្យមានការសង្គ្រោះដ៏អស្ចារ្យ ទៅកាន់អ្នកជឿដែលកំពុងរងការបៀតបៀន ដូច្នេះ លោក​ពេត្រុស​ត្រូវ​ជាប់​នៅ​ក្នុង​គុក ប៉ុន្តែ ក្រុម​ជំនុំ​អធិស្ឋាន​ដល់​ព្រះ​ឲ្យ​លោកយ៉ាង​អស់​ពី​ចិត្ត។ នៅ​យប់​មុន​ពេលដែល​ព្រះ‌បាទ​ហេរ៉ូឌបម្រុង​នឹង​នាំ​លោក​ពេត្រុស​ចេញ លោក​ដេក​នៅ​កណ្តាល​ទាហាន​ពីរ​នាក់ ទាំង​ជាប់​ច្រវាក់​ពីរ​ខ្សែ ហើយ​មាន​ទាហាន​ចាំ​យាម​នៅ​មាត់​ទ្វារ​គុកទៀត​ផង។ រំពេច​នោះ មាន​ទេវតា​របស់​ព្រះ‌អម្ចាស់​ឈរ​ក្បែរ​លោក ហើយ​មាន​ពន្លឺ​មួយ​ភ្លឺ​ជះ​ចូលទៅ​ក្នុង​គុក។ ទេវតា​នោះ​ក៏​គោះ​លោក​ពី​ចំហៀង ហើយ​ដាស់​លោក​ថា៖ «សូម​ក្រោក​ឡើង​ជា​ប្រញាប់!» នោះ​ច្រវាក់​ក៏​របូត​ធ្លាក់​ពី​ដៃ​លោក។ (កិច្ចការ 12:5-7) លុះ​ប្រមាណ​ជា​ពាក់​កណ្តាល​អធ្រាត្រ លោក​ប៉ុល និងលោក​ស៊ីឡាស បាន​អធិស្ឋាន ហើយ​ច្រៀងទំនុក​សរសើរ​តម្កើង​ព្រះ ពួក​អ្នក​ទោស​ក៏​ស្តាប់​ពួក​លោក។ រំពេច​នោះ ស្រាប់​តែ​មាន​រញ្ជួយ​ផែនដី​ជា​ខ្លាំង ធ្វើ​ឲ្យ​គ្រឹះ​គុក​រញ្ជួយ​ឡើង ហើយ​ទ្វារ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ក៏​របើក​ឡើង​ភ្លាម ឯ​ច្រវ៉ាក់​ដែល​គេ​ដាក់​អ្នក​ទោស​ក៏​របូត​ចេញ​អស់​ដែរ។ (កិច្ចការ 16:25–26) អធិស្ឋានសូមឱ្យព្រះផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការយើង សូម​ប្រទាន​អាហារ​ដែល​យើង​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ការ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។ (ម៉ាថាយ 6:11) អធិស្ឋានសុំប្រាជ្ញា ប្រសិន‌បើ​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​រាល់​គ្នា​ខ្វះ​ប្រាជ្ញា អ្នក​នោះ​ត្រូវ​ទូល​សូមពី​ព្រះ ដែល​ទ្រង់​ប្រទាន​ដល់​មនុស្ស​ទាំង​អស់​ដោយ​សទ្ធា ដ្បិត​ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​ឲ្យ ឥត​បន្ទោស​ឡើយ។ (យ៉ាកុប 1:5) អធិស្ឋានសូមឱ្យព្រះអង្គបង្កើតភាពជាអ្នកដឹកនាំល្អ នៅគ្រប់ក្រុមជំនុំទាំងអស់ កាល​ពួក​លោក​បានតែង​តាំង​ពួក​ចាស់​ទុំ នៅ​គ្រប់​ទាំង​ក្រុម​ជំនុំ ដោយ​អធិស្ឋាន​ទាំង​តមរួច​ហើយ ពួក​លោក​ក៏​ប្រគល់​គេ​ទុក​នឹង​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដែល​គេ​បាន​ជឿ។ (កិច្ចការ 14:23) អធិស្ឋានសូមឱ្យព្រះបញ្ជូនអ្នកច្រូត ទៅក្នុងទីចម្រូត ដូច្នេះ ចូរ​ទូល​សូម​ដល់​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​ចម្រូត ឲ្យ​ព្រះ‌អង្គ​ចាត់​ពួក​អ្នក​ច្រូត​មក​ក្នុង​ចម្រូត​របស់​ព្រះ‌អង្គ»។ (ម៉ាថាយ 9:38) ក្នុង​កាល​ដែល​អ្នក​ទាំង​នោះ​កំពុង​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ទាំង​តម​អាហារ ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​មាន​ព្រះ‌បន្ទូល​ថា៖ «ចូរ​ញែក​បា‌ណា‌បាស និង​សុល​ចេញ​ដោយ​ឡែក សម្រាប់​ការ‌ងារ​ដែលយើង​ហៅ​គេ​ឲ្យ​ធ្វើ»។ ពេល​នោះ ក្រោយ​ពី​បាន​តម និង​អធិស្ឋាន​រួច​ហើយ គេ​ក៏​ដាក់​ដៃ​លើ​លោក​ទាំង​ពីរ ហើយ​ចាត់​ពួក​លោក​ឲ្យ​ចេញ​ទៅ។ (កិច្ចការ 13:2–3) អធិស្ឋានសូមការជោគជ័យសម្រាប់បេសកជន បង‌ប្អូន​អើយ ខ្ញុំ​ទូន្មាន​អ្នក​រាល់​គ្នា ក្នុង​ព្រះ‌យេស៊ូវ‌គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​របស់​យើង និង​ដោយ​សេចក្តី​ ស្រឡាញ់​របស់ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ថា ចូរ​ខំ​ប្រឹង​ជាមួយ​ខ្ញុំ​ក្នុង​ការ​អធិស្ឋាន​ដល់​ព្រះ​សម្រាប់​ខ្ញុំ ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​បាន​ រួច​ពី​ពួក​អ្នក​មិន​ជឿ​នៅ​ស្រុក​យូដា ហើយ​ឲ្យ​ពួក​បរិសុទ្ធ​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡិម បាន​ទទួល​ការ​បម្រើ​របស់​ខ្ញុំ (រ៉ូម 15:30–31) អធិស្ឋានសូមការរួបរួមមកកាន់អ្នកជឿ ទូល​បង្គំ​មិន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​តែ​អ្នក​ទាំង​នេះ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ គឺ​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ដែល​នឹង​ជឿ​ដល់​ទូល​បង្គំ តាម​រយៈ​ ពាក្យ​របស់​គេ​ផង​ដែរ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​ទាំង​អស់​គ្នា​បាន​រួម​មក​តែ​មួយ ដូច​ព្រះ‌វរបិតា​គង់​ក្នុង​ទូល​បង្គំ ហើយ​ ទូល​បង្គំ​នៅ​ក្នុង​ព្រះ‌អង្គ គឺ​ឲ្យ​គេ​បាន​រួម​គ្នា​តែ​មួយ​ក្នុង​យើង ប្រយោជន៍​ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​បាន​ជឿ​ថា ព្រះ‌ អង្គ​បាន ​ចាត់​ឲ្យ​ទូល​បង្គំ​ឲ្យ​មក​មែន។ (យ៉ូហាន 17:20–21) អធិស្ឋា​នសូមការលូតលាស់ខាងជំនឿ យើង​អធិស្ឋាន​យ៉ាង​អស់​ពីចិត្ត ទាំង​យប់​ទាំង​ថ្ងៃ សូម​ឲ្យ​បាន​ឃើញ​មុខ​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ឲ្យ​បាន​ បំពេញ​អ្វី​ដែល​ខ្វះ ខាង​ឯ​ជំនឿ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា។ (១ ​ថេស្សា‌ឡូនិក 3:10) ភ្លាម​នោះ ឪពុក​របស់​ក្មេង​នោះ​ក៏​ស្រែក​ឡើង​ថា៖ «ខ្ញុំ​ជឿ​ហើយ សូម​ជួយ​កុំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​សង្ស័យ​ផង!» (ម៉ាកុស 9:24) អធិស្ឋានសម្រាប់សេចក្ដីស្រឡាញ់ ចំនេះដឹង និងការយល់ដឹង ខ្ញុំ​ក៏​អធិស្ឋាន​សូម​ការ​នេះ គឺ​ឲ្យ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា បាន​ចម្រើន​កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើង មាន​ ចំណេះ​ដឹង និង​យល់​គ្រប់​សព្វ​ទាំង​អស់ ដើម្បី​ជួយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ពិចារណា​មើល​ពី​អ្វី​ដែល​ប្រសើរ​បំផុត ហើយ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់គ្នា​បាន​បរិសុទ្ធ ឥត​កន្លែង​បន្ទោស​បាន​នៅ​ថ្ងៃ​របស់​ព្រះ‌គ្រីស្ទ (ភីលីព 1:9–10) អធិស្ឋានសូមឱ្យខ្លួនយើងដឹង និងធ្វើតាមបំណងព្រះហឬទ័យព្រះ ហេតុ​នេះ ចាប់​តាំង​ពី​ថ្ងៃ​ដែល​យើង​ឮ​ដំណឹង​នេះ យើង​ក៏​អធិស្ឋាន​ឥត​ឈប់​ឈរ ទាំង​ទូល​សូម​ឲ្យ​អ្នក ​រាល់​គ្នា​បាន​ស្គាល់​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​របស់​ព្រះ ដោយ​គ្រប់​ទាំង​ប្រាជ្ញា និង​ការ​យល់​ដឹង​ខាង​វិញ្ញាណ ដើម្បី ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​រស់​នៅ​ស័ក្ដិ‌សម​នឹង​ព្រះ‌អម្ចាស់ ទាំង​គាប់​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​ ព្រះ‌អង្គ​គ្រប់​ជំពូក ដោយអ្នក​រាល់​ គ្នា​បង្កើត​ផល​ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​ការ​ល្អ ហើយ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្គាល់​ព្រះ​កាន់​តែ​ច្បាស់​ឡើង។ (កូឡូស 1:9-10) អធិស្ឋានសូមកម្លាំង ដើម្បីយល់ច្បាស់ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន​សូម​ព្រះ‌អង្គ​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ចម្រើន​កម្លាំង​មនុស្ស​ខាង​ក្នុង ដោយ​ព្រះ‌ចេស្ដា តាម​រយៈ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​របស់​ព្រះ‌អង្គ តាម​សិរី​ល្អ​ដ៏​ប្រ‌សើរ​ក្រៃ​លែង​របស់​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ឲ្យ​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​ បាន​ គង់​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា តាម​រយៈ​ជំនឿ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ចាក់​ឫស ហើយ​តាំង​មាំ‌មួន​ក្នុង​ សេចក្តី ​ស្រឡាញ់។ ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន​សូម​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​សមត្ថ​ភាព​អាច​យល់​បាន រួម​ជា​មួយ​ពួក​បរិសុទ្ធ​ទាំង​អស់ ពី​ទទឹង បណ្តោយ ជម្រៅ និង​កម្ពស់​នៃ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ឲ្យ​បាន​ស្គាល់​សេចក្តី​ ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​ដែល​រក​គិត​មិន​យល់ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ពេញ ដោយ​គ្រប់​ទាំង​សេចក្តី​ពោរ‌ពេញ​របស់​ព្រះ។ (អេភេសូ 3:16–19) អធិស្ឋានសូមកម្លាំង ការទ្រាំទ្រ និងការអត់ធ្មត់ ដោយចិត្តអំណរ សូម​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​កម្លាំង ប្រកប​ដោយ​ព្រះ​ចេស្ដា​គ្រប់​ជំពូក ដោយ​ឫទ្ធិ‌បារមី​ដ៏​រុង​រឿង​របស់​ព្រះ‌អង្គ ហើយ​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចេះ​ទ្រាំទ្រ និង​អត់​ធ្មត់​គ្រប់​យ៉ាង ដោយ​អំណរ (កូឡូស 1:11) អធិស្ឋានសូមឱ្យពួកអ្នកជឿស្គាល់ព្រះ និងឱ្យសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលទ្រង់ត្រាស់​ហៅ​អ្នក​រាល់​គ្នាជា​យ៉ាង​ណា និងអំណាចរបស់ទ្រង់មានក្នុងយើង សូម​ឲ្យ​ព្រះ​របស់​ព្រះ‌យេស៊ូវ‌គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់​នៃ​យើង ជា​ព្រះ‌វរបិតា​ដ៏​មាន​សិរី​ល្អ ប្រទាន​ព្រះ‌វិញ្ញាណ ដែល​ប្រោស​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ប្រាជ្ញា និង​ការ​បើក​សម្ដែង​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ស្គាល់​ព្រះ‌អង្គ ឲ្យ​ភ្នែក​ចិត្ត​របស់ ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ភ្លឺ​ឡើង ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ដឹង​ថា សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ដែល​ព្រះ‌អង្គ​បាន​ត្រាស់​ហៅ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​យ៉ាង​ណា ហើយ​ថា សម្បត្តិ​ជា​មត៌ក​ដ៏​មាន​សិរី​ល្អ​របស់​ព្រះ‌អង្គ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​បរិសុទ្ធ​ជា​យ៉ាង​ណា ហើយ​ថា ព្រះ‌ចេស្តា​ដ៏​ ខ្លាំង​លើស​លន់​របស់​ព្រះ‌អង្គ ដល់​យើង​ដែល​ជឿ​ជា​យ៉ាង​ណា​ដែរ (អេភេសូ 1:17 –19) អធិស្ឋានសូមកុំ​ឲ្យ​យសេចក្ដីជំនឿយើងវិនាស​បាត់​ឡើយ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​បាន​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នក ដើម្បីកុំ​ឲ្យ​ជំនឿ​របស់​អ្នក​វិនាស​បាត់​ឡើយ។ កាល​ណា​អ្នក​បាន​ប្រែចិត្ត​វិល ​មក​វិញ ចូរ​ចម្រើន​កម្លាំង​ឲ្យ​បង‌ប្អូន​អ្នក​បាន​ខ្ជាប់‌ខ្ជួន​ផង»។ (លូកា 22:32) អធិស្ឋានសូមកុំឱ្យធ្លាក់ក្នុងសេចក្ដីល្បួង សូម​កុំ​នាំ​យើង​ខ្ញុំ​ទៅ​ក្នុង​សេចក្តី​ល្បួង​ឡើយ (ម៉ាថាយ 6:13) ចូរ​ចាំ​យាម ហើយ​អធិស្ឋាន ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​សេចក្តី​ល្បួង ដ្បិត​វិញ្ញាណ​ប្រុង​ប្រៀប​ជា​ស្រេច​មែន តែ​សាច់​ឈាម​ខ្សោយ​ទេ»។ (ម៉ាថាយ 26:41) អធិស្ឋានសូមព្រះឱ្យជួយយើង ឱ្យរស់នៅបានល្អ ហេតុ​នេះ​ហើយ​បាន​ជា​យើង​អធិស្ឋាន​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា‌និច្ច ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ​នៃ​យើង បានរាប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា ​ស័ក្ដិ‌សម​នឹង​ការ​ត្រាស់​ហៅ ហើយ​ឲ្យ​បាន​បំពេញ​គ្រប់​ទាំង​បំណង​សម្រាប់​ការ​ល្អ និង​កិច្ច​ការ​ដែល​ ធ្វើ​ ដោយ​ជំនឿ ដោយ​ព្រះ‌ចេស្តា​របស់​ព្រះ‌អង្គ (២ ថេស្សា‌ឡូនិក 1:11) អធិស្ឋានសូមការអត់ទោសបាប សូម​អត់​ទោស​កំហុស​របស់​យើង​ខ្ញុំដូច​យើង​ខ្ញុំ​បាន​អត់​ទោសដល់​អស់​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​ខុស​នឹង​យើង​ខ្ញុំ​ដែរ។ (ម៉ាថាយ 6:12) អធិស្ឋាមសូមការការពារពីការអាក្រក់ តែ​សូម​ប្រោស​យើង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រួច​ពី​អា​កំណាច​វិញ (ម៉ាថាយ 6:13) អធិស្ឋានសម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធទាំង​អស់ ចូរ​អធិស្ឋាន​ដោយ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​គ្រប់​ពេល​វេលា ដោយ​ពាក្យ​អធិស្ឋាន និង​ពាក្យ​ទូល​អង្វរ​គ្រប់​យ៉ាង ហើយ​ចាំ​យាម​ក្នុង​សេចក្តី​នោះ​ឯង ដោយ​គ្រប់​ទាំង​សេចក្តី​ខ្ជាប់​ខ្ជួន និង​សេចក្តី​ទូល​អង្វរ​ឲ្យ​ពួក​បរិសុទ្ធ ​​ទាំង​អស់។ (អេភេសូ 6:18)

កាល​ព្រះ‌យេស៊ូវ​កំពុង​តែ​យាង​ទៅ​តាម​ឆ្នេរ​សមុទ្រ​កាលី‌ឡេ នោះ​ទ្រង់​ទត​ឃើញ​ស៊ីម៉ូន នឹង​អនទ្រេ ជា​ប្អូន កំពុង​តែ​ទំលាក់​អួន​ក្នុង​សមុទ្រ ដ្បិត​គេ​ជា​អ្នក​នេសាទ​ត្រី ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ហៅ​ថា ចូរ​មក​តាម​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​តាំង​ឲ្យ​អ្នក​នេសាទ​មនុស្ស​វិញ គេ​ក៏​ទុក​អួន​ចោល ហើយ​ដើរ​តាម​ទ្រង់​ជា​១​រំពេច​ទៅ (ម៉ាកុស ១:១៦-១៨) ដោយការត្រាស់ហៅនេះយើងអាចឃើញពីចំនុចសំខាន់នៅក្នុងសេចក្តីជំនឿគ្រីស្ទាន។ សេចក្តីជំនឿរបស់គ្រីស្ទានគឺជាទំនាក់ទំនងដែលរស់រវើក ជាមួយនឹងព្រះដ៏រស់ ដែលរីកចម្រើននៅពេលយើង ស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូវត្រាស់ហៅមនុស្សឲ្យ​ «ចូរមកតាមខ្ញុំ»។ អ្នកទាំងបួននាក់បានឆ្លើយតប ជាមួយព្រះយេស៊ូវភ្លាមៗ ដោយការស្តាប់បង្គាប់។​ ជាធម្មតា អ្នកដែលរៀនគឺគ្រាន់តែចង់ដឹងពីអ្វីដែលគ្រូរបស់គេ បានដឹង។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងវប្បធម៌របស់សាសន៍យូដា ការយល់ស្របរវាងគ្រូហើយនឹងសិស្សគឺជាអ្វីដែលសំខាន់ខ្លាំង ជាងការនេះទៅទៀត។​ ពាក្យនៅក្នុងភាសាហេប្រឺសម្រាប់សិស្សគឺ תַּלְמִידִים (អានថា ថាល់មីដ)។ ថាល់មីដ ចង់ប្រែដូចជាគ្រូរបស់គាត់ គឺមានន័យថា ធ្វើអ្វីដែលគាត់ធ្វើ រស់នៅដូចជារបៀបដែលគាត់រស់នៅ ហើយឲ្យមាន ឥរិយាបទដូចជាគាត់។ ​ព្រះយេស៊ូវត្រាស់ហៅមនុស្សអោយបានធ្វើជា ថាល់មីដរបស់ព្រះអង្គ មិនមែនគ្រាន់តែជា អ្នកជឿ ឬសិស្សតែប៉ុណ្ណោះទេ។ ព្រះអង្គត្រាស់ហៅយើង មិនមែនគ្រាន់តែដើម្បីអោយបានដឹងពីអ្វីដែលព្រះអង្គ បង្រៀនតែប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែគឺដើម្បីអោយបានដូចជាព្រះអង្គ។ តើការនេះស្តាប់មើលទៅដូចជាមិនអាចទៅរួចទេមែនដែរទេ? ពិតមែនហើយ វាពិតជាមិនអាចទៅរួចនោះទេនៅ ក្នុងការដែលធ្វើការនេះដោយកម្លាំងខ្លួនយើងនោះ ប៉ុន្តែយើងមិនមែនធ្វើការនេះដោយកម្លាំងខ្លួនយើងនោះឡើយ ។ ដើម្បីអោយបានដូចជាព្រះយេស៊ូវ យើងត្រូវតែបានយល់ពីរបៀបដែលព្រះអង្គបានរស់នៅ។ ព្រះអង្គ បានរស់នៅដោយការចុះចូលចំពោះព្រះវរបិតាយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះហើយពឹងផ្អែកលើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងការដឹកនាំព្រះអង្គឲ្យបានធ្វើតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះ (លូកា ៤:១៦-២១;យ៉ូហាន ៦:៣៨‚ ៨:២៩‚ ១៤:៣១)។​ យើងក៏អាចធ្វើដូចនេះបានដែរ។​ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយយើងក្នុងការស្តាប់តាមព្រះវរបិតា។ គ្រប់ពេលដែល យើងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យនៃព្រះ យើងកាន់តែប្រែក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវ។ ការត្រាស់ហៅឲ្យ «ចូរមកតាមខ្ញុំ» មានន័យថាលោកគ្រូជឿថាមនុស្សដែលគាត់បានហៅនោះនឹងអាចប្រែក្លាយ ដូចជាគាត់។ ប្រសិនបើគ្រូមិនអាចមើលឃើញពីសក្តានុពលសម្រាប់​មនុស្ស​ម្នាក់ ក្លាយ​ដូច​ជាគាត់​បាននោះទេ គាត់មិនអាចនឹងទទួលម្នាក់នោះអោយធ្វើជាសិស្សរបស់គាត់បានឡើយ។ ការពិតដែលព្រះយេស៊ូវបាន ត្រាស់ហៅអ្នកអោយធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះអង្គមានន័យថាព្រះអង្គជ្រាបថាអ្នកអាចប្រែក្លាយដូចជាព្រះអង្គបាន។​ ដូច្នេះហើយ យើងដើរតាមព្រះអង្គហើយទុកចិត្តថា ព្រះអង្គមានហេតុផលល្អជាច្រើន នៅក្នុងការដឹកនាំយើង ទៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលព្រះអង្គនាំយើងទៅ ហើយវាជាចាំបាច់ទាំងអស់ដើម្បីធ្វើឱ្យយើងបានដូចជាព្រះយេស៊ូវ។ ទ្រង់​ក៏​យាង​ឡើង​ទៅ​លើ​ភ្នំ រួច​មាន​បន្ទូល​ហៅ​អស់​អ្នក ដែល​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ‌ហឫទ័យ​ចង់​ហៅ ហើយ​អ្នក​ទាំង​នោះ​ក៏​ចូល​មក​ឯ​ទ្រង់ (ម៉ាកុស ៣:១៣) នៅក្នុងវប្បធម៌របស់ សាសន៍យូដា ជាធម្មតាសិស្សត្រូវជ្រើសរើសគ្រូ ដែលពួកគេនឹងរៀនជាមួយ។ យ៉ាងណាម៉ិញ ព្រះយេស៊ូវបានជ្រើសរើស ស្វែងរក ហើយត្រាស់ហៅសិស្សវិញ (យ៉ូហាន​ ១៥:១៦)។ រួច​ទ្រង់​ដំរូវ​១២​នាក់​ឲ្យ​បាន​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​ទ្រង់ ដើម្បី​ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​ចាត់​គេ ឲ្យ​ចេញ​ទៅ​ប្រកាស​ប្រដៅ នឹង​ឲ្យ​គេ​មាន​អំណាច​អាច​នឹង​ប្រោស​ជំងឺ​ឲ្យ​ជា ព្រម​ទាំង​ដេញ​អារក្ស​ផង (ម៉ាកុស ៣:១៤-១៥) យើងបានឃើញគោលបំណងពីរអំពីការត្រាស់ហៅរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ។ ដំបូងវាគឺជា ការត្រាស់ហៅឲ្យបាននៅជាមួយព្រះអង្គ។ សិស្សម្នាក់ត្រូវចំណាយពេលជាមួយព្រះយេស៊ូវក្នុងការរៀនពី ព្រះអង្គ ដើម្បីអោយបានមានលក្ខណៈដូចជាព្រះអង្គ។ ហេតុផលដែលយើងត្រូវធ្វើដូច្នេះគឺដើម្បីអោយយើងអាច ធ្វើជា ដំណាង ព្រះអង្គឲ្យបានត្រឹមត្រូវហើយបង្រៀនសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គអោយបានត្រឹមត្រូវ។ ការនេះ ពិតជា មានសារៈសំខាន់ ណាស់ដោយព្រោះតែគោលបំណងទីពីរនៃការត្រាស់ហៅយើងគឺដើម្បីព្រះអង្គអាចនឹង ចាត់យើងឲ្យចេញទៅ។ លុះ​ទ្រង់​យាង​ហួស​ពី​នោះ​បន្តិច ក៏​ទត​ឃើញ​យ៉ាកុប ជា​កូន​សេបេដេ នឹង​យ៉ូហាន ជា​ប្អូន នៅ​ក្នុង​ទូក កំពុង​តែ​ជួស‌ជុល​អួន ហើយ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ហៅ​គេ​មក​ភ្លាម គេ​ក៏​លះ​ចោល​សេបេដេ ជា​ឪពុក នៅ​ក្នុង​ទូក​ជា​មួយ​នឹង​ពួក​ជើង​ឈ្នួល រួច​ដើរ​តាម​ទ្រង់​ទៅ។ (ម៉ាកុស ១:១៩-២០) សូមចងចាំថា ពួកគេមិនមែនគ្រាន់តែត្រូវ​បានហៅឲ្យ មកធ្វើជាសិស្សតែប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ឲ្យទៅបង្កើតសិស្សផងដែរ។ យើងបង្កើតសិស្សដោយការចេញទៅធ្វើ ពិធីជ្រមុជទឹក ហើយបង្រៀនអោយ មនុស្សស្តាប់ តាមបញ្ញត្តិរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ឯព្រះ‌យេស៊ូវ ទ្រង់​យាង​មក​មាន​បន្ទូល​នឹង​គេ​ថា គ្រប់​ទាំង​អំណាច​បាន​ប្រគល់​មក​ខ្ញុំ​នៅ​លើ​ស្ថាន‌សួគ៌ ហើយ​លើ​ផែនដី​ផង ដូច្នេះ ចូរ​ទៅ​បញ្ចុះ‌បញ្ចូល​ឲ្យ​មាន​សិស្ស​នៅ​គ្រប់​ទាំង​សាសន៍ ព្រម​ទាំង​ធ្វើ​បុណ្យ​ជ្រមុជ‌ទឹក​ឲ្យ ដោយ​នូវ​ព្រះ‌នាម​ព្រះវរ‌បិតា ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា នឹង​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ចុះ ហើយ​បង្រៀន ឲ្យ​គេ​កាន់​តាម​គ្រប់​ទាំង​សេចក្ដី ដែល​ខ្ញុំ​បាន​បង្គាប់​មក​អ្នក​រាល់​គ្នា​ផង ហើយ​មើល ខ្ញុំ​ក៏​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​រាល់​ថ្ងៃ​ដែរ ដរាប​ដល់​បំផុត​កល្ប។ អាម៉ែន។:៚ (ម៉ាថាយ​ ២៨:១៨-២០)

តែ​ឯ​ផល​ផ្លែ​នៃ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​វិញ នោះ​គឺ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ អំណរ​អរ មេត្រី‌ភាព អត់‌ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះ‌ត្រង់ ស្លូត‌បូត ហើយ​ដឹង​ខ្នាត គ្មាន​ក្រិត្យ‌វិន័យ​ណា​ទាស់​នឹង​សេចក្ដី​យ៉ាង​នោះ​ទេ(កាឡា‌ទី ៥:២២-២៣) ការ​បង្រៀន​អំពី​ផលផ្លែ​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ មាន​នៅ​ក្នុង កាឡាទី ជំពូក​ទី ៥។ នៅក្នុងសំបុត្រមួយនេះ លោកប៉ុលតែងតែរមានការបង្ហាញភាពផ្ទុយគ្នារវាងការពឹងផ្អែកទៅលើ ការប្រព្រឹត្តរបស់មនុស្ស ជាមួយនឹងការទុកចិត្តទៅលើព្រះ។ លោកប៉ុលបានហៅអ្វីដែលកើតចេញពីសាច់ឈាម របស់យើងគឺ «ការប្រព្រឹត្ត»។ ប៉ុន្តែ គាត់ហៅអ្វីដែលមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជា «ផលផ្លែ»។ ការប្រព្រឹត្តគឺជាការប្រឹងប្រែងរបស់មនុស្ស តែផលផ្លែមិនជាការដូច្នោះនោះទេ។ ផលផ្លែលូតលាស់ទៅ តាមធម្មជាតិ មិនមែនដោយការប្រឹងប្រែង ប៉ុន្តែដោយមានការតភ្ជាប់ ជាមួយនឹងដើម ដែលផ្គត់ផ្គង់អ្វីចាំបាច់ គ្រប់យ៉ាងដើម្បីឲ្យអាចបង្កើតផលផ្លែបាន។ វាជាការដូចគ្នាដែរ ចំពោះផលផ្លែខាងវិញ្ញាណ គឺជាអ្វីដែលបាន កើតឡើងដោយសារកិច្ចការរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកជឿ។ វាគឺជាការអភិវឌ្ឍន៍តាមធម្មជាតិ (ខាងវិញ្ញាណ) សម្រាប់ជីវិតមនុស្សណា ដែលមានព្រះវិញ្ញាណព្រះគង់នៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន ដែលបង្កើត ជាផលផ្លែ ជាព្រះពរទៅកាន់មនុស្សទាំងអស់។ នៅពេលដែលគ្រីស្ទបរិស័ទដើរដោយព្រះវិញ្ញាណ ពួកគេគួរតែរំពឹងថា ពួកគេនឹងឃើញផលផ្លែនៃ ព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ ប្រសិនបើយើងមាន «ផលផ្លែ» ច្រើនជាង «ការប្រព្រឹត្ត» នោះគឺជា សញ្ញាសំគាល់ថា យើងកំពុងតែដើរដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យទ្រង់ យកឈ្នះទៅកាន់សង្គ្រាម ជាមួយនឹងសាច់ឈាម ដែលកើតឡើងនៅក្នុងយើង។ ដូច្នេះ យើងគួរតែ ពិនិត្យមកកាន់ខ្លួនឯង ហើយសំលឹងរកភស្តុតាងនៃផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ផល​ផ្លែ​នៃ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ​វិញ នោះ​គឺ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ អំណរ​អរ មេត្រី‌ភាព អត់‌ធ្មត់ សុភាព សប្បុរស ស្មោះ‌ត្រង់ ស្លូត‌បូត ហើយ​ដឹង​ខ្នាត។ ម្តងហើយម្តងទៀត ព្រះគម្ពីរបង្គាប់ឲ្យយើង ស្រលាញ់ អរសប្បាយ មានអំណរ មានសេចក្តី សុខសាន្ត មេត្រី អត់ធ្មត់ ចិត្តល្អ សប្បុរស ស្មោះត្រង់ សុភាព និង ដឹងខ្នាត (ចេះគ្រប់គ្រងខ្លួន)។ យ៉ាងណាមិញយើងដឹងថា សាច់ឈាមរបស់យើងមិនអាចបង្កើតលក្ខណៈសម្បត្តិទាំងនេះនោះទេ។ មានតែព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទេ ដែលអាច បង្កើតឲ្យមានផលផ្លែខាងព្រះវិញ្ញាណ។ ដូច្នេះ នេះគឺជាការយ៉ាងច្បាស់ ដែលយើងត្រូវការ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឲ្យទ្រង់ធ្វើការនៅក្នុងយើង ដើម្បីឲ្យយើងអាច ធ្វើអ្វី ដែលព្រះអង្គបានបង្គាប់ឲ្យយើងធ្វើ។ ការដើរដោយ ព្រះវិញ្ញាណមានន័យថា លោកអ្នកទុកចិត្ត ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធថាទ្រង់ធ្វើការនៅក្នុងលោកអ្នក ដែលជាកិច្ចការ ដែលលោកអ្នកមិនអាចធ្វើដោយខ្លួនឯងបាន។ សេចក្តីស្រឡាញ់ សេចក្តីស្រឡាញ់ (អាហ្គាពេ) (ἀγάπη) សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផលិត គឺជាសេចក្តីស្រលាញ់ ដែលមានលក្ខណៈខុសប្លែកពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់មនុស្ស។ វាមិនមែនគឺជា សេចក្តីស្រឡាញ់បែបខាងស្នេហាអូនបងនោះឡើយ ឬ ជាសេចក្តីស្រឡាញ់ភក្តីភាពចំពោះគ្រួសារ ឬ សេចក្តីស្រឡាញ់ទៅកាន់មិត្តភក្តិដែរ។ សេចក្តីស្រឡាញ់ (ἀγάπη) គឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលលោកអ្នកចង់ឲ្យអ្វីដែលល្អបំផុតកើត ឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកដទៃ ហើយសុខចិត្តចូលរួមជួយឲ្យ ការទាំងនោះអាចសម្រេចកើតឡើង។ វាគឺជាការសម្រេចចិត្ត (មិនមែនជាអារម្មណ៍នោះទេ) ដែលទទួល ការជំរុញដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (មិនមែនដោយ សារតែបុគ្គលនោះគួរឲ្យស្រឡាញ់ ប៉ុណ្ណានោះទេ)។ លោកអ្នកជ្រើសរើស ស្រឡាញ់ទៅកាន់អ្នកដទៃ ទោះបីជាពួកគេមិនសក្តិសម ទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់នោះ ក៏ដោយ ហើយសូម្បីតែពួកគាត់គឺជាខ្មាំង សត្រូវរបស់លោកអ្នកក៏ដោយ។ វាគឺជាការលះបង់ ដោយសារវាគឺ ជាជួយទៅកាន់តម្រូវការរបស់អ្នកដទៃជាមុនសិន ទោះបីជាវាធ្វើឲ្យយើងមានការចំណាយលះបង់ក៏ដោយ។ វាមិនមែនជាការដែល គិតតែពីអ្វីដែលខ្លួនអាចចំណេញនោះទេ តែវាគឺជាការដែលផ្តោតទៅលើអ្វី ដែលខ្លួន អាចឲ្យបាន។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាគំរូដ៏ធំអស្ចារ្យបំផុត នៃសេចក្តីស្រឡាញ់នេះ ដោយសារតែទ្រង់បានលះបង់ ព្រះជន្ម ទ្រង់សម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា។ គ្មាន​អ្នក​ណា​មាន​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ធំ​ជាង​នេះ គឺ​ដែល​អ្នក​ណា​នឹង​ប្តូរ​ជីវិត ជំនួស​ពួក​សំឡាញ់​របស់​ខ្លួន​នោះ​ទេ (យ៉ូហាន ១៥: ១៣) គំរូដ៏ធំបំផុត ហើយអស្ចារ្យបំផុត នៃសេចក្តីស្រឡាញ់នេះគឺជាការដែលព្រះយេស៊ូវបានលះបង់ព្រះជន្មទ្រង់សម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា។ ការដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើង បានបង្ហាញពីអត្ថន័យពិតប្រាកដរបស់សេចក្តីស្រឡាញ់ អាហ្គាពេ។ ដោយ‌សារ​សេចក្ដី​នេះ យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ស្គាល់​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ គឺ​ដោយ​ទ្រង់​បាន​ស៊ូ​ប្តូរ​ព្រះ‌ជន្ម​ទ្រង់​ជំនួស​យើង ដូច្នេះ គួរ​ឲ្យ​យើង​ប្តូរ​ជីវិត​យើង​ជំនួស​បង​ប្អូន​ដែរ (១ យ៉ូហាន ៣:១៦)។ សេចក្តីអំណរ សេចក្តីអំណរ គឺជាឥរិយាបថដ៏ឋិតថេរ នៃការស្កប់ចិត្ត ដែលកើតចេញពីការដែលយើងស្គាល់ព្រះ។ សេចក្តីអំណរគឺមិនដូចគ្នា ជាមួយនឹងការសប្បាយរីករាយនោះទេ។ ការសប្បាយរីករាយពឹងផ្អែកទៅលើ អ្វីដែលកើតឡើង។ ប៉ុន្តែសេចក្តីអំណរមិនដូច្នោះនោះទេ។ អ្នកជឿអាចមានសេចក្តីអំណរមិនថ្វីថាមានអ្វីកំពុង កើតឡើងដល់ពួកយើងឡើយ ដោយសារតែសេចក្តីអំណររបស់យើង បានមកពី ការស្គាល់ព្រះ សេចក្តីល្អឧត្តមដ៏នៅអស់កល្បរបស់ទ្រង់ ហើយនិងសេចក្តីសន្យា ដែលមិនប្រួលប្រែ របស់ទ្រង់មកកាន់យើង។ លោកពេត្រុស បានសរសេរថា យើងអាចមានពេញ «ដោយសេចក្តី​អំណរ​ដ៏​ប្រសើរ ដែល​រក​ថ្លែង​មិន​បាន ដោយ​បាន​ទទួល​ចុង​បំផុត​នៃ​សេចក្តី​ជំនឿ​ របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​ជា​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​ដល់​ព្រលឹង» (១ពេត្រុស ១:៨-៩)។ ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាថា នឹងប្រទាន សេចក្តីអំណរទៅកាន់អស់អ្នក ដែលនៅជាប់ជាមួយនឹងទ្រង់ ។ ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​សេចក្ដី​ទាំង​នេះ ប្រាប់​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ដើម្បី​ឲ្យ​សេចក្ដី​អំណរ​របស់​ខ្ញុំ បាន​នៅ​ជាប់​ក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ឲ្យ​សេចក្ដី​អំណរ​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ពោរ‌ពេញ​ផង (យ៉ូហាន ១៥: ១១) សេចក្តីអំណរ របស់ព្រះអង្គគឺជាកំលាំងរបស់អ្នកជឿ (នេហេមា ៨:១០)។ អំណរនេះ នឹងជំរុញឲ្យ យើងមានកំលាំង ទោះបីជាយើងស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពដ៏សែនលំបាកក៏ដោយ ( កិច្ចការ ១៦:២៥)។ មេត្រីភាព មេត្រីភាព (សេចក្តីសុខសាន្ត) ដូចជាសេចក្តីអំណរដែរ គឺជាអ្វីដែលយើងអាចមាន មិនថ្វីថាយើង នៅ ក្នុងស្ថានភាពបែបណានោះទេ។ សេចក្តីសុខសាន្តគឺជាការ ដែលកើត ចេញពីការទុកចិត្តព្រះក្នុងគ្រប់ទាំងស្ថានភាពទាំងអស់ នៅក្នុងជីវិត។ ឯ​អ្នក​ណា​ដែល​មាន​គំនិត​ជាប់​តាម​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​នឹង​ថែ​រក្សា​អ្នក​នោះ ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​សុខ​ពេញ​ខ្នាត ដោយ​ព្រោះ​គេ​ទុក​ចិត្ត​នឹង​ទ្រង់ (អេសាយ ២៦:៣) សេចក្តី​ សុខ​សាន្ត​របស់​ព្រះ ដែល​ហួស​លើស​ពី​អស់​ទាំង​គំនិត។ ចូរ​សំដែង​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំង​អស់ បាន​ស្គាល់​សេចក្ដី​សំឡូត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចុះ ព្រោះ​ព្រះ‌អម្ចាស់​ទ្រង់​ជិត​ដល់​ហើយ កុំ​ឲ្យ​ខ្វល់‌ខ្វាយ​អ្វី​ឡើយ ចូរ​ទូល​ដល់​ព្រះ ឲ្យ​ជ្រាប​ពី​សេចក្ដី​សំណូម​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា​ក្នុង​គ្រប់​ការ​ទាំង​អស់ ដោយ​សេចក្ដី​អធិស្ឋាន នឹង​ពាក្យ​ទូល​អង្វរ ទាំង​ពោល​ពាក្យ​អរ​ព្រះ‌គុណ​ផង យ៉ាង​នោះ សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​របស់​ព្រះ ដែល​ហួស​លើស​ពី​អស់​ទាំង​គំនិត នឹង​ជួយ​ការ‌ពារ​ចិត្ត ហើយ​នឹង​គំនិត​របស់​អ្នក​រាល់​គ្នា ក្នុង​ព្រះ‌គ្រីស្ទ​យេស៊ូវ។ មួយ​ទៀត បង​ប្អូន​អើយ ឯ​សេចក្ដី​ណា​ដែល​ពិត សេចក្ដី​ណា​ដែល​គួរ​រាប់​អាន សេចក្ដី​ណា​ដែល​សុចរិត សេចក្ដី​ណា​ដែល​បរិសុទ្ធ សេចក្ដី​ណា​ដែល​គួរ​ស្រឡាញ់ សេចក្ដី​ណា​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ល្អ បើ​មាន​សគុណ​ណា ឬ​ជា​សេចក្ដី​សរសើរ​ណា នោះ​ចូរ​ពិចារណា​ពី​សេចក្ដី​ទាំង​នោះ​ចុះ ហើយ​សេចក្ដី​អ្វី​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​រៀន បាន​ទទួល បាន​ឮ ហើយ​ឃើញ​ក្នុង​ខ្ញុំ នោះ​ចូរ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​តាម​សេចក្ដី​ទាំង​នោះ​ចុះ ដូច្នេះ ព្រះ​នៃ​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត ទ្រង់​នឹង​គង់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា។ (ភីលីព ៤:៥-៩) វាមិនមែនទាល់តែយើង ត្រូវតែមានអ្វីគ្រប់យ៉ាង ទើបអាចធ្វើឲ្យយើងស្ងប់ ហើយមានអារម្មណ៍ស្រុះស្រួល។ យើងក៏អាចមាន សេក្តីសុខសាន្ត ទោះបីជានៅក្នុងពេលដែលយើងជួបការល្បងលដែរ ដោយព្រោះយើងដឹងថាព្រះទ្រង់ជា ព្រះគ្រប់គ្រងទៅលើគ្រប់ទាំងអស់។ យើងដឹងថាព្រះអង្គទ្រង់សោយរាជ្យ លើជីវិតរបស់មនុស្សទាំងអស់ ហើយធ្វើ គ្រប់ការទាំងអស់ផ្សំគ្នា សម្រាប់ជាសេចក្តីល្អដល់យើងរាល់គ្នា (រ៉ូម ៨:២៨)។ ដូច្នេះយើងអាចរស់នៅ មានសេរីភាពរួចផុតពី ការខ្វល់ខ្វាយ និងការព្រួយបារម្ភ (ម៉ាថាយ ៦:២៥-៣៤) ចូរ​ឲ្យ​សេចក្តី​មេត្រី​ របស់​ព្រះគ្រីស្ទ​ត្រួត​ត្រា​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត របស់យើងរាល់គ្នា (កូឡូស ៣:១៥)។ សេចក្តីសុខសាន្ត គឺជាអំណោយ ដែល ព្រះយេស៊ូវបានប្រទាន មកកាន់ពួកយើងដ្បិតទ្រង់ គឺជាម្ចាស់នៃមេត្រីភាព (អេសាយ ៩:៦)។ ខ្ញុំ​ទុក​សេចក្ដី​សុខ​នៅ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា គឺ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​របស់​ខ្ញុំ​ដល់​អ្នក​រាល់​គ្នា ហើយ​ដែល​ខ្ញុំ​ឲ្យ នោះ​មិន​មែន​ដូច​ជា​លោកីយ​ឲ្យ​ទេ កុំ​ឲ្យ​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា​ថប់​បារម្ភ ឬ​ភ័យ​ឡើយ (យ៉ូហាន ១៤:២៧) សូម​ឲ្យ​ព្រះ‌អម្ចាស់ ដែល​ទ្រង់​ផ្តល់​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត ទ្រង់​ប្រទាន​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​សេចក្ដី​សុខ‌សាន្ត​គ្រប់​យ៉ាង​ជានិច្ច សូម​ឲ្យ​ព្រះ‌អម្ចាស់​គង់​ជា​មួយ​នឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​ទាំង​អស់ (២ ថែស្សាឡូនីច ៣:១៦) អត់ធ្មត់ អត់ធ្មត់ (μακροθυμία) គឺជាការអត់ធ្មត់ជាមួយមនុស្ស។ វាគឺជាពាក្យ ដែលបានមកពីពាក្យក្រិច ពីរពាក្យ ដែលមានន័យថា ឆ្ងាយ (μακρός) និង កំហឹង (θυμός)។ នៅពេលដែលយើងដើរជាមួយ នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ការផ្ទុះកំហឹងនឹងនៅឆ្ងាយពីយើង។ ការអត់ធ្មត់គឺជាលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះ ដ្បិតទ្រង់គឺជាព្រះ ដែល «យឺតនឹងខ្ញាល់» (និក្ខមនំ ៣:៤៦; ទំនុកតំកើង ៨៦:១៥)។ វាគឺជាសមត្ថភាព ក្នុងការទទួលស្គាល់ថាមនុស្សមាន ការល្ងីល្ងើ ភាពអាត្មានិយម ហើយកាចសាហាវ តែនៅតែធ្វើគុណ បង្ហាញការល្អទៅកាន់ពួកគេ។ អស់អ្នកដែលរស់នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាអ្នកដែលមិន ងាយមាន ការអន់ចិត្តនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេមានការអត់ធ្មត់ ជាមួយនឹងមនុស្សដែលប្រព្រឹត្តមិន ត្រឹមត្រូវជាមួយនឹងពួកគេវិញ។⁣ សារជាតិរបស់មនុស្ស គឺជាសងសឹក ឬ មានភាពល្វីងជូរចត់នៅក្នុងចិត្ត ហើយការទាំងនេះ មិនមែនជាអ្វីដែលកើតចេញពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនោះទេ។ ដូចជាការដែលព្រះអង្គ មានការអត់ធ្មត់ជាមួយនឹងយើង យើងត្រូវតែមានការអត់ធ្មត់ជាមួយអ្នកដទៃដែរ (អេភេសូរ ៤:២៣)។ បង​ប្អូន​អើយ យើង​ខ្ញុំ​ទូន្មាន​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បន្ទោស ដល់​ពួក​អ្នក​ដែល​គ្មាន​សណ្តាប់‌ធ្នាប់ ហើយ​ជួយ​កំសាន្ត​ដល់​ពួក​អ្នក​ណា​ដែល​មាន​សេចក្ដី​ទន់​ក្រំ​ចិត្ត ទាំង​គាំពារ​ពួក​អ្នក​ដែល​ខ្សោយ នឹង​អត់​ឱន​ចំពោះ​មនុស្ស​ទាំង​អស់ (១ថែស្សាឡូនិច ៥:១៤) សេចក្ដី​សប្បុរស និងចិត្ត​សន្ដោស សេចក្ដី​សប្បុរស និង ចិត្ត​សន្ដោស (ចិត្តល្អ) មានភាពផ្សារផ្ជាប់គ្នាយ៉ាងខ្លាំង។ សេចក្ដីសប្បុរសគឺជាការ ដែលយកចិត្តទុកដាក់ទៅកាន់អ្នកដទៃ។ នេះគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលចេញជាសកម្មភាព ត្រៀម ជានិច្ច ក្នុងការជួយទៅកាន់អ្នកដទៃ បង្ហាញមេត្តាធម៌ បម្រើ ហើយធ្វើអ្វីៗ ដោយគិតគូរចង់ជួយ បំពេញតម្រូវការ។ ចិត្ត​សន្ដោស (ចិត្តល្អ) គឺជា ការបូកផ្សំគ្នារវាង សេចក្តីសុចរិត និង⁣ ភាពស្អាតស្អំ ជាមួយនឹង ចរិតលក្ខណៈដ៏ល្អ។ វាជាការដែលយើងធ្វើសកម្មភាពត្រឹមត្រូវ ជាមួយនឹងឥរិយាបថត្រឹមត្រូវ។ វាជាការមានភាពស្វះស្វែងក្នុង ការបង្ហាញភាពសប្បុរសទៅកាន់អ្នកដទៃ។ តែ​កាល​សេចក្ដី​សប្បុរស​របស់​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះ‌អង្គ​សង្គ្រោះ​នៃ​យើង នឹង​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ទ្រង់​ដល់​មនុស្ស បាន​លេច​មក​ឲ្យ​ឃើញ នោះ​ទ្រង់​បាន​ជួយ​សង្គ្រោះ​យើង មិន​មែន​ដោយ​ការ​ដែល​យើង​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​សុចរិត​នោះ​ទេ គឺ​ដោយ​សេចក្ដី​មេត្តា‌ករុណា​របស់​ទ្រង់​វិញ ដោយ‌សារ​ការ​សំអាត​នៃ​សេចក្ដី​កើត​ជា​ថ្មី ហើយ​ការ​ប្រោស​ជា​ថ្មី​ឡើង​វិញ​នៃ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​ទ្រង់​បាន​ចាក់​មក​លើ​យើង​ជា​បរិបូរ ដោយ‌សារ​ព្រះ‌យេស៊ូវ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ‌អង្គ​សង្គ្រោះ​នៃ​យើង ដើម្បី​កាល​ណា​យើង​បាន​រាប់​ជា​សុចរិត ដោយ‌សារ​ព្រះ‌គុណ​ទ្រង់ នោះ​ឲ្យ​យើង​បាន​ត្រឡប់​ជា​អ្នក​គ្រង​មរដក តាម​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​ដល់​ជីវិត​ដ៏​នៅ​អស់​‌កល្ប​ជានិច្ច (ទីតុស ៣:៤-៧) ស្មោះត្រង់ ស្មោះត្រង់ គឺជាការ ដែលអ្នកដទៃអាចពឹងពាក់បាន មានភក្តីភាព ធ្វើពិតតាមអ្វីដែលខ្លួនបាននិយាយ គួរឲ្យទុកចិត្តបាន ហើយទៀងត្រង់។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផលិតឲ្យមានសេចក្តីស្មោះត្រង់នៅក្នុងយើង ដើម្បីឲ្យយើងមានភាពស្មោះត្រង់ទៅកាន់ព្រះ និង ទៅកាន់មនុស្ស។ ព្រះអង្គត្រាស់ហៅយើង ឲ្យមានភាពស្មោះត្រង់នៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ មិត្តភាព ការអធិស្ឋាន និង កិច្ចការដែលព្រះបានត្រាស់ ហៅឲ្យយើងធ្វើ។ យើងត្រូវការព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយយើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចបម្រើយ៉ាងស្មោះ ត្រង់ គ្រប់ពេលវេលា ទាំងពេលដែលមានភាពម៉ួមៅ តានតឹង និង ពេលវេលាដែលជួបសេចក្តីល្បួង នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។⁣ គោលដៅរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ គឺជាការព្យាយាមក្នុងការរស់នៅដូចជាអ្នក បម្រើល្អ ស្មោះត្រង់ ដែលមាននៅក្នុង លូកា ១៦:១០-១២។ ស្លូតបូត ស្លូតបូត (πρᾳΰτης) គឺកម្លាំងសុភាព។ នេះគឺជាសមត្ថភាពក្នុង ការមានភាពរឹងមាំ ដោយមានការបន្ទាបខ្លួន។ ស្លូតបូត (សុភាព) គឺជាការចេះគ្រប់គ្រងទៅកាន់ភាពខ្លាំងក្លារបស់ខ្លួន។ នេះគឺជាការបន្ទាបខ្លួន និង សុភាព ដែលមានបុគ្គលណាម្នាក់មាន ហើយគាត់មិនទាមទារចង់បានសិទ្ធិរបស់គាត់នោះទេ តែចុះចូលទៅកាន់ បំណងព្រះហឫទ័យព្រះ និង ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។ មាន​ពរ​ហើយ អស់​អ្នក​ដែល​ស្លូត‌ត្រង់ ដ្បិត​អ្នក​ទាំង​នោះ​នឹង​គ្រង​ផែនដី​ជា​មរដក (ម៉ាថាយ ៥:៥) បាន​ជា​ចូរ​ទទួល​ព្រះ‌បន្ទូល​ដែល​បាន​ដាំ​ក្នុង​ចិត្ត​អ្នក​រាល់​គ្នា ដោយ​ចិត្ត​សុភាព​ចុះ ទាំង​លះ​ចោល​អស់​ទាំង​សេចក្ដី​ស្មោក‌គ្រោក​ចេញ នឹង​សេចក្ដី​គំរក់​ដ៏​មាន​ច្រើន​ម៉្លេះ​ចេញ​ផង ដ្បិត​ព្រះ‌បន្ទូល​នោះ​អាច​នឹង​ជួយ​សង្គ្រោះ​ព្រលឹង​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន (យ៉ាកុប ១:២១) ពាក្យនេះត្រូវបានប្រើ ពណ៌នាពីលោកម៉ូសេ (ជនគណនា ១២:៣) និង ព្រះយេស៊ូវ (ម៉ាថាយ ២១:៥; ២ កូរិនថូស ១០:១; ភីលីព២)។ ចូរ​ទទួល​នឹម​ខ្ញុំ ហើយ​រៀន​នឹង​ខ្ញុំ​ចុះ ដ្បិត​ខ្ញុំ​ស្លូត ហើយ​មាន​ចិត្ត​សុភាព នោះ​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​សេចក្ដី​សំរាក​ដល់​ព្រលឹង (ម៉ាថាយ ១១:២៩) អស់អ្នកដែលមានចិត្តសុភាព គឺជាអ្នកដែលទុកចិត្តលើព្រះ ប្តេជ្ញាធ្វើតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់ ហើយរងចាំទ្រង់ដោយមានភាព អត់ធ្មត់។ ពួកគេទុកចិត្តទៅលើ ពេលវេលារបស់ព្រះអង្គ អំណាចចេស្តារបស់ទ្រង់ និង ព្រះគុណ របស់ទ្រង់ ក្នុងការធ្វើអ្វីៗតាមរបៀបល្អបំផុត ដើម្បីជាសិរីល្អដល់ព្រះអង្គ និង សម្រាប់ជាការល្អមក កាន់ជីវិតរបស់ពួកគេ។ ដឹងខ្នាត ដឹងខ្នាត (ចេះគ្រប់គ្រងចិត្ត) ការដែលមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងលោកអ្នកនឹងធ្វើឲ្យលោកអ្នកអាចមាន ការគ្រប់គ្រងប្រសើរជាងមុន ទៅកាន់ចិត្ត គំនិត អណ្តាត និង រូបកាយរបស់លោកអ្នក។ ព្រះវត្តមានទ្រង់ជួយឲ្យយើងមានជ័យជំនៈ ទៅលើបំណងប្រាថ្នាចង់ធ្វើបាប និង សេចក្តី ល្បួង។ ផលផ្លែនៃការដឹងខ្នាត បង្ហាញឲ្យយើងឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មិនគ្រប់ គ្រងទាំងស្រុង ឬ គ្រប់គ្រងមកកាន់រូបកាយរបស់យើងទាំងអស់នោះទេ។ ទ្រង់ធ្វើការដឹកនាំមកកាន់យើង ហើយយើងស្តាប់បង្គាប់ ធ្វើតាមទ្រង់។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធប្រទានផ្លូវ និង អំណាចចេស្តា ក្នុងការទប់ស្កាត់អំពើបាប នៅក្នុងគំនិត ពាក្យសំដី និង សកម្មភាពរបស់យើង។ តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​ដឹង​ទេ​ឬ​អី ថា​ពួក​អ្នក​ដែល​រត់​នៅ​ទី​ប្រណាំង គេ​រត់​ទាំង​អស់​គ្នា ប៉ុន្តែ មាន​តែ​១​ទេ​ដែល​បាន​រង្វាន់ ដូច្នេះ ចូរ​រត់​បែប​ឲ្យ​បាន​រង្វាន់​ចុះ ហើយ​អស់​អ្នក​ដែល​ត‌យុទ្ធ​គ្នា គេ​ខំ​អត់​សង្កត់​ចិត្ត​គ្រប់​ជំពូក គឺ​ធ្វើ​ដូច្នោះ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​តែ​ភួង​ជ័យ​ដែល​ត្រូវ​ពុក‌រលួយ តែ​យើង​រាល់​គ្នា​វិញ គឺ​ឲ្យ​បាន​មកុដ​១ ដែល​មិន​ចេះ​ពុក‌រលួយ​ឡើយ បាន​ជា​ខ្ញុំ​ខំ​រត់​យ៉ាង​ដូច្នោះ មិន​មែន​បែប​ដូច​ជា​មិន​ស្គាល់​ផ្លូវ​ទេ ខ្ញុំ​ក៏​ខំ​ប្រដាល់​យ៉ាង​ដូច្នោះ​ដែរ មិន​មែន​ដូច​ជា​ដាល់​ខ្យល់​ទេ គឺ​ខ្ញុំ​វាយ‌ដំ​រូប‌កាយ​ខ្ញុំ ទាំង​បង្ខំ​ឲ្យ​ចុះ​ចូល ក្រែង​ក្រោយ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ប្រដៅ​មនុស្ស​ឯ​ទៀត​ហើយ នោះ​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ចោល​ចេញ​វិញ។ (១ កូរិនថូស ៩:២៤-២៧)