មេរៀនទី ៦៖ ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីស្រឡាញ់
សង្ខេប៖ សួរ៖ តើមានអ្វីមួយដែលអ្នកនៅចាំបានកាលពីមេរៀនមុន?
ពួកស្ងួនភ្ងាអើយ យើងត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ដ្បិតសេចក្ដីស្រឡាញ់មកពីព្រះ ឯអស់អ្នកណាដែលមាន សេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះឈ្មោះថាមកពីព្រះ ហើយក៏ស្គាល់ទ្រង់ដែរ តែអ្នកណាដែលគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះមិនស្គាល់ព្រះវិញ ពីព្រោះព្រះទ្រង់ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះឯង (១ យ៉ូហាន ៤:៧-៨)
ព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងថា ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីស្រឡាញ់។ ហេតុនេះប្រសិនបើយើងចង់ស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់កាន់តែច្បាស់ សំណួរដែលយើងត្រូវសួរគឺ៖ តើសេចក្តីស្រឡាញ់ជាអ្វី?
(១) និយមន័យនៃសេចក្តីស្រឡាញ់
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ពាក្យជាភាសាហេប្រឺបកប្រែ “ស្រឡាញ់” ថា אַהֲבָה (អានថា អា-ហា-វ៉ា)។ វាក្លាយមកពីពាក្យដែលមានន័យថា “ឲ្យ”។ ឲ្យគឺជាសកម្មភាព ហើយនៅពេលដែលយើងឲ្យ អ្នកដទៃទៀតទទួលបាន។ ដូច្នេះពាក្យនេះបង្រៀនយើងថា ស្រឡាញ់គឺត្រូវបញ្ចេញសកម្មភាពដែលមានប្រយោជន៍ដល់អ្នកដទៃ។ ឧទាហរណ៍ ដោយសារព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទើបបានជាទ្រង់រំដោះពួកគេចេញពីទាសភាពនៅក្នុងប្រទេសអេស៊ីព។
ទុតិយកថា ៧:៨
គឺដោយព្រោះព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ស្រឡាញ់ឯងរាល់គ្នាវិញ ហើយដោយព្រោះទ្រង់ចង់កាន់តាមសេចក្ដីសម្បថដែលទ្រង់បានស្បថ នឹងពួកឰយុកោឯង បានជាទ្រង់នាំឯងចេញមក ដោយព្រះហស្តដ៏មានព្រះចេស្តា ហើយបានលោះឯងពីផ្ទះពួកបាវបំរើ គឺពីកណ្តាប់ដៃនៃផារ៉ោន ជាស្តេចស្រុកអេស៊ីព្ទមក
នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ពាក្យជាភាសាក្រិកសម្រាប់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគឺ ἀγάπη (អានថា អាក-អា-ផេ)។ ἀγάπη គឺជាការជ្រើសរើសដាក់នូវតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃជាដំបូងមុនខ្លួនឯងទៅទៀត។ មានន័យថាអ្នកចង់បានអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់អ្នកដទៃ បន្ទាប់មកអនុញ្ញាតិឲ្យខ្លួនឯងជួយសម្រេចកិច្ចកា រនេះ។ អ្នកធ្វើល្អចំពោះពួកគេ សូម្បីតែមានការចំណាយសម្រាប់អ្នក ហើយសូម្បីតែពួកគេមិនសមនឹងទទួល វាក៏ដោយ។ ចំណុចនេះបង្រៀនយើងថាសេចក្តីស្រឡាញ់គឺត្រូវគិតពីអ្នកដទៃជាមុន សូម្បីតែមានការចំណាយសម្រាប់អ្នកក៏ដោយ។ ចូរស្តាប់ពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលពីកិច្ចការនេះ៖
យ៉ូហាន ១៥:១៣ KCB
ដ្បិតមនុស្សម្នាក់លះបង់ជីវិតដើម្បីមិត្ដសម្លាញ់របស់ខ្លួន នោះគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ណាធំជាងសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះទៀតឡើយ។
លះបង់ជីវិតរបស់អ្នកដើម្បីអ្នកដទៃគឺជាការបង្ហាញដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ ἀγάπη ស្រឡាញ់។ សេចក្តីស្រឡាញ់នេះគឺ៖
-
ផ្តល់ឲ្យដោយសេរី (គ្មាននរណាត្រូវបានបង្ខំឲ្យធ្វើទេ វាគឺជាជម្រើសរបស់អ្នកផ្តល់ឲ្យ),
-
មិនគិតពីខ្លួនឯង (វាគឺជាការមិនព្យាយាមកេងចំណេញពីអ្នកដទៃ ប៉ុន្តែឲ្យទៅពួកគេវិញ) និង
-
ការលះបង់ (វាគឺជាការចំណាយរបស់អ្នកផ្តល់ឲ្យក្នុងការឲ្យ)។
សង្ខេបសេចក្តីមក នៅពេលដែលព្រះគម្ពីរចែងថា “ព្រះទ្រង់ជាសេចក្តីស្រឡាញ់” វាកំពុងប្រាប់យើងថា ទ្រង់ប្រទានដោយសេរី ដោយមិនគិតពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ហើយលះបង់ដល់អ្នកដទៃ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ និងសេចក្តីល្អរបស់ពួកគេ។
(២) សេចក្តីស្រឡាញ់ដើម
សេចក្តីស្រឡាញ់មិនមែនគ្រាន់តែជាអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើប៉ុណ្ណោះទេ។ វាគឺជាអ្វីដែលទ្រង់ជា។ សេចក្តីស្រឡាញ់គឺជាផ្នែកមួយនៃលក្ខណៈ និងសណ្ឋានរបស់ទ្រង់។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងថាព្រះជាម្ចាស់ជា សេចក្តីស្រឡាញ់ ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់អស់កល្បជានិច្ច ហើយព្រះជាម្ចាស់មិនប្រែប្រួលឡើយ។ ហេតុនេះ ព្រះជាម្ចាស់តែងតែជាប់នៅដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ជានិច្ច សូម្បីតែមុនពេល ដែលលោកីយ៍នេះកើតមកផង ។ រឿងនេះធ្វើឲ្យមានសំណួរលេចឡើង៖ តើព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់នរណាមុនពេលអ្វីៗត្រូវបានបង្កើតឡើង? សូមស្តាប់នូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូល៖
យ៉ូហាន ១៧:២៤
ឱព្រះវរបិតាអើយ ឯពួកអ្នកដែលទ្រង់ប្រទានមកទូលបង្គំ នោះទូលបង្គំចង់ឲ្យគេនៅជាមួយនឹងទូលបង្គំ ក្នុងកន្លែងដែលទូលបង្គំនៅដែរ ដើម្បីឲ្យបានឃើញសិរីល្អ ដែលទ្រង់បានប្រទានមកទូលបង្គំ ដ្បិតទ្រង់បានស្រឡាញ់ទូលបង្គំ តាំងតែពីមុនកំណើតលោកីយរៀងមក
ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ តាំងតែពីមុនកំណើតលោកីយរៀងមក។ មុនពេលអ្វីៗ ត្រូវបានបង្កើតឡើង ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ។ នេះគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដើម និងជាគំរូនៃ សេចក្តីស្រឡាញ់ទាំងអស់។ ហេតុនេះដើម្បីឲ្យយល់ពីអ្វីជាសេចក្តីស្រឡាញ់ យើងត្រូវដឹងអំពីទំនាក់ទំនងរវាងព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់។
ទីមួយ យើងត្រូវតែដឹងថាតាំងពីមុនពេលដែលពិភពលោកនេះកើតមានឡើង ព្រះដែលជាព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាបានគង់នៅជាមួយគ្នាប្រកបដោយសិរីល្អ។ ទ្រង់តែងតែគង់នៅជាមួយគ្នាជានិច្ច។ ព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាមិនត្រូវការអ្វីសោះឡើយ។ ទ្រង់ល្អឥតខ្ចោះ និងពេញលេញរួចហើយ។
ទីពីរ ព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់បានគង់នៅជាមួយគ្នានៅក្នុងការបង្កើត។ ទ្រង់បានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ជាមួយគ្នា។ (សូមចំណាំថាលោកយ៉ូហានសំដៅទៅលើព្រះរាជបុត្រាថាជា “ព្រះបន្ទូល” នៅក្នុងអត្ថបទនេះ)៖
យ៉ូហាន ១:១-៣
កាលដើមដំបូងមានព្រះបន្ទូល ព្រះបន្ទូលក៏គង់នៅជាមួយនឹងព្រះ ហើយព្រះបន្ទូលនោះឯងជាព្រះ ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងព្រះ តាំងអំពីដើមមក គ្រប់របស់ទាំងអស់បានកើតមកដោយសារទ្រង់ ហើយក្នុងបណ្តារបស់ដែលបានបង្កើតមកទាំងប៉ុន្មាន នោះគ្មានអ្វីណាមួយកើតមកក្រៅពីទ្រង់ឡើយ
ស្រឡាញ់គឺត្រូវផ្តល់ឲ្យ។ ហេតុនេះ ព្រះជាម្ចាស់ (ព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ) បានបង្កើតពិភពលោកនេះឡើង ហើយប្រទានជីវិតដែលស្ថិតនៅក្នុងអង្គទ្រង់ ដើម្បីបង្កើតបានជាមនុស្ស។ ទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សឲ្យដូចជារូបអង្គទ្រង់។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានឲ្យមនុស្សមានសមត្ថភាពក្នុង ការជ្រើសរើស ពីព្រោះដើម្បីអាចស្រឡាញ់បាន (និងហេតុនេះដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងពីលក្ខណៈរបស់ព្រះជាម្ចាស់) មនុស្សត្រូវតែអាចធ្វើការជ្រើសរើស។ ព្រះជាម្ចាស់បានជ្រាបថាមនុស្សនឹងសម្រេចចិត្តជ្រើសរើស យកជម្រើសមិនល្អ ហើយនឹងធ្លាក់ទៅក្នុងអំពើបាប ហើយទ្រង់មានផែនការដើម្បីប្រោសលោះយើងរួចហើយ។
ព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាបានគង់នៅជាមួយគ្នានៅក្នុងការប្រោសលោះ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សដោយជ្រាបថានៅថ្ងៃណាមួយទ្រង់ត្រូវចំណាយនូវអ្វីដែលមានតម្លៃបំផុតចំពោះទ្រង់ - ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែមួយ។ ព្រះជាម្ចាស់បានបញ្ជូនព្រះរាជបុត្រាទ្រង់មកកាន់លោកីយ៍ដើម្បី ប្រោសលោះការបង្កើត។ នេះគឺជាអ្វីដែលព្រះវរបិតាទ្រង់មានបន្ទូលអំពីព្រះយេស៊ូវ៖
ម៉ាថាយ ១២:១៨
«មើល អ្នកបំរើដែលអញបានរើសតាំង ជាអ្នកស្ងួនភ្ងា ដែលជាទីពេញចិត្តអញ អញនឹងដាក់វិញ្ញាណអញ ឲ្យសណ្ឋិតនៅលើទ្រង់ ហើយទ្រង់នឹងថ្លែងប្រាប់ ពីសេចក្ដីយុត្តិធម៌ ដល់សាសន៍ដទៃ
ម៉ាថាយ ៣:១៦-១៧
កាលព្រះយេស៊ូវបានទទួលបុណ្យជ្រមុជហើយ នោះទ្រង់យាងឡើងពីទឹកភ្លាម ស្រាប់តែមេឃក៏របើកឡើង ឲ្យទ្រង់ឃើញព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ យាងចុះមកដូចជាសត្វព្រាប ក៏សណ្ឋិតលើទ្រង់ នោះមានឮសំឡេងចេញពីមេឃថា នេះជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់អញ ជាទីពេញចិត្តអញណាស់។
ព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះវរបិតាបានមានព្រះបន្ទូលដើម្បីបញ្ជាក់ថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះរាជបុត្រាដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់។ បន្ទាប់ពីការធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកទ្រង់រួច ព្រះយេស៊ូវធ្វើការដោយព្រះចេស្តារដ៏អស្ចារ្យ។ ទ្រង់បានពន្យល់អំពីបេសកកម្មរបស់ទ្រង់ដូច្នេះថា៖
យ៉ូហាន ៣:៣៥
ឯព្រះវរបិតា ទ្រង់ស្រឡាញ់ព្រះរាជបុត្រា ហើយបានប្រគល់គ្រប់ទាំងអស់ មកក្នុងព្រះហស្តទ្រង់
យ៉ូហាន ៥:២០
ពីព្រោះព្រះវរបិតាទ្រង់ស្រឡាញ់ព្រះរាជបុត្រា ហើយក៏បង្ហាញ ឲ្យព្រះរាជបុត្រាឃើញអស់ទាំងការដែលទ្រង់ធ្វើដែរ ទ្រង់នឹងបង្ហាញឲ្យឃើញការធំ លើសជាងការទាំងនេះទៅទៀត ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីអស្ចារ្យ
ព្រះវរបិតាស្រឡាញ់ព្រះរាជបុត្រា ហើយបង្ហាញដល់ទ្រង់នូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលទ្រង់ធ្វើ។ ទ្រង់បានប្រគល់អ្វីៗ ទាំងអស់មកក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះរាជបុត្រា។ ជាការឆ្លើយតប ព្រះរាជបុត្រាស្រឡាញ់ព្រះវរបិតា ហើយតែងតែធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតា។ សូមស្តាប់នូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូល៖
យ៉ូហាន ១៤:៣១ក
គឺខ្ញុំធ្វើបង្គាប់ព្រះវរបិតាវិញ ដើម្បីឲ្យលោកីយបានដឹងថា ខ្ញុំស្រឡាញ់ដល់ទ្រង់
យ៉ូហាន ៨:២៨គ-២៩
ខ្ញុំមិនធ្វើការអ្វីដោយអាងខ្លួនខ្ញុំ គឺខ្ញុំនិយាយសេចក្ដីទាំងនេះ តាមដែលព្រះវរបិតាបានបង្រៀនខ្ញុំវិញ ព្រះអង្គនោះ ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមក ក៏គង់ជាមួយនឹងខ្ញុំ ទ្រង់មិនទុកឲ្យខ្ញុំនៅតែឯងទេ ពីព្រោះខ្ញុំចេះតែធ្វើការ ដែលគាប់ដល់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ជាដរាប
យ៉ូហាន ៦:៣៨
ពីព្រោះខ្ញុំបានចុះពីស្ថានសួគ៌មក មិនមែននឹងធ្វើតាមចិត្តខ្ញុំទេ គឺតាមបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវិញ ដែលទ្រង់ចាត់ឲ្យខ្ញុំមក
ព្រះរាជបុត្រាស្រឡាញ់ព្រះវរបិតាអស់ពីចិត្ត គំនិត ព្រលឹង និងកម្លាំងរបស់ទ្រង់ទាំងអស់។ ដូច្នេះហើយ
ទ្រង់តែងតែធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតា។ យើងឃើញពីហេតុការនេះនៅយប់មួយមុនពេល ដែលទ្រង់ត្រូវបានគេឆ្កាងនៅពេលទ្រង់អធិស្ឋានថា៖ “ឱព្រះវរបិតានៃទូលបង្គំអើយ បើសិនជាបាន នោះសូមឲ្យពែងនេះកន្លងហួសពីទូលបង្គំទៅ ប៉ុន្តែ កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យ ទ្រង់វិញ” (ម៉ាថាយ ២៦:៣៩) នាព្រឹកបន្ទាប់ ព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅឯឈើឆ្កាង។ តើហេតុអ្វី? ពីព្រោះវាគឺជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតា។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ស្តាប់បង្គាប់តាមផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយឲ្យទ្រង់សុគតនៅលើឈើឆ្កាងសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើង។
ព្រះវរបិតាប្រទានរង្វាន់ដល់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់សម្រាប់ការស្តាប់បង្គាប់ដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់។ សូមអាននូវអ្វីដែលលោកសាវ័កប៉ូលបានសរសេរអំពីព្រះយេស៊ូវនៅក្នុង ភីលីព ២:៨-១១
ហើយដែលឃើញទ្រង់មានភាពជាមនុស្សដូច្នោះ នោះក៏បន្ទាបព្រះអង្គទ្រង់ ទាំងចុះចូលស្តាប់បង្គាប់ រហូតដល់ ទីមរណៈ គឺទ្រង់ទទួលសុគតជាប់លើឈើឆ្កាងផង ដោយហេតុនោះបានជាព្រះបានលើកទ្រង់ឡើងយ៉ាង ខ្ពស់ ហើយបានប្រទានឲ្យមាននាមដ៏ប្រសើរ លើសជាងអស់ទាំងនាមផង ដើម្បីកាលណាឮព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ នោះឲ្យគ្រប់ទាំងជង្គង់នៅស្ថានសួគ៌ នៅផែនដី ហើយនៅក្រោមផែនដីត្រូវលុតចុះ ហើយឲ្យគ្រប់ទាំងអណ្តា តបានថ្លែងប្រាប់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់ សំរាប់ជាសិរីល្អដល់ព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា។
ដោយសង្ខេប ព្រះរាជបុត្រាស្រឡាញ់ព្រះវរបិតា ហើយបង្ហាញការនេះតាមរយៈការស្តាប់បង្គាប់ ដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។ ព្រះវរបិតាស្រឡាញ់ព្រះរាជបុត្រា ហើយបង្ហាញការនេះតាមរយៈការលើកទ្រង់ឡើងខ្ពស់ បំផុត ដើម្បីសោយរាជ្យលើគ្រប់ទាំងការបង្កើតទាំងអស់។
(៣) ការបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់
យើងរាល់គ្នាបានស្គាល់ ហើយក៏ជឿចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលព្រះទ្រង់មានដល់យើង ព្រះទ្រង់ជាតួសេចក្ដីស្រឡាញ់ ឯអ្នកណាដែលនៅជាប់ក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ នោះក៏បាននៅជាប់ក្នុងព្រះ ហើយព្រះទ្រង់គង់នៅក្នុងអ្នកនោះដែរ (១ យ៉ូហាន ៤:១៦)
លោកយ៉ូហានសរសេរថាយើងស្គាល់ ហើយក៏ជឿចំពោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលព្រះទ្រង់មានដល់យើង។ តើយើងដឹងថាព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់យើងបានដោយរបៀបណា? តើព្រះគម្ពីរចែងយ៉ាងដូចម្តេចអំពី សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់សម្រាប់យើង? សូមបំពេញចន្លោះទំនេរដើម្បីស្វែងយល់។
តើយើងដឹងថាអ្វីជាសេចក្តីស្រឡាញ់បានដោយរបៀបណា?
-
១ យ៉ូហាន ៣:១៦ ដោយសារសេចក្ដីនេះ យើងរាល់គ្នាបានស្គាល់សេចក្ដីស្រឡាញ់ គឺដោយទ្រង់បានស៊ូប្តូរព្រះជន្មទ្រង់ជំនួសយើង
-
១ យ៉ូហាន ៤:១០ នេះហើយជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ គឺទ្រង់បានស្រឡាញ់យើងវិញទេតើ ហើយបានចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ឲ្យមក ទុកជាដង្វាយឲ្យធួននឹងបាបយើងរាល់គ្នាផង
តើព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់យើងដោយរបៀបណា?
-
១ យ៉ូហាន ៤:៩ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះបានសំដែងមក ឲ្យយើងខ្ញុំស្គាល់ ដោយទ្រង់ចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១ ឲ្យមកក្នុងលោកីយ ដើម្បីឲ្យយើងរាល់គ្នាបានរស់ដោយសារទ្រង់
-
យ៉ូហាន ៣:១៦ ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក ដល់ម៉្លេះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១
-
រ៉ូម ៥:៨ តែឯព្រះ ទ្រង់សំដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ដល់យើងរាល់គ្នាឲ្យឃើញច្បាស់ ដោយព្រះគ្រីស្ទបានសុគតជំនួសយើងរាល់គ្នា នោះគឺក្នុងកាលដែលយើងនៅមានបាបនៅឡើយផង
ពិភាក្សា៖ ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់សួរអ្នក “តើអ្នកដឹងដោយរបៀបណាថាព្រះស្រឡាញ់អ្នក?” តើអ្នកនឹងនិយាយថាម៉េច?
តើយើងដឹងដោយរបៀបណាថាព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់យើង? ពីព្រោះទ្រង់បានបញ្ចូនព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ តែមួយមកសុគតជំនួសអំពើបាបរបស់យើង។ ព្រះគម្ពីរបានប្រាប់យើងពីរឿងនេះម្តងហើយម្តងទៀត។ សូមសម្គាល់វាតែងតែនិយាយអំពីរឿងនេះ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះត្រូវបានបង្ហាញតាមរយៈការផ្តល់ ឲ្យនូវអ្វីដែលមានតម្លៃបំផុតចំពោះទ្រង់ (ព្រះរាជបុត្រាដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់) ដើម្បីបំពេញនូវតម្រូវការ ដ៏ធំរបស់យើង (សម្រាប់ការសង្គ្រោះ ការអត់ឱនទោស និងសេរីភាពចេញពីអំពើបាប និងសេចក្តីស្លាប់)។
នៅលើឈើឆ្កាង ព្រះជាម្ចាស់បានធ្វើជំនួសយើង ដើម្បីបំពេញតម្រូវការដ៏ធំបំផុតរបស់យើង តាមរយៈការបង់ថ្លៃដ៏លើសលប់ចំពោះទ្រង់ផ្ទាល់។ នេះគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់។
ស្រឡាញ់គឺជាការផ្តល់ឲ្យដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់អ្នកដទៃ ។ហេតុនេះ សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ធំបំផុតគឺត្រូវផ្តល់ ឲ្យនូវអ្វីដែលមានតម្លៃបំផុត ដើម្បីផ្តល់ជាអត្ថប្រយោជន៍ដ៏អស្ចារ្យបំផុត ដល់មនុស្សដ៏ច្រើនបំផុត។ នៅពេលដែលយើងយល់អំពីចំណុចនេះហើយ នោះយើងអាចដឹងបានថាហេតុអ្វីបានជាឈើឆ្កាងគឺជា ការបង្ហាញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យបំផុត។ មួយអង្គដ៏អស្ចារ្យបំផុត (ព្រះជាម្ចាស់) ផ្តល់ឲ្យនូវអ្វីដែលមាន តម្លៃបំផុតពីអង្គទ្រង់ (ព្រះរាជបុត្រាដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់) ដើម្បីសម្រេចបាននូវអ្វីដែលល្អបំផុត (ការសង្គ្រោះ និងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច) សម្រាប់មនុស្សយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់។ (“មនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ ដែលគ្មានអ្នកណាអាចនឹងរាប់បានឡើយ គេមកពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា” វិវរណៈ ៧:៩)។
ពិភាក្សា៖
-
តើមាននរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្រឡាញ់ខ្លាំងបំផុត ហើយអ្នកនឹងស្លាប់ដើម្បីជួយសង្គ្រោះពួកគេ? (សម្រាប់យើងភាគច្រើន យើងអាចធ្វើកិច្ចការនេះបានសម្រាប់តែកូនរបស់យើងតែប៉ុណ្ណោះ។ ឥឡូវសូមពិចារណាពីសំណួរបន្ទាប់)។
-
ឪពុកម្តាយ តើអ្នកនឹងទុកឲ្យកូនប្រុស ឬកូនស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនរងទុក្ខរហូតដល់ស្លាប់ សម្រាប់នរណាម្នាក់ឬទេ? (យើងប្រហែលជាសុខចិត្តស្លាប់ជំនួសនរណាម្នាក់ ប៉ុន្តែយើងនឹងមិនឲ្យកូនប្រុសរបស់យើងទៅទេ ពីព្រោះនេះជារឿងដែលពិបាកជាង។ នៅពេលដែលព្រះវរបិតាបានប្រទានព្រះរាជបុត្រាដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួន គឺទ្រង់ធ្វើកិច្ចការដ៏លំបាកបំផុត)។
តើហេតុអ្វីព្រះវរបិតានឹងធ្វើដូច្នេះ? ចម្លើយគឺពិតជាគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់។ សូមស្តាប់នូវសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ព្រះយេស៊ូវអធិស្ឋានសម្រាប់អ្នកជឿទាំងអស់នៅយប់មុនពេលគេឆ្កាងទ្រង់។ សូមអាន៖ យ៉ូហាន ១៧´:២០-២៦
តើហេតុអ្វីបានជាព្រះវរបិតាឲ្យព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ទៅសុគតនៅលើឈើឆ្កាងសម្រាប់អំពើបាបយើង? ចម្លើយគឺដើម្បីឲ្យយើងបាននៅក្នុងព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា (ខ២១) ដើម្បីឲ្យយើងមានសិរីល្អ និងការរួបរួម (ខ២២) ដើម្បីឲ្យយើងដឹងថាព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់យើងដូចជាទ្រង់ស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវដែរ (ខ២៣) ដើម្បីឲ្យយើងបាននៅជាមួយទ្រង់ និងឃើញសិរីល្អរបស់ទ្រង់ (ខ២៤) ដើម្បីឲ្យយើងស្គាល់ព្រះនាមរបស់ ព្រះ (ខ២៦) គឺថាសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានស្រឡាញ់ដល់ព្រះយេស៊ូវក៏ស្ថិតនៅក្នុងយើងដែរ (ខ២៦) ហើយថាព្រះគ្រីស្ទគង់នៅក្នុងយើង (ខ២៣, ២៦)។
សម្គាល់ពីការយកចិត្តទុកដាក់នៃការអធិស្ឋានគឺថាអ្នកជឿទាំងអស់នឹងដឹង ហើយនឹងមានបទពិសោធន៍ ពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។ ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីស្រឡាញ់។ ទ្រង់ស្រឡាញ់យើង។ ហើយនៅលើ ឈើឆ្កាងទ្រង់បានរកវិធីសម្រាប់មនុស្សមានបាប ដើម្បីចូលទៅមកកាន់សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។
ដូចដែលយើងបានឃើញ មានការរួបរួមដ៏អស់កល្បជានិច្ចរវាងព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាចាប់តាំងពីមុន កំណើតលោកីយ៍មកម្លេះ។ បន្ទាប់មក តាមរយៈការមកប្រសូតជាមនុស្ស ហើយសុគតជំនួសយើងទាំងអស់គ្នានោះ ព្រះយេស៊ូវបង្កើតឲ្យមានការរួបរួមវាងព្រះអង្គទ្រង់ ហើយនឹងប្រជារាស្រ្តរបស់ទ្រង់។ លទ្ធផលនៃការរួបរួមជាមួយ ព្រះគ្រីស្ទគឺថា ព្រះវរបិតាស្រឡាញ់យើង ដូចជាទ្រង់ស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវដែរ! ពាក្យជាភាសាក្រិកសម្រាប់ “ដូចជា” មានន័យថា ដូចគ្នានឹងទាំងស្រុង។ ដូច្នេះ សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះវរបិតាតែងតែមានសម្រាប់ព្រះយេស៊ូវឥឡូវនេះគឺស្ថិតនៅក្នុងយើង! នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកគង់នៅក្នុងពួកគ្រីស្ទានតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ ទ្រង់នាំយកសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះវរបិតាមកជាមួយទ្រង់ដែរ។ វាគឺដោយសារព្រះយេស៊ូវគង់នៅក្នុងយើងដោយឥឡូវនេះយើងស្ថិតនៅក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះ!
ពិភាក្សា៖
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាដែរអំពីហេតុការពិតដែលព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់អ្នកដូចជាទ្រង់ ស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវដែរ?
-
តើអ្នកនឹងនិយាយបែបណាទៅកាន់គ្រីស្ទានថ្មីម្នាក់ដែលមានអារម្មណ៍ថាមិនសមនឹងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ?
ចូរគិតអំពីរឿងនេះ៖ តើហេតុអ្វីបានជាព្រះបង្កើតពិភពលោកនេះ? តើហេតុអ្វីបានជាទ្រង់បង្កើតមនុស្សឲ្យដូចជារូបអង្គទ្រង់? តើហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ប្រោសលោះពួកគេដោយបង់តម្លៃដ៏ច្រើនបែបនេះ? ចម្លើយសម្រាប់សំណួរទាំងបីនេះគឺថាពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់តែងតែមានបំណងថាមនុស្សនឹងចែករំលែកនៅក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមាននៅក្នុងអង្គនៃព្រះ (ព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណ)។ ឥឡូវនេះនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងក្លាយជាកូនដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។ នេះគឺជាចំណុចកំពូល និងគោលបំណងនេះការបង្កើត៖ ដើម្បីស្គាល់ និងស្រឡាញ់ព្រះ និងទទួលយកសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ ទ្រង់អស់កល្បជានិច្ច។
ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់មនុស្សគ្រប់ៗគ្នាដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដូចជាព្រះគ្រីស្ទ
ដោយព្រោះអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើរួចហើយ។
តាមរយៈព្រះជន្ម ការសុគត និងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ យើងបានរួបរួមជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទតាមរយៈ ជំនឿ ស្រឡាញ់ដូចជាទ្រង់ និងស្ថិតនៅក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ យើងប្រហែលជាមិនអាចយល់ដឹងពេញលេញអំពីរឿងនេះទេ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់គឺថាយើងចូលរួមនៅក្នុង សេចក្តីស្រឡាញ់នេះតាមរយៈសេចក្តីជំនឿ។ ដើម្បីស្គាល់ និងស្រឡាញ់ព្រះគឺជាឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យបំផុត របស់យើង ហើយដើម្បីឲ្យស្គាល់ និងទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ពីព្រះជាម្ចាស់គឺជាសេចក្តីអំណរដ៏អស្ចារ្យ បំផុត។ ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីស្រឡាញ់។ ទទួលយកសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់ របស់ទ្រង់ ហើយអនុញ្ញាតិឲ្យសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់បំផ្លាស់បំប្រែចិត្ត និងជីវិតរបស់អ្នក។
ឲ្យព្រះគ្រីស្ទបានសណ្ឋិតក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នា ដោយសារសេចក្ដីជំនឿ ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានចាក់ឫស ហើយតាំងមាំមួនក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដើម្បីឲ្យអាចនឹងយល់ ជាមួយនឹងពួកបរិសុទ្ធទាំងអស់គ្នា ពីទទឹង បណ្តោយ ជំរៅ នឹងកំពស់នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ ហើយឲ្យបានស្គាល់សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ដ៏រកគិតមិនយល់ ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានពេញ ដល់គ្រប់ទាំងសេចក្ដីពោរពេញរបស់ផងព្រះ។ (អេភេសូរ ៣:១៧-១៩)
ចំណុចគន្លឹះ
ដោយសង្ខេប ចំណុចគន្លឹះដែលព្រះគម្ពីរបង្រៀនអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់គឺ៖
(១) ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្តីស្រឡាញ់។
(២) ព្រះជាម្ចាស់មានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ចាប់តាំងពីមុនកំណើតលោកីយ៍មកម្លេះ។
(៣) ព្រះរាជបុត្រាស្រឡាញ់ព្រះវរបិតាដោយស្តាប់បង្គាប់ដល់ទ្រង់ ព្រះវរបិតាស្រឡាញ់ព្រះរាជបុត្រាដោយលើកទ្រង់ឡើងខ្ពស់បំផុតគ្រង់រាជ្យលើគ្រប់ទាំងការបង្កើតទាំងអស់។
(៤) ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់មនុស្សលោកដល់ម្លេះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែមួយមកសុគតជំនួសអំពើបាបយើង។
(៥) អស់អ្នកដែលទុកចិត្តលើព្រះយេស៊ូវគឺមានការរួបរួមគ្នាជាមួយទ្រង់។ លទ្ធផលគឺព្រះស្រឡាញ់ពួកគេដូចជាទ្រង់ស្រឡាញ់ព្រះគ្រីស្ទដែរ ហើយពួកគេចូលទៅក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះ។
អធិស្ឋានបញ្ចប់
