ការព្រមានអំពីទ្រព្យសម្បត្តិ
ឥឡូវនេះ ពួកអ្នកមានអើយ ចូរយំសោកចុះ ព្រមទាំងស្រែកទ្រហោផង ដោយព្រោះសេចក្ដីវេទនា ដែលត្រូវមកលើអ្នករាល់គ្នា
៥:១ បន្ទាប់មក លោកយ៉ាកុបបានសសេរអំពីការជំនុំជំរះដែលនឹងកើតមានឡើងដល់ពួកអ្នកមាន។ គាត់បានលើកហេតុផល ៤ យ៉ាង ដែលព្រះជាម្ចាស់ជំនុំជំរះពួកគេ។
ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់អ្នករាល់គ្នាបានពុករលួយ ហើយសំលៀកបំពាក់អ្នករាល់គ្នា ត្រូវកន្លាតកាត់អស់ហើយ មាសប្រាក់របស់អ្នករាល់គ្នាបានដុះស្នឹម ឯស្នឹមនោះ នឹងបានទុកសំរាប់ជាទីបន្ទាល់ ទាស់នឹងអ្នករាល់គ្នា ហើយនឹងស៊ីសាច់អ្នករាល់គ្នាដូចជាភ្លើង ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាបានខំប្រមូលបង្គរទ្រព្យសម្បត្តិឡើង នៅជាន់ក្រោយបង្អស់នេះ
៥:២-៣ ទោសទី១របស់អ្នកមានគឺពួកគេខំប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិលើសលុប រហូតដល់ពុកផុយរលួយ។ ពួកអ្នកមាន បានខំប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិ ៣ ប្រភេទ៖
-
ពួកគេមានទ្រព្យច្រើន (πλοῦτος) ហើយសំដៅទៅលើទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់។ របស់ទាំងនោះជាធម្មតារួមមាន គ្រាប់ធញ្ញជាតិ ប្រេង និង អាហារ។ ពួកគេបានខំប្រមូលរបស់ទាំងនេះ ស្តុកទុក យូររហូតដល់របស់ទាំងនេះ ខូចពុករលួយ ប្រើការលែងកើត។
-
-
ពួកគេមានសម្លៀកបំពាក់ច្រើន ហើយនេះគឺជាទ្រព្យមួួយប្រភេទនៅក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិនៅពេលនេះ។ មនុស្សក្រីក្រមានតែមួយកំផ្លេប៉ុន្នោះសម្រាប់ស្លៀកពាក់។ ហើយពួកអ្នកមានមានសម្លៀកបំពាក់ច្រើនពេក ដល់ថ្នាក់ពួកគេពាក់មិនអស់។ ពួកគេបានទុកសម្លៀកបំពាក់ទាំងនោះរហូតដល់កន្លាតកាត់អស់។
-
-
ពួកគេមានមាសប្រាក់ ប៉ុន្តែមិនបានចាយវាយនោះទេ។ ឥឡូវនេះរបស់ទាំងអស់នោះបានដុះស្នឹមប្រលាក់ហើយកខ្វក់ផង។
ការលើកឡើងខាងលើគឺបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថា ទ្រព្យសម្បត្តិនៅលើផែនដីនេះគឺមិនមានតម្លៃស្ថិតស្ថេររហូតអស់កល្បជានិច្ចនោះទេ។ ជាជាងដែលយើងខំប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិទាំងនេះ យើងត្រូវតែប្រើប្រាស់ ទ្រព្យសម្បត្តិដែលយើងមានសម្រាប់អ្វីៗ ដែលមានតម្លៃអស់កល្បជានិច្ច ។ មនុស្សបានគិតថាទ្រព្យរបស់គេនិងថែរក្សាការពារពួកគេ ប៉ុន្តែតាមពិតទៅ ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងនោះនឹងធ្វើឲ្យពួកគាត់វិនាស វិញ។ ការដុះស្នឹម ច្រេះស៊ី និង ការពុករលួយនៃទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគាត់ គឺជាទីបន្ទាល់ភស្តុតាងថា ពួកគេ មិនបានត្រូវការវាណាស់ណានោះទេ ប៉ុន្តែពួកគាត់បានខំប្រឹងប្រមូលទុក ដោយសារភាពលោភ លន់។ នេះគឺជាភស្តុតាងទាស់ប្រឆាំងចំពោះពួកគេ នៅពេលដែលពួកគេទទួលការជំនុំជំរៈរបស់ព្រះ។
មើល ប្រាក់ឈ្នួល ដែលអ្នករាល់គ្នាបានបង្ខានចំពោះពួកជើងឈ្នួល ជាអ្នកច្រូតនៅស្រែរបស់អ្នករាល់គ្នា នោះក៏ស្រែកឡើង ហើយសំរែកនៃពួកអ្នកដែលច្រូតនោះ បានឮទៅដល់ព្រះកាណ៌របស់ព្រះអម្ចាស់នៃពួកពលបរិវារដែរ
៥:៤ ទោសទីពីរបស់គេនោះគឺមិនបានបង្ខានផ្តល់ប្រាក់ឈ្នួលដល់អ្នកច្រូតស្រែ។ ពួកគេបានបង្ខានប្រាក់ឈ្នួលដោយការបន្លំបំបាត់ និង ការបោកប្រាស់។ នៅពេលដែលពួកជើងឈ្នួលរមានទុក្ខវេទនានោះពួកគេក៏ចាប់ផ្តើមស្រែកយំទៅព្រះជាម្ចាស់ ហើយសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ពួកគេក៏បានលឺដល់ព្រះកាណ៍ទ្រង់ ។ ឃ្លាដែលលោកយ៉ាកុបបានប្រើ ពណ៌នាអំពីព្រះអង្គ គឺជា “ព្រះអម្ចាស់នៃពួកបរិវារ” មានន័យថា ទ្រង់គឺជាព្រះអង្គបញ្ជាការនៃពលទ័ពទេវតា។ ការដែលគាត់បានប្រើព្រះនាមមួយនេះរបស់ព្រះ គឺដើម្បីប្រមានទៅកាន់ពួកអ្នក ដែលមានបានដោយសារភាពអយុត្តិធម៌។ ព្រះអង្គគឺជា ព្រះដែលមាន គ្រប់ទាំងព្រះចេស្តា។ ព្រះទ្រង់លឺ ហើយនឹងធ្វើកិច្ចការ ដោយអំណាចចេស្តាដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់។
អ្នករាល់គ្នាបាននៅលើផែនដី បែបប្រសើររុងរឿង តាមតែចិត្តសំរើបស្រើប ទាំងចំអែតចិត្ត ដូចជានៅថ្ងៃសំឡាប់សត្វ
៥:៥ ទោសទីបីរបស់ពួកអ្នកមានគឺពួកគេបាននៅលើផែនដី បែបប្រសើររុងរឿង តាមតែចិត្តសំរើបស្រើប ទាំងចំអែតចិត្ត។ ពួកគេបាន “ចំអែតចិត្ត” ដោយការខំប្រមូលយកអ្វីៗ ដែលចិត្តពួកគេប្រាថ្នាចង់បាន។
អ្នករាល់គ្នាបានកាត់ទោស ក៏បានសំឡាប់មនុស្សសុចរិត តែគេមិនបានតយុទ្ធនឹងអ្នករាល់គ្នាវិញសោះ។
៥:៦ ទោសទីបួនរបស់ពួកអ្នកមាននោះគឺ របៀបដែលពួកគេបានក្លាយជាអ្នកមាន។ ពួកគេបានរៀបចំ ឲ្យមានការសំឡាប់មនុស្សសុចរិត។ ភាសារក្រិកសម្រាប់ពាក្យ “កាត់ទោស” បង្ហាញថាមានការរួម ចំណែកនៃច្បាប់តុលាការ។ ពួកអ្នកមានបានប្រើអំណាចរបស់គេទៅតុលាការពុករលួយដើម្បីកាត់ទោសទៅកាន់មនុស្សស្លូតត្រង់ ហើយកេងប្រវ័ញ្ចប្រាក់ឈ្នួល ឬ រឹបអូសយកដីធ្លីរបស់ពួកគេ។ ដោយសារតែ គ្មានធនធានដែលពួកគាត់ត្រូវការ មនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់ដោយសារការអត់ឃ្លាន ឬ ដោយសារជំងឺ ដែលកើតឡើងដោយសារភាពក្រីក្រ។
បន្ទាប់ពីបានអានពីការហាមប្រាមរបស់លោកយ៉ាកុប យើងគួរគប្បីតែធ្វើការពិចារណាថា តើអ្វីជាឥរិយា បថត្រឹមត្រូវ ដែលយើងគួរមានចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិ។ ទី១យើងត្រូវតែដឹងថាទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ជាកម្មសិទ្ធរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះជាម្ចាស់បានឲ្យយើងកាន់កាប់ប្រើប្រាស់របស់ទ្រង់ ដើម្បីជាការថ្វាយសិរី ល្អទៅកាន់ទ្រង់។ ដូច្នេះហើយយើងត្រូវតែប្រើប្រាស់អ្វីដែលយើងមាន ដើម្បីជាការថ្វាយកិត្តិយសដល់ព្រះ។ ទី២យើងត្រូវតែដឹងថា ជីវិតគឺត្រូវផ្តោតទៅលើអ្វីដែលមានសារៈសំខាន់ជាងទ្រព្យសម្បត្តិមាសប្រាក់។ “រួចទ្រង់មានបន្ទូលទៅគ្រប់គ្នាថា ចូរប្រយ័ត ហើយខំចៀសពីសេចក្ដីលោភចេញ ដ្បិត ជីវិតនៃមនុស្សមិនស្រេចនឹងបានទ្រព្យសម្បត្តិជាបរិបូរទេ” (លូកា ១២:១៥)។ ដូច្នេះយើងត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នមិនគួរងប់ងល់នឹងលុយកាក់នោះទេ ដែលវាដល់ថ្នាក់ក្លាយ ជាអ្វីដែលរំខាន យើងមិនឲ្យយើងធ្វើអ្វីដែលសំខាន់ៗនៅក្នុងជីវិត។ ទី៣ យើងត្រូវតែដឹងអំពីគ្រោះថ្នាក់នៃទ្រព្យសម្បត្តិ។ ការនៅលើផែនដី បែបប្រសើររុងរឿង តាមតែចិត្តសំរើបស្រើប ទាំងចំអែតចិត្ត នឹងបំផ្លាញចរិតលក្ខណៈមនុស្ស ហើយនាំឆ្ពោះទៅកាន់ការជំនុំជំរះ។ ហេតុនេះហើយយើងត្រូវតែប្រុងប្រយត្ត័កុំឲ្យធ្លាក់ខ្លួនជាអ្នកស្រឡាញ់លុយ។
សំនួរឆ្លុះបញ្ចាំង
-
តើខ្ញុំកំពុងតែដើរតាមអ្វីនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ទ្រព្យសម្បត្តិមាសប្រាក់ ឬ ផែនការរបស់ព្រះ ?
មានចិត្តអត់ធ្មត់ ដរាបដល់ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់យាងមក
បងប្អូនអើយ ចូរមានចិត្តអត់ធ្មត់ ដរាបដល់ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់យាងមក មើល អ្នកធ្វើស្រែ គេរង់ចាំផលវិសេស ដែលកើតពីដីមក ដោយសេចក្ដីអត់ធ្មត់ ទាល់តែបានភ្លៀងធ្លាក់មកខាងដើមរដូវ នឹងចុងរដូវផង
៥:៧ ពួកអ្នកដែលបានអានសំបុត្ររបស់លោកយ៉ាកុបបានទទួលការបៀតបៀនពីពួកអ្នកមាន ហើយពួកគាត់ប្រហែល ជាមានបំណងចង់សងសឹកទៅដល់ពួកគេវិញ។ ក៏ប៉ុន្តែលោកយ៉ាកុបបានប្រាប់ពួកគេឲ្យមានភាពអត់ធ្មត់រហូតដល់ព្រះទ្រង់ យាងមក។ ពាក្យអត់ធ្មត់នៅក្នុងភាសារក្រិកនៅទីនេះ (μακροθυμέω) មានន័យថាការអត់ធ្មត់ជាមួយមនុស្ស ដែលមានន័យថាយើងត្រូវយឺតនឹងខឹង។ ពួកយើងគឺមិនត្រូវធ្វើការសងសឹកទៅកាន់អស់អ្នក ដែលបានធ្វើខុសមកលើយើងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវរង់ចាំព្រះយេស៊ូវនាំយកភាពយុត្តិធម៍មក នៅថ្ងៃដែលទ្រង់យាងមកវិញ។ ពាក្យការយាងមកបានបកប្រែនៅក្នុងភាសារក្រិកមានន័យថា ការយាងមកសួរសុខទុក្ខរបស់ព្រះមហាក្សត្រទៅទីក្រុង ឬ ខេត្ត ដែលនៅក្នុងនគររបស់ទ្រង់។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងត្រលប់មកវិញ ទ្រង់នឹងយាងមក ក្នុងនាមជាស្តេចនៃផែនដី។ ពួកយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ្ធគឺទន្ទឹងរង់ចាំថ្ងៃទ្រង់យាងត្រលប់មកវិញ និងសិរីល្អ ដែលរងចាំយើង នៅពេលទ្រង់យាងមក ហើយការទាំងអស់នេះនឹងជួយឲ្យយើងមានការអត់ធ្មត់ជាមួួយនឹងបញ្ហា ហើយភាពអយុត្តិធម៍ក្នុងជីវិតនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
លោកយ៉ាកុបបានផ្តល់ជាឧទាហរណ៍ ៣ សម្រាប់សេចក្តីអត់ធ្មត់ រួមមាន កសិករ ពួកហោរា និង លោកយ៉ូប។ កសិករគឺជាឧទាហរណ៍នៃសេចក្តីអត់ធ្មត់។ ពួកគេបានកាប់គាស់ដី ហើយសាបព្រោះគ្រាប់ពូជ។ រួចបន្ទាប់មកពួកគេត្រូវរង់ចាំទឹកភ្លៀង។ នៅប្រទេសអ៊ីស្រាអែល ទឹកភ្លៀងចាប់ផ្តើមធ្លាក់នៅខែ តុលា និង វិច្ឆិកា។ បើគ្មានភ្លៀងនោះទេគ្រាប់ពូជនឹងមិនដុះលូតលាស់ឡើយ។ ហើយភ្លៀងចុងក្រោយគឺនៅខែមេសា និង ឧសភា។ បើគ្មានភ្លៀងនេះ គ្រាប់ធញ្ញាជាតិមិនអាចទុំបានដែរ។ រដូវភ្លៀងទាំង២មាន សារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់សម្រាប់ការប្រមូលយ៉ាងជោគជ័យ។ តាមរយៈការដឹងពីការនេះ កសិករសុខចិត្ត រង់ចាំអត់ធ្មត់រហូតដល់រដូវភ្លៀងទាំង២បង្អុរចុះមក។
ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាអត់ធ្មត់ដូច្នោះដែរ ទាំងតាំងចិត្តឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង ដ្បិតព្រះអម្ចាស់ជិតយាងមកហើយ
៥:៨ យើងគួរណាស់តែមានការអត់ធ្មត់ហើយមាន ការតាំងចិត្តឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង (ភាពរឹងមាំ)។ ការ មានភាពរឹងមាំ មានន័យថា ពង្រឹងចិត្តឲ្យមានភាពរឹងមាំ។ ការនេះមានន័យថាបន្តមានភាពរឹងមាំ ទោះបីជាប្រទះបញ្ហាការលំបាកក៏ដោយ។ ហេតុផលដែលយើងអាចឈររឹងមាំបានគឺដោយសារតែព្រះយេស៊ូវនឹងយាងត្រលប់មកវិញ។ ការដឹងជាក់ច្បាស់នៅក្នុងចិត្តថា ព្រះយេស៊ូវនឹងយាងមកវិញ ផ្តល់នៅកម្លាំងចិត្តដល់អស់អ្នកដែលមានជំនឿលើទ្រង់ ហើយធ្វើឲ្យពួកគាត់បន្តរស់នៅសម្រាប់ទ្រង់ ។
បងប្អូនអើយ កុំឲ្យរទូរទាំទាស់នឹងគ្នាទៅវិញទៅមកឡើយ ក្រែងមានទោស មើលចៅក្រម លោកឈរនៅមាត់ទ្វារហើយ
៥:៩ ការមានភាពអត់ធ្មត់ជាមួយអ្នកដទៃ មានន័យថាយើងមិន “រទូរទាំ” (រអ៊ូរទាំ)ទាស់ នឹងពួកគេឡើយ។ លោកយ៉ាកុបមិនមែនគ្រាន់តែហាមមិនឲ្យ ពួកគេមានការរអ៊ូរទាំនឹងអ្នកផ្សេងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ក៏ហាមមិនឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ ល្វឹងជូរចត់ ឬ តូចចិត្តនឹងគ្នា ដោយបង្ហាញចេញតាមរយៈ សម្រែកត្អូញ និង ការដកដង្ហើមធំ។ ការត្របល់មកវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ គឺជាជំរុញប្រមានផង ហើយ ក៏ព្រឹត្តិការណ៍ដ៏រីករាយផង សម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទ។ ព្រះយេស៊ូវនីងយាងមកជំនុំជំរះលោកីយ៍នេះ ដោយភាពយុត្តិធម៌ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏នឹងជំនុំជំរះទៅកាន់គ្រីស្ទបរិស័ទ ដោយយោងតាមក្រឹត្យវិន័យនៃ សេចក្តីស្រឡាញ់។ ដូច្នេះហើយ យើងមិនត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យការល្បងល ធ្វើឲ្យយើងលែងមានសេចក្តី ស្រឡាញ់ ហើយរទូរទាំ ទាស់នឹងគ្នាទៅវិញទៅមកនោះឡើយ។
បងប្អូនអើយ ចូរយកពួកហោរា ដែលបានទាយដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ ទុកជាគំរូពីសេចក្ដីទុក្ខលំបាក នឹងពីសេចក្ដីអត់ធ្មត់ចុះ
៥:១០ សម្រាប់ការលើកទឹកចិត្តដល់អ្នកអានសំបុត្រ របស់គាត់ឲ្យមានសេចក្តីអត់ធ្មត់ ក្នុងសេចក្តីទុក្ខ លំបាក លោកយ៉ាកុបបានលើកពីគំរូរបស់ពួកហោរា នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ ពួកហោរានៅសញ្ញា ចាស់បានប្រកាស ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលជាញឹកញាប់មានទាំង ការជំនុំជំរះ ដែលនឹងមក ដល់ ហើយការហៅឲ្យមនុស្សធ្វើការប្រែចិត្ត។ ដោយសារតែពួកហោរាធ្វើការទាំងនេះ មនុស្សដែល បានឮពីការទាំងនេះមានការខឹងសម្បាយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលជាច្រើនឆ្នាំអាចកន្លងផុតទៅ មុនពេលដែល ទំនាយទាំងនេះបានសម្រេចឡើង ពួកហោរាទទួលការរងទុក្ខលំបាក និង ការបៀតបៀននៅ ក្នុងកំឡុងពេលទាំងនោះ។ ពួកគេនៅតែបន្តអត់ធ្មត់ នៅក្នុងសេចក្តីទុក្ខលំបាករបស់ពួកគាត់ ហើយ ទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់ ថាទ្រង់នឹងរក្សាពួកគាត់ រហូតដល់ពេលដែលព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់បានសម្រេចឡើង ឬ រហូតដល់ពេល ដែលសេចក្តីទុក្ខលំបាកបានចប់។ ពួកយើងក៏គួរធ្វើដូចពួកគាត់ដែរ។
មើល យើងហៅពួកអ្នកដែលទ្រាំទ្រ ថាជាអ្នកមានពរ ចុះអ្នករាល់គ្នាបានឮនិយាយពីសេចក្ដីអត់ធន់របស់លោកយ៉ូបទៅហើយ ក៏បានឃើញថាដល់ចុងបំផុត នោះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណា នឹងសេចក្ដីអាណិតអាសូរពោរពេញដែរ
៥:១១ លោកយ៉ូប គឺជាជនគំរូបន្ទាប់។ ទោះបីគាត់បានឆ្លងកាត់បញ្ហាជាច្រើន លោកយ៉ូបមិនដែលបាត់បង់នៅជំនឿរបស់គាត់លើព្រះអម្ចាស់នោះទេ។ គាត់បានរងទុក្ខជាច្រើនក្នុងការ ល្បងលធំៗជា ច្រើន ហើយមានការតស៊ូពុះពារ ថែមទាំងសួរសំនួរជាច្រើនទៅកាន់ព្រះ។ ក៏ប៉ុន្តែលោកបានជឿដល់ទ្រង់ទោះបីជាលោកមិនយល់ថាហេតុអ្វីបានជា លោកត្រូវជួបជាមួយនឹងសេចក្តីទុក្ខវេទនា។ លោកយ៉ាកុបបានជំរុញស្នើរសុំឲ្យអ្នកអានសំបុត្ររបស់គាត់ឲ្យធ្វើដូចជាលោកយ៉ូប ហើយទុកចិត្តលើព្រះអង្គនៅ ក្នុងគ្រប់ទាំងបញ្ហាការលំបាក។ លោកយ៉ាកុបបានប្រើពាក្យ ὑπομονήν ម្តងទៀត (មើលនៅចំនុច ១:៣) នេះជាសេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួន អត់ធន់ របស់លោកយ៉ូប ដែលពួកយើងត្រូវការមាននៅក្នុងជីវិតយើង។
ព្រះជាម្ចាស់មានផែនការចំពោះការរងទុក្ខវេទនា របស់លោកយ៉ូប។ តាមរយៈការរងទុក្ខវេទនារបស់គាត់ លោកយ៉ូបកាន់តែស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់ច្បាស់ជាងមុន។ នៅពេលដែលការល្បងលបានមកដល់ពីបញ្ចប់ ព្រះទ្រង់បានសម្រេចកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ ហើយលទ្ធផលនៃកិច្ចការនោះ គឺលោកយ៉ូបបានក្លាយជាមនុស្សមានភាពល្អប្រសើរជាងមុន និង មានព្រះពរច្រើនជាងមុន។ យើងចងចាំថាលោកយ៉ូបគឺជាមនុស្សល្អតាំងពីដើមនៃសៀវភៅ ប៉ុន្តែនៅចុងបញ្ចប់នៃសៀវភៅគាត់បានក្លាយជាមនុស្សកាន់តែប្រសើរជាង មុនទៅទៀត។ លោកមានចរិកលក្ខណៈល្អប្រសើរជាងមុន មានការបន្ទាបខ្លួនច្រើនជាមុន ហើយបានទទួលព្រះពរច្រើនជាងមុន។ ព្រះទ្រង់មានសេចក្តីអាណិតអាសូរ និង សេចក្តីមេត្តាដល់លោកយ៉ូប។ ហើយនៅចុងបញ្ចប់លោកទទួលព្រះពរទ្វេរគុណ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងអ្វីដែលលោកមាន មុនពេល ដែលសេចក្តីទុក្ខលំបាកបានចូលមកក្នុងជីវិតរបស់លោក។ មេរៀនសម្រាប់អ្នកជឿគ្រប់រូប នោះគឺព្រះទ្រង់ធ្វើកិច្ចការតាមរយៈការរងទុក្ខលំបាករបស់យើង ដើម្បីនាំការល្អមកកាន់ពួកយើង។ ហើយនៅចុងបញ្ចប់ ប្រសិនបើយើងនៅតែរក្សាការទុកចិត្តរបស់យើងលើទ្រង់ ព្រះអង្គទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់ និង ប្រទានពរមកកាន់យើង។
តែបងប្អូនអើយ កុំឲ្យស្បថជាដើម ទោះបើនឹងស្ថានសួគ៌ ឬនឹងផែនដីក្តី ក៏កុំឲ្យស្បថយ៉ាងណាឲ្យសោះ តែឲ្យពាក្យ «បាទ» របស់អ្នករាល់គ្នា បាននៅតែ «បាទ» ហើយពាក្យ «ទេ» នៅតែ «ទេ» ដដែល ក្រែងអ្នករាល់គ្នាធ្លាក់ទៅជាមានទោស។
៥:១២ មនុស្សប្រើពាក្យស្បថដើម្បីទូលសូមឲ្យព្រះធ្វើជាសាក្សី ចំពោះអ្វីដែលខ្លួនកំពុងនិយាយ។ មនុស្សបានប្រើ ពាក្យសម្បថដើម្បីបង្ហាញថាពួកគេពិតជានិយាយការពិត។ យ៉ាងណាមិញ វាជាទម្លាប់ របស់សាសន៍យូដាក្នុងការយកអ្វីគ្រប់យ៉ាងមកស្បថ លើកលែងតែព្រះនាមរបស់ព្រះអម្ចាស់ (ហើយ គ្រាន់តែចំនុចនេះ អាចរាប់បានថាជាការជាសច្ចានុម័ត)។ ដូច្នេះ ពាក្យសម្បថត្រូវបានប្រើប្រាស់សម្រាប់ ជាការបោកបញ្ជោតទៅកាន់មនុស្ស។ ដូចនេះលោកយ៉ាកុប បានលើកឡើងពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបាន មានបន្ទូលដើម្បីកុំឲ្យអ្នកអានរបស់គាត់ ប្រើប្រាស់ពាក្យសម្បថ (ម៉ាថាយ ៥:៣៣-៣៧)។ ពួកគេគួរ និយាយជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមកដោយភាពស្មោះត្រង់ និង ពាក្យទៀងត្រង់។ គ្រីស្ទបរិស័ទ្ធគួរធ្វើ ជាមនុស្ស ដែលមានពាក្យសំដីគួរឲ្យទុកចិត្តបាន។
អំណាចនៃការអធិស្ឋាន
តើមានពួកអ្នករាល់គ្នាណា កើតទុក្ខលំបាកឬទេ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះអធិស្ឋាន តើមានអ្នកណាអរសប្បាយឬទេ ត្រូវឲ្យគេច្រៀងសរសើរដល់ព្រះចុះ
៥:១៣ មិនថាស្ថិតនៅក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយយើងគួរតែទៅបែររកព្រះជានិច្ច។ នៅពេលដែលយើងជួបប្រទះបញ្ហាការលំបាក ការល្អបំផុតដែលយើងអាចធ្វើបានក្នុងការឆ្លើយតបទៅកាន់ការទាំង នោះ គឺជាការដែលយើងស្វែងរកការកំសាន្តចិត្តមកពីទ្រង់ និង សុំប្រាជ្ញាមកពីទ្រង់តាមរយៈការ អធិស្ឋាន។ ហើយនៅពេលដែលយើងសប្បាយរីករាយ អ្វីល្អបំផុតដែលយើងគួរធ្វើ គឺជាការសរសើរ តម្កើងព្រះ។ គ្រិស្តបរិស័ទ្ធគួរគប្បីសំលឹងមើលទៅព្រះ នៅក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈ ទោះបីជីវិតកំពុង ជួបការល្អ ឬការមិនល្អ មិនថាយើងមានអារម្មណ៍សប្បាយ ឬ មិនសប្បាយចិត្តក៏ដោយ។
តើមានពួកអ្នករាល់គ្នាណាឈឺឬទេ ត្រូវឲ្យអ្នកនោះហៅពួកចាស់ទុំក្នុងពួកជំនុំមកអធិស្ឋានឲ្យចុះ ព្រមទាំងលាបប្រេងឲ្យ ដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ផង
៥:១៤ ពាក្យឈឺត្រូវបានបកប្រែ (ἀσθενεῖ) គឺមានន័យថាដោយខ្សោយកម្លាំង។ នៅពេលដែលគ្រិស្តបរិស័ទ្ធមានអារម្មណ៍ថាពួកគេខ្សោយកម្លាំង ពួកគេត្រូវតែសុំជំនួយពីពួកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំរបស់ ពួកគេ ឲ្យមកអធិស្ឋានសម្រាប់ពួកគេ។ ហើយពួកចាស់ទុំនឹងដាក់ប្រេងនៅលើបុគ្គលនោះ ដោយនូវព្រះនាម របស់ព្រះអម្ចាស់។ នេះគឺជាការទូលសូមឲ្យព្រះធ្វើការ ដោយព្រោះថាទ្រង់ហើយ គឺជាប្រភពនៃ អស់ទាំងការព្យាបាល។
នោះពាក្យអធិស្ឋាននៃសេចក្ដីជំនឿ នឹងជួយសង្គ្រោះដល់មនុស្សហេវនោះ ហើយព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងប្រោសឲ្យគាត់បានជាឡើង បើគាត់បានធ្វើបាបអ្វី នោះនឹងបានអត់ទោសឲ្យផង
៥:១៥ ការពិតដែលមនុស្សឈឺ ហើយបានសុំកោះហៅឲ្យពួកចាស់ទុំមក នោះគឺជាការបង្ហាញពី សេចក្តី ជំនឿ ដែលនេះហើយ គឺជាលក្ខខណ្ឌសម្រាប់ឲ្យមានការអធិស្ឋានដ៏ខ្លាំងពូកែ។ ពួកចាស់ទុំត្រូវតែមាន ជំនឿថា ព្រះទ្រង់នឹងឆ្លើយតបមកកាន់សេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ពួកគាត់។ ហើយប្រសិនបើ អំពើបាប គឺជាអ្វីដែល បណ្តាលឲ្យបុគ្គលនោះឈឺ ព្រះទ្រង់នឹងអត់ទោសអំពើបាបនោះ។ ពាក្យថា “ប្រសិនបើ” បង្ហាញឲ្យ ឃើញច្បាស់ថាមិនគ្រប់ទាំងជំងឺទាំងអស់កើតឡើងដោយសារអំពើបាបនោះទេ។ យើងត្រូវ ដឹងថា ពួកចាស់ទុំគ្មានអំណាចក្នុងការអត់ទោសបាបឲ្យមនុស្សនោះទេ គឺមានតែព្រះអង្គទេ ដែលមាន អំណាចក្នុងការអត់ទោសបាបឲ្យមនុស្ស។
ដូច្នេះ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាលន់តួទោសនឹងគ្នា ហើយអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីឲ្យបានជាចុះ ដ្បិតសេចក្ដីទូលអង្វរដ៏អស់ពីចិត្តរបស់មនុស្សសុចរិត នោះពូកែណាស់
៥:១៦ ពេលខ្លះការប្រកាសលន់តួអំពើបាប គឺជាផ្នែកនៅក្នុងដំណើរការនៃការព្យាបាល។ នៅពេលដែលយើងលន់តួសារភាពអំពើបាបរបស់យើងទៅកាន់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយអធិស្ឋាន នោះព្រះទ្រង់ នឹងប្រទានការព្យាបាលមក កាន់យើង។ ពេលយើងសារភាពលន់តួអំពើបាបរបស់យើង ព្រះអង្គនឹងអត់ ទោសបាបឲ្យយើង។ អស់អ្នកណា ដែលព្រះអង្គបានអត់ទោសឲ្យ ទ្រង់ក៏បានរាប់ពួកគេជាសុចរិតដែរ។ នៅពេលដែលមនុស្សសុចរិត អធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះ ការអស្ចារ្យអាចកើតឡើងបាន។ ការអធិស្ឋានមាន អំណាច និង ប្រសិទ្ធិភាព ដោយសារតែព្រះទ្រង់មានអំណាចព្រះចេស្តា ហើយកិច្ចការដែលទ្រង់ធ្វើ មានប្រសិទ្ធិភាព។ ព្រះអង្គអាចធ្វើការអស្ចារ្យធំ ដើម្បីជាការឆ្លើយតបទៅកាន់សេចក្តីអធិស្ឋាន។
ឯហោរាអេលីយ៉ា លោកមានចិត្តដូចជាយើងដែរ តែលោកបានអធិស្ឋាន សូមកុំឲ្យមានភ្លៀង នោះនៅផែនដីក៏រាំងអស់រវាង៣ឆ្នាំ៦ខែ រួចលោកបានអធិស្ឋានម្តងទៀត នោះមេឃក៏បង្អុរភ្លៀងធ្លាក់មក ហើយដីបានបង្កើតផលផ្លែឡើង។
៥:១៧-១៨ លោកយ៉ាកុបបានប្រើហោរាអេលីយ៉ា ជាគំរូបង្ហាញពីអំណាចនៃសេចក្តីអធិស្ឋាន។ លោក អេលីយ៉ាបានអធិស្ឋានដោយចិត្តក្លៀវក្លា ហើយបន្ទាប់មកគាត់បានប្រកាសមិនឲ្យមានភ្លៀង រហូតដល់ ពេល ដែលគាត់នឹងប្រកាសឲ្យមានភ្លៀងវិញ (១ពង្សាវតាក្សត្រ ១៧: ១) ព្រះអង្គបានឆ្លើយតបទៅកាន់ សេចក្តីអធិស្ឋានរបស់គាត់ ធ្វើឲ្យពេលនោះគ្មានភ្លៀងរយៈេពល ៣ឆ្នាំកន្លះ។ បន្ទាប់ពីពេលវេលានោះ បានកន្លងផុតទៅ គាត់បានអធិស្ឋានម្តងទៀត ហើយភ្លៀងក៏បានធ្លាក់ចុះមក (១ ពង្សាវតាក្សត្រ ១៨: ៤១-៤៥)។
លោកអេលីយ៉ា គឺជាមនុស្សធម្មតាដូចជាយើងដែរ។ លោកគឺមិនមានអំណាចអ្វីពិសេសសម្រាប់គ្រប់ គ្រងលើធម្មជាតិនោះទេ។ តែអំណាចនោះគឺជារបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយទ្រង់នេះហើយដែលលោក អេលីយ៉ាបានអធិស្ឋានសូមឲ្យទ្រង់ធ្វើការអស្ចារ្យ។ គាត់បានទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅកាន់ព្រះ ហើយទ្រង់ បានឆ្លើយតបទៅកាន់សេចក្តីអធិស្ឋានរបស់គាត់។ ហើយនេះគឺជាការពិត ដែលអាចកើតឡើងមកកាន់ យើងផងដែរ។ លោកយ៉ាកុបចង់ឲ្យអ្នកអាន សំបុត្ររបស់គាត់ ដឹងថាអស់អ្នកណាដែលមានទំនាក់ទំនង ត្រឹមត្រូវជាមួយនឹងព្រះ ពួកគេអាចអធិស្ឋាន សេចក្តីអធិស្ឋានដែលពេញដោយអំណាចចេស្តា។
បងប្អូនអើយ បើមានអ្នកណាក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា គេវង្វេងចេញពីសេចក្ដីពិត ហើយមានអ្នកណានាំអ្នកនោះឱ្យត្រឡប់មកវិញ
៥:១៩ មនុស្សមួយចំនួនមកព្រះវិហារបានតែមួយរយះពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ ពួកគេបានលឺអំពីសេចក្តីពិត តែបន្ទាប់មកពួកគេ ក៏បានវង្វេងចេញពីសេចក្តីពិត។ ពេលដែលពួកគេបានវង្វេងចេញទៅ ពួកយើងត្រូវតែព្យាយាមហៅ នាំពួកគេឲ្យត្រលប់មករកសេចក្តីពិតវិញ។ លោកយ៉ាកុបតែងតែរជាមនុស្សដែលមានការអនុវត្តន៍ជាក់ ស្តែងជានិច្ច គាត់មិនបាន សួរសំនួរថា ហេតុអ្វីបានជាពួកគេបានវង្វេងចេញនោះទេ គាត់គ្រាន់តែប្រាប់ពួកយើងឲ្យទៅនាំពួកគេឲ្យប្រលប់វិញតែប៉ុណ្ណោះ។
នោះត្រូវដឹងថា អ្នកណាដែលនាំមនុស្សបាប ឲ្យត្រឡប់ពីផ្លូវវង្វេងមកវិញ នោះឈ្មោះថា បានជួយសង្គ្រោះព្រលឹង១ ឲ្យរួចពីសេចក្ដីស្លាប់ ហើយក៏គ្របបាំងអំពើបាបជាអនេកអនន្តផង។:៚
៥:២០ អស់អ្នកណាដែលវង្វេងចេញពីសេចក្តីពិត គឺកំពុងស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់។ នៅពេលដែលអំពើបាបបានធំឡើងពេញលេញហើយ នោះវានឹងបណ្តាលឲ្យមានសេចក្តីស្លាប់។ លោកយ៉ាកុបនិយាយ សំដៅលើសេចក្តីស្លាប់ដ៏អស់កល្បជានិច្ច នោះគឺជា “សេចក្តីស្លាប់លើកទីពីរ” នៅក្នុងស្ថាននរក (វិវរណៈ ២០:១១-១៥, ២១:៨)។ ការដែលដឹងថាវាគឺជាគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងធំធេងទៅកាន់ អស់អ្នក ណាដែលវង្វេងចេញពីសេចក្តីពិត គួរលើកទឹកចិត្តគ្រីស្ទបរិស័ទ្ធឲ្យមានភាពស្វះស្វែងទៅតាមរកអស់អ្នក ណា ដែលបានវង្វេងចេញពីសេចក្តីពិត។
ការនាំនរណាម្នាក់ឲ្យត្រលប់មកសេចក្តីពិត គឺជាកិច្ចការយ៉ាងល្អប្រពៃ។ នៅពេលដែលពួកគាត់បានប្រែ ចិត្ត នោះនឹងមានការគ្រប់បាំងទៅលើអំពើបាបរបស់ពួកគាត់យ៉ាង អនេកអនន្ត។ លោកយ៉ាកុបកំពុងតែសំដៅទៅលើការធួនបាប។ នៅក្នុងភាសាហេព្រើរ មានន័យថា “ការគ្របបាំង”។ វាគឺជាការពណ៌នាអំពីកិច្ចការដែល សម្តេចសង្ឃធ្វើ ហើយនោះគឺជាការគ្របបាំង (ថ្វាយឲ្យធួននឹង) បាបរបស់បណ្តាមនុស្ស ដោយការឈាមមកលើអាសនា (និក្ខមនំ ៣០: ១០, លេវីវិន័យ ១៧: ១១)។ ឥឡូវព្រះលោហិតរបស់ព្រះយេស៊ូវ បានធួននឹងអំពើបាប ហើយថែមទាំងគ្របបាំងអំពើរបស់អ្នកជឿ ដែលរស់នៅក្នុងការប្រែចិត្ត។ ព្រះគុណរបស់ព្រះគឺ មានសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ គឺអស់អ្នកដែលបែរចេញពីអំពើបាបរបស់ខ្លួន ហើយទុកចិត្តលើ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ព្រះទ្រង់នឹងទទួលស្គាល់ទៅកាន់ការប្រែចិត្តរបស់ពួកគេ ហើយនឹងអត់ទោស ទៅកាន់អំពើបាបរបស់ពួកគេ ព្រមទាំងសង្គ្រោះពួកគេផងដែរ។
សំនួរឆ្លុះបញ្ចាំង
-
តើមាននរណាម្នាក់ ដែលខ្ញុំអាចអធិស្ឋានឲ្យ ហើយជួយឲ្យគាត់ត្រលប់មករកសេចក្តីពិតវិញដែរ ឬទេ?