ខ្ញុំជាអ្នកគង្វាលល្អ
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ “អ្នកគង្វាល”ម្នាក់ គឺជាអ្នកដឹកនាំដែលមើលថែប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះ។ ព្រះត្រូវបានហៅថា “ឯអ្នកគង្វាល” (លោកុប្បត្តិ ៤៨:១៥, ៤៩:២៤; ទំនុកដំកើង ៨០:១, ២៣:១, ២៨:៩, ៧៨:៥២; អេសាយ ៤០:១០-១១) ដោយព្រោះតែអ៊ីស្រាអែលគឺជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ ហើយទ្រង់បានដឹកនាំ ការពារ និងផ្គត់ផ្គង់ឲ្យគេ។ ព្រះក៏បានប្រទានការទទួលខុសត្រូវនេះ ដល់ពួកអ្នកដឹកនាំរបស់អ៊ីស្រាអែល ប៉ុន្តែគេបានបរាជ័យនៅក្នុងភារកិច្ចនេះព្រោះតែគេមិនខ្វល់ខ្វាយ ចំពោះរាស្រ្តរបស់ទ្រង់ (អេសាយ ៥៦:៩-១២; យេរេមា ២៣:១-៤; អេសេគាល ៣៤, សាការី ១០:២)។ ហេតុនេះហើយព្រះបានសន្យាថានឹងចាត់អ្នកគង្វាលម្នាក់ឲ្យមក គឺព្រះមែស្ស៊ី ដើម្បីឲ្យបានយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះរាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ (អេសេគាល ៣៤:២៣)។
ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា អ្នកណាដែលចូលទៅក្នុងក្រោលចៀម មិនមែនតាមទ្វារ គឺឡើងចូលតាមកន្លែងណាឯទៀតវិញ អ្នកនោះឈ្មោះថាជាចោរលួច ចោរប្លន់ហើយ
១០:១ ការសន្ទនារវាងព្រះយេស៊ូវជាមួយនឹងពួកផារិស៊ីបានបន្តពីជំពូកទី ៩ មក។ “ក្រោលចៀម” មួយ ត្រូវបានសង់ឡើងពីជញ្ជាំងថ្មដែលមានទ្វារចូលតែមួយដែលចៀមអាចចូលទៅក្នុងក្រោលពេលដែលត្រឡប់មកពីវាលនៅពេលយប់។ ប៉ុន្តែចោរលួចនិងចោរប្លន់អាចលោតរំលងជញ្ជាំងដើម្បីព្យាយាមលួចចៀមបាន។
ឯអ្នកដែលចូលតាមទ្វារ នោះជាអ្នកគង្វាលចៀមពិត អ្នកឆ្មាំទ្វារក៏បើកឲ្យអ្នកនោះ ហើយហ្វូងចៀមស្តាប់តាមសំឡេងគាត់ដែរ ឯចៀមរបស់គាត់ នោះគាត់ហៅតាមឈ្មោះវានិមួយៗ នាំចេញទៅក្រៅ
១០:២-៣ នៅក្នុងវប្បធម៌នេះ អ្នកគង្វាលម្នាក់ដឹកនាំចៀមរបស់ពួកគេដោយការហៅពួកវា។ ដូចគ្នានេះដែរ ព្រះយេស៊ូវត្រាស់ហៅចៀមរបស់ព្រះអង្គនិមួយៗតាមឈ្មោះរបស់គេដែរ ហើយចៀមស្គាល់សម្លេងរបស់ ព្រះអង្គ ហើយដើរតាមទ្រង់។ ការនេះពិពណ៌នាពីទំនាក់ទំនងរវាងគ្រូ និងសិស្ស។ សូមចំណាំថាចៀម ជាកម្មសិទ្ធរបស់អ្នកគង្វាលមុនពេលដែលទ្រង់ហៅពួកគេ (ខ២៦-២៩, ៦:៣៧-៣៩, ៦:៤៤, ៦:៦៤-៦៥, ១៧:៦, ១៧:៩, ១៧:២៤, ១៨:៩) ហើយនេះជាហេតុដែលពួកគេនឹងដើរតាមពេល ដែលគេបានស្តាប់ ឮសម្លេងទ្រង់។
កាលបានបញ្ចេញចៀមខ្លួន ទៅក្រៅអស់ហើយ នោះគាត់ដើរមុនវា ហើយចៀមក៏ដើរតាមក្រោយទៅ ដ្បិតវាស្គាល់សំឡេងគាត់
១០:៤ អ្នកគង្វាលរបស់យើងដឹកនាំ។ ព្រះអង្គតែងតែយាងខាងមុខហ្វូងចៀមក្នុងនាមជា អ្នកការពាររបស់គេ។ ព្រះអង្គមិនដែលហៅចៀមរបស់ព្រះអង្គឲ្យទៅកន្លែងដែលព្រះអង្គមិនធ្លាប់បាន យាងទៅមុននោះឡើយ ហើយព្រះអង្គតែងតែគង់នៅជាមួយនឹងយើង (ម៉ាថាយ ២៨:២០)។
វាមិនព្រមតាមមនុស្សដទៃទេ វានឹងរត់ចេញពីគេវិញ ពីព្រោះវាមិនស្គាល់សំឡេងរបស់មនុស្សដទៃណាសោះ
១០:៦ ចៀមនឹងមិនដើរតាមអ្នកដទៃដែលពួកគេមិនស្គាល់សម្លេងនោះឡើយ។ ដូចគ្នានេះដែរ ការដើរតាមព្រះយេស៊ូវមានន័យថាមិនដើរតាមអ្នកដទៃណាផ្សេងទៀតដែលប្រកាសថាខ្លួនជាអ្នកគង្វាលទាំងប៉ុន្តែគេមិនមែនជាអ្នកគង្វាលនោះឡើយ។ ពួកអ្នកគង្វាលក្លែងក្លាយទាំងនេះមិនអាចដឹកនាំចៀមបានឡើយ ហេតុនេះហើយបានជាគេព្យាយាមលួចចៀមទាំងនោះវិញ។
ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះទៅគេ តែគេមិនដឹងជាទ្រង់មានបន្ទូលពីដំណើរអ្វីទេ។
១០:៦ ជាថ្មីម្តងទៀត គេមិនបានយល់ពីសេចក្តីពិតខាងព្រលឹងវិញ្ញាណនោះឡើយ។
ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលទៅគេម្តងទៀតថា ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ខ្ញុំជាទ្វារចៀម
១០:៧ នេះជាលើកទីបីដែលឃ្លាថា “ខ្ញុំជា” របស់ព្រះយេស៊ូវលើកឡើងនៅក្នុងដំណឹងល្អយ៉ូហាន (៦:៣៥; ៨:១២)។ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំជាទ្វារចៀម” ព្រះអង្គនៅតែប្រើរូបភាព របស់អ្នកគង្វាលម្នាក់ដដែល។ អ្នកគង្វាលតែងតែផ្តេកខ្លួននៅមុខផ្លូវចូលក្រោលចៀម ដើម្បីរក្សាចៀម ឲ្យនៅក្នុងក្រោល ហើយរក្សាសត្វព្រៃឲ្យនៅខាងក្រៅ។ ដូច្នេះហើយ អ្នកគង្វាលក៏ជាទ្វារដែរ។
អស់អ្នកដែលមកមុនខ្ញុំ នោះសុទ្ធតែជាចោរលួចចោរប្លន់ទទេ តែចៀមមិនបានស្តាប់តាមអ្នកទាំងនោះឡើយ
១០:៨ “ចោរលួចចោរប្លន់” គឺជាពួកអ្នកដឹកនាំសាសនា (ពួកផារិស៊ី សាឌូស៊ី និងពួកសម្តេចសង្ឃ) ដែលជាអ្នក “ផ្លោះចូលតាមផ្លូវផ្សេងវិញ” (ខ១) ដោយព្រោះតែ គេចង់បានប្រយោជន៍ពីចៀម ជាជាងការបម្រើ និងការពារហ្វូងចៀម។ យ៉ាងណាម៉ិញ អស់អ្នកណា ដែលជារាស្រ្តដ៏ពិតប្រាកដ របស់ព្រះ(ហ្វូងចៀម)មិនត្រូវបានបញ្ឆោតហើយក៏មិនស្តាប់តាមគេដែរ។
ខ្ញុំជាទ្វារ បើអ្នកណាចូលតាមខ្ញុំ នោះនឹងបានសង្គ្រោះ រួចនឹងចេញចូល ហើយនឹងរកបានវាលស្មៅដ៏ស្រួល
១០:៩ នេះជាសេចក្តីសន្យាដ៏វិសេសបំផុត។ ព្រះយេស៊ូវបានធានាចំពោះសេចក្តីសង្រ្គោះ ដល់អស់អ្នកណា ដែលទុកចិត្តព្រះអង្គ (កិច្ចការ ១៦:៣១; រ៉ូម ១០:៩-១០)។ អស់អ្នកណា ដែលបានចូលទៅខាងក្នុង តាមទ្វារ (ព្រះយេស៊ូវ) នឹងបានសង្រ្គោះ!
ព្រះយេស៊ូវគឺជាទ្វារ ហើយ ជាអ្នកគង្វាលល្អ។ ក្នុងនាមជាទ្វារ ព្រះអង្គជាផ្លូវតែមួយ ដែលមនុស្សអាចចូលទៅក្នុងសេចក្តីសង្រ្គោះនិងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច (១៤:៦)។ ក្នុងនាមជាអ្នកគង្វាលល្អ ព្រះអង្គសង្រ្គោះចៀមដោយការប្រទានព្រះជន្មព្រះអង្គជំនួសពួកគេ។
ឯចោរ វាមកប្រយោជន៍តែនឹងលួច សំឡាប់ ហើយបំផ្លាញប៉ុណ្ណោះ តែឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំបានមក ដើម្បីឲ្យវារាល់គ្នាមានជីវិត ហើយឲ្យមានជីវិតនោះពេញបរិបូរផង
១០:១០ ជីវិតដែលព្រះយេស៊ូវប្រទានឲ្យគឺពេញបរិបូរដោយព្រោះតែជាជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ការនេះសំដៅលើទាំងគុណភាព (ដែលជាជីវិតខាងព្រលឹងវិញ្ញាណជាមួយព្រះ) និងហើយពេលវេលា (គឺមិនដែលចប់នោះឡើយ)។
ខ្ញុំជាអ្នកគង្វាលល្អ ឯអ្នកគង្វាលល្អ ក៏ស៊ូតែប្តូរជីវិតជំនួសចៀម
១០:១១ ព្រះយេស៊ូវ ដែលជាអ្នកគង្វាលល្អ ប្រទានព្រះជន្មព្រះអង្គដោយការសុគតធ្វើជាយញ្ញបូជាសម្រាប់ “ចៀម”។ នេះជាហេតុដែលធ្វើឲ្យទ្រង់ជាអ្នកគង្វាល “ល្អ”។ ពាក្យថា “ល្អ” (καλός) មានន័យថា ស្រស់ស្អាត ខ្ពង់ខ្ពស់ គួរឲ្យគោរព និងសក្តិសមក្នុងការសរសើរ។ “ចៀម” គឺជាអស់អ្នកដែលព្រះវរបិតាបានប្រទានដល់ទ្រង់ (១៧:២, ១៧:៦, ១៧:២៤)។
ព្រះយេស៊ូវគឺជា “អ្នកគង្វាលល្អ” “ជាអ្នកគង្វាលដ៏អស្ចារ្យ” (ហេព្រើរ ១៣:២០) និងជា “មេនៃពួកគង្វាល” (១ ពេត្រុស ៥:៤)។ គ្រូគង្វាលម្នាក់:
-
យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះហ្វូងចៀម
-
ចំអែតហ្វូងចៀម
-
ដឹកនាំពួកគេអោយបានដើរនៅក្នុងទិសដៅត្រឹមត្រូវ
-
ដឹកនាំពួកគេទៅកាន់កន្លែងសុវត្ថិភាព
-
ការពារពួកគេពីគ្រោះថ្នាក់
-
ទៅស្វែងរកចៀមដែលវង្វេងចេញ
-
លះបង់ជីវិតរបស់គាត់ដើម្បីហ្វូងចៀម
តែអ្នកស៊ីឈ្នួល ដែលមិនមែនជាអ្នកគង្វាលពិត ហើយចៀមក៏មិនមែនជារបស់ផងវា លុះវាឃើញឆ្កែព្រៃមក ក៏រត់ចេញចោលចៀម នោះឆ្កែព្រៃឆក់យកទៅ ទាំងដេញកំចាត់កំចាយហ្វូងចៀមផង
១០:១២ ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវអំពីអ្នកគង្វាលស៊ីឈ្នួលបង្ហាញពីភាពខុសគ្នារវាងព្រះអង្គទ្រង់ និងអ្នកដឹកនាំសាសនា។ ចោរប្លន់យកចៀម អ្នកស៊ីឈ្នួលបោះបង់ចោលហ្វូងចៀម ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវបានលះបង់ព្រះជន្មព្រះអង្គសម្រាប់ហ្វូងចៀមវិញ។
អ្នកស៊ីឈ្នួលនោះរត់ទៅ ពីព្រោះវាគ្រាន់តែស៊ីឈ្នួលប៉ុណ្ណោះ វាមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងចៀមឡើយ
១០:១៣ អ្នកស៊ីឈ្នួលខ្វល់តែអំពីប្រាក់ឈ្នួលរបស់ខ្លួនគេ (១ ពេត្រុស ៥:២-៣) មិនមែនខ្វល់ចៀម ឡើយ។ ពេលដែលហ្វូងចៀមត្រូវបានវាយប្រហារដោយឆ្កែព្រៃ អ្នកស៊ីឈ្នួលបោះបង់ចោលហ្វូងចៀម ដោយព្រោះតែគេមិនប្រថុយស្លាប់ដើម្បីហ្វូងចៀមនោះឡើយ។
ឯខ្ញុំ ជាអ្នកគង្វាលល្អ ខ្ញុំស្គាល់ចៀមរបស់ខ្ញុំ ហើយចៀមក៏ស្គាល់ខ្ញុំ ដូចជាព្រះវរបិតា ទ្រង់ស្គាល់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏ស្គាល់ទ្រង់ដែរ ខ្ញុំស៊ូប្តូរជីវិតខ្ញុំនឹងចៀម
១០:១៤ ប៉ុន្តែអ្នកគង្វាលល្អយកព្រះទ័យទុកដាក់ ហើយស្គាល់ចៀមរបស់ព្រះអង្គ។ “ស្គាល់” សំដៅលើ ទំនាក់ទំនងនៃការទុកចិត្តដ៏ជិតស្និត។ អ្នកគង្វាលល្អស្គាល់ចៀមរបស់ព្រះអង្គយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ ចៀមរៀនដើម្បីឲ្យបានស្គាល់អ្នកគង្វាលល្អរបស់ពួកគេដោយការស្តាប់តាមសម្លេងរបស់ព្រះអង្គ (ព្រះបន្ទូល) ហើយបានស្គាល់ព្រះទ័យដ៏យកចិត្តទុកដាក់របស់ព្រះអង្គរាល់ថ្ងៃ។ ពេលដែលពួកគេដើរតាមអ្នកគង្វាលល្អ ពួកគេស្រឡាញ់ ហើយទុកចិត្តទ្រង់កាន់តែខ្លាំងឡើងថែមហើយថែមទៀត។ ព្រះអង្គស្រឡាញ់អស់ទាំង ចៀមរបស់ព្រះអង្គ (១៣:១; ១៧:១០, ១៧:២៣) ហើយព្រះអង្គបង្ហាញសេចក្តីស្រឡា ញ់ព្រះអង្គតាមរបៀបដែលព្រះអង្គយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះពួកគេ។ ទំនុកដំកើង ២៣ រៀបរាប់ពីជីវិតរ បស់ចៀមដែលនៅជាមួយនឹងអ្នកគង្វាលល្អរបស់គេ។
១០:១៥ ព្រះយេស៊ូវប្រៀបធៀបទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះអង្គជាមួយនឹងចៀមជាមួយនឹងទំនាក់ទំនង ដែលព្រះអង្គមានជាមួយនឹងព្រះវរបិតា។ ព្រះវរបិតានិងព្រះរាជបុត្រាមានទំនាក់ទំនងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។
ព្រះរាជបុត្រាស្រឡាញ់ព្រះវរបិតា ហើយបង្ហាញការនេះតាមរយៈការស្តាប់បង្គាប់ ដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។ ព្រះវរបិតាស្រឡាញ់ព្រះរាជបុត្រា ហើយបង្ហាញការនេះតាមរយៈការលើកទ្រង់ឡើងខ្ពស់ បំផុត ដើម្បីសោយរាជ្យលើគ្រប់ទាំងការបង្កើតទាំងអស់។ យើងមានអភ័យឯកសិទ្ធនៅក្នុងការដែលមាន ទំនាក់ទំនងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដូចគ្នាជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ។ យើងបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើង ដោយការស្តាប់តាមទ្រង់ (១៤:១៥, ១៤:២១, ១៤:២៤) ហើយ ព្រះអង្គបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គដោយការលះបង់ព្រះជន្មព្រះអង្គសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា ដើម្បីឲ្យយើងរាល់គ្នាអាចនឹងត្រូវបានលើកឡើងទៅស្ថានសួគ៌ផងដែរ។
ខ្ញុំក៏មានចៀមឯទៀត ដែលមិនទាន់នៅក្នុងក្រោលនេះនៅឡើយ ត្រូវតែខ្ញុំនាំចៀមទាំងនោះមកដែរ វានឹងស្តាប់តាមសំឡេងខ្ញុំ នោះនឹងមានហ្វូងតែ១ នឹងអ្នកគង្វាលតែ១វិញ
១០:១៦ ក្រោលចៀមគឺជាអ៊ីស្រាអែល។ ចៀមដែល “មិននៅក្នុងក្រោល” សំដៅលើ ពួកសាសន៍ដទៃដែលនឹងឆ្លើយតបចំពោះសំឡេងរបស់ព្រះអង្គ។ ពួកគេជាចៀមរបស់ព្រះអង្គរួចទៅហើយ ហើយក្រោយដែលព្រះអង្គបានលះបង់ព្រះជន្មព្រះអង្គសម្រាប់ពួកគេ ព្រះអង្គនឹងត្រាស់ហៅ ទាំងសាសន៍ យូដា និងពួកសាសន៍ដទៃមកជាមួយគ្នាឲ្យចូលមកក្នុង “ហ្វូងតែមួយ” នោះគឺជា ក្រុមជំនុំ (១១:៥១-៥២, ១៧:២០-២៣; អេភេសូ ២:១១-២២)។ ការរួបរួមរបស់ហ្វូងចៀម គឺដោយព្រោះតែគេទាំងអស់គ្នាបានស្តាប់ឮ ឆ្លើយតប ហើយស្តាប់តាម អ្នកគង្វាលតែមួយ។ ដូច្នេះហើយ វាគឺជាការរួបរួមនៃភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។
ហេតុនោះបានជាព្រះវរបិតាទ្រង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំ ពីព្រោះខ្ញុំដាក់ជីវិតខ្ញុំចុះ ដើម្បីឲ្យបានយកមកវិញ គ្មានអ្នកណាដកយកជីវិតពីខ្ញុំបានទេ គឺខ្ញុំដាក់ជីវិតចុះដោយខ្លួនខ្ញុំ ខ្ញុំអាចនឹងដាក់ជីវិតនេះចុះ ហើយក៏អាចនឹងយកមកវិញបានដែរ ខ្ញុំបានទទួលអំណាចនេះ ពីព្រះវរបិតាខ្ញុំមក
១០:១៧-១៨ សេចក្តីពិតដ៏សំខាន់ចំនួនពីរ អំពីការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ។
(១) ការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវដោយការស្ម័គ្រព្រះទ័យព្រះអង្គ។ ព្រះចេស្តារបស់ព្រះអង្គអស្ចារ្យខ្លាំ ងណាស់ ដែលគ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចយកព្រះជន្មព្រះអង្គបានទេលើកតែព្រះអង្គអនុញ្ញាតតែប៉ុណ្ណោះ។ ព្រះយេស៊ូវបានចៀសចេញពីការចាប់ខ្លួននិងធ្វើគត់ជាច្រើនដង (៥:១៨, ៧:៤៤-៤៥, ៨:២០, ៨:៥៩, ១០:៣៩, ១១:៥៣-៥៤)។ អាចធ្វើទៅបានលុះត្រាតែពេលដែលព្រះអង្គប្រកាសថា “ពេលកំណត់បានមកដល់ហើយ” (១២:២៣) ដែលពួកសត្រូវរបស់ព្រះអង្គអាចចាប់ខ្លួន ហើយធ្វើគត់ព្រះអង្គបាន។
(២) ព្រះយេស៊ូវមានព្រះចេស្តាទាំងការដាក់ព្រះជន្មព្រះអង្គចុះ ហើយក៏អាចនឹងយកមកវិញបានដែរ។ អ្នកណាក៏អាចដាក់ជីវិតរបស់ខ្លួនចុះបានដែរ; ប៉ុន្តែមានតែព្រះយេស៊ូវតែមួយប៉ុណ្ណោះដែលអាចនឹងទទួល បានព្រះជន្មព្រះអង្គមកវិញម្តងទៀត។ ព្រះចេស្តារបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងការយកព្រះជន្មរបស់ព្រះអង្គមក វិញ បញ្ជាក់ពីទំនាក់ទំនងដ៏វិសេសរបស់ព្រះអង្គជាមួយនឹងព្រះវរបិតាទ្រង់។ ព្រះអង្គបានដាក់ព្រះជន្មទ្រង់ចុះ ដោយព្រោះតែសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះព្រះវរបិតានិងការស្តាប់ង្គាប់របស់ព្រះអង្គនៅក្នុងការធ្វើតាមបំណងព្រះទ័យព្រះវរបិតាព្រះអង្គ (លូកា ២២:៤២)។ ការដែលព្រះអង្គទទួលបានព្រះជន្ម ទ្រង់មកវិញម្តងទៀតដោយព្រោះតែសេចក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះវរបិតាមានចំពោះព្រះអង្គដែលបានប្រោសទ្រង់ឲ្យមានព្រះជាជន្មរស់ឡើងជាថ្មី (កិច្ចការ ២:២៧)។
នោះពួកសាសន៍យូដាក៏កើតបែកបាក់ទាស់គ្នាម្តងទៀត ដោយព្រោះពាក្យនេះ ក៏មានពួកគេជាច្រើននិយាយថា អ្នកនោះមានអារក្សចូលមែន ហើយក៏ឆ្កួតផង ហេតុអ្វីបានជាស្តាប់វា ខ្លះទៀតថា នេះមិនមែនជាពាក្យសំដីរបស់មនុស្សមានអារក្សចូលទេ តើអារក្សអាចនឹងធ្វើឲ្យមនុស្សខ្វាក់ភ្នែកបានភ្លឺដែរឬ។
១០:១៩-២១ ម្តងទៀត យើងឃើញថាមានការឆ្លើយតបផ្សេងៗគ្នាចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវ (៧:១២-១៣)។ ការបើកសំដែងរបស់ព្រះជាម្ចាស់បែងចែកមនុស្សទៅជាក្រុមពីរផ្សេងពីគ្នា: អ្នកជឿ និងអ្នកមិនជឿ។
“ខ្ញុំនឹងព្រះវរបិតាគឺតែមួយ”
គ្រានោះជារដូវរងា ហើយនៅក្រុងយេរូសាឡិមគេកំពុងតែធ្វើបុណ្យឆ្លង ឯព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់យាងចុះឡើងក្នុងព្រះវិហារ ត្រង់បាំងសាចហ្លួងសាឡូម៉ូន
១០:២២-២៣ នេះជាពិធីបុណ្យដែលមានរយៈពេលប្រាំបីថ្ងៃនៅក្នុងខែធ្នូ ដើម្បីអបអរសាទរ ចំពោះការធ្វើអោយដូចដើមព្រះវិហារឡើងវិញ នៅទីក្រុងយេរូសាឡឹម នៅក្នុងឆ្នាំ ១៦៤ មុន គ,ស។
នោះមានពួកសាសន៍យូដាចោមព័ទ្ធទ្រង់ទូលសួរថា តើលោកទុកឲ្យយើងខ្ញុំនៅស្ទាក់ស្ទើរដល់កាលណា ទៀត បើលោកជាព្រះគ្រីស្ទពិត នោះសូមប្រាប់យើងខ្ញុំឲ្យច្បាស់មកចុះ
១០:២៤ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននូវទីសំគាល់ជាច្រើន ដែលបង្ហាញថាព្រះអង្គគឺជាព្រះមែស្ស៊ី ប៉ុន្តែមិនទាន់បានប្រកាសថាព្រះអង្គជាព្រះមែស្ស៊ីនៅឡើយទេ។ ដូច្នេះហើយពួកគេសួរថា តើព្រះអង្គជាព្រះមែស្ស៊ីឬអី។
ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ឆ្លើយទៅគេថា ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាហើយ តែអ្នករាល់គ្នាមិនជឿ ឯការទាំងប៉ុន្មានដែលខ្ញុំធ្វើដោយនូវនាមព្រះវរបិតាខ្ញុំ ការទាំងនោះឯងធ្វើបន្ទាល់ពីខ្ញុំហើយ ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នាមិនជឿ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមិនមែនជាចៀមរបស់ខ្ញុំទេ ដូចជាខ្ញុំបានប្រាប់ស្រេចហើយ
១០:២៥-២៦ កិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវ ធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះអង្គ ហើយប្រាប់យើងថា ព្រះយេស៊ូវមានសិទ្ធិអំណាចពីព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះបន្ទូល និងកិច្ចការរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងការបញ្ជាក់ពីអត្តសញ្ញាណរបស់ ព្រះអង្គថាជាព្រះមែស្ស៊ីហើយ (៥:១៦-៤៧; ៦:៣២-៥៩; ៧:១៤-៣០) ប៉ុន្តែពួកសាសន៍យូដា ទាំងនេះបដិសេធមិនព្រមទទួលយកភ័ស្តុតាងវិញ។ វាគឺដោយព្រោះតែគេមិនមែនជាចៀមរបស់ព្រះអង្គ ដែលពួកគេមិនបានឮសំលេងព្រះអង្គ។
ព្រះជាម្ចាស់បញ្ជាក់អំពី សិទិ្ធអំណាចដារបស់ព្រះយេស៊ូវ ដោយការអស្ចារ្យដែលទ្រង់ធ្វើតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ។ ការអស្ចារ្យគឺជា ទីសម្គាល់មកពីព្រះជាម្ចាស់ថាបញ្ជាក់ថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាគ្រប់ទាំងអស់ ដែលទ្រង់អះអាង និងថាសាររបស់ព្រះអង្គគឺជាក់ពិត។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា បើយើងមើលអំពីកិច្ចការដែលព្រះអង្គបានធ្វើ គឺច្បាស់ ណាស់ថា ព្រះអង្គគឺជាអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់សន្យា។ ការអស្ចារ្យទាំងនេះ គឺជាភស្ដុតាងថាព្រះយេស៊ូវ គឺជា ម្នាក់ដែលទទួលការចាក់ប្រេងតាំង ដែលព្រះជាម្ចាស់សន្យាថាបញ្ជូនមក។ ការអស្ចារ្យបញ្ជាក់អំពី សិទិ្ធអំណាច អត្តសញ្ញាណ និងសាររបស់ព្រះអង្គ។
ចៀមខ្ញុំទាំងប៉ុន្មានវាស្តាប់ខ្ញុំ ហើយមកតាម ខ្ញុំក៏ស្គាល់វាដែរ
១០:២៧ ចៀមដែលព្រះវរបិតាប្រទានដល់ព្រះរាជបុត្រាជាកម្មសិទ្ធនៅក្នុងហ្វូងចៀមរបស់ទ្រង់។ ការពិតថាពួកគេជាចៀមរបស់ព្រះអង្គ គឺជាមូលហេតុតុផលដែល ពួកគេរស់នៅក្នុងជីវិត ដែលមានលក្ខណៈដោយការដែលស្គាល់អ្នកគង្វាលរបស់គេ ឮសំលេងរបស់ទ្រង់ ហើយស្តាប់តាម និងស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអង្គ។
ខ្ញុំឲ្យជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់វា វាមិនត្រូវវិនាសនៅអស់កល្បរៀងទៅ ក៏គ្មានអ្នកណាឆក់យកវាពីដៃ ខ្ញុំបានទេ
១០:២៨ ព្រះយេស៊ូវប្រទានជីវិតដែលប្រកបជិតស្និតជាមួយនឹងព្រះអស់កល្បជានិច្ច ដល់ហ្វូងចៀម របស់ព្រះអង្គ (១៧:២-៣)។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំឲ្យជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់វា”។ កិរិយាស័ព្ទបច្ចុប្បន្នកាលត្រូវបានប្រើ នៅក្នុងការបង្ហាញថា ពួកគេបានចូលទៅក្នុងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច រួចហើយ។ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចចាប់ផ្តើម នៅគ្រាដែលមនុស្សម្នាក់ទទួលជឿលើព្រះយេស៊ូវ ហើយបានកើតជាថ្មី។
ជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងអ្នកគឺអស់កល្បជានិច្ច។ តើអ្នកមើលឃើញពីព្រះពរដ៏អស្ចារ្យអ្វីជារបស់អ្នកដែរឬទេ ប្រសិនបើអ្នកបានទទួលអំណោយទាននេះ? ប្រសិនបើអ្នកបានទទួលជីវិតតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អ្នកមានជីវិតដែលមិនចេះស្លាប់ ជីវិតដែលជាប់នៅមានរយៈពេលយូរជាងព្រះអាទិត្យ ឬព្រះច័ន្ទ។ លោកីយ៍ទាំងឡាយនឹងត្រូវកន្លងផុតទៅ ប៉ុន្តែជីវិតរបស់អ្នក និងជីវិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់នឹងនៅតែបន្តរហូតតរៀងទៅ! គិតអំពីរឿងនេះ៖ មួយពាន់ឆ្នាំចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅ អ្នកនឹងនៅតែមានជីវិត! អ្នកគឺអស់កល្បជានិច្ច! ហាលេលូយ៉ា!
យើងមានការសន្យាជាច្រើនមកពីព្រះយេស៊ូវដែលយើងនឹងមានជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចជាមួយនឹង ព្រះជាម្ចាស់ (យ៉ូហាន ៤:១៤, ៥:២៤, ៦:៣៩-៤០, ៦:៤៧)។ យើងនឹងរីករាយជាមួយនឹងគុណភាពនៃជីវិត ដែលបរិសុទ្ធ និងល្អឥតខ្ចោះ ហើយនិងបរិមាណនៃជីវិត ដែលចមិនដែលចប់ឡើយ។ នេះគឺជាជីវិតពិតដែលព្រះជាម្ចាស់មានបំណងសម្រាប់មនុស្ស - គ្មានអំពើបាប គ្មានសេចក្តីស្លាប់ គ្មានទីបញ្ចប់។
ព្រះយេស៊ូវក៏បានសន្យាពីការអះអាងចំពោះសុវត្ថិភាពដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៃហ្វូងចៀមព្រះអង្គដែរ។ សុវត្ថិភាពរបស់ចៀមគឺស្ថិតក្នុងអ្នកគង្វាលល្អរបស់គេដែលមានព្រះចេស្តានៅក្នុងការថែរក្សាគ្រប់ទាំងអស់ដែលព្រះវរបិតាបានប្រទានដល់ទ្រង់ (៦:៣៧-៤០)។ ព្រះអង្គការពារពួកគេពីសេចក្តីហិនវិនាស ព្រះអង្គនឹងមិនអនុញ្ញាត ឲ្យអ្នកណាម្នាក់យកគេចេញពីទ្រង់ឡើយ។ ចោរលួច ចោរប្លន់និងឆ្កែព្រៃ (ខ១, ៨, ១២) មិនអាចនឹងធ្វើទុក្ខដល់គេបានឡើយ។ រូបកាយការសាច់ឈាមរបស់យើងអាចនឹងត្រូវបំផ្លាញ ប៉ុន្តែអស់អ្នកណាដែលជាកម្មសិទ្ធរបស់អ្នកគង្វាលល្អមិនអាចបាត់បង់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចបានឡើយ ដោយព្រោះតែព្រះអង្គការពារឲ្យមានសុវត្ថិភាព។
ប្រសិនបើអ្នកជាគ្រីស្ទានម្នាក់ ព្រះយេស៊ូវកំពុងតែថែរក្សាអ្នកឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ហើយព្រះអង្គ នឹងមិនបោះបង់ចោលអ្នកឡើយ។ ខាងវិញ្ញាណ ព្រះយេស៊ូវកំពុងតែកាន់អ្នកនៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គនឹងមិនទម្លាក់អ្នកទេ។ វាគឺដោយសារតែភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គទើបយើងអាចរីករាយនឹង ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គជារៀងរហូត។ ប្រសិនបើទំនាក់ទំនងនេះពឹងផ្អែកលើយើងវិញ យើងច្បាស់ជាបំផ្លាញវាដោយសារតែអំពើបាប និងចំណុច ខ្សោយរបស់យើងជាក់ជាមិនខាន។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវបានថែរក្សា និងទ្រដោយព្រះជាម្ចាស់។ គ្មានអ្នកណាអាចនឹង ឆក់យកយើង ចេញពីព្រះហស្តរបស់ព្រះវរបិតាបានឡើយ ហើយក៏គ្មានអ្វីអាចនឹងពង្រាត់យើងចេញពី សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះបានដែរ។ សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្ប ជានិច្ចនេះគ្មានចំណុចចាប់ផ្តើម និងគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ។
ព្រះវរបិតានៃខ្ញុំ ដែលប្រទានវាមកខ្ញុំ ទ្រង់ធំលើសជាងទាំងអស់ គ្មានអ្នកណាអាចនឹងឆក់យកវាចេញពីព្រះហស្តរបស់ព្រះវរបិតាខ្ញុំបានឡើយ
១០:២៩ សុវត្ថិភាពរបស់ចៀមបានផ្ទុកលើអ្នកគង្វាលល្អ។ យ៉ាងណាម៉ិញ ព្រះអង្គមិនបានធ្វើការនេះ ដោយព្រះអង្គទ្រង់ឡើយ (៥:១៩, ១២:៤៩, ១៤:៣១)។ ព្រះវរបិតាគ្រប់គ្រងចំពោះសុវត្ថិភាព របស់ចៀមគ្រប់ទាំងអស់ ដោយគ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចឆក់យកគេចេញ ពីព្រះអង្គបានឡើយ ដែលមានអំណាចគ្រប់គ្រងលើគ្រប់ទាំងអស់ (កូឡូស ៣:៣)។
តើអ្នកណាអាចលួចចេញពីព្រះបាន? តើអ្នកណាអាចបំផ្លាញផែនការណ៏របស់ទ្រង់បាន? គ្មានអ្នកណាអាចនឹងទប់ព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គ ដោយព្រោះតែព្រះអង្គខ្ពស់លើសទាំងអស់! ព្រះចេស្តានៃព្រះវរបិតា (“ព្រះហស្ត” ទ្រង់) នោះវិសេសជាសត្រូវណាទាំងអស់ ដែលធ្វើឲ្យចៀម មានសុវត្ថិភាពយ៉ាងពេញលេញ (១៧:១១-១២)។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចផ្តាច់ទំនាក់ទំនង នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមានរវាងអ្នកជឿណាម្នាក់ជាមួយនឹងព្រះបានឡើយ (រ៉ូម ៨:៣១-៣៩)។
ខ្ញុំ ហើយនឹងព្រះវរបិតា គឺតែ១ព្រះអង្គទេ។
១០:៣០ ព្រះយេស៊ូវទើបតែមានព្រះបន្ទូលថាចៀមនៅក្នុងព្រះហស្តព្រះអង្គហើយក៏នៅក្នុងព្រះហស្តនៃព្រះ ដែរ។ ពេលនេះព្រះអង្គពន្យល់ថាការនោះជាយ៉ាងណា។ ដោយព្រោះតែព្រះយេស៊ូវ និងព្រះវរបិតាគឺតែមួយ។
ព្រះវរបិតា ហើយនិងព្រះរាជបុត្រា គឺ “តែ១ព្រះអង្គ” មានន័យថាព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា មានភាពជាព្រះ លក្ខណៈ និងសារៈសំខាន់ដូចគ្នា។ ព្រះអង្គក៏មានការរួបរួមនៅក្នុងបំណងព្រះហឫទ័យ និងកិច្ចការដូចគ្នាដែរ (៥:១៩-៣០; ខ៣៨)។
នោះពួកសាសន៍យូដាក៏រើសថ្មម្តងទៀត ដើម្បីនឹងចោលព្រះយេស៊ូវ តែទ្រង់មានបន្ទូលសួរគេថា ខ្ញុំបានសំដែងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឃើញការល្អជាច្រើន ដែលមកពីព្រះវរបិតាខ្ញុំ តើអ្នករាល់គ្នាចោលខ្ញុំនឹងថ្ម ដោយព្រោះការណាមួយនោះ
១០:៣១ ពួកសាសន៍យូដាទើបតែបានសួរព្រះយេស៊ូវសម្រាប់ការថ្លែងមួយដែលនឹងបញ្ជាក់ថា តើព្រះអង្គជាព្រះមែស្ស៊ីមែនឬមិនមែន។ ព្រះអង្គបានប្រទានឲ្យគេយ៉ាងច្រើនទៀត ហើយការឆ្លើយតបរបស់គេគឺដូចនៅក្នុង ៥:១៨; ៨:៥៩។ ជាលើកទីបីដែលពួកសាសន៍យូដាចង់ ចោលព្រះយេស៊ូវនឹងថ្ម។
ការចោលនឹងថ្មគឺជាការដាក់ទោសចំពោះការប្រមាថ (លេវីវិន័យ ២៤:១៦)។ ការចោទប្រកាន់របស់ ពួកគេចំពោះការប្រមាថគឺដោយព្រោះតែគេបានគិតថាព្រះយេស៊ូវគ្រាន់តែជាមនុស្សម្នាក់តែប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ កិច្ចការរបស់ព្រះអង្គបង្ហាញថា ព្រះអង្គលើសជាងមនុស្សម្នាក់ទៅទៀត។ ដោយសារកិច្ចការដែលព្រះអង្គធ្វើ ព្រះអង្គបានបង្ហាញពីព្រះអង្គទ្រង់យ៉ាងច្បាស់ថាព្រះអង្គជាអ្វី ជាព្រះរាជបុត្រាដែលត្រូវបានចាត់ឲ្យមកពី ព្រះវរបិតាដើម្បីនាំយកជីវិតនិងពន្លឺដល់មនុស្សជាតិ។
១០:៣២ នេះជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏គួរឲ្យកត់សម្គាល់។ ពួកគេឈរជាមួយនឹងថ្មនៅក្នុងដៃរបស់ពួកគេ ហើយបានត្រៀមខ្លួននៅក្នុងការធ្វើគត់ព្រះយេស៊ូវ ហើយព្រះអង្គបានព្យាយាមជួយគេឲ្យបានឃើញពី ការខុសឆ្គងដោយសុភាព។ នេះជាសន្តិភាពដែលបានមកពីការដែលដឹងថាអ្នកកំពុងតែធ្វើតាម បំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតាដែលខ្ពស់លើសទាំងអស់។
ពួកសាសន៍យូដាទូលឆ្លើយថា យើងចោលអ្នកនឹងថ្ម មិនមែនដោយព្រោះការល្អណាទេ គឺដោយព្រោះពាក្យប្រមាថដល់ព្រះ ហើយពីព្រោះអ្នក ដែលជាមនុស្ស បានតាំងខ្លួនឡើងជាព្រះវិញប៉ុណ្ណោះ
១០:៣៣ ពួកគេចោទប្រកាន់ព្រះយេស៊ូវថា ទ្រង់ជាមនុស្សដែលតាំងខ្លួនជាព្រះ គ្រាដែលការពិតនោះគឺថា ព្រះអង្គជាព្រះដែលបានយកនិស្ស័យជាមនុស្សទៅវិញទេ។
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលឆ្លើយថា តើគ្មានសេចក្ដីចែងទុកមកក្នុងក្រិត្យវិន័យរបស់អ្នករាល់គ្នាថា «អញបាននិយាយថា ឯងរាល់គ្នាជាព្រះ» ទេឬអី ដូច្នេះ បើទ្រង់បានហៅអ្នកទាំងនោះជាព្រះ ដែលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គបានឮទៅដល់គេ ហើយបើលើកចោលបទគម្ពីរណាមិនបាន នោះតើអ្នករាល់គ្នានិយាយមកខ្ញុំនេះ ដែលព្រះវរបិតាញែកជាបរិសុទ្ធ ហើយចាត់មកក្នុងលោកីយ ថា ខ្ញុំពោលពាក្យប្រមាថដល់ព្រះ ដោយព្រោះតែខ្ញុំនិយាយថា ខ្ញុំជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដូច្នេះឬអី
១០:៣៤-៣៦ ព្រះយេស៊ូវឆ្លើយដោយការនាំពួកគេឲ្យមើលទៅក្នុងបទគម្ពីរ។ ព្រះអង្គដកស្រង់ចេញពី ទំនុកដំកើង ៨២:៦។ ពាក្យនៅក្នុងភាសាហេប្រឺសម្រាប់ “ព្រះ” (אֱלֹהִ֣ים) ត្រូវបានប្រើសំដៅលើព្រះពិតតែមួយ ប៉ុន្តែក៏ប្រើចំពោះព្រះក្លែងក្លាយ ពួកទេវតា និងហើយពេលខ្លះក៏ សម្រាប់មនុស្សដូចជាពួកចៅហ្វាយ ឬអ្នកគ្រប់គ្រង។ នៅក្នុងទំនុកដំកើង ៨២ ប្រើសំដៅលើពួកចៅហ្វាយ របស់អ៊ីស្រាអែល។ ពួកអ្នកទាំងនោះត្រូវបានហៅថា “ព្រះ” មិនមែនដោយព្រោះតែគេជាអាទិទេព នោះឡើយ ប៉ុន្តែដោយព្រោះតែគេជាតំណាងឲ្យព្រះពេលដែលគេជំនុំជំរះមនុស្ស។ ចំនុចដែលព្រះយេស៊ូវ បង្ហាញនោះគឺថាបទគម្ពីរប្រើឈ្មោះថា “ព្រះ” សំដៅលើមនុស្សដែលជាដំណាងរបស់ព្រះ ដូច្នេះហើយតើពួកសាសន៍យូដានិយាយថាព្រះយេស៊ូវ (ដែលព្រះវរបិតាចាត់ឲ្យមក) មានទោសចំពោះ ការប្រមាថពេលដែលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថាព្រះអង្គជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដោយរបៀបណា?
បើសិនជាខ្ញុំមិនធ្វើការរបស់ព្រះវរបិតាខ្ញុំទេ នោះកុំឲ្យជឿដល់ខ្ញុំឡើយ ប៉ុន្តែ បើខ្ញុំធ្វើការរបស់ទ្រង់វិញ នោះទោះបើអ្នករាល់គ្នាមិនជឿខ្ញុំ គង់តែត្រូវជឿដល់ការទាំងនោះដែរ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានដឹង ហើយជឿថា ព្រះវរបិតាទ្រង់គង់នៅក្នុងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក្នុងទ្រង់ដែរ។
១០:៣៧-៣៨ នេះគឺជាការល្បងលថាតើយើងគួរតែជឿលើព្រះយេស៊ូវឬអត់។ សូមគិតអំពីកិច្ចការដែលព្រះអង្គបានធ្វើ ហើយធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនអ្នកថា តើព្រះអង្គជាអ្នកណា។
ព្រះជន្ម និងកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គបញ្ជាក់ពីសេចក្តីពិតដែលថាព្រះអង្គត្រូវបានចាត់មកពីស្ថានសួគ៌ដោយព្រះ ដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះ។ ម្តងទៀត ព្រះយេស៊ូវបញ្ជាក់ពីការរួបរួមរបស់ព្រះអង្គជាមួយនឹងព្រះវរបិតា ដូចដែលបង្ហាញតាមរយៈកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គ (៩:៣០-៣៣)។ គឺដោយព្រោះតែការរួបរួមរបស់ព្រះអង្គ ជាមួយនឹងព្រះវរបិតាដែលព្រះអង្គអាចធ្វើកិច្ចការដែលព្រះអង្គធ្វើនោះ។
ដោយព្រោះតែព្រះយេស៊ូវធ្វើកិច្ចការដូចដែលព្រះវរបិតាធ្វើ (៥:១៩) សត្រូវរបស់ព្រះអង្គគួរតែបានដឹងថា ព្រះអង្គជាអ្វីហើយ។ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានស្គាល់ព្រះឡើយ ដូច្នេះហើយពួកគេមិនអាចទទួលស្គាល់ កិច្ចការនៃព្រះ ហើយនិងព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ដែលព្រះអង្គបានចាត់ឲ្យមកនោះឡើយ (១៤:១០-១១)។
គេក៏រកចាប់ទ្រង់ម្តងទៀត តែទ្រង់គេចចេញរួចពីកណ្តាប់ដៃគេទៅ
១០:៣៩ ម្តងទៀត យើងឃើញថា ព្រះយេស៊ូវមិនអាចនឹងត្រូវចាប់ មុនពេលកំណត់របស់ព្រះអង្គឡើយ។
រួចយាងទៅខាងនាយទន្លេយ័រដាន់វិញទៀត គឺជាកន្លែងដែលលោកយ៉ូហានធ្វើបុណ្យជ្រមុជជាន់មុនដំបូង ហើយទ្រង់គង់នៅទីនោះ
១០:៤០ ព្រះយេស៊ូវយាងទៅភាគខាងកើតនៃទន្លេយ័រដាន់ ជាតំបន់ (ដែលគ្រប់គ្រងដោយស្តេចហេរ៉ូដ អត់ទីផាស) ដែលពួកអ្នកដឹកនាំសាសនានៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមគ្មានសិទ្ធអំណាចនោះឡើយ។
នោះមានមនុស្សជាច្រើនមកឯទ្រង់ ក៏និយាយថា លោកយ៉ូហានគ្មានធ្វើទីសំគាល់ណាទេ តែសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មាន ដែលលោកមានប្រសាសន៍ពីអ្នកនេះ នោះសុទ្ធតែពិតទាំងអស់ នៅទីនោះ មានមនុស្សជាច្រើនជឿដល់ទ្រង់ដែរ។
១០:៤១-៤២ គ្រប់យ៉ាងដែលលោកយ៉ូហានបាប់ទីស្ទបាននិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវត្រូវបានសម្រេចនៅក្នុង ព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះអង្គ។ ជាលទ្ធផល មានមនុស្សជាច្រើនបានទទួលជឿ។ ដូច្នេះហើយ ព្រះយេស៊ូវបានរកឃើញមនុស្សដែលមានជំនឿលើព្រះអង្គ មិនមែននៅក្នុងចំណោមពួកអ្នកដឹកនាំសាសនា នៅក្នុងទីក្រុងបរិសុទ្ធយេរូសាឡិមនោះឡើយ ប៉ុន្តែគឺនៅក្នុងទីរហោស្ថាននៅក្បែរទន្លេយ័រដាន់វិញ។
