កំណើតថ្មី
រីឯនៅក្នុងពួកផារិស៊ី មានចៅហ្វាយសាសន៍យូដាម្នាក់ ឈ្មោះនីកូដេម
៣:១ លោកនីកូដេមគឺជា ផារិស៊ីម្នាក់។ គណៈផារិស៊ី (មានន័យថា “ពួកអ្នកញែកដាច់ដោឡែក”) ជាក្រុមមនុស្សប្រុសដែលមានចំនួនប្រមាណ ៦០០០នាក់ ដែលបានរស់នៅតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ ពួកចាស់ទុំ ដែលជាការបកស្រាយចេញពីក្រឹត្យវិន័យលោកម៉ូសេ។ ដូច្នេះហើយ គាត់មានទឹក ដែលជារបស់ សាសនាសាសន៍យូដាតែមិនមែនជាស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះឡើយ។ លោកនីកូដេមក៏ជា “ចៅហ្វាយសាសន៍យូដា” ដែរ ដែលមានន័យថាគាត់ជាសមាជិកមា្នក់នៅក្នុង គណៈសាន់ហេឌ្រីនផងដែរ ដែលជាអង្គប្រជុំនៃបុរស ៧១នាក់ ដែលមានអំណាចនៅក្នុងការកាត់ក្តី លើបញ្ហាទាក់ទងជាមួយនឹងក្រឹត្យវិន័យសាសន៍យូដា។
លោកក៏មកឯព្រះយេស៊ូវទាំងយប់ទូលថា លោកគ្រូ យើងខ្ញុំដឹងថា លោកជាគ្រូមកពីព្រះពិត ដ្បិតគ្មានអ្នកណាអាចនឹងធ្វើទីសំគាល់ ដែលលោកធ្វើទាំងនេះបានទេ លើកតែព្រះគង់នៅជាមួយប៉ុណ្ណោះ
៣:២ លោកនីកូដេមបានដឹងពីការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ ហើយគាត់យល់ថា ការទាំងនេះជានិមិត្តសញ្ញាដែលបង្ហាញថាព្រះគង់នៅជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ។
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលឆ្លើយថា ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នកជាប្រាកដថា បើមិនបានកើតជាថ្មី នោះគ្មានអ្នកណាអាចនឹងឃើញនគរព្រះបានទេ
៣:៣ ព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយសំនួរមួយដែលលោកនីកូដេមមិនបានសួរ។ ព្រះអង្គជ្រាបពីចិត្តរបស់ លោកនីកូដេម ហើយមានបន្ទូលប្រាប់គាត់ពីអ្វីដែលគាត់ត្រូវការបំផុត នោះគឺជាការកើតជាថ្មី។
យើងទាំងអស់គ្នាចូលមកក្នុងពិភពលោកនេះតាមរបៀបដូចគ្នាទាំងអស់: ដោយការដែលបានចាប់កំណើត មក។ ដូចគ្នានេះដែរ ដើម្បីឲ្យបានចូលទៅក្នុងនគរនៃព្រះ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែបានកើតនៅក្នុងនគរ នោះដែរ។ ដូចជាការដែលចាប់កំណើតទីមួយចាំបាច់សម្រាប់ជីវិតខាងសាច់ឈាមនៅក្នុងពិភពលោកនេះ ការចាប់កំណើតទីពីរក៏ចាំបាច់សម្រាប់ជីវិតខាងព្រលឹងវិញ្ញាណនៅក្នុងរាជ្យនគរនៃព្រះផងដែរ។ ការចាប់កំណើតជាថ្មីនេះរៀបរាប់ពីការដែល ἄνωθεν ជាពាក្យដែលមានន័យ ពីរថា “ម្តងទៀត” និង “ពីខាងលើ”។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការកើតម្តងទៀតពីខាងលើ ដើម្បីឲ្យបានឃើញនគរព្រះ។
នគរព្រះគឺជាការសោយរាជ្យរបស់ព្រះ។ ពេលនេះ នគរព្រះកំពុងតែមានវត្តមានក្នុងអស់អ្នកណា ដែលមានព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាស្តេចដែលសោយរាជ្យនៅក្នុងជីវិតរបស់គេ (លូកា ១៧:២១)។ នគរព្រះ នឹងត្រូវបានតាំងឡើង យ៉ាងពេញលេញនៅលើផែនដីនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកជាលើកទីពីរ ដើម្បីសោយរាជ្យរយៈពេល ១០០០ ឆ្នាំ (វិវរណៈ ២០)។ ក្រោយពេលនេះ នគរព្រះ នឹងមានជារៀងរហូត នៅក្នុងផែនដីថ្មី (វិវរណៈ ២១ និង ២២)។
លោកនីកូដេមទូលសួរថា ធ្វើដូចម្តេចនឹងកើតឡើងបាន ក្នុងកាលដែលចាស់ហើយ តើអាចនឹងចូលទៅក្នុងពោះម្តាយម្តងទៀត ហើយកើតឡើងវិញបានឬ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលឆ្លើយថា ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នកជាប្រាកដថា បើមិនបានកើតអំពីទឹក ហើយអំពីព្រះវិញ្ញាណ នោះគ្មានអ្នកណាអាចនឹងចូលទៅក្នុងនគរព្រះបានទេ
៣:៤-៥ លោកនីកូដេមមិនបានយល់ពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពីការកើតជាថ្មីពីខាងលើនោះឡើយ។ ដូច្នេះហើយព្រះយេស៊ូវពន្យល់ថាដើម្បីឲ្យបានកើតជាថ្មីពីខាងលើគឺត្រូវតែ “កើតអំពីទឹក ហើយអំពីព្រះវិញ្ញាណ”។
លោកនីកូដេមជាគ្រូរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ហើយព្រះយេស៊ូវបានរំពឹងថាគាត់នឹងយល់អំពីរឿងនេះ (ខ ១០)។ ហេតុអ្វី? ដោយសារព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលអំពីរឿងនេះរួចហើយតាមរយៈហោរ៉ារបស់ព្រះអង្គ។ យើងមើលឃើញការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះជីវិតថ្មីតាមរយៈទឹក និងព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងសេចក្តីទំនាយ របស់លោកអេសេគាល៖
នោះអញនឹងប្រោះទឹកស្អាតទៅលើឯងរាល់គ្នា ដូច្នេះ ឯងនឹងបានស្អាត អញនឹងជំរះឯងរាល់គ្នាឲ្យស្អាត ពីគ្រប់ទាំងសេចក្ដីស្មោកគ្រោក ហើយពីអស់ទាំងរូបព្រះរបស់ឯងផង អញនឹងឲ្យឯងមានចិត្តថ្មី ហើយនឹងដាក់វិញ្ញាណថ្មីនៅក្នុងឯងដែរ អញនឹងដកចិត្តដែលរឹងដូចថ្មពីរូបសាច់ឯងចេញ រួចនឹងឲ្យមានចិត្តជាសាច់វិញ អញនឹងដាក់វិញ្ញាណរបស់អញនៅក្នុងឯងរាល់គ្នា ហើយបណ្តាលឲ្យឯងរាល់គ្នាដើរតាមក្រឹត្យក្រម ហើយរក្សាបញ្ញត្តច្បាប់របស់អញ ព្រមទាំងប្រព្រឹត្តតាមផង (អេសេគាល ៣៦:២៥-២៧)
ព្រះជាម្ចាស់បានសន្យាតាមរយៈហោរ៉ាអេសគាលថាពេលវេលាបានកំពុងតែមកដល់នៅពេលដែលទ្រង់នឹង ធ្វើឲ្យមនុស្សកែជាថ្មីឡើង។ ជីវិតថ្មីនេះត្រូវបាននិមិត្តរូបតាមរយៈទឹកដែលលាងសម្អាតរាល់ភាពស្មោគគ្រោក និងការថ្វាយបង្គំរូបព្រះរបស់យើង ហើយតាមរយៈអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណដ៏បរិសុទ្ធដែលបានផ្លាស់ប្រែ មនុស្សពីខាងក្នុងមក និងប្រទានឲ្យពួកគេនូវបំណងចិត្តនៃការស្តាប់បង្គាប់ព្រះជាម្ចាស់។ នេះគឺជាអ្វីដែល ពាក់ព័ន្ធនឹងកំណើតថ្មី៖ ការសម្អាតចេញពីអំពើបាបតាមរយៈព្រះជាម្ចាស់ និងការទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅក្នុងអ្នក។
របស់អ្វីដែលកើតពីសាច់ នោះជាសាច់ទេ ហើយដែលកើតពីព្រះវិញ្ញាណ នោះជាវិញ្ញាណវិញ
៣:៦ ការដែល “កើតពីសាច់ឈាម” គឺជាការចាប់កំណើតតាមធម្មជាតិដែលផ្តល់ឲ្យមានជីវិត ខាងសាច់ឈាម។ ការដែល”កើតពីព្រះវិញ្ញាណ” គឺជាការចាប់កំណើតដ៏អស្ចារ្យដែលផ្តល់ជីវិត ខាងព្រលឹងវិញ្ញាណដល់យើងទាំងអស់គ្នា។ ឪពុកម្តាយរបស់យើងបានផ្តល់ជីវិតខាងសាច់ឈាមដល់យើង ប៉ុន្តែមានតែព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធតែប៉ុណ្ណោះដែលអាចប្រទានជីវិតខាងព្រលឹងវិញ្ញាណដល់យើងបាន។ ដែលកើតពីព្រះវិញ្ញាណ នោះជាវិញ្ញាណវិញ។ ហេតុដូច្នេះ ដើម្បីកើតជាថ្មីគឺត្រូវមានជីវិតខាងវិញ្ញាណមកពីព្រះជាម្ចាស់។
កុំឲ្យឆ្ងល់ពីពាក្យដែលខ្ញុំប្រាប់ថា ត្រូវតែកើតជាថ្មីនោះឡើយ
៣:៧ មនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវតែកើតជាថ្មី។ សូម្បីតែលោកនីកូដែមដែលជាចៅហ្វាយ ហើយជាគ្រូម្នាក់លើប្រជា រាស្រ្តជ្រើសរើសរបស់ព្រះត្រូវតែកើតជាថ្មីដែរ បើពុំនោះទេគាត់មិនអាចនឹងចូលទៅក្នុងនគរព្រះបានឡើយ។
ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សត្រូវការ កើតជាថ្មីដើម្បីឲ្យបានចូលទៅក្នុងនគរនៃព្រះ? ចម្លើយនោះគឺដោយព្រោះតែ មនុស្សបានបាត់បង់ជីវិតខាងព្រលឹងវិញ្ញាណដែលព្រះបានប្រទានឲ្យនៅក្នុងការបង្ករបង្កើត នោះគឺជាជីវិត ដែលមាននៅក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងទ្រង់។ នៅក្នុងសណ្ឋាននេះ យើងមិនបាននិងមិនអាចស្គាល់ ព្រះ ឬឆ្លើយតបជាមួយនឹងព្រះអង្គបានឡើយ (១ កូរិនថូស ២:១៤; អេភេសូ ៤:១៧-២០)។ ទំនាក់ទំនង ជាមួយនឹងព្រះគឺជាអ្វីដែលមនុស្សបានបាត់បង់ ហើយនេះជាហេតុដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកដើម្បីស្ដារ ឡើងវិញ។
ឯខ្យល់ ចង់បក់ទៅឯណា ក៏ចេះតែបាន ហើយអ្នកឮសូរសព្ទ តែមិនដឹងជាមកពីណា ឬទៅឯណាទេ អស់អ្នកណាដែលកើតមកពីព្រះវិញ្ញាណ នោះក៏ដូច្នោះដែរ
៣:៨ ទាំងនៅក្នុងភាសាហេប្រឺនិងភាសាក្រិច ពាក្យសម្រាប់ “ព្រះវិញ្ញាណ” ក៏មានន័យថា “ខ្យល់”។ ដូច្នេះហើយព្រះយេស៊ូវពន្យល់បន្ថែមអំពីការកើតជាថ្មីដោយការប្រៀប្រដូច ការនោះទៅនឹងខ្យល់។
ការកើតជាថ្មីគឺដូចជាខ្យល់តាមរបៀបជាច្រើន។
-
ការកើតជាថ្មីកើតឡើងតាមបំណងព្រះទ័យព្រះ។ ដូចដែលមនុស្សមិនអាចធ្វើឲ្យខ្យល់បក់បាននោះ យើងក៏មិនអាចនឹងធ្វើឲ្យព្រះវិញ្ញាណធ្វើការបានដែរ។ ការនោះជាអំណាចដែលមនុស្សមិនអាច គ្រប់គ្រងបានឡើយ។
-
ការកើតជាថ្មីមិនអាចមើលឃើញទេ ប៉ុន្តែមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំង។ អ្នកមិនអាចមើលឃើញខ្យល់ បានឡើយ ប៉ុន្តែអ្នកអាចឃើញពីឥទ្ធិពលរបស់ខ្យល់។ ដូចគ្នានេះដែរ អ្នកមិនអាចឃើញ ការកើតជាថ្មីបានឡើយ ប៉ុន្តែអ្នកអាចឃើញពីឥទ្ធិពលនៅក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សម្នាក់បាន។ នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់បានកើតជាថ្មីហើយនោះ ចិត្តរបស់គាត់បានផ្លាស់ប្រែហើយ។ អំពើបាបដែលគាត់ធ្លាប់តែស្រឡាញ់ ពេលនេះគាត់ប្រែជាស្អប់វិញ។ ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ដែលគាត់ធ្លាប់ស្អប់ ពេលនេះគាត់ប្រែជាស្រឡាញ់វិញ។
-
ការកើតជាថ្មីមិនអាចនឹងដឹងមុនបានឡើយ។ ប្រៀបបានដូចជាខ្យល់ មិនអាចនឹងដឹងថាពេលណា និងកន្លែងណា ដែលខ្យល់បក់មកនោះឡើយ។
លោកនីកូដេមទូលសួរថា ធ្វើដូចម្តេចឲ្យការទាំងនេះកើតបាន ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ឆ្លើយថា អ្នកជាគ្រូនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល តែមិនដឹងការទាំងនេះទេឬ
៣:៩-១០ លោកនីកូដេមមានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងសាសនាសាសន៍យូដាគឺជា “គ្រូនៃសាសន៍ អ៊ីស្រាអែល” ប៉ុន្តែគាត់មិនបានយល់ពីអ្វីដែលទាក់ទងជាមួយនឹងខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ។ សំនួរបរស់ ព្រះយេស៊ូវបង្ហាញថាគាត់គួរតែបានដឹងពីសេចក្តីបងៀនអំពីការកើតជាថ្មី។ ហេតុអ្វី? ដោយព្រោះតែនៅ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញចាស់មានសេចក្តីបង្រៀនទាំងនេះ ហើយអស់អ្នកដែលបង្រៀនបទគម្ពីរមានកាតព្វកិច្ច ក្នុងការស្គាល់ហើយជឿលើអ្វីដែលព្រះបានបើកសំដែង។
ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នកជាប្រាកដថា យើងប្រាប់ពីការដែលយើងដឹង ហើយធ្វើបន្ទាល់ពីការដែលយើងបានឃើញ តែអ្នករាល់គ្នាមិនទទួលសេចក្ដីបន្ទាល់របស់យើងទេ
៣:១១ បញ្ហារបស់លោកនីកូដេមមិនមែនដោយព្រោះតែខ្វះភស្តុតាងនោះឡើយ។ បញ្ហារបស់គាត់ ដោយព្រោះតែការមិនជឿ។ ការដែលមិនជឿនាំអោយអវិជ្ជា។ ទីសំគាល់ដែលព្រះយេស៊ូវ បានធ្វើបានបង្ហាញគាត់ថាព្រះយេស៊ូវគឺជា “គ្រូដែលមកពីព្រះ” ប៉ុន្តែគាត់មិនបានទទួលទីបន្ទាល់របស់ព្រះយេស៊ូវថាមកពីព្រះនោះឡើយ។
បើខ្ញុំនិយាយប្រាប់អ្នករាល់គ្នា ពីការដែលត្រូវខាងផែនដី តែអ្នករាល់គ្នាមិនជឿទៅហើយ នោះចំណង់បើខ្ញុំប្រាប់ពីការ ដែលត្រូវខាងស្ថានសួគ៌វិញ តើធ្វើដូចម្តេចនឹងឲ្យជឿទៅបាន
៣:១២ “ការដែលត្រូវខាងផែនដី” គឺជាការកើតជាថ្មី (ដែលកើតឡើងលើផែនដី) ដែលមនុស្សម្នាក់បានចូលទៅក្នុងនគរនៃព្រះ។ ព្រះយេស៊ូវទើបតែមានបន្ទូលអំពីការនេះ ហើយលោកនីកូដេមមិនបាន ជឿឡើយ។ “ការដែលត្រូវខាងស្ថានសួគ៌” គឺជាសេចក្តីពិតដ៏អស្ចារ្យអំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងនគរនៃព្រះ។ ប្រសិនបើលោកនីកូដេមមិនបានជឿពីរបៀបដែលមនុស្សម្នាក់ចូលទៅក្នុងនគរនៃព្រះទេនោះ គាត់នឹងមិនបានជឿសេចក្តីពិតអំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងនគរព្រះដែរ។
គ្មានអ្នកណាបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ឡើយ មានតែព្រះអង្គ ដែលយាងចុះពីស្ថានសួគ៌មកប៉ុណ្ណោះ គឺជាកូនមនុស្សដែលនៅស្ថានសួគ៌នោះឯង
៣:១៣ មានតែព្រះយេស៊ូវតែប៉ុណ្ណោះដែលអាចមានបន្ទូលអំពី “ការដែលត្រូវខាងស្ថានសួគ៌” បានដោយព្រោះតែមានតែព្រះអង្គមួយប៉ុណ្ណោះដែលមកពីស្ថានសួគ៌។ ព្រះអង្គជាអ្នកផ្សាភ្ជាប់ស្ថានសួគ៌ជាមួយនឹងផែនដី (១:៥១)។
ហើយដែលលោកម៉ូសេបានលើកសត្វពស់ឡើង នៅទីរហោស្ថានជាយ៉ាងណា នោះកូនមនុស្សនឹងត្រូវគេលើកលោកឡើងយ៉ាងនោះដែរ ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់កូនមនុស្សនោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ
៣:១៤-១៥ ព្រះយេស៊ូវរំលឹកលោកនីកូដេមអំពីហេតុការមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដើម្បីជួយឲ្យគាត់បានយល់ពីរបៀបដែលកើតជាថ្មីនោះបែបយ៉ាងណា។ នៅពេលពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលនៅ ក្នុងទីរហោស្ថាន ពួកគេបានរអ៊ូរទាំទាស់នឹងព្រះ (ជនគណនា២១:៤-៩)។ ដើម្បីដាក់ទោសពួកគេ ព្រះបានចាត់ឲ្យមាន សត្វពស់មកហើយបានចឹកមនុស្សទាំងនោះ។ ពេលដែលពួកគេប្រែចិត្ត ព្រះបានមានបន្ទូលបង្គាប់ឲ្យ លោកម៉ូសេធ្វើសត្វពស់ពីស្ពាន់ហើយដាក់ពស់នោះលើបង្គោលមួយ។ អស់អ្នកណា ដែលសម្លឹងមើល ទៅកាន់ពស់ស្ពាន់នោះ នឹងប្រោសឲ្យបានជាដោយព្រះជាម្ចាស់។
ព្រះយេស៊ូវលើកឡើងពីហេតុការនេះដើម្បីបង្ហាញពីបែបដែលកើតជាថ្មីនោះជាយ៉ាងណា។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ សត្វពស់ជាតំណាងឲ្យអំពើបាប ស្ពាន់ជាតំណាងការជំនុំជំរះ។ ដូច្នេះហើយ ពស់ស្ពាន់តំណាងឲ្យអំពើបាប ត្រូវបានជំនុំជំរះ។ ការនេះកើតឡើងចំពោះព្រះយេស៊ូវនៅលើឈើឆ្កាង។ ព្រះយេស៊ូវគ្មានបាបសោះ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គបានដកយកអំពើបាបរបស់យើងដាក់លើព្រះអង្គទ្រង់ ហើយអំពើបាបរបស់យើងត្រូវបានជំនុំជំរះនៅ ក្នុងព្រះអង្គនៅត្រង់ឈើឆ្កាង។ បង្គោលនោះតំណាងឲ្យឈើឆ្កាងដែលព្រះយេស៊ូវត្រូវបានលើកឡើង។ ពេលនេះ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបានសង្រ្គោះដោយការសម្លឹងមើលទៅឯព្រះអង្គដោយសេចក្តីជំនឿ។ ដូចដែលលោកម៉ូសេបានលើកពស់នោះឡើងនៅលើបង្គោលដើម្បីឲ្យអស់អ្នកណាដែលសម្លឹងមើលទៅពស់នោះនឹងបានរស់នៅខាងសាច់ឈាម អស់អ្នកណាដែលសម្លឹងមើលទៅឯព្រះគ្រីស្ទ ដែលត្រូវ “បានលើក ឡើង” នៅលើឈើឆ្កាង នឹងបានរស់នៅខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ និងអស់កល្បជានិច្ច (អេសាយ ៤៥:២២)។
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា កូនមនុស្ស “ត្រូវតែ” បានលើកឡើង។ ពាក្យដែលថា “ត្រូវតែ” (δεῖ) មានន័យថាជាផែនការរបស់ព្រះ។ ហេតុផលដែលថាហេតុអ្វីបានជាកូនមនុស្សត្រូវតែបានលើឡើងគឺ ដើម្បីផ្តល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់អស់អ្នកដែលជឿលើព្រះអង្គ។ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចគឺជាជីវិត ដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះ (យ៉ូហាន ១៧:៣) ហើយការនោះចាប់ផ្តើមនៅពេលដែលយើង បានកើតជាថ្មីពីខាងលើ។
នេះជាចម្លើយចំពោះសំនួររបស់លោកនីកូដេម “ធ្វើដូចម្តេចឲ្យការទាំងនេះកើតបាន?” (ខ៩)។ អ្នកជឿចូលទៅក្នុងនគរនៃព្រះ បានស្គាល់នូវការដែលកើតជាថ្មី ហើយចាប់ផ្តើមរស់នៅក្នុង ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ទាំងអស់នេះគឺដោយសារកិច្ចការ របស់ព្រះគ្រីស្ទនៅលើឈើឆ្កាង ដែលយើងបានទទួលដោយសេចក្តីជំនឿ។
ការសន្ទនារបស់ព្រះយេស៊ូវជាមួយនឹងលោកនីកូដេមបានបញ្ចប់ត្រឹម ខ១៥។ នៅក្នុង ខទី ១៦-២១ លោកយ៉ូហានបានផ្តល់ឲ្យនូវការបកស្រាយចំពោះអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់លោកនីកូដេម (ខ១៤-១៥)។
ព្រះជាម្ចាស់ស្រឡាញ់មនុស្សលោកដល់ម៉្លេះ
ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក ដល់ម៉្លេះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១ ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ
២:១៦ នៅក្នុង ខនេះ លោកយ៉ូហានបង្ហាញដំណឹងល្អយ៉ាងច្បាស់លាស់បំផុត។ ដំណឹងល្អចាប់ផ្តើមដោយ សេចក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះសម្រាប់ពិភពលោកត្រូវបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ ដោយសេចក្តីពិតដែលព្រះអង្គបានប្រទាននូវអ្វីដែលវិសេសបំផុតចំពោះព្រះអង្គ: ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១។ ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គប្រទានព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ? ចម្លើយនោះគឺ ដើម្បីសង្រ្គោះមនុស្សក្នុងពិភពលោកពី សេចក្តី វិនាស។ ទាល់តែយើងបានយល់ថាពីភពលោកកំពុងតែវិនាស ពុំនោះទេយើងមិនអាចយល់ពី សេចក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះឬដំណឹងល្អបានឡើយ។
ពិភពលោកកំពុងតែវិនាសដោយព្រោះតែអំពើបាប។ មនុស្សបានបះបោរទាស់ជាមួយនឹងព្រះ ដោយការមិនស្តាប់បង្គាប់ និងការបដិសេធព្រះអង្គ។ អំពើបាបរបស់យើងបានញែកយើងចេញពី ព្រះដែលជាប្រភព និងជាអង្គបុគ្គលទ្រទ្រង់ ជីវិតទាំងអស់។ លទ្ធផលដែលកើតចេញពីការនេះគឺថា យើងទាំងអស់គ្នាកំពុងតែវិនាសហើយ។ ដូច្នេះហើយ នៅពេលដែលលោកយ៉ូហានប្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា ថា “ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក” គាត់មិនមែនប្រាប់យើងថាមនុស្សលោកល្អ ឬគួរឲ្យស្រឡាញ់ នោះឡើយ ប៉ុន្តែប្រាប់ថាការឆ្លើយតបរបស់ព្រះចំពោះមនុស្សជាតិដែលពេញដោយអំពើបាប ហើយដែល កំពុងតែវិនាស គឺដោយការប្រទានព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គឲ្យមកសង្រ្គោះយើងចេញពីអំពើបាបរបស់យើង។ ផ្ទុយពី ការដាក់ទោសយើងតាមអ្វីដែលយើងសក្តិសមនឹងទទួលនោះ ព្រះអង្គបានប្រទាននូវសេចក្តីសង្រ្គោះ និងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដែលជាការខាតបង់ដ៏ធំបំផុតចំពោះព្រះអង្គវិញ។
ព្រះ “បានប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែមួយ” នៅលើឈើឆ្កាងដើម្បីឲ្យបានសម្រេចសេចក្តីសង្រ្គោះ ដល់យើង។ យើងបានយល់ពីខនេះ (និងដំណឹងល្អ) បានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ នៅពេលដែល យើងមាន សេចក្តីអស្ចារ្យពីភាពអស្ចារ្យនៃសេចក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះ ដែលបានប្រទានព្រះរាជបុត្រា ដ៏ល្អឥតខ្ចោះ បរិសុទ្ធ គ្មានបាបទាល់តែសោះ ដើម្បីឲ្យបានសង្រ្គោះមនុស្សដែលកំពុងតែវិនាស បះបោរ ហើយពេញដោយ អំពើបាប។ អស់អ្នកដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះនឹងបានសង្រ្គោះ។ ការដែល “ជឿដល់ព្រះរាជបុត្រា នោះ” មានន័យថាទុកចិត្ត ពឹងផ្អែកហើយនៅជាប់នៅក្នុងព្រះអង្គជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់អ្នក។ អស់អ្នកដែលធ្វើការនេះនឹងបានទទួលនូវជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ពួកគេនឹងមិនត្រូវ “វិនាស” ឡើយ។ ការដែលត្រូវវិនាសមានន័យថា “បាត់បង់” ឬ “ត្រូវបានបំផ្លាញ”។
ព្រះរាជបុត្រាគឺជាអំណោយមកពីព្រះដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះពិភពលោកដែលបះបោរហើយកំពុងតែស្លាប់។ ការដែលទទួលព្រះរាជបុត្រាគឺជាការដែលទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះ។ ការដែលបដិសេធ ព្រះរាជបុត្រាគឺជាការបដិសេធសេចក្តីស្រឡាញ់នៃព្រះ។ អ្វីដែលអាចកើតមានឡើងចំពោះមនុស្សម្នាក់ នោះមានតែពីចំនុចតែប៉ុណ្ណោះគឺថា ត្រូវវិនាសឬជាការដែលមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ នៅចុងបំផុត យើងមានតែបាននៅជាមួយនឹងព្រះ (ជីវិតអស់កល្ប) ឬដាច់ចេញពីព្រះ (ត្រូវវិនាស)។
ដូច្នេះហើយ សំនួរដែលមានសម្រាប់យើងម្នាក់ៗនោះគឺ: តើអ្នកអាចដាក់ឈ្មោះរបស់អ្នកនៅក្នុងខនេះ បានដែរទេ? “ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក ដល់ម៉្លេះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១ ដើម្បីឲ្យ (ឈ្មោះរបស់អ្នក) ដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិត អស់កល្បជានិច្ចវិញ”។
ពីព្រោះព្រះទ្រង់មិនបានចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ឲ្យមកក្នុងលោកីយ ដើម្បីនឹងជំនុំជំរះលោកីយនោះទេ គឺឲ្យលោកីយបានសង្គ្រោះ ដោយសារទ្រង់វិញ
៣:១៧ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានចាត់មកក្នុងលោកីយដោយទទួលបានព័ន្ធកិច្ចមួយពីព្រះគឺ ដើម្បីសង្រ្គោះ លោកីយ (ខ៣៤; ៥:៣៦-៣៨; ៦:២៩, ៦:៥៧; ៧:២៩; ៨:៤២; ១០:៣៦; ១១:៤២; ១៧:៣, ១៧:៨, ១៧:១៨-២៥; ២០:២១ )។ ព្រះរាជបុត្រាបានយាងមកក្នុងពិភពលោកមួយដែលបានបាត់បង់ ហើយត្រូវមានទោសហើយ ដោយព្រោះតែអំពើបាបរបស់យើង (១:៩, ខ១៨, ៣៦) ដើម្បីឲ្យអ្នកខ្លះបានសង្រ្គោះ។ មិនមែនមនុស្ស នៅក្នុងលោកីយទាំងមូលបានសង្រ្គោះនោះឡើយ (ខ១៨-២១) ប៉ុន្តែបំណងព្រះហឬទ័យនៃព្រះ ក្នុងការចាត់ព្រះយេស៊ូវឲ្យមកក្នុងពិភពលោក ដើម្បីនាំឲ្យមានសេចក្តីសង្រ្គោះដល់លោកីយ។ ហេតុនេះហើយ បានជាព្រះយេស៊ូវត្រូវបានហៅថា “ជាព្រះដ៏ជួយសង្គ្រោះមនុស្សលោក” (៤:៤២; ១ យ៉ូហាន ៤:១៤)។ ព្រះយេស៊ូវនឹងជំនុំជំរះលោកីយ ពេលដែលព្រះអង្គយាងមកជាលើកទីពីរ (៩:៣៩) ប៉ុន្តែ គោលដៅនៅក្នុង ការយាងមកលើកទីមួយគឺដើម្បីសម្រេចបានសេចក្តីសង្រ្គោះដល់អស់អ្នកដែលជឿដល់ព្រះអង្គ (៥:២៧, ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៤៦)។
ហេតុអ្វីបានជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះយាងមកក្នុងពិភពលោកនេះ?
ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ហេតុផលឲ្យយើងយ៉ាងហោចណាស់ ១២ហេតុផលដែលបង្ហាញថាហេតុអ្វី។
ហេតុផលទី១: ព្រះយេស៊ូវយាងមកដើម្បីបង្ហាញឲ្យមនុស្សបានឃើញព្រះ
គ្មានអ្នកណាដែលឃើញព្រះឡើយ មានតែព្រះរាជបុត្រាតែ១ដែលគង់នៅក្នុងឱរាព្រះវរបិតាប៉ុណ្ណោះ ទ្រង់បានសំដែងឲ្យស្គាល់ព្រះអង្គ។ (យ៉ូហាន ១:១៨)
ព្រះយេស៊ូវបានយកមកដើម្បីបង្ហាញឲ្យមនុស្សជាតិបានស្គាល់ព្រះជាម្ចាស់។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ដឹងថាព្រះទ្រង់មានលក្ខណៈ យ៉ាងណានោះ សូមសម្លឹងមើលទៅព្រះយេស៊ូវ។ សូមស្តាប់ពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវត្រូវបានពិពណ៌នានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ
ដែលទ្រង់ជារូបអង្គនៃព្រះដ៏មើលមិនឃើញ ជាបងច្បងនៃគ្រប់ទាំងអស់ ដែលព្រះបានបង្កើតមក (កូឡូស ១:១៥)
គឺទ្រង់ជារស្មីភ្លឺមកពីសិរីល្អនៃព្រះ ហើយជារូបភាពនៃអង្គទ្រង់ ទាំងទ្រទ្រង់គ្រប់របស់ទាំងអស់ ដោយសារព្រះបន្ទូលដ៏មានព្រះចេស្តានៃទ្រង់ (ហេព្រើរ ១:៣)
ព្រះយេស៊ូវជា “រូបអង្គនៃព្រះដ៏មើលមិនឃើញ” ហើយជា ”រស្មីភ្លឺមកពីសិរីល្អនៃព្រះ ហើយជារូបភាពនៃអង្គទ្រង់”។ ដូច្នេះ តាមរយៈការដែលសម្លឹងមើលទៅព្រះយេស៊ូវ យើងទាំងអស់គ្នាអាចស្គាល់ព្រះបាន។
សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវម្នាក់ លោកភីលីព បានសូមឲ្យព្រះអង្គបង្ហាញឲ្យគាត់បានឃើញព្រះវរបិតា។ នេះជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានឆ្លើយតប
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅថា ភីលីពអើយ ខ្ញុំបាននៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាជាយូរដល់ម៉្លេះ ហើយអ្នកមិនទាន់ស្គាល់ខ្ញុំឬ អ្នកណាដែលឃើញខ្ញុំ នោះក៏បានឃើញព្រះវរបិតាដែរ (យ៉ូហាន ១៤:៩)
“អ្នកណាដែលឃើញខ្ញុំ នោះក៏បានឃើញព្រះវរបិតាដែរ។” ព្រះយេស៊ូវបានបើកសំដែងឲ្យឃើញពីព្រះវរបិតាយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ និងយ៉ាងអស្ចារ្យបំផុត។ ព្រះអង្គបានធ្វើបែបដូច្នោះតាមរយៈព្រះបន្ទូលហើយនឹងកិច្ចការដែលព្រះអង្គបានធ្វើ។ព្រះបានបញ្ជូនព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គមកក្នុងពិភពលោកជាតំណាងព្រះអង្គ។
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលឆ្លើយថា សេចក្ដីដែលខ្ញុំបង្រៀននេះ មិនមែនជារបស់ខ្ញុំទេ គឺជារបស់ផងព្រះ ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមកនោះវិញ (យ៉ូហាន ៧:១៦)
ដ្បិតខ្ញុំមិនបាននិយាយ ដោយអាងខ្លួនខ្ញុំទេ គឺជាព្រះវរបិតា ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមក ទ្រង់បានបង្គាប់ខ្ញុំ ពីសេចក្ដីដែលខ្ញុំត្រូវនិយាយ ហើយពីពាក្យដែលខ្ញុំត្រូវប្រាប់វិញ (យ៉ូហាន ១២:៤៩)
ដូច្នេះ ព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់មានបន្ទូលឆ្លើយទៅគេថា ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ព្រះរាជបុត្រាពុំអាចនឹងធ្វើការអ្វី ដោយព្រះអង្គទ្រង់បានទេ ធ្វើបានតែការអ្វីដែលឃើញព្រះវរបិតាធ្វើ ដ្បិតការអ្វីដែលព្រះវរបិតាធ្វើ នោះព្រះរាជបុត្រាក៏ធ្វើដូច្នោះដែរ (យ៉ូហាន ៥:១៩-២០)
ព្រះយេស៊ូវប្រកាសតែព្រះបន្ទូលនៃព្រះតែប៉ុណ្ណោះ ហើយធ្វើតែកិច្ចការដែលព្រះវរបិតាធ្វើតែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះហើយ ទាំងក្នុងព្រះបន្ទូលព្រះអង្គហើយនឹងកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គគឺជាការបង្ហាញពីព្រះវរបិតាដ៏អស្ចារ្យ។
ព្រះយេស៊ូវប្រាប់អោយមនុស្សមើលលើកិច្ចការដែលព្រះអង្គបានធ្វើដើម្បីឲ្យបានដឹងថាព្រះអង្គពិតជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះយ៉ាងពិតប្រាកដឬយ៉ាងណា (យ៉ូហាន ១០:៣៨)។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រោសជំងឺឲ្យបានជា ទ្រង់បានប្រោសមនុស្សខ្វាក់ឲ្យមើល ឃើញ ប្រោសមនុស្សពិការឲ្យដើរ ប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ បានចំអែតអ្នកស្រេកឃ្លានដោយការអស្ចារ្យ ហើយបាន បណ្តេញវិញ្ញាណអាក្រក់ចេញពីមនុស្សជាច្រើន។ មានតែព្រះតែប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើកិច្ចការដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើនោះបាន។ នេះជាហេតុផលនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវនៅលើផែនដី មនុស្សជាច្រើនបានប្រកាសថា «ព្រះបានយាងមករកប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គហើយ!» (លូកា ៧:១៦; គកស១៦)។
ហេតុផលទី២: ព្រះយេស៊ូវយាងមកសម្រេចសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះ
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ព្រះបានសន្យាជាច្រើនជាមួយនឹងមនុស្ស។ មានសេចក្តីសន្យាជាច្រើនក្នុងចំណោមសេចក្តីសន្យាទាំងនោះត្រូវបានសម្រេចដោយព្រះយេស៊ូវ។
អ័ដាម និងអេវ៉ា
ចំពោះអ័ដាមនិងអេវ៉ា ព្រះយេស៊ូវគឺជាសេចក្តីសន្យានៃពូជរបស់ស្រ្តី (មិនមែនពីបុរស) ថាទ្រង់នឹងជាន់ក្បាលរបស់សត្វពស់ (សាតាំង)។
អញនឹងធ្វើឲ្យឯង ហើយនឹងស្ត្រី គឺទាំងពូជឯង នឹងពូជនាងមានសេចក្ដីខ្មាំងនឹងគ្នា ពូជនាងនឹងកិនក្បាលឯង ហើយឯងនឹងចឹកកែងជើងគេ (លោកុប្បត្តិ ៣:១៥)
អ័ប្រាហាំ
ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសេចក្តីសន្យាដែលព្រះបានមានជាមួយនឹងលោកអ័ប្រាហាំថាតាមរយៈពូជពង្សរបស់គាត់គ្រប់ជាតិសាសន៍នៅលើផែនដីនឹងបានពរ។
អញនឹងឲ្យពរដល់អស់អ្នកណាដែលឲ្យពរដល់ឯង ហើយនឹងដាក់បណ្តាសាដល់អស់អ្នកណាដែលផ្តាសាឯង គ្រប់ទាំងគ្រួនៅផែនដីនឹងបានពរដោយសារឯង (លោកុប្បត្តិ ១២:៣)
សេចក្តីសញ្ញាដែលព្រះបានតាំងឡើងចំពោះសេចក្តីសន្យានៃសេចក្តីសង្រ្គោះទាំងសាសន៍អ៊ីស្រាអែល និងសាសន៍ដទៃ។ ជាមួយនឹងការយាងមករបស់ព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងពិភពលោក សេចក្តីសន្យាទាំងនោះត្រូវបានសម្រេច។
លោកប៉ុលបានកត់ត្រាអំពីសេចក្តីនេះដល់ពួកអ្នកជឿនៅក្នុងទីក្រុងរ៉ូម:
ឥឡូវខ្ញុំថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់បានត្រឡប់ជាអ្នកបំរើ ដល់ពួកអ្នកកាត់ស្បែក ដើម្បីនឹងសំដែងសេចក្ដីស្មោះត្រង់នៃព្រះ ប្រយោជន៍នឹងបញ្ជាក់សេចក្ដីសន្យា ដែលបានតាំងនឹងពួកឰយុកោ ៩ហើយឲ្យពួកសាសន៍ដទៃ បានសរសើរដំកើងព្រះដែរ ដោយព្រោះសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ តាមសេចក្ដីដែលចែងទុកមកថា «ហេតុនោះបានជាទូលបង្គំនឹងសរសើរដំកើងទ្រង់ក្នុងពួកសាសន៍ដទៃ ហើយទូលបង្គំនឹងច្រៀងទំនុកបរិសុទ្ធ ថ្វាយព្រះនាមទ្រង់» (រ៉ូម ១៥:៨-៩)
ដាវីឌ
ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសេចក្តីទំនាយដែលព្រះបានសន្យាជាមួយដាវីឌថាវង្សហ្លួងរបស់ព្រះអង្គនឹងសោយរាជ្យអស់កល្បជានិច្ច។
កាលណាឯងបានរស់នៅគ្រប់កំណត់អាយុហើយ រួចបានដេកលក់ទៅជាមួយនឹងពួកឰយុកោឯង នោះអញនឹងតាំងពូជពង្សដែលកើតពីឯងមក ឲ្យសោយរាជ្យឡើងជំនួសឯង ហើយអញនឹងតាំងរាជ្យវាឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង គឺវាដែលនឹងស្អាងវិហារ១សំរាប់ឈ្មោះអញ ហើយអញនឹងតាំងបល្ល័ង្កនៃរាជ្យវា ឲ្យនៅស្ថិតស្ថេរជាដរាបទៅ (២ សាំយូអែល ៧:១២-១៣)
ការយាងមករបស់ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសេចក្តីទំនាយនេះដែលព្រះបានតាំងជាមួយដាវីឌ។ទេវតា កាព្រីយ៉ែល បាននិយាយទៅកាន់ម៉ារា មាតារបស់ព្រះយេស៊ូវថា
មើល នាងនឹងមានគភ៌ប្រសូតបានបុត្រា១ ដែលនាងត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា «យេស៊ូវ» បុត្រនោះនឹងបានជាធំឧត្តម ហើយគេនឹងហៅទ្រង់ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ព្រះអម្ចាស់ដ៏ជាព្រះ ទ្រង់នឹងប្រទានរាជ្យនៃហ្លួងដាវីឌ ជាឰយុកោទ្រង់ថ្វាយទ្រង់សោយ ទ្រង់នឹងសោយរាជ្យលើពួកវង្សរបស់យ៉ាកុប នៅអស់កល្បរៀងទៅ ហើយរាជ្យទ្រង់នឹងមិនផុតឡើយ (លូកា ១:៣១-៣៣)
អេសាយ
ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសេចក្តីទំនាយដែលបានតាំងជាមួយនឹងលោកអេសាយថាព្រះបុត្រដែលត្រូវប្រសូត្រនោះជាព្រះដែលគង់នៅជាមួយនឹងយើង។
ការទាំងនោះកើតមក ដើម្បីឲ្យបានសំរេចសេចក្ដី ដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានបន្ទូល ដោយសារហោរាថា «មើល នាងព្រហ្មចារីនឹងមានគភ៌ប្រសូតបានបុត្រា១ ហើយព្រះនាមបុត្រនោះត្រូវហៅថា អេម៉ាញូអែល» ដែលប្រែថា ព្រះអង្គទ្រង់គង់ជាមួយនឹងយើងខ្ញុំ (ម៉ាថាយ ១:២២-២៣)
ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចសេចក្តីសន្យាដែលព្រះទ្រង់នឹងបញ្ជូនមួយអង្គដែលបានរើសតាំង (“ព្រះគ្រីស្ទ”) ព្រះអង្គដែលទ្រង់នឹងប្រកាសឲ្យ ដំណឹងល្អ សេចក្ដីប្រោសលោះ សេរីភាព ហើយនឹងការព្យាបាល ចំពោះមនុស្ស។
ឯព្រះយេស៊ូវទ្រង់វិលទៅស្រុកកាលីឡេវិញ ទាំងមានព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណសណ្ឋិតលើទ្រង់ នោះមានឮល្បីពីទ្រង់សុសសាយទួទៅក្នុងស្រុកនៅជុំវិញ ទ្រង់បង្រៀនក្នុងសាលាប្រជុំរបស់គេ ហើយគេក៏សរសើរដំកើងទ្រង់ទាំងអស់គ្នា រួចទ្រង់យាងមកដល់ណាសារ៉ែត ជាស្រុកដែលទ្រង់គង់នៅពីកុមារ ក៏ចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំ នៅថ្ងៃឈប់សំរាក តាមទំលាប់ទ្រង់ ហើយឈរឡើង ដើម្បីអានមើលគម្ពីរ គេក៏យកគម្ពីរហោរាអេសាយមកថ្វាយទ្រង់ កាលទ្រង់បានបើកគម្ពីរហើយ នោះទ្រង់រកឃើញត្រង់កន្លែងដែលមានសេចក្ដីចែងទុកមកថា «ព្រះវិញ្ញាណព្រះអម្ចាស់សណ្ឋិតលើខ្ញុំ ពីព្រោះទ្រង់បានចាក់ប្រេងតាំងខ្ញុំ ឲ្យផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សទ័លក្រ ទ្រង់បានចាត់ខ្ញុំឲ្យមក ដើម្បីនឹងប្រោសមនុស្សដែលមានចិត្តសង្រេង ហើយប្រកាសប្រាប់ពីសេចក្ដីប្រោសលោះដល់ពួកឈ្លើយ នឹងសេចក្ដីភ្លឺឡើងវិញដល់មនុស្សខ្វាក់ ហើយឲ្យដោះមនុស្ស ដែលត្រូវគេជិះជាន់ឲ្យរួច ព្រមទាំងប្រកាសប្រាប់ពីឆ្នាំដែលព្រះអម្ចាស់កំណត់ទុក» កាលទ្រង់បានបិទគម្ពីរ ប្រគល់ដល់អ្នករក្សាសាលាវិញហើយ នោះទ្រង់ក៏គង់ចុះ ឯពួកអ្នកដែលនៅក្នុងសាលា គេក៏សំឡឹងមើលទ្រង់ ទ្រង់ចាប់តាំងមានបន្ទូលទៅគេថា នៅថ្ងៃនេះ បទគម្ពីរនេះបានសំរេចនៅត្រចៀកអ្នករាល់គ្នាហើយ (លូកា ៤:១៤-២១)
ហេតុផលទី ៣: ព្រះយេស៊ូវយាងមកដើម្បីសម្រេចក្រឹត្យវិន័យ
ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើការបញ្ជាក់ថាការយាងមករបស់ព្រះអង្គគឺដើម្បីសម្រេចក្រឹត្យវិន័យដែលព្រះបានប្រទានមកតាមរយៈលោកម៉ូសេ។
កុំឲ្យគិតស្មានថា ខ្ញុំមកដើម្បីនឹងលើកក្រិត្យវិន័យ ឬទំនាយពួកហោរាចោលឡើយ ខ្ញុំមិនមែនមកនឹងលើកចោលទេ គឺមកនឹងធ្វើឲ្យសំរេចវិញ ដ្បិតខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា នឹងគ្មានបាំងឈើ១ ឬក្បៀស១នៅក្នុងក្រិត្យវិន័យ ត្រូវបាត់ឡើយ ដរាបដល់កាលណាមេឃ នឹងផែនដី បានកន្លងបាត់ទៅ គឺទាល់តែសេចក្ដីទាំងអស់បានសំរេច ដោយសព្វគ្រប់ (ម៉ាថាយ ៥:១៧-១៨)
ក្រឹត្យវិន័យគឺជាកម្រិតស្តង់ដារបស់ព្រះសម្រាប់សេចក្តីសុចរិត។ តាមរយៈការសម្រេចក្រឹត្យវិន័យ ព្រះយេស៊ូវបានរស់នៅក្នុង ជីវិតមួយដែលល្អឥតខ្ចោះនៅលើផែនដីនេះជាជីវិតដែលគ្មានអំពើបាបទាល់តែសោះ។ មានតែព្រះអង្គមួយប៉ុណ្ណោះ ដែលបានរស់នៅបែបដូច្នោះ។ ដោយព្រោះតែព្រះយេស៊ូវបានរក្សាក្រឹត្យវិន័យបានយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនោះ ដោយការរស់នៅក្នុ ងជីវិតដែលឥតមានធ្វើបាបណាសោះនោះ មានតែព្រះអង្គមួយប៉ុណ្ណោះដែលអាចធ្វើជាយញ្ញបូជាសម្រាប់លោះបាបរបស់ មនុស្សក្នុងពិភពលោកទាំងមូល។
ហេតុផលទី ៤:ព្រះយេស៊ូវយាងមកសុគតដើម្បីលោះបាបមនុស្សក្នុងពិភពលោក
ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកសុគតនៅលើឈើឆ្កាងដើម្បីលោះបាបមនុស្សក្នុងពិភពលោក។ ព្រះយេស៊ូវបានបញ្ជាក់ថានេះជា សេចក្តីពិតដ៏សំខាន់។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា
ដ្បិតកូនមនុស្សក៏បានមក មិនមែនឲ្យគេបំរើដែរ គឺដើម្បីនឹងបំរើគេវិញ ហើយនឹងឲ្យជីវិតខ្លួនទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សជាច្រើនផង។ (ម៉ាកុស ១០:៤៥)
ការសុគតរបស់ព្រះអង្គនៅលើឈើឆ្កាងបានបង់ថ្លៃលោះសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។ព្រះអង្គបានសុគតជំនួសយើងដើម្បីកុំឲ្យយើងទទួលរងការដាក់ទោសដោយព្រោះតែអំពើបាបរបស់យើង។
លុះស្អែកឡើង យ៉ូហានឃើញព្រះយេស៊ូវ ដែលទ្រង់កំពុងតែយាងមកឯគាត់ នោះក៏ពោលថា នុ៎ះន៏ កូនចៀមនៃព្រះ ដែលដោះបាបមនុស្សលោក (យ៉ូហាន ១:២៩)
អ្នករាល់គ្នាដឹងហើយ ថាទ្រង់បានលេចមក ដើម្បីនឹងដោះបាបយើងចេញ ហើយនៅក្នុងទ្រង់ នោះគ្មានបាបសោះ (១ យ៉ូហាន ៣:៥)
ហេតុផលទី ៥: ព្រះយេស៊ូវយាងមកដើម្បីនាំយកសេចក្តីសញ្ញាថ្មី។
ព្រះយេស៊ូវមិនមែនគ្រាន់តែសម្រេចសេចក្តីទំនាយដែលមាននៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យសញ្ញាចាស់តែប៉ុណ្ណោះទេ ការយាងមករបស់ព្រះអង្គនាំនូវសេចក្តីសញ្ញាថ្មីរវាងព្រះជាមួយនឹងមនុស្ស។
គ្រាដែលកំពុងតែបរិភោគ នោះព្រះយេស៊ូវទ្រង់យកនំបុ័ង ហើយកាលទ្រង់បានប្រទានពរ នោះក៏កាច់ប្រទានទៅពួកសិស្ស ដោយបន្ទូលថា ចូរយកបរិភោគចុះ នេះហើយជារូបកាយខ្ញុំ រួចទ្រង់យកពែងមកប្រទានពរ ក៏ហុចទៅឲ្យគេ ដោយបន្ទូលថា ចូរបរិភោគពីពែងនេះទាំងអស់គ្នាចុះ ដ្បិតនេះជាឈាមខ្ញុំ គឺជាឈាមនៃសញ្ញាថ្មី ដែលបានច្រួចចេញ សំរាប់មនុស្សជាច្រើនប្រយោជន៍នឹងផ្តាច់បាប (ម៉ាថាយ ២៦:២៦-២៨)
សេចក្តីសញ្ញាថ្មីនេះត្រូវបានប្រកាសដោយលោកយេរេមា។
គឺព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានបន្ទូលថា សេចក្ដីសញ្ញាដែលអញនឹងតាំងចំពោះពួកវង្សអ៊ីស្រាអែល ក្នុងពេលក្រោយគ្រានោះ គឺយ៉ាងដូច្នេះអញនឹងដាក់ក្រឹត្យវិន័យរបស់អញ នៅខាងក្នុងខ្លួនគេ ទាំងចារឹកទុកក្នុងចិត្តគេ នោះអញនឹងធ្វើជាព្រះដល់គេ ហើយគេនឹងបានជារាស្ត្ររបស់អញ រួចគេនឹងលែងបង្រៀនអ្នកជិតខាង ហើយនឹងបងប្អូនគេរៀងខ្លួនទៀតថា ចូរឲ្យស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាចុះ ដ្បិតព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានបន្ទូលថា គេនឹងស្គាល់អញគ្រប់ៗគ្នា តាំងពីអ្នកតូចបំផុត រហូតដល់អ្នកធំបំផុតក្នុងពួកគេ ព្រោះអញនឹងអត់ទោសចំពោះអំពើទុច្ចរិតរបស់គេ ហើយនឹងលែងនឹកចាំពីអំពើបាបគេទៀតជាដរាបទៅ។ (យេរេមា ៣១:៣៣-៣៤)
តាមរយៈព្រះយេស៊ូវ យើងទទួលបាននូវសេចក្តីសញ្ញានៃទំនាក់ទំនងថ្មីមួយជាមួយនឹងព្រះ។ អ្នកដែលទទួលជឿទាំងអស់នឹងត្រូវរាប់បញ្ចូលជាមួយអ៊ីស្រាអែលហើយចែករំលែកនៅក្នុងសេចក្តីសញ្ញានេះ។ សេចក្តីសញ្ញារួមបញ្ជូលដូចជា:
ការអត់ទោសបាប: "ព្រោះអញនឹងអត់ទោសចំពោះអំពើទុច្ចរិតរបស់គេ ហើយនឹងលែងនឹកចាំពីអំពើបាបគេទៀតជាដរាបទៅ"។ (យេរេមា ៣១:៣៤)
ការផ្លាស់ប្រែពីខាងក្នុងដែលព្រះជាម្ចាស់ការដាក់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គនៅក្នុងយើង: “អញនឹងដាក់ក្រឹត្យវិន័យរបស់អញ នៅខាងក្នុងខ្លួនគេ ទាំងចារឹកទុកក្នុងចិត្តគេ (យេរេមា ៣១:៣៣)។
ទំនាក់ទំនងថ្មីមួយជាមួយនឹងព្រះ: "អញនឹងធ្វើជាព្រះដល់គេ ហើយគេនឹងបានជារាស្ត្ររបស់អញ" (យេរេមា ៣១:៣៣)។
ហេតុផលទី ៦: ព្រះយេស៊ូវយាងមកបំផ្លាញកិច្ចការរបស់អារក្ស
ការយាងមករបស់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះនៅក្នុងពិភពលោកគឺដើម្បីបំផ្លាញកិច្ចការរបស់អារក្សនិងអំណាចដែលវាមានលើ មនុស្សជាតិ។
តែអ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាបវិញ នោះគឺមកពីអារក្សទេ ពីព្រោះអារក្សបានធ្វើបាប ចាប់តាំងពីដើមរៀងមក ដោយហេតុនោះបានជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះបានលេចមក គឺដើម្បីនឹងបំផ្លាញការរបស់អារក្សចេញ (១ យ៉ូហាន ៣:៨)
អារក្ស សាតាំង បានត្រួតត្រាមនុស្សតាមរយៈអំណាចនៃអំពើបាបដែលត្រួតត្រាលើគេ។ ប៉ុន្តែ អារក្សមិនមានអំណាច លើពួកអ្នកជឿទៀតទេដោយព្រោះតែព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននូវសេចក្តីសង្រ្គោះពីអំពើបាបហើយអំណាចលើខ្មាំងសត្រូវរួចហើយ។
នោះទ្រង់មានបន្ទូលទៅគេថា ខ្ញុំបានឃើញអារក្សសាតាំងធ្លាក់ពីលើមេឃ មកដូចជាផ្លេកបន្ទោរ មើល ខ្ញុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានអំណាច នឹងដើរជាន់ទាំងពស់នឹងខ្យាដំរី ហើយលើគ្រប់ទាំងឥទ្ធិឫទ្ធិរបស់ខ្មាំងសត្រូវផង គ្មានអ្វីនឹងធ្វើទុក្ខអ្នករាល់គ្នាឡើយ (លូកា ១០:១៨-១៩)
ឯអ្នករាល់គ្នាដែលបានស្លាប់ក្នុងការរំលង ហើយក្នុងសណ្ឋានមិនកាត់ស្បែកខាងសាច់ឈាម នោះទ្រង់បានប្រោសឲ្យរស់ជាមួយនឹងទ្រង់ ដោយបានអត់ទោសចំពោះអស់ទាំងការរំលងរបស់អ្នករាល់គ្នា ទាំងលុបចោលសេចក្ដីដែលកត់ទុកទាស់នឹងយើងក្នុងសេចក្ដីបញ្ញត្ត ដែលប្រទាំងនឹងយើង ហើយទ្រង់ក៏លើកចោល ដោយបោះភ្ជាប់នៅឈើឆ្កាង ទ្រង់បានទាំងទំលាក់ងារពីពួកគ្រប់គ្រង នឹងពួកមានអំណាច ទាំងដាក់ពួកទាំងនោះនៅកណ្តាលជំនុំឲ្យគេមើល ហើយដឹកនាំគេទៅ ដោយមានជ័យជំនះ ដោយសារឈើឆ្កាងនោះឯង។ (កូឡូស ២:១៣-១៥)
ព្រះយេស៊ូវបានដកយកអំណាចរបស់អារក្សដោយការនោះវាមិនអាចនឹងបន្ទោសយើងដោយព្រោះតែអំពើបាបដែលត្រូវបានបង់ថ្លៃលោះនៅត្រង់ឈើឆ្កាងរួចហើយនោះឡើយ។ យើងទទួលបាននូវការអត់ទោសបាបរបស់យើង។ ឥលូវនេះយើងមានអាសយដ្ឋានខាងព្រលឹងវិញ្ញាណថ្មីមួយ: ព្រះបាន “ប្រោសឲ្យយើងរួចពីអំណាចនៃសេចក្តីងងឹត ហើយផ្លាស់យើងមកក្នុងនគររបស់ព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ងានៃទ្រង់”។
ទ្រង់បានប្រោសឲ្យយើងរួចពីអំណាចនៃសេចក្ដីងងឹត ហើយផ្លាស់យើងមកក្នុងនគររបស់ព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ងានៃទ្រង់ យើងរាល់គ្នាមានសេចក្ដីប្រោសលោះក្នុងព្រះរាជបុត្រានោះ គឺជាសេចក្ដីផ្តាច់បាប ដោយសារព្រះលោហិតទ្រង់ (កូឡូស ១:១៣-១៤)
ហេតុផលទី ៧: ព្រះយេស៊ូវយាងមកធ្វើជាគំរូ
ព្រះយេស៊ូវយាងមកដើម្បីធ្វើជាគំរូពីរបៀបដែលមនុស្សត្រូវរស់នៅបែបយ៉ាងណា។ ព្រះអង្គបានរស់នៅក្នុងជីវិតដែលល្អឥតខ្ចោះក្នុងនាមជាមនុស្សដែលបានស្តាប់តាមព្រះយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ ដូច្នេះហើយអ្នកជឿទាំងអស់ត្រូវបានប្រាប់ថា “ត្រូវតែប្រព្រឹត្តដូចជាទ្រង់ដែរ។”
អ្នកណាដែលថាខ្លួននៅក្នុងទ្រង់ នោះត្រូវតែប្រព្រឹត្តដូចជាទ្រង់ដែរ។ (១ យ៉ូហាន ២:៦)
តើព្រះយេស៊ូវរស់នៅដោយរបៀបណានៅលើផែនដីនេះ? ព្រះអង្គបានរស់នៅក្នុងនិស្ស័យជាមនុស្សពេញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងការចុះចូលយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះចំពោះព្រះវរបិតានៃស្ថានសួគ៌។ ពួកអ្នកជឿទាំងអស់ក៏ត្រូវបានត្រាស់ហៅឲ្យរស់នៅបែបដូចគ្នានេះដែរ។
នៅពេលដែលលោកពេត្រុសកត់ត្រាអំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះគ្រីស្ទនោះ គាត់បានធ្វើការបញ្ជាក់ថាយើងត្រូវធ្វើតាមលំអានដាននៃទ្រង់
ដ្បិតទ្រង់បានហៅអ្នករាល់គ្នា មកឯសេចក្ដីនោះឯង ពីព្រោះព្រះគ្រីស្ទក៏បានរងទុក្ខជំនួសយើងដែរ ទាំងទុកដំរាប់ ឲ្យយើងរាល់គ្នាដើរតាមលំអានដាននៃទ្រង់ (១ ពេត្រុស ២:២១)
ហេតុផល ទី ៨: ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកផ្តល់ក្តីអាណិតអាសូរដល់យើងក្នុងនាមព្រះអង្គជាសម្តេចសង្ឃដ៏ខ្ពស់បំផុត
ដោយព្រោះតែព្រះរាជបុត្រានៃព្រះបានប្រែក្លាយជាមនុស្សនិស្ស័យសាច់ឈាម រស់នៅលើផែនដី បានប្រឈមមុខជាមួយ នឹងការលំបាកដែលយើងបានជួបប្រទះ ទ្រង់ជ្រាបពីស្ថានភាពរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។ ដូច្នេះហើយ ទ្រង់អាចនឹងមាន ព្រះទ័យអាណិតអាសូរដល់យើង។
ដូច្នេះ ដែលមានសំដេចសង្ឃយ៉ាងធំ១អង្គ ដែលទ្រង់បានយាងកាត់អស់ទាំងជាន់ស្ថានសួគ៌ គឺព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ នោះត្រូវតែឲ្យយើងមានចិត្តដាច់ស្រឡះនឹងជឿតាមចុះ ដ្បិតសំដេចសង្ឃនៃយើង ទ្រង់មិនមែនមិនអាចនឹងអាណិតអាសូរ ដល់សេចក្ដីកំសោយរបស់យើងរាល់គ្នានោះទេ ព្រោះទ្រង់បានត្រូវសេចក្ដីល្បួងគ្រប់យ៉ាង ដូចជាយើងរាល់គ្នាដែរ តែឥតធ្វើបាបឡើយ ដូច្នេះ ត្រូវឲ្យយើងរាល់គ្នាមកដល់បល្ល័ង្កនៃព្រះគុណ ដោយក្លាហាន ដើម្បីនឹងទទួលសេចក្ដីមេត្តា ហើយរកបានព្រះគុណសំរាប់នឹងជួយដល់ពេលត្រូវការចុះ។ (ហេប្រឺ ៤:១៤-១៦)
ព្រះយេស៊ូវជ្រាបពីស្ថានភាពរស់នៅជាអ្នកក្រ ស្រេកឃ្លាន ហត់នឿយ មិនយោគយល់គ្នា ការបៀតបៀន ត្រូវគេទម្លាក់កំហុសដាក់ ត្រូវបានគេក្បត់ ត្រូវបានគេបោះបង់ចោល ហើយនឹងរងទុក្ខនូវការឈឺចាប់។ យើងអាចនាំយកអស់ទាំងបញ្ហារបស់យើងមកថ្វាយដល់ទ្រង់ហើយដឹងថាព្រះអង្គទ្រង់ជ្រាបពីបញ្ហារបស់យើង។
ហេតុផលទី ៩: ព្រះយេស៊ូវយាងមកសង្រ្គោះមនុស្ស
ខ្ញុំបានមកក្នុងលោកីយជាពន្លឺភ្លឺ ដើម្បីកុំឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ ត្រូវនៅក្នុងសេចក្ដីងងឹតឡើយ បើអ្នកណាឮពាក្យខ្ញុំ តែមិនជឿ នោះខ្ញុំមិនកាត់ទោសគេ ដ្បិតខ្ញុំមិនបានមក ដើម្បីនឹងកាត់ទោសដល់លោកីយទេ គឺមកប្រយោជន៍នឹងសង្គ្រោះវិញ (យ៉ូហាន ១២:៤៦-៤៧)
ព្រះយេស៊ូវយាងមកក្នុងពិភពលោកដើម្បីធ្វើជាព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់មនុស្សជាតិ។
នាងនឹងប្រសូតបុត្រា១ ហើយអ្នកត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា «យេស៊ូវ» ព្រោះបុត្រនោះនឹងជួយសង្គ្រោះរាស្ត្រទ្រង់ ឲ្យរួចពីបាប (ម៉ាថាយ ១:២១)
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា ព្រះអង្គយាងមកដើម្បីស្វែងរកហើយសង្រ្គោះមនុស្សបាត់បង់ ហើយត្រាស់ហៅអ្នកមានបាប ឲ្យធ្វើការប្រែចិត្ត។
ដ្បិតកូនមនុស្សបានមក ដើម្បីនឹងរក ហើយជួយសង្គ្រោះដល់មនុស្សបាត់បង់។ (លូកា ១៩:១០)
ខ្ញុំមិនបានមកហៅពួកមនុស្សសុចរិតទេ គឺមកហៅតែមនុស្សមានបាប ឲ្យគេប្រែចិត្តវិញទេតើ។ (លូកា ៥:៣២)
តាមការពិតទៅ មនុស្សទាំងអស់គឺជាមនុស្សមានបាបដែលបាត់បង់ ដូច្នេះហើយព្រះយេស៊ូវអញ្ជើញមនុស្សទាំងអស់ ឲ្យចូលមកឯព្រះអង្គហើយគេនឹងបានការសម្រាកដល់ព្រលឹង។
អស់អ្នកដែលនឿយព្រួយ ហើយផ្ទុកធ្ងន់អើយ ចូរមកឯខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់សំរាក ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ ហើយរៀននឹងខ្ញុំចុះ ដ្បិតខ្ញុំស្លូត ហើយមានចិត្តសុភាព នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានសេចក្ដីសំរាកដល់ព្រលឹង ពីព្រោះនឹមខ្ញុំងាយទេ ហើយបន្ទុកខ្ញុំក៏ស្រាល។ (ម៉ាថាយ ១១:២៨-២៩)
ព្រះយេស៊ូវប្រោសមនុស្សពីអំណាចនៃអំពើបាប។
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលតបថា ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា អស់អ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាប នោះជាបាវបំរើរបស់អំពើបាបនោះហើយ រីឯបាវបំរើ គេមិននៅជាប់ក្នុងផ្ទះជាដរាបទេ តែព្រះរាជបុត្រា ទ្រង់នៅជាប់អស់កល្បជានិច្ចវិញ ដូច្នេះ បើព្រះរាជបុត្រាប្រោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានរួច នោះនឹងបានរួចជាពិត (យ៉ូហាន ៨:៣៤-៣៦)
ហេតុផលទី ១០: ព្រះយេស៊ូវយាងមកដើម្បីនាំយើងទៅឯព្រះ
ព្រះបានបង្កើតមនុស្សដើម្បីឲ្យមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ។ អ្វីដែលបង្ខាំងមិនឲ្យការនេះកើតមានឡើងបានគឺជាអំពើបាប ។ ព្រះយេស៊ូវបានដកយកអំពើបាបចេញដោយការសុគតនៅលើឈើឆ្កាងសម្រាប់អំពើបាបរបស់មនុស្សក្នុងពិភពលោក។ អំពើបាបរបស់យើងបានញែកយើងចេញពីព្រះ ប៉ុន្តែ ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវដកយកអំពើបាបរបស់យើង មនុស្សអាចផ្សះផ្សាទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅគាត់ថា ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ហើយជាជីវិត បើមិនមកតាមខ្ញុំ នោះគ្មានអ្នកណាទៅឯព្រះវរបិតាបានឡើយ (យ៉ូហាន ១៤:៦)
យើងមិនអាចចូលមកឯព្រះដោយអំពើល្អដែលយើងប្រព្រឹត្តបានឡើយ ដោយព្រោះតែគ្មាននរណាម្នាក់សុចរិចគ្រប់គ្រាន់ នោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ យើងអាចចូលមកឯព្រះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវ។ តាមការពិតទៅ ព្រះយេស៊ូវយាងមកនាំយើងទៅឯព្រះ។
ព្រោះព្រះគ្រីស្ទទ្រង់បានរងទុក្ខម្តង ដោយព្រោះបាបដែរ គឺជាព្រះដ៏សុចរិត ទ្រង់រងទុក្ខជំនួសមនុស្សទុច្ចរិត ដើម្បីនឹងនាំយើងរាល់គ្នាទៅដល់ព្រះ ដោយទ្រង់ត្រូវគេធ្វើគុតខាងសាច់ឈាម តែបានព្រះវិញ្ញាណប្រោសឲ្យរស់វិញ (១ ពេត្រុស ៣:១៨)
នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ យើងជាមនុស្សដែលបានកើតជាថ្មី អំពើរំលងរបស់យើងមិនត្រូវបានរាប់ទាស់នឹងយើងទៀតទេ ហើយ យើងអាចផ្សះផ្សាជាមួយនឹងព្រះបាន។
បានជាបើអ្នកណានៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ នោះឈ្មោះថាបានកើតជាថ្មីហើយ អស់ទាំងសេចក្ដីចាស់បានកន្លងបាត់ទៅ មើល គ្រប់ទាំងអស់បានត្រឡប់ជាថ្មីវិញ គ្រប់ទាំងអស់ក៏មកពីព្រះ ដែលទ្រង់បានផ្សះផ្សាយើងនឹងព្រះអង្គទ្រង់ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបានប្រទានការងារផ្សះផ្សានោះ មកយើងខ្ញុំដែរ គឺពីដំណើរដែលព្រះទ្រង់គង់ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ កំពុងផ្សះផ្សាលោកីយនឹងព្រះអង្គទ្រង់ ឥតប្រកាន់ទោសគេទៀត ហើយទ្រង់បានប្រគល់ព្រះបន្ទូល ពីការផ្សះផ្សានោះមកយើងខ្ញុំ។
ដូច្នេះ យើងខ្ញុំជាទូតដំណាងព្រះគ្រីស្ទ ហាក់ដូចជាព្រះទ្រង់អង្វរដោយសារយើងខ្ញុំ គឺយើងខ្ញុំអង្វរគេជំនួសព្រះគ្រីស្ទថា ចូរឲ្យបានជាមេត្រីនឹងព្រះចុះ ដ្បិតឯព្រះអង្គ ដែលមិនបានស្គាល់បាបសោះ នោះព្រះទ្រង់បានធ្វើឲ្យត្រឡប់ជាតួបាប ជំនួសយើងរាល់គ្នាវិញ ដើម្បីឲ្យយើងរាល់គ្នាបានត្រឡប់ទៅជាសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះ ដោយនូវព្រះអង្គនោះឯង។
(២ កូរិនថូស ៥:១៧-២១)
ហេតុផលទី ១១: ព្រះយេស៊ូវយាងមកប្រទានឲ្យយើងមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច
នេះហើយ ជាសេចក្ដីដែលទ្រង់បានសន្យានឹងយើងរាល់គ្នា គឺជាជីវិតដ៏រស់នៅអស់កល្បជានិច្ច។ (១ យ៉ូហាន ២:២៥)
ដើម្បីផ្សះផ្សាទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះគឺត្រូវមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ តាមការពិតទៅ ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលថា ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច គឺឲ្យគេបានស្គាល់ដល់ទ្រង់ដ៏ជាព្រះពិតតែ១។
នេះជាជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច គឺឲ្យគេបានស្គាល់ដល់ទ្រង់ដ៏ជាព្រះពិតតែ១ នឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលទ្រង់បានចាត់ឲ្យមកផង (យ៉ូហាន ១៧:៣)
ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះនេះចាប់ផ្តើមនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងនៅពេលនេះ បន្តពេញមួយជីវិតរបស់យើងនៅលើផែនដី ហើយបន្ទាប់ពីយើងស្លាប់ នឹងបន្តតនៅស្ថានសួគ៌។
ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់មនុស្សលោក ដល់ម៉្លេះបានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់តែ១ ដើម្បីឲ្យអ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ (យ៉ូហាន ៣:១៦)
ហេតុផលទី ១២: ព្រះយេស៊ូវយាងមក ដើម្បីឲ្យយើងអាចប្រែក្លាយដូចជាព្រះអង្គ។
នៅពេលដែលមនុស្សណាម្នាក់ជឿលើព្រះយេស៊ូវ ព្រះអង្គបានប្រទានសិទ្ធឲ្យគេបានប្រែក្លាយជាកូនព្រះ។
ប៉ុន្តែអស់អ្នកណាដែលទទួលទ្រង់ គឺអស់អ្នកដែលជឿដល់ព្រះនាមទ្រង់ នោះទ្រង់បានប្រទានអំណាចឲ្យបានត្រឡប់ជាកូនព្រះ គឺជាកូន ដែលមិនមែនកើតមកពីឈាម ឬតាមប្រាថ្នាខាងរូបសាច់ ឬតាមចំណង់នៃមនុស្សឡើយ គឺកើតមកអំពីព្រះវិញ។ (យ៉ូហាន ១:១២-១៣)
ដូច្នេះហើយ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះបានប្រែក្លាយជាមនុស្សដើម្បីអោយមនុស្សអាចប្រែក្លាយជាកូននៃព្រះ!
ព្រះអង្គបានចុះពីស្ថានសួគ៌ហើយយាងមកផែនដីដើម្បីឲ្យយើងអាចចាកចេញពីផែនដីហើយទៅឯស្ថានសួគ៌។ ព្រះអង្គបានប្រែក្លាយដូចជាយើងដើម្បីឲ្យយើងអាចប្រែដូចជាព្រះអង្គ។
ពួកស្ងួនភ្ងាអើយ ឥឡូវនេះ យើងរាល់គ្នាជាកូនព្រះហើយ តែដែលយើងរាល់គ្នានឹងបានទៅជាយ៉ាងណាទៀត នោះមិនទាន់សំដែងមកនៅឡើយ ប៉ុន្តែ យើងដឹងថា កាលណាទ្រង់លេចមក នោះយើងនឹងបានដូចជាទ្រង់ ដ្បិតដែលទ្រង់យ៉ាងណា នោះយើងនឹងឃើញទ្រង់យ៉ាងនោះឯង (១ យ៉ូហាន ៣:២)
នេះគឺជាសេចក្តីសន្យាដ៏វិសេសសម្រាប់អស់អ្នកណាដែលជឿ។ ថ្ងៃមួយយើងទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវបានប្រទានឲ្យ មានរូបកាយថ្មីមួយ ជារូបកាយដែលគ្មានបាប ដូចព្រះយេស៊ូវ។ យើងទាំងអស់គ្នានឹងមានរូបកាយនៃការរស់ឡើងវិញដូច ជាព្រះអង្គ ជារូបកាយភ្លឺចាំង ហើយយើងនឹងបានល្អឥតខ្ចោះ រស់នៅអស់កល្ប ហើយពេញដោយសិរីល្អដូចជាព្រះអង្គ។
ឯអ្នកណាដែលជឿដល់ទ្រង់ នោះមិនជាប់មានទោសទេ តែអ្នកណាដែលមិនជឿវិញ នោះត្រូវមានទោសហើយ ពីព្រោះមិនបានជឿដល់ព្រះនាមនៃព្រះរាជបុត្រាតែ១របស់ព្រះ
៣:១៨ មនុស្សទាំងអស់ត្រូវការព្រះអង្គ សង្រ្គោះមួយអង្គ។ ព្រះបានប្រទានព្រះអង្គសង្រ្គោះនេះ នៅពេលដែលព្រះអង្គចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ឲ្យមក។ ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចនូវកិច្ចការនៃសេចក្តីសង្រ្គោះ ហើយពេលនេះស្ថិតលើមនុស្សម្នាក់ៗសម្រេចថាតើគេនឹងទទួលឬបដិសេធព្រះអង្គ។ ជោគវាសនាដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើងគឺត្រូវបានកំណត់ដោយការឆ្លើយតបរបស់យើងចំពោះព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។
ដើម្បីឲ្យទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចមិនមែនជាការដែលមនុស្សអាចសម្រេចបានដោយការដែលយើងធ្វើការល្អ ឬជាការសន្សំកុសលនោះឡើយ ដោយព្រោះតែយើងទាំងអស់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយគ្មានអ្នកណាម្នាក់បានសុចរិតនោះឡើយ។ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ចគឺជាអំណោយទានមកពីព្រះ សម្រេចបានដោយព្រះយេស៊ូវ ហើយទទួលបានដោយសេចក្តីជំនឿលើព្រះអង្គ។ យើងត្រូវតែឆ្លើយត បចំពោះអ្វីដែលព្រះបានធ្វើសម្រាប់ យើងទាំងអស់គ្នាដោយសេចក្តីជំនឿលើទ្រង់។
ហើយទោសនេះ គឺថា ពន្លឺបានមកក្នុងលោកីយ តែមនុស្សលោកចូលចិត្តនឹងសេចក្ដីងងឹតជាជាងពន្លឺ ពីព្រោះអំពើដែលគេធ្វើទាំងប៉ុន្មាន សុទ្ធតែអាក្រក់ ដ្បិតអ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តអាក្រក់ នោះតែងស្អប់ដល់ពន្លឺ ហើយមិនមកឯពន្លឺទេ ក្រែងអំពើដែលខ្លួនប្រព្រឹត្តទាំងប៉ុន្មាន បានបើកឲ្យឃើញ
៣:១៩-២០ ប្រសិនបើជីវិតអស់កល្បគឺជាអំណោយទាន ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សជាច្រើនមិនបានទទួល ជីវិតនេះ? ខនេះពន្យល់ថាហេតុអ្វី។ ព្រះយេស៊ូវ យាងមកក្នុងពិភពលោកជាពន្លឺដែលនាំអោយមាន ប្រាជ្ញាឲ្យបានស្គាល់ព្រះនិងសេចក្តីពិត។ ប៉ុន្តែមនុស្សជាច្រើនមិនចង់ចូលមកឯពន្លឺទេ ដោយព្រោះតែ គេស្រឡាញ់សេចក្តីងងឹត។ អស់អ្នកដែលស្រឡាញ់អំពើបាបស្អប់ពន្លឺ ដោយព្រោះតែពន្លឺសំដែងឲ្យឃើញ អំពើបាបរបស់គេ។ ពួកគេចង់បន្តធ្វើកិច្ចការអាក្រក់របស់គេ ហើយការនេះបញ្ឈប់គេមិនឲ្យចូលមកឯពន្លឺ ហើយមិនបានទទួលអំណោយទាននៃជីវិតអស់កល្បដែលព្រះអង្គប្រទានឲ្យនោះឡើយ។
តែអ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីពិតវិញ នោះតែងមកឯពន្លឺ ដើម្បីឲ្យអំពើដែលខ្លួនប្រព្រឹត្ត បានសំដែងមកឲ្យដឹងថា បានធ្វើដោយនូវព្រះ។
៣:២១ ដើម្បីឲ្យបាន “ចូលមកឯពន្លឺ” គឺជាការដែលចូលមកឯព្រះយេស៊ូវនិងជឿហើយទុកចិត្តព្រះអង្គ។ នៅពេលដែលមនុស្សម្នាក់បានធ្វើការនេះ គាត់នឹងបានប្រែក្លាយជាកូនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ (១:១២; ១១:៥២; ១ យ៉ូហាន ៣:១០) ទទួលបានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយបានកើតជាថ្មីពីខាងលើ (ខ៥-៦)។ គាត់រស់នៅក្នុងជីវិតដែលសុចរិត មិនមែនដោយព្រោះតែគាត់ខ្ពស់ឧត្តមលើសជាងមនុស្សផ្សេងទៀត នោះឡើយឬ ដោយមានបំណងប្រាថ្នាពី កំណើតនៅក្នុងការរស់នៅឲ្យបានសុចរិតនោះឡើយ ប៉ុន្តែគឺដោយព្រោះតែ ព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការនៅក្នុងគាត់។ ឃ្លាដែលថា ” ដើម្បីឲ្យអំពើដែលខ្លួនប្រព្រឹត្ត បានសំដែងមកឲ្យដឹងថា បានធ្វើដោយនូវព្រះ។” បង្ហាញថាកិច្ចការល្អរបស់ពួកអ្នកជឿគឺត្រូវបានសម្រេច នៅក្នុងព្រះ មិនមែន ដោយព្រោះតែកម្លាំងរបស់ យើងនោះឡើយ។ ហេតុនេះហើយបានជាយើងមានអំនួត នៅក្នុងព្រះអង្គ ហើយមិនមែនអួតក្នុងខ្លួនយើង ឡើយ។
ក្រោយនោះមក ព្រះយេស៊ូវ នឹងពួកសិស្សទ្រង់ក៏មកក្នុងស្រុកយូដា ទ្រង់គង់នៅទីនោះជាមួយនឹងគេ ព្រមទាំងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកផង ឯយ៉ូហាន គាត់កំពុងតែធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹក នៅស្រុកអេណូន ជិតភូមិសាលិម ព្រោះនៅទីនោះមានទឹកច្រើន ហើយចេះតែមានគេមក ដើម្បីទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកផង ដ្បិតយ៉ូហានមិនទាន់ជាប់គុកនៅឡើយ
៣:២២-២៤ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវបានជ្រមុជទឹកឲ្យមនុស្ស ដូចជាលោកយ៉ូហានបាប់ទីស្ទបានធ្វើដែរ (៤:២)។ ជាការរៀបចំចិត្តមនុស្សដោយការប្រែចិត្តឲ្យបានទទួលព្រះមែស្ស៊ី។
វេលានោះ ពួកសិស្សយ៉ូហាន នឹងសាសន៍យូដាម្នាក់ កើតជជែកគ្នា ពីដំណើរលាងសំអាត រួចគេមកឯយ៉ូហានជំរាបថា លោកគ្រូ លោកនោះដែលនៅជាមួយនឹងលោក ខាងនាយទន្លេយ័រដាន់ ដែលលោកបានធ្វើបន្ទាល់ឲ្យ មើល លោកក៏ធ្វើបុណ្យជ្រមុជដែរ ហើយបណ្តាមនុស្សទាំងប៉ុន្មាន គេទៅឯលោកវិញ
៣:២៥-២៦ មើលទៅដូចជាសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានមានការព្រួយបារម្ភថាព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវ បានប្រែជាធំលើសជាងព័ន្ធកិច្ចរបស់លោកយ៉ូហាន។ ប៉ុន្តែលោកយ៉ូហានបង្ហាញយើងទាំងអស់គ្នាពី ឥរិយាបទត្រឹមត្រូវសម្រាប់អ្នកបំរើម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវត្រូវមានវិញ។
យ៉ូហានឆ្លើយថា គ្មានមនុស្សណាអាចនឹងទទួលអ្វីបានទេ លើកតែបានប្រទានពីស្ថានសួគ៌មកឲ្យប៉ុណ្ណោះ 28ខ្លួនអ្នករាល់គ្នាជាទីបន្ទាល់ពីខ្ញុំ ដែលខ្ញុំថា ខ្ញុំមិនមែនជាព្រះគ្រីស្ទទេ គឺគ្រាន់តែទទួលបង្គាប់នឹងមកនាំមុខទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ
៣:២៧-២៨ លោកយ៉ូហានស្កប់ស្កល់ជាមួយនឹងតួនាទីដែលបានប្រទាន “មកពីស្ថានសួគ៌” ឲ្យគាត់ (ជាការប្រទានមកពីព្រះ)។ គាត់បានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាគាត់មិនមែនជាព្រះគ្រីស្ទឡើយ (១:២០) ហើយ បេសកកម្មរបស់គាត់គឺត្រូវប្រកាសថាព្រះគ្រីស្ទបានយាងមកហើយប្រាប់មនុស្សឲ្យត្រៀមខ្លួនថ្វាយព្រះអង្គ។ ដូច្នេះហើយ គាត់ចង់ឲ្យមនុស្សផ្តោតសំខាន់លើព្រះគ្រីស្ទ មិនមែនជាខ្លួនគាត់ឡើយ។
អ្នកណាដែលយកប្រពន្ធ នោះឈ្មោះថាជាប្ដីហើយ ឯពួកមិត្រសំឡាញ់ ដែលឈរស្តាប់គាត់ កំពុងដែលរៀបការ នោះក៏មានសេចក្ដីអំណរអរឡើង ដោយសារសំឡេងប្ដី គឺយ៉ាងនោះឯង ដែលសេចក្ដីអំណររបស់ខ្ញុំបានពោរពេញហើយ
៣:២៩ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញចាស់ អ៊ីស្រាអែលត្រូវបានហៅថាជាកូនក្រមុំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា (អេសាយ ៦២:៤-៥; យេរេមា ២:២)។ ដូច្នេះហើយ វាគឺជាអ្វីដែលត្រឹមត្រូវដែលកូនក្រមុំ (អ៊ីស្រាអែល) ត្រូវចូលមក ឯព្រះយេស៊ូវ (ជាជាងទៅឯលោក យ៉ូហាន)។
នៅក្នុងពិធីវិវារហមង្គល កូនកំលោះមានសារៈសំខាន់ជាងមិត្តសម្លាញ់របស់កូនកំលោះទៅទៀត។ មិត្តសម្លាញ់មិនចង់ឲ្យមនុស្សផ្ដោតលើគាត់នោះឡើយ ប៉ុន្តែគ្រាន់តែនៅទីនោះ ដើម្បីជួយឲ្យអ្នកទាំងពីរ បានមកជាមួយគ្នាតែប៉ុណ្ណោះ។ អំណររបស់គាត់កើតឡើងពីការដែលបានឃើញ ពិធីវិវារហមង្គលត្រូវបាន ប្រារព្ធឡើង ហើយដោយបានដឹងថាកូនកំលោះកូនក្រមុំបានរួបរួមជាមួយគ្នា។ ដូចគ្នានេះដែរ លោកយ៉ូហានមានសេចក្តីអំណរដោយព្រោះតែគាត់បានជួយដល់សាសន៍យូដាទាំងនេះ ឲ្យបានចូកមកឯព្រះមែស្ស៊ី។
ត្រូវឲ្យព្រះអង្គនោះបានចំរើនឡើង ហើយខ្ញុំត្រូវថយវិញចុះ
៣:៣០ ពាក្យដែលថា “ត្រូវ” (δεῖ) ត្រង់នេះបង្ហាញថាការនោះជាបំណងព្រះទ័យព្រះដែលថា ព្រះមែស្ស៊ី ត្រូវបានចំរើនឡើងថែមទៀត។ លោកយ៉ូហានបានស្គាល់ពីការនេះ ហើយវាបានធ្វើឲ្យគាត់មានសេចក្តី អំណរ។ លោកយ៉ូហានគឺជាគំរូល្អមួយសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា។ សេចក្តីអំណររបស់គាត់ត្រូវបានបំពេញ នៅពេលដែលគាត់បានឃើញថាមនុស្សបានចូលទៅឯព្រះយេស៊ូវ។ នេះជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកបំរើម្នាក់របស់ ព្រះជាម្ចាស់មានសេចក្តីអំណរ។ យើងទាំងអស់គ្នាចង់ឃើញព្រះអង្គបាន “ចំរើនឡើង” នោះគឺជាការ ដែលយើងចង់ឲ្យព្រះអង្គទទួលបានការសរសើរដំកើងហើយទទួលសិរីល្អដែលព្រះអង្គសក្តិសមនឹងទទួល។
ព្រះយេស៊ូវខ្ពស់លើសទាំងអស់
ព្រះអង្គដែលមកពីស្ថានលើ នោះខ្ពស់លើសទាំងអស់ ឯមនុស្សដែលនៅផែនដី នោះកើតពីផែនដីមក ហើយក៏និយាយតាមរបៀបផែនដី តែព្រះអង្គដែលយាងមកពីស្ថានសួគ៌ នោះខ្ពស់លើសជាងទាំងអស់
៣:៣១ ចាប់ពីខទី៣១ដល់ខ ៣៦ លោកសាវ័កយ៉ូហានបានផ្តល់ឲ្យនូវហេតុផលចំនួនប្រាំដែលប្រាប់ថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូវខ្ពស់លើសអស់ទាំងមនុស្សជាតិ។
ទីមួយ ព្រះយេស៊ូវយាងមកពីស្ថានសួគ៌។ លោកយ៉ូហាន បាប់ទីស្ទ និងមនុស្សជាតិទាំងអស់ “កើតពី ផែនដីមក”។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវគឺ “មកពីស្ថានលើ” ហេតុដូច្នេះហើយព្រះអង្គគឺ “ខ្ពស់លើសទាំងអស់”។
ទ្រង់ធ្វើបន្ទាល់ពីការដែលទ្រង់បានឃើញ ហើយឮ តែគ្មានអ្នកណាដែលទទួលសេចក្ដីបន្ទាល់របស់ទ្រង់ទេ អ្នកណាដែលទទួលសេចក្ដីបន្ទាល់របស់ទ្រង់ នោះបានបោះត្រា យល់ព្រមថា ព្រះទ្រង់ពិតត្រង់មែន ដ្បិតព្រះអង្គ ដែលព្រះបានចាត់ឲ្យមក ទ្រង់មានបន្ទូលតាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ពីព្រោះព្រះទ្រង់មិនប្រទានព្រះវិញ្ញាណមក ដោយមានកំរិតទេ
៣:៣២-៣៣ ទីពីរ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលដែលជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ព្រះអង្គត្រូវបានចាត់ឲ្យមកពី ព្រះដើម្បីឲ្យបានបង្ហាញពីរបស់ដែលនៅស្ថានសួគ៌ដល់មនុស្សជាតិ។ មនុស្សនិយាយពីគំនិតរបស់ខ្លួនគេ គឺត្រូវខាងលោកីយ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលពីអ្វីដែលព្រះអង្គបានឃើញនៅស្ថានសួគ៌វិញ។ ដូច្នេះហើយ ទីបន្ទាល់របស់ព្រះយេស៊ូវនោះប្រសើរជាងទីបន្ទាល់របស់ពួកហោរា ឬគ្រូដែលជាមនុស្សណាទាំងអស់ ហើយយើងទាំងអស់គ្នាជាមនុស្សមានប្រាជ្ញាប្រសិនបើយើងទទួលសេចក្តីទាំងនេះ។
ដោយព្រោះតែព្រះយេស៊ូវត្រូវបានចាត់ឲ្យមកដោយព្រះដើម្បីប្រកាសពីព្រះបន្ទូលនៃព្រះនោះ ហើយការ ដែលស្តាប់តាមព្រះអង្គគឺស្តាប់តាមព្រះ។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលតែអំពីព្រះបន្ទូលព្រះតែប៉ុណ្ណោះ (១២:៤៤ -៥០)។ ហេតុនេះហើយ ការដែលជឿលើព្រះយេស៊ូវគឺជាការជឿលើព្រះ ហើយយល់ស្របថា ព្រះគឺពិតមែន។ ការដែលមិនជឿលើព្រះយេស៊ូវគឺជាការដែលហៅថាព្រះជា អ្នកកុហក (១ យ៉ូហាន ៥: ១០)។
៣:៣៤ ទីបី ព្រះយេស៊ូវមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់នៅដោយមិនមានកំណត់កម្រិតអ្វីឡើយ។ នៅក្នុង ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដល់មនុស្សអាស្រ័យលើកម្រិតនៃកិច្ចការ ដែលព្រះបានត្រាស់ហៅពួកគេឲ្យបានធ្វើតែប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដល់ព្រះយេស៊ូវ “ដោយមានកំរិតទេ” (១:៣២-៣៣; អេសាយ ១១:២; ៤២:១; ៦១:១)។ ហេតុនេះដូច្នេះហើយព្រះអង្គអាចប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដល់អស់អ្នកដែលដើរតាមព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នា។
ឯព្រះវរបិតា ទ្រង់ស្រឡាញ់ព្រះរាជបុត្រា ហើយបានប្រគល់គ្រប់ទាំងអស់ មកក្នុងព្រះហស្តទ្រង់
៣:៣៥ ទីបួន ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានគ្រប់ទាំងអស់ទៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះយេស៊ូវមាន សិទ្ធិអំណាចលើគ្រប់ទាំងអស់នៅស្ថានសួគ៌និងនៅលើផែនដី (ម៉ាថាយ ២៨:១៩-២០)។ ព្រះវរបិតាស្រឡាញ់ព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គបាន ហើយទុកព្រះទ័យលើព្រះអង្គទាំងស្រុងនៅក្នុង ព្រះរាជបុត្រានោះ ដោយព្រោះទ្រង់តែងតែធ្វើតាមបំណងព្រះទ័យនៃព្រះវរបិតា (៥:២២, ៥:២៧; ១២:៤៩; ១៧:២, ១៧:២៤; ម៉ាថាយ ១១:២៧; លូកា ១០:២២)។
ឯអ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រា នោះមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចហើយ តែអ្នកណាដែលមិនព្រមជឿដល់ព្រះរាជបុត្រាវិញ នោះនឹងមិនឃើញជីវិតសោះឡើយ គឺសេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះ តែងនៅជាប់លើអ្នកនោះឯង។
៣:៣៦ ទីប្រាំ ព្រះយេស៊ូវប្រទានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់អស់អ្នកដែលជឿលើព្រះអង្គ។ ពួកអ្នកដែល ទទួលជឿលើព្រះយេស៊ូវមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ហើយពួកអ្នកដែលមិនជឿមិនមានជីវិតអស់កល្បនោះ ឡើយ។ ការដែលមិនស្តាប់តាមព្រះយេស៊ូវគឺជាការបដិសេធព្រះអង្គ និងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដែលព្រះអង្គ ប្រទានឲ្យ។ កាលណាម្នាក់ធ្វើដូច្នេះ សេចក្ដីក្រោធរបស់ព្រះ តែងនៅជាប់លើអ្នកនោះឯង។
សេចក្តីក្រោធគឺជាកំហឹងដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ប្រឆាំងនឹងអ្វីៗដែលមិនសុចរិត។ សេចក្ដីក្រោធរបស់ ទ្រង់គឺជាការបង្ហាញពី ភាពបរិសុទ្ធ សេចក្ដីសុចរិត និងយុត្តិធម៌របស់ទ្រង់។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់យើងថា "ព្រះជាម្ចាស់ជាពន្លឺ» (១ យ៉ូហាន ១:៥) ហើយថា «ព្រះជាភ្លើងដែលឆេះសន្ធោសន្ធៅ (ចោទិយកថា ៤:២៤, ហេព្រើរ ១២:២៩)។ ចំណុចនេះប្រាប់យើងថា ព្រះជាម្ចាស់គឺបរិសុទ្ធ ហើយនៅក្នុងព្រះវត្តមានទ្រង់ ភាពងងឹត និងភាពមិនបរិសុទ្ធខាងសីលធម៌ទាំងអស់ត្រូវបានបំផ្លាញ។
នៅពេលដែលយើងដឹងថាយើងជាមនុស្សមានបាប ហើយថាការឆ្លើយតបដ៏សុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ចំពោះ អំពើបាបគឺជាការជំនុំជំរះ និងជាសេចក្តីក្រោធ នោះយើងអាចយល់ពីគោលបំណងនៃការបូជារបស់ព្រះយេស៊ូវបាន។ នៅលើឈើឆ្កាង ព្រះយេស៊ូវបានយកអង្គទ្រង់ជំនួសមនុស្សមានបាប ហើយបានទទួលព្រះពិរោធរបស់ ព្រះជាម្ចាស់ សម្រាប់អំពើបាបរបស់យើង។ នេះគឺជាផែនការរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលស្រឡាញ់លោកីយដល់ម្លេះ បានជាទ្រង់ ប្រទានព្រះរាជបុត្រាតែមួយរបស់ទ្រង់ឲ្យមកសង្គ្រោះមនុស្សមានបាបដែលប្រែចិត្ត ហើយជឿលើទ្រង់។
