ការប្រៀបប្រដូចអំពីអ្នកព្រោះពូជម្នាក់
នៅថ្ងៃនោះ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់យាងចេញពីផ្ទះ ទៅគង់នៅមាត់សមុទ្រ នោះមានមនុស្សប្រជុំគ្នា មកឯទ្រង់ណែនណាន់ ដល់ម៉្លេះបានជាទ្រង់យាងចុះទៅគង់ក្នុងទូកវិញ ហើយមនុស្សទាំងអស់គ្នាឈរនៅលើមាត់ច្រាំង
១៣:១-២ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀននៅខាងក្រៅដើម្បីអោយមនុស្សជាច្រើនបានស្តាប់ឮព្រះអង្គ រួមទាំងពួកអ្នក ដែលមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតអោយចូលទៅក្នុងសាលាប្រជុំផងដែរ។ ទំហ៊ំរបស់ហ្វូងមនុស្សធ្វើឲ្យមានការលំបាកនៅក្នុងការបង្រៀននៅលើឆ្នេរសមុទ្រ ដូច្នេះហើយព្រះយេស៊ូវ ប្តូរទៅលើទូកវិញ។
ទ្រង់មានបន្ទូលទៅគេ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូចអំពីរឿងជាច្រើនថា មើល មានអ្នកព្រោះពូជម្នាក់ចេញទៅព្រោះ
១៣:៣ ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនហ្វូងមនុស្សដោយពាក្យប្រៀបប្រដូច។ ពាក្យប្រៀបប្រដូចត្រូវបានរៀបរាប់ថាជា “រឿងដែលត្រូវខាងលោកីយ៏ដោយមានអត្ថន័យខាងឯស្ថានសួគ៌”។ តាមរយៈការប្រៀបប្រដូចព្រះយេស៊ូវ បង្រៀនពីសេចក្តីពិតខាងវិញ្ញាណដោយការបង្ហាញពីរឿងនៃការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។
កំពុងដែលគាត់ព្រោះ នោះមានខ្លះធ្លាក់ចុះតាមផ្លូវ ហើយសត្វស្លាបក៏ហើរមកចឹកស៊ីអស់ទៅ
១៣:៤ នៅក្នុងពេលដូចនេះ អ្នកចំការសាបព្រោះគ្រាប់ពូជ ហើយភ្ជួរកប់តាម ក្រោយ។ មនុស្សបានដើរកាត់វាលស្រែដែលបង្កើតទៅជាផ្លូវដើរមួយ ហើយដីនៅកន្លែងនោះប្រែទៅជារឹងខ្លាំង។ សត្វស្លាបអាចនឹងចឹងស៊ីគ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់នៅលើផ្លូវ។
មានខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅក្នុងកន្លែងថ្ម ដែលមានដីរាក់ពេក ស្រាប់តែដុះឡើងភ្លាម ព្រោះដីមិនជ្រៅទេ 6ប៉ុន្តែ កាលថ្ងៃរះឡើង នោះក៏ក្រៀមខ្លោចទៅ ពីព្រោះគ្មានឫស
១៣:៥-៦ កន្លែងដែលមានថ្មត្រូវបានគ្រប់ដណ្តប់ដោយស្រទាប់ដីក្រាស់។ គ្រាប់ពូជមិនអាចនឹងចាក់ ឫសនៅក្នុង កន្លែងទាំងនោះបាន។ ដំណាំនោះក៏ដុះឡើងភ្លាម ប៉ុន្តែវាមានរាងតូចហើយទន់ខ្សោយ។ ក្រោយមកកំដៅថ្ងៃ បានបំផ្លាញដំណាំនោះទៅ។
ហើយខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅកណ្តាលបន្លាៗក៏ដុះឡើងខ្ទប់ជិត
១៣:៧ អ្នកចំការបានដុតភ្លើងនៅក្នុងដីចំការដើម្បីដុតបំផ្លាញបន្លា។ ប៉ុន្តែគ្រាប់ពូជដែលនៅក្នុងគុម្ភបន្លា ដែលនៅក្នុង ដីនោះវានឹងដុះឡើងជាមួយនឹងគ្រាប់ពូជដែលល្អដែរ។ បន្លានឹងគ្រប់ដណ្តប់និងស្រូបយកជាតិ ទឹក និងជីវជាតិពីដី អស់ទៅ។ បន្ទាប់មកក្នុងពេលដែលបន្លាកាន់តែធំឡើង បន្លានោះនឹងខ្ទប់ពន្លឺមិនឲ្យដល់ ដំណាំនោះបានឡើយ។ ដោយព្រោះតែការនេះហើយ ដំណាំនោះមិនអាចនឹងលូតលាស់បានឡើយ។
តែមានខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅក្នុងដីល្អ ហើយបង្កើតផលបាន១ជា១រយ មួយទៀតបាន៦០ ហើយមួយទៀតបាន៣០ អ្នកណាដែលមានត្រចៀកសំរាប់ស្តាប់ ឲ្យស្តាប់ចុះ។
១៣:៨ គ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់ទៅក្នុងដីល្អគឺបង្កើតផលផ្លែ។ មានគ្រាប់ពូជគ្រប់គ្រាន់ដែលធ្លាក់ទៅលើដីល្អ ហើយ ធ្វើអោយមានការប្រមូលផលបានយ៉ាងច្រើន។ ការប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូវច្រើនតែមានផ្នែក ដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលមួយ ដែលជាគន្លឹះនៅក្នុងការស្វែងយល់ពីការប្រៀបប្រដូច។ នៅក្នុងការប្រៀបប្រដូចនេះ ភាពភ្ញាក់ផ្អើល នៅគឺជាចំនួននៃការប្រមូលផល។ ពួកអ្នកចំការនៅក្នុងអ៊ីស្រាអែលបានចាត់ទុកថាទិន្នផល ដប់ដង គឺគួរឱ្យកត់ សម្គាល់។ ដូច្នេះរាល់ការប្រមូលផលទាំងនេះ (៣០, ៦០, និង ១០០ ដង) គឺលើសជាងការធម្មតា ហើយបង្ហាញពីព្រះពរនៃព្រះ (លោកុប្បត្តិ ២៦:១២) ។
១៣:៩ ឃ្លានេះជាការណែនាំឱ្យយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំង។ នៅក្នុងរឿងដ៏សាមញ្ញអំពីការព្រោះគ្រាប់ពូជ បង្ហាញពី សេចក្តីពិតខាងវិញ្ញាណសម្រាប់អស់អ្នកដែលបានស្តាប់យល់ពីអត្ថន័យរបស់រឿងនោះ។
គោលបំណងនៃការប្រៀប្រដូច
រួចពួកសិស្សមកឯទ្រង់ទូលសួរថា ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់មានបន្ទូលនឹងគេ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូចដូច្នេះ
១៣:១០ នេះគឺជាលើកទីមួយដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនដោយការប្រៀបប្រដូច ដូច្នេះហើយ សិស្សរបស់ព្រះអង្គ បានសួរថាហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គបង្រៀនដូចនោះ?
ទ្រង់មានបន្ទូលឆ្លើយថា ពីព្រោះបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នា ឲ្យបានស្គាល់ការអាថ៌កំបាំងរបស់នគរស្ថានសួគ៌ តែមិនបានប្រទានឲ្យអ្នកទាំងនោះស្គាល់ទេ
១៣:១១ ក្នុងសេចក្តីបង្រៀនភាគច្រើនរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺសម្រាប់សិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែនៅត្រង់នេះ ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនដល់ហ្វូងមនុស្សយ៉ាងធំ។ ភាពខុសគ្នារវាងសិស្សម្នាក់និងហ្វូងមនុស្សនោះពិតជាមាន សារៈសំខាន់នៅក្នុងការស្វែងយល់ថាហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលជាពាក្យប្រៀបប្រដូច។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនៅក្នុងស្រុកកាលីឡេអស់រយៈពេល២ឆ្នាំមកហើយ ព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅមនុស្ស អោយប្រែចិត្ដ ហើយជឿដំណឹងល្អ ដើម្បីអាចចូលទៅក្នុងរាជនគរនៃព្រះជាម្ចាស់បាន។ ការប្រៀបប្រដូចគឺជា មេរៀន អំពីរាជនគរសម្រាប់អស់អ្នកដែលបានធ្វើការទាំងនេះ។ ព្រះមហាក្សត្របង្រៀនប្រជារាស្រ្តព្រះអង្គ អំពីរាជនគររបស់គេ "ពីព្រោះបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នា ឲ្យបានស្គាល់ការអាថ៌កំបាំងរបស់នគរស្ថានសួគ៌"។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី “ការអាថ៌កំបាំង” (μυστήριον) មួយគឺជាសេចក្តីពិតដែលអាចយល់បានតាមតែ ការបើកសំដែងពី ព្រះជាម្ចាស់តែប៉ុណ្ណោះ។ សម្រាប់អស់អ្នកដែលមានត្រចៀកសម្រាប់ស្តាប់ ការប្រៀបប្រដូចនេះ បើកសំដែងពី ការអាថ៌កំបាំងពីការមកដល់នៃរាជននគរស្ថានសួគ៌លើផែនដី។
ដ្បិតអ្នកណាដែលមាន គេនឹងឲ្យទៅអ្នកនោះ ហើយអ្នកនោះនឹងមានជាបរិបូរឡើង តែអ្នកណាដែលគ្មាន នោះគេនឹងយកទាំងអ្វីៗដែលអ្នកនោះមានចេញផង
១៣:១២ សេចក្តីពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានមកតាមរយៈការបើកសំដែង។ មនុស្សគ្រប់គ្នាអាច ស្តាប់ឮ ប៉ុន្តែមិនមែនគ្រប់គ្នាយល់នោះឡើយ។ “អ្នកណាដែលមាន” គឺជាអ្នក ដែលបានទទួលដំណឹងល្អ នៃរាជ្យនគរជាមួយនឹងការផ្លាស់ប្រែចិត្តនិងសេចក្តីជំនឿ។ ដោយព្រោះតែការនេះ ពួកគេនឹងត្រូវបានប្រទានឲ្យមានការយល់ដឹងបន្ថែមទៀត។ “អ្នកដែលគ្មាន” គឺជាអ្នកដែលមិនឆ្លើយត បជាមួយនឹងដំណឹងល្អ។ ដោយព្រោះតែគេមិនព្រមទទួលការត្រាស់ហៅ របស់ព្រះយេស៊ូវឲ្យបានចូលទៅ ក្នុងរាជ្យនគរនោះ ពួកគេមិនអាចយល់ពីសេចក្តីពិតនៃពាក្យប្រៀប្រដូច របស់ព្រះយេស៊ូវបានឡើយ។ ដូច្នេះហើយ ការដែលជឿ ហើយមានការប្តេជ្ញាចិត្តគឺដឹកនាំទៅរកចំណេះដឹង ការដែលមិនជឿដឹកនាំទៅរក ការមិនដឹងកាន់តែខ្លាំងឡើងថែមទៀត។
ហេតុនោះបានជាខ្ញុំនិយាយនឹងគេ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូច ដ្បិតដែលគេមើល នោះមិនឃើញវិញ ហើយដែលគេស្តាប់ នោះក៏មិនឮ ហើយមិនយល់ផង
១៣:១៣ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលជាពាក្យប្រៀបប្រដូចដោយព្រោះតែមានមនុស្សជាច្រើននៅក្នុងហ្វូងមនុស្ស ដែលជាមនុស្សខ្វាក់ និងថ្លង់ខាងព្រលឹងវិញ្ញាណដោយព្រោះតែការដែលគេមិនជឿ។
ពាក្យទំនាយរបស់ហោរាអេសាយបានសំរេច នៅលើអ្នកទាំងនោះហើយ គឺជាសេចក្ដីដែលទាយទុកមកថា «ដែលឯងរាល់គ្នាឮ នោះនឹងឮមែន តែស្ដាប់មិនបាន ហើយដែលឃើញ នោះនឹងឃើញមែន តែមិនយល់សោះ 15ព្រោះចិត្តរបស់ជនជាតិនេះបានត្រឡប់ជាស្ពឹកវិញ គេឮដោយត្រចៀកធ្ងន់ ហើយធ្មេចភ្នែក ក្រែងមើលឃើញនឹងភ្នែក ស្តាប់ឮនឹងត្រចៀក ហើយយល់ក្នុងចិត្ត រួចគេប្រែចិត្ត ហើយអញប្រោសឲ្យគេបានជា»
១៣:១៤-១៥ ព្រះយេស៊ូវបានដកស្រង់ចេញពីការត្រាស់ហៅរបស់អេសាយ (អេសាយ ៦:៩-១០)។ ព្រះជាម្ចាស់មាន បន្ទូលប្រាប់លោកអេសាយថា គាត់នឹងត្រូវប្រកាសក្នុងនាមជាហោរារបស់ព្រះអង្គ ប៉ុន្តែមនុស្សជាច្រើននឹងមិន ស្តាប់គាត់ឡើយ។ នៅក្នុងជំនាន់របស់លោកអេសាយពួកសាសន៍យូដា គឺជាមនុស្ស ‘ខ្វាក់’ ហើយ ‘ថ្លង់’ ចំពោះ សេចក្តីពិតដោយព្រោះតែគេបានធ្វើអោយចិត្តគេរឹង។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថាការនោះនឹងបានដូចគ្នា ចំពោះ មនុស្សដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលទៅគេនោះ។ ទីសំគាល់នឹងនៅចំពោះមុខពួកគេហើយ ពួកគេបានឃើញនិងបានស្តាប់ឮ ប៉ុន្តែមិនបានយល់នោះឡើយ។
ពួកសាសន៍យូដាជាច្រើននឹងបានឮ ប៉ុន្តែស្ដាប់មិនបាន ហើយនឹងបានឃើញ ប៉ុន្តែមិនយល់សោះ។ ពួកគេនឹងបដិសេធព្រះមេស៊ីរបស់គេ ហើយតាមរយៈការសុគតរបស់ព្រះអង្គសេចក្តីសង្រ្គោះនឹងទៅ ដល់គ្រប់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់ (កិច្ចការ ២៨: ២៣-២៨; រ៉ូម ជំពូកទី ៩ដល់ទី១១)។ ការនេះកើតឡើងតាមគម្រោងរបស់ព្រះ។ គន្លឹះនៅក្នុងការដែលអាចយល់ដឹងពីការនេះគឺនៅក្នុង រ៉ូម ១១។ សេចក្ដីរឹងរបឹង នៅក្នុងពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលគឺដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យ ពួកសាសន៍ដទៃបានចូលទៅក្នុងរាជ្យនគរ (រ៉ូម ១១:២៥)។ ប្រសិនបើពួកសាសន៍យូដាបានទទួលព្រះមែស្ស៊ីរបស់ពួកគេនោះ ជាជាងការដែលឆ្កាង ព្រះអង្គ យើងទាំងអស់គ្នានឹងនៅតែស្លាប់នៅក្នុងអំពើបាបរបស់យើងនៅឡើយទេ។
តែអ្នករាល់គ្នាវិញ ភ្នែកអ្នកមានពរហើយ ដ្បិតមើលឃើញ ត្រចៀកអ្នកក៏ដែរ ដ្បិតស្តាប់ឮ ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ពីដើមមានហោរា នឹងមនុស្សសុចរិតជាច្រើន គេចង់ឃើញការដែលអ្នករាល់គ្នាឃើញ តែមិនមានឃើញសោះ ក៏ចង់ឮសេចក្ដីដែលអ្នករាល់គ្នាឮដែរ តែមិនមានឮឡើយ។
១៣:១៦-១៧ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវបានទទួលព្រះពរពីព្រះជាមួយនឹងភ្នែក ហើយនឹងត្រចៀក ខាងវិញ្ញាណ ដែលអាចមើលឃើញនិងស្តាប់ឮហើយយល់ពីរាជ្យនគរនៃព្រះ។ ពួកហោរានិងពួកមនុស្ស សុចរិតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានចង់ឃើញរាជ្យនគរនៃព្រះមកដល់លើផែនដី ប៉ុន្តែមិនបានឃើញ ឡើយ។ យ៉ាងណាម៉ិញ យើងទាំងអស់គ្នាមានអភ័យឯកសិទ្ធនោះវិញ។
ការពន្យល់ពីការប្រៀបប្រដូចនៃអ្នកសាបព្រោះគ្រាប់ពូជ
ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាស្តាប់ពាក្យប្រៀបប្រដូច ពីអ្នកព្រោះពូជនោះ
១៣:១៨-១៩ ព្រះយេស៊ូវពន្យល់ពីការប្រៀបប្រដូចដល់ពួកអ្នកដើរតាមព្រះអង្គ។ “គ្រាប់ពូជ” គឺជា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ដូច្នេះហើយ ការដែលសាបព្រោះគ្រាប់ពូជគឺជាការប្រកាសពី ព្រះបន្ទូលនៃព្រះដល់ ចិត្តមនុស្ស។
គ្រាប់ពូជមិនអាចចូលទៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សម្នាក់បានឡើយប្រសិនបើចិត្តគាត់រឹងដូចជាផ្លូវ។ មនុស្សម្នាក់ ដែលមានចិត្តរឹងនឹងមិនប្រែចិត្តនោះឡើយ មិនមានការសោកស្តាយចំពោះអំពើបាប ហើយមិនមាន ការចាប់អារម្មណ៏ចំពោះព្រះនោះឡើយ។ នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលនៃព្រះមិនចូលទៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ នោះ សាតាំងនឹងឆក់យកទៅ។ សាតាំងលួចសេចក្តីពិតដើម្បីកុំឲ្យពួកគេគិតអំពីសេចក្តីនោះ។ សាតាំងជាមេកុហក (យ៉ូហាន ៨:៤៤) វាដែលមិនចង់ឲ្យសេចក្តីពិតនៃព្រះបានចាក់ឫសនៅក្នុង ចិត្តរបស់មនុស្សណាម្នាក់សោះឡើយ (២កូរិនថូស ៤:៤)
ហើយអ្នកដែលបានទទួលពូជក្នុងកន្លែងថ្ម នោះគឺជាអ្នកដែលឮព្រះបន្ទូលរួចទទួលភ្លាមដោយអំណរ តែគ្មានចាក់ឫសនៅក្នុងខ្លួន ហើយមិននៅជាប់ជាយូរប៉ុន្មានទេ លុះកាលណាកើតមានសេចក្ដីទុក្ខលំបាក ឬសេចក្ដីបៀតបៀនដោយព្រោះព្រះបន្ទូល នោះគេរសាយចិត្តចេញភ្លាម
១៣:២០-២១ មនុស្សមួយចំនួនបានទទួលព្រះបន្ទូលព្រះយ៉ាងឆាប់រហ័សដោយសេចក្តីអំណរ ប៉ុន្តែពួកគេ មិនបាន ចាក់ឫសជ្រៅដោយការសិក្សារព្រះបន្ទូលព្រះនោះឡើយ។ ពួកគេអាចនឹងមានភាពឆេះឆួល ប៉ុន្តែព្រះបន្ទូលនៃព្រះ មិនបានឈានដល់ជម្រៅនៅក្នុងចិត្តរបស់គេនោះទេ។ បន្ទាប់មកនៅពេលដែលមាន បញ្ហា ឬការបៀតបៀនកើត មានឡើងពួកគេក៏បានធ្លាក់ចុះអស់ទៅ។ ដូច្នេះហើយ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែ មានគោលដៅច្បាស់លាស់អំពី ការតាំងអោយមានឫសដែលរឹងមាំចំពោះសេចក្តីជំនឿរបស់យើង (ហើយជួយអ្នកផ្សេងអោយបានដូចគ្នាដែរ) ដោយការអនុញ្ញាតអោយព្រះបន្ទូលព្រះដក់ជាប់ក្នុងយើង។
ហើយអ្នកដែលបានទទួលពូជនៅក្នុងបន្លា នោះគឺជាអ្នកដែលឮព្រះបន្ទូល រួចសេចក្ដីខ្វល់ខ្វាយនៅជីវិតនេះ នឹងសេចក្ដីឆបោករបស់ទ្រព្យសម្បត្តិមកខ្ទប់ព្រះបន្ទូលជាប់ មិនឲ្យពូជនោះកើតផលឡើយ
១៣:២២ មនុស្សមួយចំនួនបានស្តាប់ឮព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់ហើយ ប៉ុន្តែពួកគេផ្តោតលើសំភារៈជាជាង ខាងវិញ្ញាណ ហើយនឹងភាពបណ្តោះអាសន្នជាជាងភាពអស់កល្បជានិច្ច។ “សេចក្តីខ្វល់ខ្វាយរបស់លោកីយ៏ ” (ដូចជា លុយ ការងារ ទ្រព្យសម្បត្តិ) ទាញចិត្តពួកគេចេញពីការផ្តោតលើព្រះ (ម៉ាថាយ ៦:២៤; ១ យ៉ូហាន ២:១៥ )។ នៅទីបំផុតសេចក្តី ខ្វល់ខ្វាយរបស់ពួកគេលើរបស់ទាំងនេះ នឹង “ខ្ទប់ព្រះបន្ទូល” (ហើយដូច្នេះហើយ ពួកគេមិនអាចបង្កើតផលផ្លែ បានឡើយ) ប្រៀបបានដូចជាបន្លាដែលខ្ទប់ដំណាំនោះ ដែរ។
ទ្រព្យសម្បត្តិគឺជាការបោកបញ្ឆោតដោយព្រោះតែវាសន្យាថានឹងផ្តល់អោយសុវត្ថិភាពដែលមិនអាចផ្តល់ឲ្យបាននោះឡើយ។ បំណងប្រាថ្នាចំពោះទ្រព្យសម្បត្តិឬរបស់ផ្សេងទៀតដែលចាក់បំពេញចិត្តរបស់យើង បែងចែក ចំណាប់អារម្មណ៏របស់យើង ហើយបង្ខាំងផលផ្លែខាងព្រលឹងវិញ្ញាណមិនអោយលូតលាស់នៅក្នុងជីវិត របស់យើង (១ ធីម៉ូថេ ៦:៦-១០)។ មានការដាស់តឿនសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នានៅក្នុងចំនុចនេះ។ យើងត្រូវតែការពារចិត្ត របស់យើង ហើយមិនត្រូវបណ្តោយអោយវាផ្តោតលើរបស់នៅក្នុងលោកីយ៏ ដើម្បី ប្រាកដថា យើងបានរក្សាវា សម្រាប់ថ្វាយព្រះហើយរស់នៅក្នុងជីវិតជាគ្រីស្ទានដែលបង្កើតផលផ្លែ។
តែអ្នកដែលទទួលពូជក្នុងដីល្អវិញ នោះគឺជាអ្នកដែលឮព្រះបន្ទូល ហើយយល់ ក៏បង្កើតផលផ្លែ មួយជា១រយ មួយជា៦០ ហើយមួយទៀតជា៣០។
១៣:២៣ មនុស្សមួយចំនួនបានស្តាប់ឮ ហើយយល់ព្រះបន្ទូលព្រះ ហើយការនេះបង្កើត “ផលផ្លែ” នៃជីវិត ដែលកោតខ្លាចព្រះ។ ពាក្យកិរិយាស័ព្ទនៅក្នុងភាសាក្រិចមានន័យថាការបន្តនៅក្នុងការបង្កើតផល (ដូចជា ដើមឈើដែលបង្កើតផលគ្រប់រដូវ)។ លោកលូកាបានបន្ថែមថាពួកគេ “តែពូជដែលនៅដីល្អ គឺពួកអ្នកដែលមាន ចិត្តទៀងត្រង់ល្អ ក៏ឮព្រះបន្ទូល ហើយយកចិត្តទុកដាក់ រួចបង្កើតផលដោយសេចក្តីអត់ធន់វិញ” (លូកា ៨:១៥)។ យើងបានឃើញថាអ្វីដែលធ្វើអោយមនុស្សម្នាក់អាចបង្កើតផលផ្លែបាននោះគឺជា ការទទួលព្រះបន្ទូលព្រះ។ ជាគ្រីស្ទានម្នាក់គឺជាអ្នកដែលទទួលព្រះបន្ទូលព្រះ។ ព្រះបន្ទូលរកកន្លែងនៅក្នុងចិតុ្តគេបាន។ ក្នុងពេលដែល ព្រះបន្ទូលព្រះចាក់ឫសនៅក្នុងចិត្តរបស់យើងនោះ ព្រះបង្កើតឲ្យមានផលផ្លែតាមរយៈយើងទាំងអស់គ្នា។ ការប្រមូលផលក៏មានកាន់តែច្រើនបរិបូរ។ នៅក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែល ការដែលប្រមូលផល ១ជា១០ត្រូវបានរាប់ ថាជាការប្រមូលផលដ៏អស្ចារ្យ ដូច្នេះហើយការប្រមូលផលដែលបង្កើតបានជា (៣០‚៦០‚១០០) វាគឺជា ការអស្ចារ្យលើសពីធម្មជាតិ។ នៅពេលដែលព្រះបន្ទូលព្រះជាម្ចាស់រកបានចិត្តដែលព្រមទទួល ព្រះបន្ទូលនោះ ធ្វើការនៅក្នុងយើងហើយបង្កើតផលផ្លែ លើសពីអ្វីដែលយើងអាចរំពឹងបាន។
សង្ខេប
ការប្រៀបប្រដូចនេះនិយាយអំពីដីបួនប្រភេទ។ ដីគឺជាចិត្តរបស់ពួកអ្នកដែលស្តាប់។ ការប្រៀបប្រដូចគួរតែ ធ្វើឲ្យ យើងគិតអំពីដីរបស់ខ្លួនយើងចំពោះការដែលទទួលព្រះបន្ទូលព្រះ —នោះគឺចិត្តរបស់យើងផ្ទាល់។ តើប្រភេទ ដីណាមួយក្នុងចំណោមដីទាំងបួនដែលជាតំណាងឲ្យចិត្តរបស់អ្នក? ការប្រៀបប្រដូចលើកទឹកចិត្ត យើងថា ប្រសិនបើយើងទទួលហើយរក្សាព្រះបន្ទូលជាមួយនឹងចិត្តដែលល្អមួយនោះ យើងនឹងបង្កើតផលផ្លែ ជា មិនខាន ឡើយ (យ៉ូហាន ១៥:៤)។
ការប្រៀបប្រដូចគួរតែធ្វើអោយយើងគិតអំពីការសាបព្រោះរបស់យើងផងដែរ។ វាជាការសំខាន់ក្នុងការកត់ សម្គាល់ ថាព្រះយេស៊ូវបានហៅពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះថា «ការប្រៀបប្រដូចអំពីអ្នកសាបព្រោះ» (ម៉ាថាយ ១៣:១៨)។ ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនពីការនេះដើ ម្បីលើកទឹកចិត្តដល់ ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គក្នុងការសាប ព្រោះរបស់ពួកគេ។ ការប្រៀប្រដូចបង្រៀនយើងអំពីការផ្សាយដំណឹងល្អ។ សេចក្តីនេះបង្រៀនយើងថាការដែលប្រមូលផលនោះ មិនមែនអាស្រ័យលើបច្ចេកទេស ឬ ជំនាញរបស់អ្នកសាប ព្រោះនោះឡើយ ប៉ុន្តែព្រះចេស្តាដែលធ្វើអោយ លូតលាស់នោះគឺនៅក្នុងគ្រាប់ពូជនោះឯង។ ដូច្នេះហើយ យើងទាំងអស់គ្នាគួរតែមានទំនុកចិត្តនៅក្នុងគ្រាប់ពូជ (ដែលជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះ)។
ការប្រៀបប្រដូចនេះបង្រៀនថា យើងត្រូវបានត្រាស់ហៅអោយផ្សាយព្រះបន្ទូលព្រះនៅគ្រប់ទីកន្លែង។ យើង មិនដឹងពីប្រភេទដីនៃចិត្តរបស់មនុស្សណាម្នាក់នោះទេ ប៉ុន្តែយើងដឹងថាមានដីដែលល្អជាច្រើន ដូច្នេះហើយ យើងត្រូវផ្សាយព្រះបន្ទូលព្រះជាមួយនឹងមនុស្សគ្រប់គ្នា។ សេចក្តីនេះបង្រៀនយើងថានៅពេល ដែលយើង សាបព្រោះយើងត្រូវ រំពឹងថានឹងមានការបដិសេធមួយចំនួន ប៉ុន្តែយើងមិនត្រូវបាក់ទឹកចិត្តនោះឡើយ (ឬ ធ្លាក់ ទៅក្នុងសេចក្តីល្បួង ការផ្លាស់ប្តូរគ្រាប់ពូជនោះឡើយ) ដោយព្រោះតែយើងដឹងថា នឹងមានមនុស្សជាច្រើន ដែលនឹងទទួលគ្រាប់ពូជ។
ការប្រៀបប្រដូចបានបញ្ចប់ជាមួយនឹងសេចក្តីសន្យាដ៏អស្ចារ្យ។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថាការសាបព្រោះ ព្រះបន្ទូល នៃព្រះនឹងបង្កើតអោយមានការប្រមូលផលយ៉ាងធំ។ ក្នុងពេលលដែលពួកសិស្សស្តាប់ ព្រះយេស៊ូវនោះ ពួកគេមិន អាចនឹងស្រមៃឃើញថា ២០០០ឆ្នាំក្រោយមក មនុស្សរាប់លាននាក់ពីជុំវិញ ពិភពលោកបានទទួលគ្រាប់ពូជនៃ ព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ហើយបានចូលទៅក្នុងរាជនគរនោះឡើយ! ការប្រមូលផលដ៏ធំនេះគឺជាអ្វីមួយដែលពួកគេត្រូវ ទទួលយកដោយសេចក្តីជំនឿនៅក្នុងព្រះបន្ទូល របស់ព្រះយេស៊ូវ (ទោះបីជាការព្យាយាមរបស់ពួកគេមួយចំនួន ហាក់បីដូចជាគ្មានបានផលក៏ដោយ)។ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃនេះ យើងបានឃើញថាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលគឺជា ការពិត។ ព្រះបន្ទូលនៃព្រះ បានផ្លាស់ប្តូរជីវិតនៅពាសពេញពិភពលោក។ យើងដឹងថាគ្រាប់ពូជបានធ្វើការ! យើង ដឹងថាវាបានបង្កើត អោយមានការប្រមូលផល! ដូច្នេះហើយចូរចេញទៅសាបព្រោះគ្រាប់ពូជដែលជាព្រះបន្ទូលនៃព្រះ! ព្រះបន្ទូលពេញដោយព្រះចេស្តានិងផ្លាស់ប្តូរជីវិត! មនុស្សដែលទទួលយកព្រះបន្ទូលនឹងបង្កើតផលផ្លែ ជាច្រើនហើយការសាបព្រោះរបស់អ្នកនឹងនាំទៅរកការប្រមូលផលយ៉ាងធំ លើសពីអ្វីដែលអ្នកអាចមើល ឃើញ។
ការប្រៀបប្រដូចអំពីស្មៅស្រងែនៅស្រែ
ទ្រង់មានបន្ទូល ដោយពាក្យប្រៀបប្រដូច១ទៀតថា នគរស្ថានសួគ៌ប្រៀបដូចជាថៅកែម្នាក់ ដែលព្រោះពូជល្អនៅស្រែខ្លួន
១៣:២៤ ព្រះយេស៊ូវបន្តនៅក្នុងសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គជាពាក្យប្រៀបប្រដូច។ នៅក្នុង ការប្រៀបប្រដូចអ្នកសាបព្រោះគ្រាប់ពូជ គ្រាប់ពូជនោះសុទ្ធតែល្អ។ អ្វីដែលជាបញ្ហាគឺជាដី។ នៅក្នុងការប្រៀប្រដូចនេះ បញ្ហាមិនមែនជាដីទេ ប៉ុន្តែគឺជាប្រភេទគ្រាប់ពូជទីពីរទៅវិញទេ។ មានគ្រាប់ពូជពីរប្រភេទដែលត្រូវបានព្រោះចុះដោយអ្នកសាបព្រោះពីរនាក់ផ្សេងគ្នា ដោយម្ចាស់ចំការ និងដោយសត្រូវរបស់គាត់។
ប៉ុន្តែ កាលមនុស្សទាំងអស់កំពុងតែដេកលក់ នោះសត្រូវរបស់ថៅកែនោះ ក៏មកព្រោះស្រងែនៅក្នុងស្រូវសាលីដែរ រួចចេញបាត់ទៅ លុះពន្លកឡើង ហើយស្រូវចេញ នោះស្រងែក៏លេចមកឲ្យស្គាល់ដែរ
១៣:២៥-២៦ ការពិតដែលថាពួកអ្នកបំរើកំពុងតែដេកលក់នោះមិនមែនមានន័យថា ពួកគេខ្ចិលនោះឡើយ។ មានន័យថាសត្រូវនោះបានលបឆ្មក់។ សត្រូវបានរង់ចាំឲ្យពួកអ្នកបំរើដេកល ក់ហើយក្រោយមកក៏សាបព្រោះគ្រាប់ពូជស្រងែដែលជាអ្វីដែលពិបាកនៅក្នុងការបែងចែកពីគ្រាប់ពូជស្រូវសាឡីពេលដែលវានៅតូចនៅឡើយ។ ប៉ុន្តែពេលដែលផលផ្លែលេចមកនោះ វាបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាមួយណា ជាស្រូវសាឡី។
ពួកបាវរបស់ថៅកែនោះ គេមកជំរាបថា លោកម្ចាស់ តើលោកមិនបានព្រោះពូជល្អ នៅស្រែរបស់លោកទេឬអី ដូច្នេះ តើស្រងែនេះកើតពីណាមក គាត់ក៏ឆ្លើយថា នោះគឺជាខ្មាំងសត្រូវហើយ ដែលបានធ្វើការនោះ រួចពួកបាវសួរថា ដូច្នេះ តើលោកចង់ឲ្យយើងខ្ញុំទៅដកចេញឬទេ គាត់ឆ្លើយថា កុំ ក្រែងកាលណាដកស្រងែចេញ នោះស្រូវសាលីក៏រលើងទៅដែរ
១៣:២៧-២៩ ថៅកែបានសាបព្រោះតែគ្រាប់ពូជដែលល្អតែប៉ុណ្ណោះ;ខ្មាំងសត្រូវសាបព្រោះតែស្រងែវិញ។ បញ្ហានោះមិនមែនថាមានការលំបាកនៅក្នុងការបែងចែកថាមួយណាជាស្រូវសាឡីឬមួយណាជាស្រងែនោះឡើយ។ ពួកអ្នកបំរើអាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ពីភាពខុសគ្នានៅពេលដែលផលផ្លែលេចចេញមក។ បញ្ហានោះគឺថាឬសរបស់ពួកវាបានចាក់ឬសនៅក្នុងដីដូចគ្នា ដូច្នេះហើយការដែលដកស្រងែចេញអាចនឹង បំផ្លាញដល់ស្រូវសាឡីដែរ។ ហេតុនេះហើយដើម្បីការពារស្រូវសាឡី ថៅកែមិនបានញែកស្រងែ ចេញពីស្រូវសាឡីនោះឡើយរហូតដល់រដូវចំរូត។
ទុកឲ្យវាដុះជាមួយគ្នា ដរាបដល់ពេលច្រូតចុះ ចាំដល់រដូវចំរូត នោះអញនឹងប្រាប់ពួកចំរូតថា ចូរច្រូតស្រងែសិន ហើយចងជាកណ្តាប់ ទុកសំរាប់ដុត ឯស្រូវសាលី ឲ្យប្រមូលដាក់ក្នុងជង្រុកអញវិញ។
១៣:៣០ ដូច្នេះហើយ ថៅកែបានបង្ហាញពីប្រាជ្ញារបស់គាត់ដោយបណ្តោយអោយគ្រាប់ពូជទាំងពីរ ប្រភេទលូតលាស់ជាមួយគ្នារហូតដល់រដូវចំរូត។ នៅថ្ងៃនោះ ស្រូវសាឡីនឹងត្រូវប្រមូលយកទៅដាក់ក្នុង ជង្រុក ហើយស្រងែនឹងត្រូវដុតបំផ្លាញ។ ព្រះយេស៊ូវពន្យល់ពីការប្រៀបប្រដូចនេះនៅក្នុងខទី ៣៧-៤៣។
ការប្រៀបប្រដូចអំពីគ្រាប់ពូជល្អិត និងដំបែ
ពួកសាសន៍យូដាដឹងថានៅពេលដែលរាជ្យនគរនៃព្រះមកដល់ផែនដីនេះគឺនឹងមកដោយព្រះចេស្តាដ៏អស្ចារ្យ។ ពួកគេបានគិតថាការនោះមានន័យថាចក្រភពរ៉ូម៉ាំងនឹងត្រូវទម្លាក់ចុះ អ៊ីស្រាអែលនឹងមានសេរីភាព ហើយនឹងរីកចំរើន ការអាក្រក់នឹងត្រូវជំនុំជំរះហើយនឹងបំផ្លាញ ហើយការល្អនឹងទទួលបានរង្វាន់។ ព្រះយេស៊ូវគឺកំពុងតែបង្រៀនថារាជ្យនគរបានមកជាមួយនឹងព្រះចេស្តាដ៏អស្ចារ្យ ប៉ុន្តែមកដោយស្ងាត់ស្ងៀមក្នុងរបៀបដែលមិនមែនផ្លាស់ប្តូរពិភពលោកភ្លាមៗនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ រាជ្យនគរបានមកដល់ មនុស្សម្នាក់ៗក្នុងពេលដែលគេបានឮព្រះបន្ទូលនៃព្រះហើយផ្លាស់ប្រែចិត្តរបស់ពួកគេវិញ។ នេះជារបៀបដែ លរាជ្យនគរនៃព្រះផ្លាស់ប្តូរពិភពលោក:ដោយការផ្លាស់ប្តូរចិត្តរបស់មនុស្សនិងជីវិតរបស់គេ។ ដូច្នេះហើយ ទាមទារឲ្យមានសេចក្តីជំនឿ និងការប្តេជ្ញាដើម្បីឲ្យបានដឹង និងពិសោធន៍រាជ្យនគរនៃព្រះនៅក្នុងពេល បច្ចុប្បន្ន។
ការប្រៀបប្រដូចទាំងពីរបន្ទាប់នេះ បង្ហាញថាផ្តើមចេញពីការចាប់ផ្តើមដ៏តូចមួយ រាជ្យនគរនៃព្រះនឹងរីកចំរើន កាន់តែធំឡើង ហើយនឹងមានឥទ្ធិពលក្នុងគ្រប់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់។ ហេតុនេះហើយ ទោះបីជាមើលទៅហាក់បីដូចជាតូចក៏ហើយគ្មានសារៈសំខាន់នៅក្នុងពេលនេះក៏ដោយ ការនោះនឹងសម្រេចគ្រប់ទាំងសេចក្តីសន្យានៃព្រះ។
ទ្រង់មានបន្ទូល ជាពាក្យប្រៀបប្រដូច១ទៀតថា នគរស្ថានសួគ៌ប្រៀបដូចគ្រាប់ពូជម្យ៉ាង ដែលមនុស្សម្នាក់បានយកទៅព្រោះក្នុងចំការខ្លួន គ្រាប់នេះល្អិតជាងគ្រាប់ពូជទាំងអស់ពិតមែន តែកាលណាបានដុះឡើង នោះក៏ធំជាងតិណជាតិទាំងអស់ ហើយក៏ត្រឡប់ជាដើមធំ ដល់ម៉្លេះបានជាសត្វហើរលើអាកាស មកទំនៅលើមែកផង។
១៣:៣១-៣២ គ្រាប់ពូជម្យ៉ាងដែលជាគ្រាប់ពូជតូចបំផុតដែលពួកសាសន៍យូដាដាំ។ គ្រាប់ពូជនេះមានទំហ៊ំប៉ុន គ្រាប់ខ្សាច់ ប៉ុន្តែវាអាចនឹងធំឡើងមានកំពស់ដល់ទៅប្រាំម៉ែត្រ ជាដំណាំដែលធំជាងគេនៅក្នុងចំការ (ម៉ាថាយ ១៣:៣២)។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់អាចនឹងគិតថាវាអាចលូតលាស់បានធំដូច្នោះនោះឡើយពីគ្រាប់ពូជដ៏តូចនេះ។ ដោយការប្រៀបប្រដូចនេះ ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនសិស្សរបស់ព្រះអង្គថាការចាប់ផ្តើមដ៏តូចរបស់រាជនគរមិនអាច បង្ហាញ ថានគរនោះនឹងប្រែជាធំយ៉ាងណានោះទេ។ រាជនគរនៃព្រះបានចាប់ផ្តើមពីការតូចបំផុត ដែលមានសិស្ស តែ១២នាក់ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែបានប្រែក្លាយជារាជនគរដែលធំបំផុតនៅក្នុងពិភពលោក។ ដូចជាសត្វស្លាបដែលជ្រក ក្រោមម្លប់ដើមនោះ មនុស្សជាច្រើនអាចស្វែងរកទីលំនៅ (“សំបុក”) នៅក្នុងនគរនៃព្រះ។
ពួកហោរានៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានឃើញពីរាជ្យនគរមួយដ៏អស្ចារ្យដូចជា ដើមឈើ ដ៏ធំដែលមានសត្វស្លាបទំនៅលើមែកជាច្រើន (អេសេគាល១៧:២២-២៤ ៣១:៣-១៤; ដានីយ៉ែល ៤:៧-២៣)។ ការនេះគឺជាសេចក្តីទំនាយអំពីការរួមបញ្ចូលទាំងពួកសាសន៍ដទៃទៅក្នុង រាជ្យនគរ។ សូមកត់សម្គាល់ថា នេះជាការរីកចំរើនលើសពីក្តីរំពឹង។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ធ្លាប់គិតថា គ្រាប់ពូជដ៏តូចមួយនេះ អាចដុះចេញជាដើមឈើដ៏ធំយ៉ាងនេះនោះឡើយ។ នេះបង្ហាញថា ការលូតលាស់នោះគឺជាកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យ របស់ព្រះជាម្ចាស់។ វាកើតឡើងដោយសារព្រះចេស្តានៃព្រះ ដែលរាជ្យនគរនៃព្រះបានរីកដុះដាលទៅ គ្រប់ជាតិសាសន៍នៅក្នុងពិភពលោក។ វាមិនមែនដូចជាអ្វីដែលសាសន៍យូដា បានរំពឹងនោះឡើយ។
ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវដែលថារាជ្យនគរនឹងបានធំឡើងលើសអស់ជាងអ្វីដែលមនុស្សទាំងប៉ុន្មានអាច មានការភ្ញាក់ផ្អើលនោះដោយព្រោះក្នុងពេលនោះរាជ្យនគរមានត្រឹមតែព្រះយេស៊ូវ ហើយនឹងសិស្ស របស់ព្រះអង្គទាំងដប់ពីរនាក់ ហើយចក្រភពរ៉ូម៉ាំងមានប្រជាជនប្រមាណជាង ២០០លាននាក់នោះ! ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះមានមនុស្សប្រមាណជាង២ កោដលាននាក់ដែលប្រកាសថា ជាអ្នកដើរតាម ព្រះយេស៊ូវ! ដូច្នេះ នៅក្នុងប្រស្នានៃគ្រាប់ពូជម៉ាសស្ដាតនេះ ព្រះយេស៊ូវបានទាយទំនាយអំពីការរីកចំរើនដ៏ អស្ចារ្យនៃរាជ្យនគរនៃព្រះនៅលើផែនដី ដែលការពិតជាអ្វីដែលយើងបានឃើញក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
ទ្រង់មានបន្ទូល ពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះ ឲ្យគេទៀតថា នគរស្ថានសួគ៌ប្រៀបដូចជាដំបែ ដែលស្ត្រីម្នាក់ បានយកមកលាយនឹងម្សៅ៣រង្វាល់ ទាល់តែម្សៅនោះបានដោរឡើងគ្រប់ទាំងអស់។
១៣:៣៣ ការប្រៀបប្រដូចនេះមានគោលការណ៍ស្រដៀងគ្នា ទៅនឹងការប្រៀបប្រដូចគ្រាប់ពូជម៉ាសស្ដាត។ មេដំបែតូចខ្លាំងណាស់ (ដូចជាគ្រាប់ពូជម៉ាសស្ដាត) ហើយនំបុ័ងធ្វើពីម្សៅ ៣ រង្វាល់ (ប្រហែល ២៥ គីឡូក្រាម) គឺធំ (ដូចជាដើមម៉ាសស្ដាត)។
យ៉ាងណាមិញ ខណៈដែលការប្រៀបប្រដូចអំពីគ្រាប់ពូជម៉ាសស្ដាត បង្រៀនអំពីការរីកឡើងនៃនគរ ស្ថានសួគ៌ ការប្រៀបប្រដូចអំពីមេដំបែគឺខុសគ្នា។ ការប្រៀបប្រដូច មិនមែនអំពីការលូតលាស់នៃមេដំបែ នោះទេ តែអំពីការលូតលាស់ ដែលកើតឡើងដោយសារមេដំបែ។ ដូច្នេះ ការប្រៀបប្រដូចនេះ បង្រៀនយើង អំពីឥទ្ធិពលដែលនគរព្រះនឹងមាននៅលើពិភពលោកនេះ។
ដំបែមិនដោរឡើងនោះឡើយ វាជ្រាប ហើយនឹងធ្វើឲ្យម្សៅដោរឡើង។ មេដំបែលាយជាមួយម្សៅជាច្រើន។ បន្ទាប់មកវាដោរឡើង និងរីករាលដាល នាំឱ្យមានការលូតលាស់ ឡើងនៅក្នុងដូស។ ឥទ្ធិពលរបស់មេដំបែអស្ចារ្យណាស់ សូម្បីតែបរិមាណមេដំបែដែលគេប្រើ ប្រាស់តិចក៏ដោយ។
សូមនឹកចាំថា ដំបែគឺ ត្រូវបាន “លាក់ទុក” នៅក្នុងម្សៅ។ សូមស្រមៃថាអ្នកមានម្សៅនុំប៉័ងពីរដុំ។ មួយដុំមានដំបែរ ហើយ មួយដុំទៀតមិនមានដំបែរឡើយ។ តើអ្នកអាចនឹងឃើញពីភាពខុសគ្នាដែរទេ? អត់ទេ មើលមិនឃើញ ដំបែនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ សូមរង់ចាំបន្តិចទៀតវានឹងបង្ហាញឲ្យឃើញច្បាស់ថា មួយណា មានដំបែ ដោយព្រោះតែដំបែនឹងផ្លាស់ប្តូរដុំម្សៅនោះ។
ចូរកត់ចំនាំថា ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា មេដំបែត្រូវបានលាក់នៅពេលនោះ។ គ្មាននរណាអាចឃើញ វាបានទេ តែថ្ងៃមួយឥទ្ធិពលរបស់វា នឹងចេញច្បាស់មកកាន់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ ព្រះយេស៊ូវ បានប្រាប់ ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ថា ថ្ងៃមួយវានឹងដុះឡើងយ៉ាងធំ ហើយរីកសាយភាយឥទ្ធិពលរបស់វា ជាខ្លាំងរហូតដល់ពិភពលោកទាំងមូលនឹងទទួលផលប្រយោជន៍ពីវា។
នៅក្នុងការប្រៀបប្រដូចទាំងពីរនេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថារាជ្យនគរនៃព្រះបានមកហើយ ប៉ុន្តែដោយ ស្ងាត់ស្ងៀម ហើយនឹងការចាប់ផ្តើមដ៏តូច។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលពីការប្រៀប្រដូច ទាំងនេះដើម្បីបង្រៀនសិស្ស របស់ព្រះអង្គថាពួកគេមិនត្រូវបណ្តោយឲ្យលក្ខណៈដែលតូច ហើយ លាក់កំបាំងនៃរាជ្យនគរនៅក្នុងពេលនោះ បង្ខាំងគេពីការយល់ដឹងនៃលទ្ធផលដែលមាននៅក្នុង ពេលខាងមុខនោះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវ បានមានបន្ទូលថាថ្ងៃមួយមនុស្សនឹងមានការភ្ញាក់ផ្អើលពីការ ដែលក្រុមដ៏តូចដែលមានសិស្សត្រឹមតែ ១២នាក់ ហើយនឹងដំណឹងល្អរបស់គេរីកចំរើនហើយនឹងជះឥទ្ធិពល ដល់ពិភពលោកបែបយ៉ាងណា។ ដំបែដែលត្រូវបាន “លាក់កំបាំង”នៅក្នុងពេលនោះ ប៉ុន្តែថ្ងៃមួយឥទ្ធិពលរបស់វានឹងបង្ហាញច្បាស់ដល់គ្រប់គ្នា។ ប្រវត្តិសាស្ត្របានបញ្ជាក់ហើយ ថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូគឹពិតជាត្រឹមត្រូវមែន។
ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលសេចក្ដីទាំងនេះ ដោយពាក្យប្រៀបធៀបដល់ហ្វូងមនុស្ស ទ្រង់មិនបានមានបន្ទូលនឹងគេ ឥតពាក្យប្រៀបធៀបទេ ដើម្បីឲ្យបានសំរេចតាមទំនាយដែលហោរាបានទាយទុកមកថា «អញនឹងបើកមាត់និយាយ ជាពាក្យប្រៀបប្រដូច អញនឹងសំដែងពីការដែលលាក់កំបាំង តាំងពីកំណើតលោកីយមក»។
១៣:៣៤-៣៥ នេះជាការដកស្រង់ចេញពី ទំនុកដំកើង ៧៨:២។ តាមរយ:ការប្រៀបប្រដូចទាំងនេះ ព្រះយេស៊ូវបានបើកសំដែងពីសេចក្តីពិតដែលត្រូវបានលាក់កំបាំងដល់មនុស្សជាច្រើន។
ការពន្យល់ពីការប្រៀបប្រដូចអំពីស្មៅស្រងែនៅស្រែ
នោះទ្រង់ក៏ឲ្យហ្វូងមនុស្សទៅវិញ រួចយាងចូលទៅក្នុងផ្ទះ ឯពួកសិស្សមកទូលទ្រង់ថា សូមអធិប្បាយឲ្យយើងខ្ញុំយល់ន័យពាក្យប្រៀប ពីស្មៅស្រងែនៅស្រែផង
១៣:៣៦ បន្ទាប់ពីបង្រៀនដល់ហ្វូងមនុស្ស ព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននូវការបកស្រាយពីការប្រៀបប្រដូច ដោយឯកជនដល់សិស្សរបស់ព្រះអង្គនៅក្នុងផ្ទះរបស់លោកពេត្រុស។
ទ្រង់មានបន្ទូលឆ្លើយថា អ្នកដែលព្រោះពូជល្អ នោះគឺជាកូនមនុស្ស ចំណែកស្រែ នោះគឺជាតួលោកីយ ឯពូជល្អ គឺអស់ទាំងមនុស្សរបស់នគរស្ថានសួគ៌ ហើយស្រងែ គឺជាអស់ទាំងមនុស្សរបស់អាកំណាចវិញ ខ្មាំងសត្រូវដែលប្លមព្រោះស្រងែ នោះគឺជាអារក្ស ចំរូត គឺជាបំផុតកល្ប ហើយពួកច្រូតនោះ គឺជាពួកទេវតា
១៣:៣៧-៣៩ អ្នកដែលសាបព្រោះគ្រាប់ពូជល្អនោះគឺជាព្រះយេស៊ូវ។ ចំការរបស់ព្រះអង្គគឺជាលោកីយ។ ព្រះអង្គបានសាបព្រោះគ្រាប់ពូជល្អរបស់ព្រះអង្គនៅក្នុងចំការ។ គ្រាប់ពូជដែលល្អគឺជា “អស់ទាំងមនុស្ស របស់រាជ្យនគរ” ដែលជាអស់អ្នកដែលជាកម្មសិទ្ធរបស់រាជ្យនគរស្ថានសួគ៌ដោយព្រោះតែពួកគេបានប្រែចិត្ត ពីអំពើបាប ហើយជឿលើដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវ។
ខ្មាំងសត្រូវគឺជាសាតាំងដែលព្យាយាមរំខានដល់ការរីកចំរើនរបស់គ្រាប់ពូជល្អដោយការសាបព្រោះគ្រាប់ពូជស្រងែចូលទៅក្នុងចំការ។ ស្រងែគឺជា “មនុស្សរបស់អារក្ស” ជាអស់ទាំងមនុស្សដែលជាកម្មសិទ្ធរបស់ សាតាំងដោយព្រោះតែពួកគេប្រឆាំងទាស់នឹងព្រះដោយការបដិសេធ ហើយមិនស្តាប់តាមព្រះអង្គ ដូចជាសាតាំងបានធ្វើដែរ។
នៅក្នុងលោកីយ មានមនុស្សនៃរាជ្យនគរនិងមនុស្សរបស់អារក្ស។ មនុស្សទាំងពីរក្រុមនឹងរីកចំរើនឡើង រហូតដល់រដូវចំរូត។ រដូវចំរូតគឺនៅចុងបំផុតនៃពេលវេលាពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកដើម្បីជំនុំជំរះ ពិភពលោកហើយតាំងរាជ្យនគរនៃព្រះយ៉ាងពេញលេញនៅលើផែនដី។ ពួកអ្នកច្រូតគឺជាពួកទេវតាដែល នឹងមកជាមួយព្រះយេស៊ូវពេលដែលព្រះអង្គយាងមកជាលើកទីពីរ (២៤:៣១)។
ដូច្នេះ ដែលគេច្រូតស្រងែដុតបន្សុសក្នុងភ្លើងជាយ៉ាងណា នោះដល់បំផុតកល្បក៏នឹងបានដូច្នោះដែរ គឺកូនមនុស្សនឹងចាត់ពួកទេវតា ទៅច្រូតយកអស់ទាំងក្បួន ដែលនាំឲ្យមនុស្សរវាតចិត្ត នឹងពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តទទឹងច្បាប់ ពីនគរចេញ ហើយនឹងបោះគេចោលទៅក្នុងគុកភ្លើង នៅទីនោះគេនឹងយំ ហើយសង្កៀតធ្មេញ
១៣:៤០-៤២ ការនេះសំដៅទៅលើថ្ងៃជំនុំជំរះ។ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកសោយរាជ្យនៅលើផែនដី នោះ ព្រះអង្គនឹងចាត់ទេវតារបស់ព្រះអង្គដកយកអស់ទាំងហេតុនៃអំពើបាបហើយនឹងអស់អ្នក ដែលធ្វើកា រអាក្រក់ (៥:២៩; ៧:២៣)។ បន្ទាប់មកផែនដីនឹងប្រែជាល្អឥតខ្ចោះ ដោយគ្មានអំពើបាប និងការរងទុក្ខទៀត នោះឡើយ។
ចំណាំថាការប្រៀបប្រដូចគឺបង្រៀនអំពីការពន្យាពេលចំពោះការជំនុំជំរះ។ ពេលខ្លះមានមនុស្សសួរថា: ហេតុអ្វីបានជាព្រះមិនបញ្ឈប់រាល់ទាំងការអាក្រក់នៅក្នុងលោកីយ? ចំលើយនោះគឺ ព្រះអង្គនឹងបញ្ឈប់! លោកីយនឹងបានប្រែជាល្អឥតខ្ចោះបន្ទាប់ពីការអាក្រក់ទាំងអស់ត្រូវបានដកចេញទៅ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលជា បញ្ហានោះគឺសេចក្តីអាក្រក់មាននៅក្នុងមនុស្សគ្រប់គ្នាទាំងអស់។ ដូច្នេះហើយ មិនថាជាការអាក្រក់ ដែលត្រូវដកចេញពីមនុស្ស ឬជាមនុស្សអាក្រក់ដែលត្រូវដកចេញនោះឡើយ។ ការពន្យាពេលនៅក្នុង ការជំនុំជំរះ ហើយនឹងដកសេចក្តីអាក្រក់ចេញពីលោកីយ គឺដោយព្រះគុណដ៏សប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់កំពុងតែប្រទានឳកាសបន្ថែមទៀតដើម្បីឲ្យមនុស្ស អាចធ្វើ ការប្រែចិត្ត (២ ពេត្រុស ៣:៩)។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃមានមនុស្សជាច្រើនធ្វើការប្រែចិត្ត ហើយទទួលបាន សេចក្តីសង្រ្គោះ។ ពេលនេះ ពួកមនុស្សអាក្រក់ត្រូវការពេលវេលាដើម្បីធ្វើការប្រែចិត្ត ហើយពួកអ្នកសុចរិត ត្រូវការពេលវេលាដើម្បីរីកចំរើននឹងរឹងមាំនៅក្នុងសេចក្តីសុចរិតថែមទៀត (ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចមាន ភាពធំដឹងក្តីខាងវិញ្ញាណ)។ ដូច្នេះហើយ ព្រះទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យទាំងមនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សអាក្រក់រស់នៅ ក្នុងលោកីយនៅក្នុងជំនាន់នេះ។ ការនេះនឹងបន្ត រហូតដល់ពេលដែលស្រូវសាលីបានធំពេញលេញ ហើយបន្ទាប់មកការជំនុំជំរះនឹងមកដល់ ជាមិនខានឡើយ។ ពួកមនុស្សអាក្រក់នឹងត្រូវបំផ្លាញ ហើយ ពួកមនុស្សសុចរិតនឹងត្រូវប្រមូលទៅឲ្យបាន រីករាយនៅក្នុងព្រះវត្តមាននៃព្រះ អស់កល្បជានិច្ច នៅក្នុង ជំនាន់ថ្មី។
គ្រានោះ ពួកសុចរិតនឹងភ្លឺដូចជាថ្ងៃ នៅក្នុងនគររបស់ព្រះវរបិតានៃគេ អ្នកណាដែលមានត្រចៀកសំរាប់ស្តាប់ ឲ្យស្តាប់ចុះ។
១៣:៤៣ នេះជាសេចក្តីសន្យានៃការរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញរបស់ពួកអ្នកដែលជឿលើព្រះយេស៊ូវ (ដានីយ៉ែល ១២:៣)។ ការពិតដែលថាយើងនឹងបាន “ ភ្លឺដូចជាថ្ងៃ” សំដៅលើសិរីល្អរបស់យើងទាំងអស់គ្នា។ សិរីល្អ គឺជាភាពល្អឥតខ្ចោះដ៏ខ្ពស់បំផុតរបស់ពួកអ្នកជឿដែលនឹងកើតមានឡើងពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមក។ នៅពេលព្រះអង្គលេចមក នោះយើងនឹងបានដូចព្រះអង្គ ដ្បិតដែលព្រះអង្គយ៉ាងណា នោះយើងនឹងឃើញព្រះអង្គយ៉ាងនោះឯង។ (១ យ៉ូហាន ៣:២)។ យើងនឹងទទួលបានសិរីល្អក្នុងពេលដែលយើងឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីល្អនៃព្រះដ៏នៅ អស់កល្បជានិច្ច។
ការប្រៀបប្រដូចអំពីកំណប់ និងអំពីកែវមុក្តាដ៏មានតម្លៃ
មួយទៀត នគរស្ថានសួគ៌ក៏ប្រៀបដូចជាកំណប់កប់ទុកក្នុងចំការ ដែលកាលណាមនុស្សម្នាក់បានឃើញ នោះក៏លាក់ទុក រួចចេញទៅ លក់របស់ទ្រព្យខ្លួនទាំងអស់ដោយអំណរ ដើម្បីនឹងទិញចំការនោះ។
១៣:៤៤ កំណប់មានតម្លៃណាស់ ដូច្នេះនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវប្រៀបធៀបនគរស្ថានសួគ៌ថាជាកំណប់ ទ្រង់កំពុងបង្រៀនយើងថា នគរស្ថានសួគ៌មានតម្លៃដ៏អស្ចារ្យ។
ការកប់កំណប់ទុកក្នុងដី គឺជារឿងទូទៅនៅក្នុងពេលវេលានោះ។ កាលនោះ គ្មានធនាគារទេ ដូច្នេះបើ មនុស្សម្នាក់មានកំណត់ ហើយចង់រក្សាទុកវាកុំឱ្យចោរលួចបាន គេត្រូវកប់វាទុក។ ប៉ុន្តែ បើគាត់ស្លាប់ទៅ ដោយមិនបានប្រាប់អ្នកណាថា គាត់កប់វានៅកន្លែងណាទេនោះ វានឹងត្រូវកប់ចោលនៅនោះទីនោះ រាប់ឆ្នាំ។
ដោយយោងទៅតាមច្បាប់របស់ពួកជីហ្វ បើនរណាម្នាក់រកឃើញកំនប់នៅក្នុងចំការ ហើយកាយយកវា ចេញមក នោះកំណប់នោះនឹងក្លាយជារបស់ម្ចាស់ចំការ មិនមែនអ្នករកឃើញនោះទេ។ ដូច្នេះ មនុស្ស ម្នាក់នោះប្រុងប្រយ័ត្ន មិនកាយយកវាចេញមក រហូតទាល់តែគាត់ទិញចំការនោះសិន ហើយដើម្បី ទិញចំការ មនុស្សម្នាក់នោះត្រូវតែលក់អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលគាត់មាន។ គាត់ធ្វើដូចនេះ ព្រោះគាត់ស្គាល់ តម្លៃរបស់កំណប់នោះ។
មនុស្សនោះបានរកឃើញរបស់ដ៏មានតម្លៃ ដែលគាត់សុខចិត្តលក់របស់គ្រប់យ៉ាងដែលគាត់មាន ដើម្បី បានអ្វីដែលប្រសើរជាងនោះ។ នៅពេលគាត់ទិញដីចំការ គាត់ទទួលបានអ្វីដែលលើសជាង អ្វីដែលគាត់ បានចំណាយទៅទៀត។ ដូច្នេះហើយប្រស្នានេះផ្ដោតទៅលើ តម្លៃនគរស្ថានសួគ៌ដែលសាកសមឱ្យ យើងលះបង់ អ្វីទាំងអស់ដើម្បីទទួលបានវា។
នគរស្ថានសួគ៌ មានតម្លៃខ្លាំងណាស់ ដែលអាចមនុស្សមានអំណរដ៏អស្ចារ្យ និងសុខចិត្តលះបង់គ្រប់ យ៉ាងដើម្បីបានវា នៅពេលគេរកឃើញវា។ ការរកឃើញនគរស្ថានសួគ៌ គឺស្វែងរកកំណប់មួយ ដែលមានតម្លៃប្រសើរជាងកំណប់ផ្សេងៗទាំងអស់។ វាសាកសមនឹងចំនាយអ្វីទាំងអស់ ដើម្បីទទួល បានឱកាសដ៏កម្រ ក្នុងការទទួលយកនគរព្រះ។
មួយទៀត នគរស្ថានសួគ៌ក៏ប្រៀបដូចជាអ្នកឈ្មួញម្នាក់ ដែលរកកែវមុក្តាយ៉ាងល្អ កាលណាបានឃើញ១ដែលមានដំឡៃណាស់ នោះគាត់ទៅលក់របស់ទ្រព្យទាំងអស់ មកទិញកែវមុក្តានោះ។
១៣:៤៥-៤៦ កែវមុក្តាជាកំណប់ដ៏មានតម្លៃណាស់ នៅក្នងជំនាន់នោះ មានតម្លៃថ្លៃជាងមាសទៅទៀត។ ដូច្នេះ នៅពេលឈ្មួញរកបានត្បូងនេះ ដែលជាត្បូងមានតម្លៃជាងត្បូងណាៗទាំងអស់ ដែលគាត់ធ្លាប់ឃើញពី មុនមក គាត់ក៏សម្រេចចិត្តថា គាត់ត្រូវតែយកវាឱ្យបាន។ គាត់ដឹងអំពី តម្លៃនៃត្បូងនេះ។ វាសាកសម នឹងអ្វីទាំងអស់ដែលគាត់មាន។ ដូច្នេះ គាត់ក៏សម្រេចលក់អ្វីៗទាំងអស់ ដែលគាត់មាន ដើម្បីបានវា។
ម្ដងទៀត សារនៃប្រស្នានេះ គឺច្បាស់ប្រាកដណាស់ថា នគរស្ថានសួគ៌ប្រៀបដូចជាត្បូងកែវមុក្តា ព្រោះវា មានមានតម្លៃជាងអ្វីៗទាំងអស់ ដែលយើងអាចមាននៅក្នុងលោកីយ៍នេះ។ អស់អ្នកដែលដឹងការនេះ ដឹងថាពួកគេត្រូវតែទទួលបាននគរស្ថានសួគ៌ ហើយលះបង់អ្វីគ្រប់យ៉ាងដើម្បីបានវា។
ការសង្គ្រោះ គឺដោយសារព្រះគុណព្រះ (មិនមែនដោយសារកិច្ចការរបស់យើងនោះទេ) ហើយវាជាអំ ណោយរបស់ព្រះអង្គមកកាន់យើង (រ៉ូម ៣:២៤, ៥:១៥, ៦:២៣, អេភេសូរ ២:៨-៩)។ តែវាទាមទារឱ្យ គ្រិស្តបរិស័ទគ្រប់រូបចំណាយគ្រប់យ៉ាង ដែលខ្លួនមាន ដើម្បីទទួលបានអំណោយនេះ។ ដើម្បីចូលទៅ ក្នុងនគរស្ថានសួគ៌បាន យើងត្រូវតែលះបង់គម្រោងការសម្រាប់ជីវិតយើង និងដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះសង្គ្រោះរបស់យើង (ម៉ាថាយ ១០:៣៩)។ យើងធ្វើនេះដោយអំណរ ព្រោះយើងដឹងអំពី តម្លៃរបស់ ព្រះយេស៊ូវ និងនគររបស់ព្រះអង្គ។
នគរស្ថានសួគ៌ គឺជាកំណប់ដ៏អស្ចារ្យ។ វាសាកសមលើសពីអ្វីដែលវាទាមទារឱ្យយើងចំនាយ។ អ្នកដែល ស្គាល់នគរស្ថានសួគ៌ (ថាជាកំណប់ និងត្បូងកែវមុក្តា) លះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលគាត់មាន ដើម្បីបាន វាដោយអំណរសប្បាយ។ នេះមិនមែនជាការប្រថុយ ឬការលះបង់នោះទេ។ វាជាប្រាជ្ញាក្នុងការធ្វើបែបនេះ កាលណាអ្នកស្គាល់តម្លៃពិតប្រាកដនៃនគរព្រះ។
មួយទៀត នគរស្ថានសួគ៌ក៏ប្រៀបដូចជាអួន ដែលគេទំលាក់ទៅក្នុងសមុទ្រ ជាប់បានត្រីគ្រប់មុខ កាលបានពេញហើយ នោះគេទាញឡើងមកលើគោក រួចអង្គុយជ្រើសរើសត្រីល្អៗ ដាក់ក្នុងកញ្ឆេទុក តែត្រីអាក្រក់ៗគេចាក់ចោលចេញ ដល់ទីបំផុតកល្ប នឹងបានដូចគ្នាដែរ គឺពួកទេវតានឹងចេញទៅញែកយកពួកទុច្ចរិតពីពួកសុចរិតចេញ ហើយនឹងបោះគេចោលទៅក្នុងគុកភ្លើង នៅទីនោះ គេនឹងយំ ហើយសង្កៀតធ្មេញ។
១៣:៤៧-៥០ ការប្រៀបប្រដូចអំពីអួន (ដូចជាការប្រៀបប្រដូចអំពីស្មៅស្រងែនៅស្រែ) បង្រៀនថានៅចុងបំផុតនៃពេលវេលានឹងមានការបែងចែកមនុស្សចេញជាពីរក្រុម។ ត្រីល្អហើយនឹងត្រីអាក្រក់ប្រៀបបានដូចជាគ្រាប់ពូជល្អហើយនឹងគ្រាប់ពូជអាក្រក់ដែរ ជាតំណាងឲ្យមនុស្សពីរប្រភេទ។ សមុទ្រ (ដូចជាចំការ) តំណាងឲ្យលោកីយ។ ពួកអ្នកនេសាទគឺប្រៀបដូចជាពួកទេវតាដែលប្រមូលមនុស្សមកដើម្បីទទួលការជំនុំជំរះ។
នៅក្នុងការប្រៀប្រដូចនេះគឺជា “អួន” ជាតំណាងឲ្យរាជ្យនគរស្ថានសួគ៌។ អួនត្រូវទម្លាក់ចុះ ទៅក្នុងសមុទ្រហើយបានប្រមូល “ត្រីគ្រប់មុខ”។ ពាក្យដែលត្រូវបានបកប្រែថា “គ្រប់មុខ” (γένος) សំដៅលើ ជាតិសាសន៍ ឬពូជអំបូរ។ ការនេះបង្ហាញថា រាជ្យនគរនៃព្រះមកក្នុងលោកីយដែលអាចនឹង ប្រមូលមនុស្ស គ្រប់ក្រុមទាំងអស់។ ព្រះយេស៊ូវជាចៅក្រមលើមនុស្សគ្រប់ទាំងអស់ ហើយអស់អ្នកដែលបានប្រោសលោះនឹងរួមបញ្ចូលទាំង មនុស្ស “មកពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា” (វិវរណៈ ៧:៩)
ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលសួរដល់គេថា តើអ្នករាល់គ្នាយល់សេចក្ដីទាំងនេះឬទេ គេទូលឆ្លើយថា យើងខ្ញុំយល់ហើយ ព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ក៏មានបន្ទូលទៅទៀតថា ដូច្នេះ គ្រប់អស់ទាំងអាចារ្យណាដែលមានគេបង្ហាត់បង្រៀន ឲ្យធ្វើជាសិស្សនៃនគរស្ថានសួគ៌ នោះធៀបដូចជាថៅកែម្នាក់ ដែលបញ្ចេញរបស់ទាំងថ្មីទាំងចាស់ពីឃ្លាំងរបស់ខ្លួន។
១៣:៥១-៥២ ទ្រព្យសម្បត្តិដែល “ចាស់”គឺជាគ្រប់ទាំងសេចក្តីបង្រៀនដែលមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ សញ្ញាចាស់។ ទ្រព្យសម្បតិ្តដែល “ថ្មី” គឺជាសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវអំពីនគរស្ថានសួគ៌។ ក្រឹត្យវិន័យគឺជាការបង្ហាញដ៏អស្ចារ្យនៃសេចក្តីពិតនៃព្រះនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ ដំណឹងល្អនៃរាជ្យនគរគឺជាការបង្ហាញដ៏អស្ចារ្យនៃសេចក្តីពិតនៃព្រះនៅក្នុងសេចក្តីសញ្ញាថ្មី។ គ្រូបង្រៀនព្រះគម្ពី រដ៏ល្អម្នាក់នឹងបង្ហាញពីទ្រព្យសម្បតិ្តចេញពីកណ្ឌគម្ពីរទាំងពីរ។ គាត់នឹងបានយល់ សេចក្តីពិតដែលចេញពី ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ហើយនឹងបានឃើញពីការសម្រេចនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ ហើយនឹងរាជ្យនគររបស់ព្រះអង្គ (រ៉ូម ១៥:៤; ១ កូរិនថូស ១០:៦ ១០:១១)។ គាត់នឹងបានឃើញពី ការដែលព្រះយេស៊ូវសម្រេចគ្រប់ទាំង ក្រឹត្យវិន័យ ហើយនឹងទំនាយពួកហោរា (៥:១៧-២០) ហើយថា ការយាងមករបស់ព្រះអង្គលើ ផែនដីបានសម្រេចសេចក្តីសន្យាពីការយាងមករបស់ព្រះមែស្ស៊ី ហើយនឹងរាជ្យនគរនៃព្រះ (១:២២; ២:៥, ១៥, ១៧, ២៣; ៣:១៥; ៤:១៤–១៧)។ បន្ទាប់មក គាត់នឹងចែករំលែកទ្រព្យសម្បត្តិទាំងនេះដល់អ្នកដទៃតាមរយៈ ការបង្រៀនរបស់គាត់។
សង្ខេបឲ្យខ្លី ព្រះយេស៊ូវបាននាំរាជ្យនគរនៃព្រះមកលើផែនដី។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមិនបានយាងមកដើម្បីនឹង ជំនុំជំរះលោកីយក្នុងពេលនេះនោះឡើយ។ ព្រះអង្គនឹងជំនុំជំរះក្នុងការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គ។ ដោយព្រោះតែការអាក្រក់មិនទាន់បានដាក់ទោស ហើយការល្អមិនទាន់ទទួលបានរង្វាន់នោះ មានសាសន៍យូដាជាច្រើនមិនបានជឿថារាជ្យនគរបានមកដល់នោះឡើយ។ ដូច្នេះហើយ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលពីការប្រៀបប្រដូចដើម្បីជួយដល់ពួកអ្នកដែលជឿបានយល់ពីរាជ្យនគររបស់ព្រះអង្គ។
ព្រះអង្គបង្រៀនថារាជ្យនគរនឹងចាប់ផ្តើមពីការដ៏តូច ប៉ុន្តែនឹងរីកចំរើនយ៉ាងធំ។ ជាការលាក់កំបាំង ប៉ុន្តែ ថ្ងៃមួយគ្រប់គ្នានឹងបានឃើញពីឥទ្ធិពលដ៏អស្ចារ្យរបស់រាជ្យនគរ។ ការនោះនឹងធ្វើឲ្យមានការប្រមូលផល ជាច្រើនគ្រាដែលព្រះបន្ទូលនៃព្រះរីកចំរើននៅក្នុងចិត្តមនុស្ស។ អស់អ្នកដែលរកឃើញរាជ្យនគរ នឹងស្គាល់ ពីតម្លៃដ៏វិសេសហើយលះបង់គ្រប់យ៉ាងដើម្បីឲ្យទទួលបានរាជ្យនគរនោះ។ អស់អ្នកដែលនៅក្នុងរាជ្យនគរ ហើយនឹងអ្នកដែលមិននៅក្នុងរាជ្យនគរនឹងរស់នៅក្នុងលោកីយនេះ រហូតដល់ការជំនុំជំរះចុងក្រោយ។ បន្ទាប់មកគ្រប់ទាំងការអាក្រក់នឹងត្រូវបំផ្លាញ ហើយមានតែសេចក្តីល្អតែប៉ុណ្ណោះដែលនឹងសល់នៅ។
អ្នកភូមិណាសារ៉ែតមិនព្រមទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ
កាលព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់បានមានបន្ទូលពាក្យប្រៀបប្រដូចទាំងនេះស្រេចហើយ នោះទ្រង់ក៏យាងចេញពីទីនោះទៅ លុះទ្រង់ចូលមកក្នុងស្រុកទ្រង់វិញ នោះក៏បង្រៀនគេនៅក្នុងសាលាប្រជុំ ដល់ម៉្លេះបានជាគេនឹកប្លែកក្នុងចិត្ត ហើយនិយាយថា តើអ្នកនេះបានចំណេះ នឹងការឫទ្ធិបារមីទាំងនេះពីណាមក
១៣:៥៣-៥៤ ព្រះយេស៊ូវបានយាងថ្មើរជើងចំងាយ ៣០គីឡូម៉ែត្រ ពីកាពើនិមទៅស្រុកព្រះអង្គ ណាសារ៉ែត។ ណាសារ៉ែតជាក្រុងតូចមួយដែលមានមនុស្សប្រមាណ៥០០នាក់។ ប្រជាជននៅណាសារ៉ែតមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងដោយប្រាជ្ញា និងការអស្ចារ្យរបស់ព្រះយេស៊ូវ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានដឹងថាប្រាជ្ញារបស់ព្រះអង្គបានមកពីណានោះទេ ឬពីការដែលព្រះអង្គធ្វើការអស្ចារ្យបានដោយ របៀបណានោះឡើយ។
តើមិនមែនជាកូនរបស់ជាងឈើទេឬអី តើម្តាយមិនមែនឈ្មោះម៉ារា ហើយបងប្អូនឈ្មោះយ៉ាកុប យ៉ូសេ ស៊ីម៉ូន ហើយនឹងយូដាសទេឬអី ឯប្អូនស្រី តើមិននៅជាមួយនឹងយើងទេឬអី ដូច្នេះ តើបានសេចក្ដីទាំងនេះពីណាមក
១៣:៥៥-៥៦ ដោយព្រោះតែពួកគេគិតថាគេបានស្គាល់ព្រះយេស៊ូវរួចទៅហើយ ជាជាងឈើ ពួកគេមិនបានទទួលស្គាល់ ថាព្រះអង្គជាគ្រូ ជាហោរា ហើយនិងជាអ្នកប្រោសជំងឺនោះឡើយ។
គេក៏រវាតចិត្តចេញពីទ្រង់ តែព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅគេថា ហោរាមិនមែនឥតគេរាប់អានទេ លើកតែនៅក្នុងស្រុក ឬក្នុងផ្ទះរបស់ខ្លួនចេញ ទ្រង់មិនបានធ្វើការឫទ្ធិបារមីជាច្រើននៅទីនោះទេ ពីព្រោះគេមិនជឿ។
១៣:៥៧ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ មនុស្សមិនគោរពដល់ហោរាដែលរស់នៅជាមួយនឹង ពួកគេនោះ ឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវបានក្រើនរំលឹកមនុស្សពីការនេះ ដោយព្រោះតែពួកគេកំពុងតែធ្វើកំហុសដូចគ្នា នោះ ដែរ។ ពួកគេ បានបរាជ័យនៅក្នុងការទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូវជាហោរា នៅពេលដែលមនុស្សរស់នៅ ខាងក្រៅណាសារ៉ែតបាន ដឹងថាព្រះអង្គគឺជាហោរាម្នាក់។
១៣:៥៨ ព្រះយេស៊ូវមិនអាចធ្វើការអស្ចារ្យជាច្រើននៅទីនោះឡើយ។ ការនេះមិនមែនមានន័យថាព្រះអង្គ មិនមានព្រះចេស្តានោះឡើយ ប៉ុន្តែមនុស្សមិនមានសេចក្តីជំនឿនៅក្នុងការទទួលបានការអស្ចារ្យពីព្រះអង្គ វិញ។ ព្រះបានមានព្រះវត្តមាន ហើយត្រៀមនឹងជួយគេ ប៉ុន្តែគេមិនបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចនៅក្នុង ការទទួលព្រះអង្គ។
