ព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ
ក្រោយថ្ងៃឈប់សំរាក កាលរៀបនឹងចូលថ្ងៃទី១ក្នុងអាទិត្យនោះ ម៉ារា ជាអ្នកស្រុកម៉ាក់ដាឡា នឹងម៉ារា១ទៀត ក៏នាំគ្នាទៅមើលផ្នូរ
២៨:១ ឱកាសដំបូងនៅក្នុងការវិលត្រឡប់មកឯផ្នូរដើម្បីអប់សពព្រះយេស៊ូវគឺនៅព្រឹកព្រលឹមនៅព្រឹក ថ្ងៃអាទិត្យ។
នោះមានកក្រើកដីជាខ្លាំង ដ្បិតមានទេវតានៃព្រះអម្ចាស់ ចុះពីលើមេឃមកប្រមៀលថ្មចេញពីផ្នូរ ហើយក៏អង្គុយលើ
២៨:២ ទេវតាបានមកប្រមៀលថ្មចេញដើម្បីឲ្យស្រ្តីទាំងនោះបានឃើញថាផ្នូរនោះនៅទទេ។
សណ្ឋានរបស់ទេវតានោះដូចផ្លេកបន្ទោរ ហើយសំលៀកបំពាក់ក៏សស្គុសដូចហិមៈ ពួកយាមល្បាតក៏ញ័ររន្ធត់ ដោយភ័យខ្លាចទេវតា ហើយត្រឡប់ដូចជាមនុស្សស្លាប់
២៨:៣-៤ សណ្ឋានដែលពេញដោយពន្លឺ ហើយនឹងសិរីល្អរបស់ទេវតាបានធ្វើឲ្យពួកអ្នកយាមមាន ការភ័យខ្លាច ហើយពួកគេបានដួលសន្លប់ (វិវរណៈ ១:១៧)។
តែទេវតានិយាយនឹងស្ត្រី២នាក់ថា កុំឲ្យភ័យអី ដ្បិតខ្ញុំដឹងហើយថា នាងរកព្រះយេស៊ូវដែលត្រូវឆ្កាង តែទ្រង់មិនគង់នៅទីនេះទេ ដ្បិតទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញហើយ ដូចជាទ្រង់បានមានបន្ទូលទុក ចូរមកមើលកន្លែងដែលទ្រង់បានផ្ទំចុះ
២៨:៥-៦ ពាក្យថាទេវតា មានន័យថា “អ្នកនាំសារ” ហើយសារ ដែលទេវតានេះនាំមកប្រកាសនោះគឺជា ដំណឹងដែលវិសេសជាទីបំផុតនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តគ្រប់ទាំងអស់។ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានប្រោសឲ្យរស់ពីសុគត ឡើងវិញដោយព្រះ ដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលរួចថាព្រះអង្គនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ពីសុគតឡើងវិញ (១៦:២១; ១៧:៩, ១៧:២៣; ២០:១៩; ២៦:៣២)។
ការរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់បំផុតដែលមាននៅក្នុងពិភពលោក។ ការរស់ពីសុគតឡើងវិញបង្ហាញយើងថា:
-
ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ (រ៉ូម ១:១-៤)
-
អំពើបាបរបស់យើងអាចទទួលបានការអត់ទោសដោយព្រោះតែព្រះជាម្ចាស់បានទទួលយញ្ញបូជារបស់ ព្រះយេស៊ូវ (ហេព្រើរ ១០:១២-១៤)
-
ព្រះយេស៊ូវទទួលបានជ័យជំនះលើសេចក្តីស្លាប់ (កិច្ចការ ២:២៤; រ៉ូម ៦:៩, ២ធីម៉ូថេ ១:១០)
-
ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ជារៀងរហូត (វិវរណៈ១:១៧-១៨)
-
យើងអាចរស់នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ (រ៉ូម ៨:១១; ១ កូរិនថូស ៦:១៤, ១ យ៉ូហាន ៥:១១-១២;យ៉ូហាន ១១:២៥-២៦)។
ព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់! ម្សិលម៉ិញ ថ្ងៃនេះ និងជារៀងរហូត។ ការរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គ គឺជា ជ័យជំនះដ៏អស្ចារ្យលើអំពើបាប សេចក្តីស្លាប់ សាតាំង និងសេចក្តីអាក្រក់។ យើងមិនចាំបាច់មាន ការភ័យខ្លាច ចំពោះសេចក្តីស្លាប់នោះឡើយ ឬមិនដឹងច្បាស់ថានឹងមានអ្វីកើតឡើងបន្ទាប់ពីយើងស្លាប់ ទៅនោះឡើយ។ ដោយព្រោះតែព្រះយេស៊ូវ យើងអាចចូលទៅក្នុងរាជនគរនៃព្រះជាម្ចាស់ក្នុងពេលនេះ រស់នៅក្នុងជីវិតដែល ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងរស់នៅដោយព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គ ហើយរីករាយក្នុងជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ជាមួយនឹងព្រះជារៀងរហូត។ ពួកសិស្សបានយល់ពីសេចក្តីពិត ទាំងនេះ ហើយការនេះបានផ្លាស់ប្រែពួកគេ ពីមនុស្សដែលភ័យខ្លាចទៅជាសាក្សីដ៏មានអំណាច ដែលនាំយកដំណឹងល្អទៅពាសពេញពិភពលោក។
ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានប្រោសអោយរស់នៅថ្ងៃនៃផលផ្លែដំបូង ជាពិធីទីបីនៅក្នុងឆ្នាំនិមួយៗ ដែលត្រូវបានប្រារព្ធពី ការប្រទានពររបស់ព្រះជាម្ចាស់សម្រាប់ជីវិតថ្មីនៅក្នុងពេលដែលផលផ្លែដំបូង បំផុតនៅក្នុងរដូវថ្មីបានលេចពន្លកឡើង។ ដូចដែលព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចកន្លែងនៃកូនចៀមនៃពិធីបុណ្យរំលងយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនោះ ព្រះអង្គ បានសម្រេចនូវតួនាទីនៃ “ផលផ្លែដំបូង” នៃការបង្កើតថ្មី។ ព្រះអង្គគឺជាមនុស្សដំបូងបង្អស់ដែលបានយកឈ្នះ សេចក្តីស្លាប់ហើយទទួលបានជីវិតថ្មីជាមួយនឹងរូបកាយនៃការរស់ឡើងវិញ។ ដោយព្រោះតែព្រះយេស៊ូវរស់ពី សុគតឡើងវិញ អស់អ្នកដែលជឿនឹងរស់ឡើងវិញដូចគ្នាដែរ។ ព្រោះ ដូចជាគ្រប់មនុស្សទាំងអស់បានត្រូវស្លាប់ ក្នុងលោកអ័ដាមជាយ៉ាងណា នោះគ្រប់គ្នាក៏នឹងបានប្រោសឲ្យរស់ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងនោះដែរ តែគ្រប់គ្នា តាមលំដាប់រៀងខ្លួន គឺព្រះគ្រីស្ទជាផលដំបូង រួចពួកអ្នកដែលជារបស់ផងព្រះគ្រីស្ទ ក្នុងកាលដែលទ្រង់យាងមក (១ កូរិនថូស ១៥:២២-២៣)
ដើម្បីរស់ឡើងវិញគឺត្រូវបានប្រោសឱ្យមានជីវិតរស់ពីស្លាប់ជាមួយរូបកាយដែលមានសិរីរុងរឿងថ្មី មិនស្លាប់ទៀតឡើយ។ មានតែមួយអង្គគត់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ពិភពលោកនេះ ដែលត្រូវបានប្រោស ឱ្យមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញគឺ ព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះអង្គគឺជាភ័ស្តុតាងបញ្ជាក់ថាការរស់ឡើងវិញពិតជា អាចកើតឡើងបាន (១ កូរិនថូស ១៥:១២)។ ពួកអ្នកជឿទាំងអស់នឹងបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញពេល ដែលព្រះអង្គយាងត្រឡប់មកវិញជាលើកទីពីរ ដូចដែលព្រះអង្គបានសន្យា (យ៉ូហាន ៦:៣៩-៤០, ៦:៤៤, ៦:៥៤, ១១:២៥-២៦)។
រួចទៅឲ្យឆាប់ ប្រាប់ដល់ពួកសិស្សទ្រង់ថា ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញហើយ មើល ទ្រង់យាងទៅឯស្រុកកាលីឡេ មុនអ្នករាល់គ្នាៗនឹងឃើញទ្រង់នៅស្រុកនោះ នែ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាហើយ
២៨:៧ ពួកស្ត្រីទាំងនោះត្រូវបានប្រាប់អោយទៅប្រាប់ដំណឹងដល់ពួកសិស្សថាពួកគេនឹងបានឃើញ ព្រះយេស៊ូវនៅកាលីឡេដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូល (១៤:២៨)។
ស្ត្រី២នាក់នោះក៏ដើរចេញពីផ្នូរជាប្រញាប់ទាំងភ័យ ហើយមានសេចក្ដីអំណរជាខ្លាំងផង ក៏រត់ទៅប្រាប់ដល់ពួកសិស្សទ្រង់
២៨:៨ ពួកស្រ្តីទាំងនោះបានរត់យ៉ាងប្រញាប់ទៅប្រាប់ដល់អ្នកផ្សេងទៀតពីដំណឹងល្អនោះ។ ដូចគ្នានេះដែរ ពួកអ្នកជឿក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នត្រូវតែចេញទៅប្រាប់ដល់មនុស្សពីដំណឹងល្អដែលថា ព្រះយេស៊ូវបានយកឈ្នះ សេចក្តីស្លាប់ហើយ។
តែកាលនាងកំពុងតែទៅ នោះព្រះយេស៊ូវទ្រង់យាងមកជួបនឹងនាង មានបន្ទូលថា ជំរាបសួរ រួចអ្នកទាំង២ក៏ចូលទៅឱបព្រះបាទថ្វាយបង្គំទ្រង់
២៨:៩ កាលពួកស្រ្តីបានរត់ទៅប្រាប់ដល់ពួកសិស្សពីការរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវនោះ ព្រះយេស៊ូវបានជួបនឹងពួកគាត់។ ព្រះអង្គបានជំរាបសួរដល់ពួកគេជាមួយនឹងពាក្យដែលមានន័យថា “អរសប្បាយ” (χαίρω)។ វត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូវបានប្រែសេចក្តីភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេទៅជា ការថ្វាយបង្គំវិញ។ ការដែលឱបព្រះបាទាព្រះអង្គគឺជារបៀបនៃការបង្ហាញពីការចុះចូល គោរព និងថ្វាយបង្គំ។ ក៏ជាការបង្ហាញថា រូបកាយរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គ គឺរឹងមាំ និងពិត ហើយព្រះអង្គមិនមែនជាខ្មោចឡើយ។
នោះព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលទៅនាងថា កុំខ្លាចអី ចូរទៅប្រាប់ដល់បងប្អូនខ្ញុំផង ឲ្យគេទៅឯស្រុកកាលីឡេទៅ គេនឹងឃើញខ្ញុំនៅស្រុកនោះហើយ។
២៨:១០ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលពីពាក្យដែលទេវតាបានប្រកាសម្ដងទៀត ប៉ុន្តែមានការលំអិតបន្ថែម មួយ។ ព្រះអង្គហៅសិស្សរបស់ព្រះអង្គថា “បងប្អូនខ្ញុំ” ។ ពួកគេបានបោះបង់ចោលព្រះអង្គ ហើយបានបដិសេធ ព្រះអង្គ ប៉ុន្តែព្រះអង្គនៅតែស្មោះត្រង់ចំពោះពួកគេ ហើយនៅតែរាប់សិស្ស របស់ព្រះអង្គដូចជាសមាជិកនៃគ្រួសារព្រះអង្គ (១២:៤៩-៥០; ហេព្រើរ ២:១១)។
កាលនាងកំពុងតែទៅ នោះពួកយាមល្បាតខ្លះក៏ចូលទៅក្នុងទីក្រុង ជំរាបដល់ពួកសង្គ្រាជ ពីការទាំងប៉ុន្មានដែលកើតមក រួចកាលអ្នកទាំងនោះ នឹងពួកចាស់ទុំបានប្រជុំ ហើយពិគ្រោះគ្នា នោះគេយកប្រាក់ជាច្រើនទៅសូកដល់ពួកទាហាន
២៨:១១-១២ ពួកអ្នកយាមល្បាតបាននាំយកដំណឹងទៅប្រាប់ដល់ពួកសំដេចសង្ឃ ដែលសូកប៉ាន់ ពួកគេឲ្យនិយាយកុហក។
ដោយពាក្យថា ចូរឯងរាល់គ្នានិយាយថា ក្នុងកាលដែលយើងខ្ញុំកំពុងតែដេកលក់ នោះពួកសិស្សរបស់វា បានមកលួចយកខ្មោចវា ទាំងយប់បាត់ទៅហើយ
២៨:១៣ ពួកគេបានព្យាយាមលាក់បាំងចំពោះអ្វីដែលបានកើតឡើងដោយពាក្យកុហក ប៉ុន្តែពាក្យកុហករបស់ពួកគេមិនគួរឲ្យជឿនោះឡើយ។
-
គឺមិនទំនងថាពួកអ្នកយាមទាំងអស់បានដេកលក់ទាំងអស់គ្នាក្នុងពេលតែមួយពេលដែលគេកំពុងមានភារៈកិច្ចយាមនោះឡើយ ពីព្រោះទោសសម្រាប់ការដែលដេកលក់ពេលដែលកំពុងបំពេញភារៈកិច្ច នោះនឹងត្រូវប្រហារជីវិត (កិច្ចការ ១២:១៩)។
-
វាមិនទំនងទេដែលពួកគេនៅតែដេកលង់លក់ពេល ដែលមានសំលេងរបស់ពួកចោរមួយក្រុមមក ការប្រមៀលថ្មដ៏ធំ ហើយនឹងសែងសាកសព ចេញពីផ្នូរ បាននោះឡើយ។
-
ប្រសិនបើគេដេកលក់ តើពួកគេបានដឹងដោយរបៀបណាថាជាពួកសិស្សជាអ្នកលួចសព ព្រះអង្គទៅ?
-
វាមិនទំនងទេថា ពួកសិស្សដែលបានរត់ចេញដោយការភ័យខ្លាចនៅក្នុងសួនច្បារកេតសេមានី កាលពីបីថ្ងៃមុន នឹងសុខចិត្តប្រថុយជីវិតពួកគេដើម្បីនឹងលួចយកសាកសពនោះ។
-
ពួកសិស្សគ្មានហេតុផលលួចយកសាកសពព្រះអង្គ ហើយការដែលធ្វើពុតថាព្រះយេស៊ូវបានរស់ពី សុគតឡើងវិញ។ ពួកគេមិនទទួលបានប្រយោជន៍អ្វីពីប្រកាសពីការរស់ពីសុគតឡើងវិញរបស់ ព្រះយេស៊ូវ។ តាមការពិតទៅ ពួកគេត្រូវបានបៀតបៀន ហើយត្រូវបានសម្លាប់ដោយសារ ការប្រកាសថា ព្រះយេស៊ូវបានរស់ពីសុគតឡើងវិញ។ ដោយសារសេចក្តីពិតនេះ ពួកគេមិនខ្លាច ស្លាប់ទៀតឡើយ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកគេដឹងថាអ្នកជឿនឹងត្រូវបានប្រោសឱ្យរស់ឡើងវិញ បន្ទាប់ពីយើងស្លាប់ទៅ។
បើសេចក្ដីនោះឮទៅដល់លោកចៅហ្វាយ នោះយើងនឹងទៅពន្យល់លោក ឲ្យឯងរាល់គ្នាបានរួចពីទោស
២៨:១៤ ពួកសំដេចសង្ឃបានសន្យាថា នឹងជួយឲ្យបានរួចពីការដាក់ទោសរបស់លោកពីឡាត់ (ដែលយើងបានឃើញរួចហើយថា ពួកគេក៏មានឥទ្ធិពលលើគាត់ផងដែរ)។
គេទទួលប្រាក់នោះ ហើយក៏ធ្វើតាមបង្គាប់ បានជារឿងនោះឮខ្ចរខ្ចាយ ទួទៅគ្រប់ក្នុងសាសន៍យូដា ដរាបដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
២៨:១៥ ទំនងជា លោកម៉ាថាយបានកត់ត្រាដំណឹងល្អនេះចន្លោះឆ្នាំ គ,ស ៥៥ និង គ,ស ៦៥។ ដូច្នេះហើយ ការកុហកនេះ បានសាយភាយយ៉ាងហោចណាស់ក៏អស់រយៈពេល សាមសិបឆ្នាំមកហើយ ដែរ។ ការពិតដែលពួកសង្ឃ បានសម្រេចចិត្តផ្សាយពីការកុហនោះបញ្ជាក់ថាផ្នូរពិតជានៅទទេមែន។ សូម្បីតែពួកសត្រូវនៃដំណឹងល្អក៏មិនអាចបដិសេធបានដែរ។
ឯពួកសិស្សទាំង១១នាក់ គេទៅឯស្រុកកាលីឡេ ដល់ភ្នំដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់ កាលគេឃើញទ្រង់ នោះក៏ថ្វាយបង្គំ តែមានអ្នកខ្លះមានសេចក្ដីសង្ស័យ
២៨:១៦-១៧ ព្រះយេស៊ូវបានជួបជាមួយសិស្សព្រះអង្គនៅកាលីឡេដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូល ហើយ។ ពួកគេ បានថ្វាយបង្គំព្រះយេស៊ូវ ប៉ុន្តែមានពួកគេខ្លះបាន “សង្ស័យ” (ἐδίστασαν)។ ពាក្យនៅក្នុងភាសាក្រិច សំដៅលើភាពស្ទាក់ស្ទើរ មិនមែនមិនជឿនោះឡើយ។ មានន័យថា មិនច្បាស់លាស់ដោយព្រោះតែ គេមានគំនិតពីរក្នុងពេលតែមួយ។ ជាពាក្យដូចគ្នាដែលត្រូវបានប្រើ នៅពេលដែលពេត្រុសដើរលើទឹក (១៤:៣១)។ លោកពេត្រុស បានសម្លឹងមើលព្រះយេស៊ូវ មានជំនឿ ហើយបានដើរពីលើទឹក។ ប៉ុន្តែក្រោយមកគាត់បានសម្លឹងមើលទៅរលកសមុទ្រ ហើយមានចិត្តស្ទាក់ស្ទើរ ដោយព្រោះតែគាត់បានគិតថា វាមិនអាចទៅរួចទេ!”។ ពេលនេះ ពួកសិស្សមួយចំនួនក៏មានអារម្មណ៏ ដូចជាលោកពេត្រុស ពេលគាត់ដើរលើទឹក។ ពួកគេបានសម្លឹងមើលទៅព្រះយេស៊ូវ ដែលបានរស់ពីសុគតឡើងវិញហើយជឿ ប៉ុន្តែក្រោយមកពួកគេមានចិត្តស្ទាក់ស្ទើរដោយព្រោះតែពួកគេ បានគិតថា “ការនេះមិនអាចទៅរួចទេ”។ ហេតុអ្វី? ដោយព្រោះតែគ្មានអ្នកណាម្នាក់បានរស់ឡើងវិញពីមុន មកនោះឡើយ!
ឯព្រះយេស៊ូវ ទ្រង់យាងមកមានបន្ទូលនឹងគេថា គ្រប់ទាំងអំណាចបានប្រគល់មកខ្ញុំនៅលើស្ថានសួគ៌ ហើយលើផែនដីផង
២៨:១៨ ក្នុងគ្រាដែលទ្រង់គង់នៅលើផែនដី ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញពីសិទ្ធិអំណាចព្រះអង្គនៅក្នុង ព្រះបន្ទូល ហើយនឹងការប្រព្រឹត្តរបស់ព្រះអង្គ។ ពេលនេះ បេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គបានសម្រេចហើយ ព្រះអង្គត្រូវបានលើកដំកើងដោយព្រះលើអស់ទាំងរបស់ដែលបានបង្កើតមកទាំងប៉ុន្មាន (ភីលីព ២:៩–១១) ហើយគ្រប់ទាំងសិទ្ធិអំណាចនៅក្នុងស្ថានសួគ៌ និងលើផែនដី ត្រូវបានប្រទានមកព្រះអង្គ (ម៉ាថាយ ១១:២៧; យ៉ូហាន ៣:៣៥; ១៣:៣; អេភេសូរ ១:២០-២២; កូល៉ុស ១:១៦-១៩; ២:១០; ពេត្រុសទី១ ៣:២២)។។
ដូច្នេះ ចូរទៅបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យមានសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យ ដោយនូវព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ
២៨:១៩ ដោយព្រោះតែសិទ្ធិអំណាចនេះ ព្រះយេស៊ូវមានសិទ្ធិនៅក្នុងការបង្គាប់ឲ្យអ្នកដើរតាមព្រះអង្គ ចេញទៅ ហើយព្រះអង្គមានព្រះចេស្តានៅក្នុងការជួយពួកគេឲ្យធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះអង្គបានបង្គាប់។ យើងអាចចេញទៅជាមួយនឹងទំនុកចិត្តដោយព្រោះតែយើងបានដឹងថា ព្រះអម្ចាស់របស់យើងមាន អធិបតេយ្យដ៏ដាច់ស្រេចលើគ្រប់ទាំងអស់ ទាំងនៅស្ថានសួគ៌និងនៅលើផែនដី។
នៅលើមូលដ្ឋាននៃសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអង្គ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានចាត់ឲ្យចេញទៅ “បង្កើតសិស្ស”។ ការដែល “បង្កើតសិស្ស” គឺជាការដែលនាំឲ្យមនុស្សមកឯព្រះយេស៊ូវ ក្នុងនាមជាព្រះអម្ចាស់របស់គេ។ សិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវម្នាក់ៗស្គាល់ព្រះអង្គ ចុះចូលចំពោះព្រះអង្គ ហើយធ្វើតាមព្រះអង្គ។ យើងបានជោគជ័យក្នុងការធ្វើឲ្យអ្នកណាម្នាក់ប្រែក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ពេលដែលពួកគេបានស្តាប់ឮ ស្តាប់តាម ហើយធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវ (១២:៤៦-៥០; យ៉ូហាន ១០:២៧-២៨)។
ការដែលបង្កើតឲ្យមានសិស្សមានបីចំនុច៖ ចេញទៅ ធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកឲ្យ និងបង្រៀន។
ចេញទៅ: បេសកកម្មដែលព្រះយេស៊ូវប្រទានទៅឲ្យពួកសិស្សព្រះអង្គគឺចេញទៅគ្រប់ទាំងសាសន៍។ វាគឺដោយព្រោះតែគ្រប់ទាំងសិទ្ធិអំណាចនៅលើផែនដីត្រូវបានប្រទានឲ្យព្រះយេស៊ូវ ដែលព្រះអង្គចាត់ឲ្យ យើងចេញទៅ “គ្រប់ទាំងសាសន៍”។ ពេលដែលយើងចេញទៅ យើងគួរតែចងចាំថាព្រះអង្គចាត់ឲ្យយើង ចេញទៅកន្លែងដែលព្រះអង្គមានសិទ្ធិអំណាច។ គ្មានកន្លែងណាមួយនៅលើផែនដីដែលព្រះយេស៊ូវមិនមាន សិទ្ធិអំណាចនោះឡើយ។
ព្រះយេស៊ូវចាត់ឲ្យយើងទៅប្រកាសដំណឹងល្អ នៅពាសពេញពិភពលោក។ ទំហំនៃវាលបេសកកម្មរបស់យើង (ផែនដីទាំងមូល!) ត្រូវគ្នាជាមួយនឹងសិទ្ធិអំណាចដ៏គ្មាន ដែនកំណត់របស់ទ្រង់នៅលើផែនដីនេះ។ ដូច្នេះហើយ មហាបេសកកម្ម មិនមែនអាស្រ័យទៅសមត្ថភាពដ៏អស្ចារ្យរបស់យើងទេ តែទៅលើអំណាចដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់វិញ។ មនុស្សគ្រប់ជាតិ សាសន៍ទាំងអស់ត្រូវផ្តល់ឳកាសឲ្យបានប្រែក្លាជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះបានសន្យាថា តាមរយៈលោកអ័ប្រាហាំគ្រប់គ្រួសារទាំងអស់នៅលើផែនដីនឹង បានព្រះពរហើយពេលនេះកំពុងតែ បានសម្រេចហើយ (លោកុប្បត្តិ ១២:៣)!
ពិធីជ្រមុជទឹក: មនុស្សទទួលពិធីជ្រមុជទឹកជាសញ្ញាបង្ហាញពីសេចក្តីជំនឿចំពោះអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ សម្រាប់គេ។ ពិធីជ្រមុជទឹកគឺជានិមិត្តសញ្ញានៃការស្លាប់នៅក្នុងជីវិតចាស់ដែលបដិសេធព្រះ ហើយរស់ឡើងវិញនៅក្នុងជីវិតថ្មី ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ តាមរយៈពិធីជ្រមុជទឹក សិស្សថ្មីបង្ហាញថា ពួកគេបានរួបរួមជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ នៅក្នុង ការសុគតរបស់ព្រះអង្គ ត្រូវបានកប់របស់ព្រះអង្គ និងការរស់ពីសុគតឡើងរបស់ព្រះអង្គវិញ ហើយប្រកាសជាសាធារណៈថា ពេលនេះគាត់បានប្រែ ជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវពេញមួយជីវិតហើយ។
អស់អ្នកដែលបានប្រែក្លាយជាសិស្សបានទទួលជ្រមុជទឹក “ដោយនូវព្រះនាមព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ”។ មាន “ព្រះនាម” តែមួយប៉ុណ្ណោះ (ὄνομα ពាក្យនៅក្នុង ភាសាក្រិចគឺជា ឯកវចនៈមិនមែនជាពហុវចនៈទេ)។ ការនេះបង្ហាញសេចក្តីរួបរួមនៃភាពជាព្រះទាំងបីអង្គ។ ចំនុចសំខាន់នៃភាពជាសិស្សគឺត្រូវឲ្យបានស្គាល់ព្រះនៅក្នុងភាពជាព្រះទាំងបីព្រះអង្គនេះ។ គ្រីស្ទានស្គាល់ ហើយ ស្រឡាញ់ព្រះក្នុងនាមជាព្រះវរបិតារបស់យើង ព្រះយេស៊ូវជាព្រះអម្ចាស់របស់យើង ហើយនឹង ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាព្រះដ៏ជាជំនួយ១អង្គរបស់យើង។
ហើយបង្រៀន ឲ្យគេកាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលខ្ញុំបានបង្គាប់មកអ្នករាល់គ្នាផង ហើយមើល ខ្ញុំក៏នៅជាមួយនឹងអ្នករាល់គ្នាជារាល់ថ្ងៃដែរ ដរាបដល់បំផុតកល្ប។ អាម៉ែន។:៚
២៨:២០ បង្រៀន: គ្រប់គ្នាដែលបានស្តាប់ឮដំណឹងល្អហើយបានឆ្លើយតបដោយការជឿលើព្រះយេស៊ូវ ត្រូវតែបានទទួលសេចក្តីបង្រៀនពី របៀបកាន់តាមគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះអង្គបានបង្គាប់មក (កិច្ចការ ២:៤៤; ៤:៣២; ៥:១៤; ៦:១, ៧; ១១:២៦)។ ពួកសិស្សមិនត្រឹមតែត្រូវបានបង្រៀនពីអ្វីដែលត្រូវជឿប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពីរបៀបដែលត្រូវស្តាប់បង្គាប់ផងដែរ។
ការដែលធ្វើជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវគឺត្រូវកាន់តាមសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គ។ ត្រូវធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូល។ ប្រសិនបើយើងមិនធ្វើដូច្នេះទេ យើងមិនមែនជាសិស្សរបស់ ព្រះអង្គពិតប្រាកដនោះឡើយ (៧:២៤-២៧)។ ភាពជាសិស្សគឺជាការដែលឲ្យបានប្រែក្លាយដូចជា ព្រះយេស៊ូវដោយការស្តាប់តាមព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ ហេតុនេះហើយ ពួកអ្នកបង្កើតសិស្សមាន ការទទួលខុសត្រូវនៅក្នុងការបង្រៀនពីសេចក្តីទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្គាប់ដល់អស់អ្នកដែលត្រូវបានជ្រើសរើសឲ្យបានធ្វើជាសិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ ពាក្យដែលបកប្រែមកថា “កាន់តាម” (τηρέω) ក៏មានន័យថា “រក្សាទុក ថែរក្សា ឬការពារ”។ ការនេះមានន័យថាយើងមិនផ្លាស់ប្តូរសេចក្តីបង្រៀនរបស់ ព្រះអង្គដើម្បីតម្រូវជាមួយនឹងគុណតម្លៃតាមជំនាន់ឬវប្បធម៌ណាមួយនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងការពារ ថែរក្សាហើយនឹងរក្សាទុកនូវសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គដើម្បីឲ្យយើងអាចនឹងផ្តល់បន្តទៅឲ្យជំនាន់ក្រោយទៀតយ៉ាងត្រឹមត្រូវ និងស្មោះត្រង់។
ដំណឹងល្អម៉ាថាយបញ្ចប់ជាមួយនឹងសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះយេស៊ូវដែលថា ព្រះអង្គនឹងគង់នៅជាមួយយើង ក្នុងពេលដែលយើងធ្វើបេសកកម្មដែលព្រះអង្គបានប្រទានមកឲ្យយើង។ ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានហៅថា អេម៉ាញូអែល (ដែលប្រែថា ព្រះអង្គទ្រង់គង់ជាមួយនឹងយើងខ្ញុំ) ពេលដែលព្រះអង្គប្រសូត្រ (១:២៣) ហើយព្រះអង្គបានសន្យាថានឹងគង់នៅជាមួយយើងអស់កល្បជានិច្ច។ យើងធ្វើការថ្វាយព្រះយេស៊ូវ ប៉ុន្តែអ្វីដែលលើសពីនោះ យើងធ្វើការជាមួយនឹងព្រះយេស៊ូវ។ យើងដើរតាមព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ដែលតែងតែគង់នៅជាមួយយើង។ ព្រះអង្គនៅជាមួយយើង “ដរាបដល់បំផុតកល្ប ” នៅពេលដែល រាជ្យនគរនៃព្រះនឹងត្រូវបានតាំងឡើងយ៉ាងពេញបរិបូរ៍ពេលដែលព្រះអង្គយាងត្រឡប់មកវិញជាលើកទីពីរ។ រហូតដល់ពេលនោះ ព្រះអង្គបានបង្គាប់យើងទាំងអស់គ្នាឲ្យបង្កើតសិស្សនៅគ្រប់ទាំងសាសន៍។ ជាមួយនឹងព្រះវត្តមានរបស់ព្រះអង្គហើយនឹងព្រះចេស្តាយើងទាំងអស់គ្នាប្រាកដជាអាចធ្វើបាន!
