លោកយ៉ូហាន-បាទីស្ទ រៀបចំផ្លូវ
នៅគ្រានោះ យ៉ូហាន-បាទីស្ទ គាត់មកនៅក្នុងទីរហោស្ថានស្រុកយូដា កំពុងតែប្រកាសថា ចូរឲ្យប្រែចិត្តចុះ ដ្បិតនគរស្ថានសួគ៌ជិតដល់ហើយ
៣:១ នៅក្នុងឆ្នាំ ២៦ គ,ស (រយៈពេលសាមសិបឆ្នាំក្រោយពីព្រឹត្តិការណ៍ដែលមាននៅក្នុងជំពូក ២) នៅពេលដែលលោកយ៉ូហានចេញទៅទីរហោស្ថានស្រុកយូដាដើម្បីអធិប្បាយ។ លោកយ៉ូហានគឺជា បងជីដូនមួយរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ គាត់មានអាយុច្រើនជាងព្រះយេស៊ូវប្រាំមួយខែ (លូកា ១:២៦-៣៦)។
៣:២ សេចក្តីអធិប្បាយរបស់លោកយ៉ូហានគឺជាការហៅមនុស្សអោយបានធ្វើការ “ប្រែចិត្ត”។ ការប្រែចិត្ត (μετανοέω) មានន័យថាត្រូវ “ផ្លាស់ប្តូរគំនិត” ឬ “គិតរបៀបផ្សេងទៀតបន្ទាប់ពីនោះ”។ ការប្រែចិត្ត គឺជាការផ្លាស់ប្តូរគំនិតដែលនាំទៅកាន់ការផ្លាស់ប្តូរទិសដៅនៅក្នុងជីវិតអ្នក។ ជំនួសឲ្យការដើរចេញពីព្រះជាម្ចាស់ទៅរកអំពើបាប អ្នកបែរចេញ និងដើរចេញពីអំពើបាបទៅរកព្រះជាម្ចាស់វិញ។ ការនេះកើតឡើងនៅពេល ដែលមនុស្សម្នាក់ទទួលស្គាល់ថាគាត់ជាមនុស្សមានបាប ដឹងថាអំពើបាបរបស់គាត់បានញែកគាត់ចេញ ឆ្ងាយពីព្រះ ហើយបន្ទាប់មកសម្រេចចិត្តថា គាត់ចង់ទទួលបានភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះ ជាជាងដែល គាត់ចង់ធ្វើបាប។
ពាក្យនៅក្នុងភាសាហេប្រឺសម្រាប់ ប្រែចិត្ត (שׁוּב) មានន័យ “វិលត្រឡប់មក”។ ការប្រែចិត្តគឺជាការដែល ងាកបែរចេញពីអំពើបាប ហើយវិលមករកព្រះវិញ។ គំរូដ៏ល្អមួយនោះគឺជា កូនពៅវង្វេង (លូកា ១៥)។ គាត់បានចាកចេញពីឪពុករបស់គាត់ហើយបានធ្លាក់ទៅក្នុងការរស់នៅ ដែលពោរពេញដោយអំពើបាប។ ប៉ុន្តែពេលដែលគាត់បានដឹងខ្លួនថាគាត់បានខ្ជះខ្ជាយជីវិតរបស់គាត់នោះ គាត់បានងាកបែរចេញពីការរស់នៅ ដែលពេញដោយអំពើបាបរបស់គាត់ហើយបានត្រឡប់មករកឪពុករបស់គាត់វិញ។ ដូច្នេះហើយ តាមរយៈអធិប្បាយអំពីការប្រែចិត្ត លោកយ៉ូហានកំពុងតែហៅមនុស្សឲ្យមានឥរិយាបទថ្មីមួយចំពោះ ព្រះហើយនឹងអំពើបាប ការវិលត្រឡប់មករកព្រះ ហើយអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអង្គផ្លាស់ប្តូររបៀប នៃការរស់នៅរបស់គេ។ ហេតុផលសម្រាប់ការដែលត្រូវធ្វើដូច្នេះគឺដោយព្រោះ “នគរស្ថានសួគ៌ជិតដល់ហើយ”។ អធិប្បាយអំពីការប្រែចិត្ត
នគរស្ថានសួគ៌គឺជាការសោយរាជ្យរបស់ព្រះ។ នគរជិតមកដល់ហើយដោយព្រោះតែព្រះមហក្សត្រ បានមកដល់ផែនដីហើយព្រះអង្គរៀបនឹងចាប់ផ្តើមព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះអង្គហើយ។ ប្រសិនបើរាជនគរ ជិតមកដល់ហើយនោះ មានន័យថាយើងត្រូវតែបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចសម្រាប់ការមកដល់ (ម៉ាថាយ ៤:១៧; ១០:៧ ម៉ាកុស ១:១៥; លូកា ១០:៩-១១; ១១:២០; ២១:៣១)។
រាជនគរត្រូវបានទំនាយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ (ដានីយ៉ែល ២:៤៤; ៧:១៣-១៤; យេរេមា ២៣:៥-៦)។ រាជនគរ “ជិតដល់” ពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមក (ម៉ាថាយ ៣:២; ៤:១៧; ១០:៧)។ ពេលនេះ រាជនគរកំពុងតែមានវត្តមានក្នុងអស់អ្នកណាដែលមានព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាស្តេចដែលសោយរាជ្យនៅក្នុងជីវិតរបស់គេ (លូកា ១៧:២១)។ រាជនគរនឹងត្រូវបានតាំងឡើង យ៉ាងពេញលេញនៅលើផែនដីនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកជាលើកទីពីរ ដើម្បីសោយរាជ្យរយៈពេល ១០០០ ឆ្នាំ (វិវរណៈ ២០)។ ក្រោយពេលនេះ រាជនគរនឹងមានជារៀងរហូតនៅក្នុងផែនដីថ្មី (វិវរណៈ ២១ និង ២២)។
ប្រយោគដែលថា “នគរស្ថានសួគ៌” គឺមានតែនៅក្នុងដំណឹងល្អម៉ាថាយតែប៉ុណ្ណោះ។ ពួកអ្នកកត់ត្រា ដំណឹងល្អផ្សេងទៀតបានប្រើប្រយោគថា “នគរនៃព្រះ”។ លោកម៉ាថាយបានកត់ត្រាសម្រាប់ ពួកអ្នកអានសាសន៍យូដាហើយពួកសាសន៍យូដាតែងតែព្យាយាមដោយមិនប្រើពាក្យថា “ព្រះ” ដោយព្រោះតែពួកគេមិនចង់មានគ្រោះថ្នាក់នៅក្នុងការដែលប្រើព្រះនាម ព្រះជាអសារឥតកា។
គឺពីអ្នកនេះហើយដែលហោរាអេសាយបានទាយថា «មានសំឡេងនៃមនុស្សម្នាក់ កំពុងតែស្រែកនៅទីរហោស្ថានថា ចូររៀបចំផ្លូវទទួលព្រះអម្ចាស់ ចូរដំរង់ផ្លូវតូចថ្វាយទ្រង់ចុះ»
៣:៣ បេសកកម្មរបស់លោកយ៉ូហានត្រូវបានចែងនៅក្នុងសេចក្តីទំនាយតាំងពីប្រាំមួយសតវត្សមុនដោយ ហោរាអេសាយ (អេសាយ ៤០:៣-៥)។ ហោរាអេសាយបានកត់ត្រាអំពី “សំឡេងនៃមនុស្សម្នាក់ កំពុងតែស្រែកនៅទីរហោស្ថាន”។ លោកម៉ាថាយបង្ហាញថា “សម្លេង” នោះដែលបានប្រកាសដោយ ហោរាអេសាយគឺជា លោកយ៉ូហាន បាទីស្ទ។ នៅក្នុងសេចក្តីទំនាយរបស់ហោរាអេសាយ សម្លេងដែលថា ចូររៀបចំ “ផ្លូវទទួលព្រះអម្ចាស់” ដែលជា យ៉ាវេហ៍។ ពេលនេះសូមពិចារណា: តើលោកយ៉ូហាន-បាទីស្ទ រៀបចំផ្លូវទទួលអ្នកណា? ចម្លើយនោះគឺជាព្រះយេស៊ូវពីស្រុកណាសារ៉ែត។ ដោយការដកស្រង់ចេញពី សេចក្តីទំនាយ អេសាយថាបានសម្រេចហើយ លោកម៉ាថាយកំពុងតែបញ្ជាក់ពីលក្ខណៈរបស់ព្រះយេស៊ូវ ជាមួយនឹង ពាក្យថា “ព្រះអម្ចាស់”។ ការដែលបង្ហាញពីលក្ខណៈរបស់ព្រះយេស៊ូវជាមួយនឹងយ៉ាវេហ៍ គឺជា ចំនុចដ៏សំខាន់ជាទីបំផុត។ ជាការដែលមានដូចគ្នានៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី (ដូចជាមាននៅក្នុង និក្ខមនំ ១៣:២១ និង ១ កូរិនថូស ១០:៤; អេសាយ ៦:១ និងយ៉ូហាន ១២:៤១) ហើយបង្ហាញដល់យើងពី ភាពជាព្រះរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលព្រះអង្គគឺតែមួយជាមួយនឹងព្រះវរបិតា (យ៉ូហាន ១០:៣០)។
របៀបដែលសម្លេងនោះរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះអម្ចាស់នោះគឺ “ចូរដំរង់ផ្លូវតូចថ្វាយទ្រង់ចុះ។ ចំនុចនេះរៀបរាប់ អំពីការរៀបចំទីកន្លែងសម្រាប់ការយាងមករបស់ស្តេច។ នៅពេលដែលស្តេចទ្រង់យាងទៅទតទីក្រុង ណាមួយនោះ ពួកពលបរិវាគឺត្រូវបានចាត់ឲ្យទៅជាមុន។ ពួកគេមានភារកិច្ចពីរសម្រាប់ធ្វើ។ ទីមួយ ពួកគេត្រូវតែប្រាកដថាផ្លូវនោះ មានភាពរៀបរយដើម្បីអោយស្តេចទ្រង់យាងមកឯប្រជារាស្រ្តទ្រង់បាន។ ទីពីរ ពួកគេត្រូវធ្វើសេចក្តីប្រកាសថា ព្រះអង្គទ្រង់នឹងយាងមកដើម្បីអោយប្រជារាស្រ្តត្រៀមខ្លួនស្វាគមន៏ព្រះអង្គ។ នៅក្នុងរបៀបដូចគ្នា កិច្ចការរបស់លោកយ៉ូហានគឺជាការហៅមនុស្សឲ្យជម្រះរាល់ឧបសគ្គទាំងឡាយ ចេញពីជីវិតរបស់ពួកគេ ដែលអាចជាហេតុដែលបង្ខាំងគេពីការទទួលព្រះអម្ចាស់ ហើយឲ្យបានត្រៀមខ្លួន សម្រាប់ការយាងមកដល់ របស់ព្រះមហាក្សត្រ ដែលព្រះអង្គនឹងនាំយកនគរនៃព្រះមកកាន់ផែនដី។
ឯយ៉ូហាននេះ គាត់ពាក់អាវរោមអូដ្ឋ ហើយមានខ្សែក្រវាត់ស្បែកនៅចង្កេះ ក៏មានកណ្តូប នឹងទឹកឃ្មុំព្រៃជាអាហារ។
៣:៤ លោកយ៉ូហានបានរស់នៅយ៉ាងសាមញ្ញបំផុតនៅក្នុងទីរហោស្ថាន។ គាត់បានស្លៀកសំលៀកបំពាក់ គ្រើម ដូចជាលោកហោរា អេលីយ៉ាហើយបានបរិភោគកណ្តូបនិងទឹកឃ្មុំព្រៃជាអាហារ (២ ពង្សាវតារក្សត្រ ១:៨)។ ការរស់នៅដោយការបន្ទាបខ្លួន របស់គាត់ត្រូវជាមួយនឹងសេចក្តីដែលគាត់ប្រកាស។ អាវរោមអូដ្ឋ គឺជាសម្លៀកបំពាក់ដែលមានតម្លៃថោកជាងគេ។ សត្វកណ្តូបគឺជាប្រភេទសត្វល្អិត ដែលក្រឹត្យវិន័យ អនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សអាចបរិភោគបាន (លេវីវិន័យ ១១:២២)។
នោះពួកក្រុងយេរូសាឡិម នឹងពួកស្រុកយូដាទាំងអស់ ព្រមទាំងមនុស្សដែលនៅក្រវល់ជុំវិញទន្លេយ័រដាន់ គេចេញមកឯគាត់ ក៏លន់តួបាប ហើយទទួលបុណ្យជ្រមុជពីគាត់ ក្នុងទន្លេយ័រដាន់ទាំងអស់គ្នា
៣:៥ ទីនោះមានចំងាយ ៣០គីឡូម៉ែត្រក្នុងការដើរកាត់ទីរហោស្ថានពីយេរូសាឡិមទៅដល់ទន្លេយ័រដាន់។ ប៉ុន្តែ ពួកហ្វូងមនុស្សបានទៅដោយព្រោះតែគេដឹងថាពួកគេត្រូវការវិលត្រឡប់ទៅរកព្រះវិញ។
៣:៦ កិច្ចការរបស់លោកយ៉ូហាននោះគឺត្រូវរៀបចំមនុស្សឲ្យបានត្រៀមខ្លួនទទួលព្រះមែស្ស៊ី ដែលនឹងជួយសង្រ្គោះមនុស្សពីអំពើបាបរបស់ពួកគេ។ (ម៉ាថាយ ១:២១)។ ដូច្នេះហើយ ការដែលត្រៀមខ្លួនជាស្រេចទទួលព្រះអង្គនោះ ការដែលមនុស្សត្រូវធ្វើគឺ: (១) ទទួលស្គាល់ថា គេជាមនុស្សមានបាប ហើយ (២) ចង់ទទួលបានសេចក្តីសង្រ្គោះពីអំពើបាប។ ដូច្នេះហើយ លោកយ៉ូហានបានធ្វើការជ្រមុជទឹកអោយមនុស្សសម្រាប់ការប្រែចិត្តជានិមិត្តសញ្ញានៃការងាកបែរចេញពី អំពើបាប។ មុនពេលដែលមនុស្សទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពួកគេប្រកាស (εξομολογουμενο) ពីអំពើបាបរបស់គេ។ ការនេះមានន័យថាពួកគេបាននិយាយដោយឮៗពីអំពើបាបដែលគេបាន ប្រែចិត្តចេញនោះ។
តែកាលគាត់ឃើញពួកផារិស៊ី នឹងពួកសាឌូស៊ី មកទទួលបុណ្យជ្រមុជពីគាត់ជាច្រើនដែរ នោះក៏សួរគេថា ឱពូជពស់វែកអើយ តើអ្នកណាបានប្រាប់ឲ្យអ្នករាល់គ្នារត់ចេញ ពីសេចក្ដីក្រោធដែលត្រូវមកដូច្នេះ
៣:៧ ពួកផារិស៊ីនឹងពួកសាឌូស៊ីគឺជាក្រុមដ៏មានឥទ្ធិពលទាំងពីរក្រុមនៅក្នុងសាសនាសាសន៍យូដា។ ពួកផារិស៊ី (មានន័យថា “ម្នាក់ដែលញែកដោយឡែក”) គឺជាក្រុមមួយដែលមានសមាជិកជាបុរស ប្រមាណ ៦០០០នាក់ដែលបានរស់នៅស្របតាមទំនៀមទម្លាប់ដែលជួនកាលទាស់ជាមួយនឹងព្រះបន្ទូលនៃព្រះ។ ពួកសាឌូស៊ីគឺជាពួកអភិជនដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនដែលគ្រប់គ្រងព្រះវិហារនៅក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។ ពួកគេបានទិញសិទ្ធនៅក្នុងការគ្រប់គ្រងនេះពីរ៉ូម៉ាំងហើយក្រោយមកបានប្រើព្រះវិហារជាកន្លែងជួញដូរដើម្បីបានកម្រៃវិញ។ ពួកអ្នកដឹកនាំនៃប្រជារាស្រ្តនៃព្រះ មិនបានដើរតាមព្រះឡើយ ប៉ុន្តែគេធ្វើការអាក្រក់ ដែលហេតុនេះហើយបានជាលោកយ៉ូហានហៅពួកគេថា”ពូជពស់វែក”។
យើងបានឃើញនៅក្នុងដំណឹងល្អទាំងអស់ថា ពួកមនុស្សទាំងពីរក្រុមនេះចង់ឲ្យមនុស្សសម្លឹងមើលមក ពួកគេថាជាមនុស្សដែលសុចរិត។ ដូច្នេះហើយ ពួកគេបានទៅចូលរួមជាមួយនឹងហ្វូងមនុស្ស ដែលមក ឯលោកយ៉ូហាននោះ ដែលមនុស្សម្នាបានស្គាល់ថាគាត់ជាហោរាម្នាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់។ ប៉ុន្តែ លោកយ៉ូហានបានដឹងពីបំណងដ៏ពិតរបស់ពួកគេ។ គាត់បានស្តីបន្ទោសដល់ពួកអ្នកដឹកនាំ ដែលសំដែងថា ខ្លួនមានបំណងចង់បានព្រះមែស្ស៊ីនោះ ប៉ុន្តែមិនមែនជាការប្រែចិត្តពិតប្រាកដនោះឡើយ។ ដូច្នេះហើយ ពួកគេនឹងទទួលការជំនុំជំរះ (“សេចក្តីក្រោធដែលនឹងមកដល់”)។ ហោរានៅក្នុងព្រះគម្ពី រសញ្ញាចាស់បានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់នឹងជាថ្ងៃនៃការជំនុំជំរះ (អេសេគាល ៧:១៩; សេផានា១:១៨; អេម៉ុស ២:៤-៥) ប៉ុន្តែពួកសាសន៍យូដាបានគិតថាសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះនោះ សម្រាប់តែពួកសាសន៍ដទៃតែប៉ុណ្ណោះ។ លោកយ៉ូហានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាគំនិតនោះគឺជាគិតខុស។ មនុស្សទាំងអស់ដែលមិនធ្វើការប្រែចិត្តនឹងត្រូវប្រឈមមុខជាមួយនឹងសេចក្តីជំនុំជំរះ។
បើយ៉ាងនេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាបង្កើតផលដែលសំណំនឹងសេចក្ដីប្រែចិត្តនោះចុះ
៣:៨ ការប្រែចិត្តពិតប្រាកដគឺជាការផ្លាស់ប្តូរនៅក្នុងចិត្តដែលបង្កើតឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរជីវិត។ ដូច្នេះហើយ ការបញ្ជាក់ពីការប្រែចិត្តបានកើតមានឡើងនៅក្នុងជីវិតថ្មីមួយដែលបង្កើតឲ្យមានឥរិយាបទដែលសុចរិត (លូកា ៣:៩-១៤; កិច្ចការ ២៦:២០) ដូចជាដើមឈើមួយដើមដែលបង្កើតផលផ្លែ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើ គ្មានផលផ្លែដែលល្អទេនោះ ការនេះបង្ហាញថាគ្មានការផ្លាស់ប្តូរពិតប្រាកដនៅក្នុងចិត្ត និងនៅក្នុងជីវិត នោះឡើយ ដូច្នេះហើយគឺមិនដែលមានការប្រែចិត្តដែលត្រឹមត្រូវនោះឡើយ។ ផលផ្លែនៃការប្រែចិត្តរួមមាន ទាំងសេចក្តីស្រឡាញ់ថ្មីមួយថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ ហើយនឹងសម្រាប់មនុស្ស; ការរីកចំរើននៅក្នុងភាពបរិសុទ្ធ ឥរិយាបទល្អ និងជ័យជំនះលើអំពើបាប; ហើយនឹងសេចក្តីស្រេកឃ្លានចំពោះសេចក្តីអធិស្ឋាន និងព្រះបន្ទូលនៃព្រះ។ លោកយ៉ូហានគាត់និយាយថា ពួកអ្នកដឹកនាំសាសនាអ៊ីស្រាអែលត្រូវតែបបង្ហាញ ពីការប្រព្រឹត្តិរបស់ពួកគេថាពួកគេបានងាកបែរចេញពីអំពើបាបរបស់ពួកគេហើយ។
ហើយកុំឲ្យគិតក្នុងចិត្តថា មានលោកអ័ប្រាហាំជាឪពុកខ្លួន នោះឡើយ ដ្បិតខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ព្រះទ្រង់អាចនឹងបង្កើតកូនឲ្យលោកអ័ប្រាហាំ ពីថ្មទាំងនេះក៏បានដែរ
៣:៩ ពួកគ្រូបង្រៀនសាសន៍យូដាបានបង្រៀនថា ការដែលលោកអ័ប្រាហាំបានធ្វើនោះគ្រប់គ្រាន់ សម្រាប់ជាសេចក្តីសង្រ្គោះដល់សាសន៍យូដាគ្រប់គ្នាហើយ។ ពួកគេជឿថាការដែលបានធ្វើជាកូនចៅរបស់ លោកអ័ប្រាហាំនោះ (គឺជាសមាជិកនៃប្រជារាស្រ្តជ្រើសរើសរបស់ព្រះហើយ) ដែលការនោះធ្វើអោយពួកគេ ទទួលបាននូវសុវត្ថិភាពខាងព្រលឹងវិញ្ញាណពីការកាត់ទោស។ ប៉ុន្តែកូនរបស់លោកអ័ប្រាហាំពិតប្រាកដ នោះគឺជាពួកអ្នកដែលមានសេចក្តីជំនឿដូចលោកទៅវិញទេ ដោយការដែលជឿលើព្រះដូចដែលលោកបាន ជឿ (រ៉ូម ២:២៨-២៩, ៤:១១-១៦, ៩:៨; កាឡាទី ៣:៧, ៣:២៩)។ ដូច្នេះហើយលោកយ៉ូហាន ដាស់តឿនពួកគេថាគេត្រូវតែប្រែចិត្ត ហើយបង្កើតផលផ្លែ ហើយមិនត្រូវទុកចិត្តលើមរដកនៃសាសន៍ យូដារបស់គេនោះឡើយ។
ប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះ ពូថៅបានដាក់នៅឫសដើមឈើហើយ ដូច្នេះ អស់ទាំងដើមណាដែលកើតផ្លែមិនល្អ នោះត្រូវកាប់បោះចោលទៅក្នុងភ្លើងឮ
៣:១០ គ្រាដែលរាជនគរជិតមកដល់ហើយនោះ សេចក្តីជំនុំជំរះក៏ជិតមកដល់ដែរ។ ប្រសិនបើមនុស្សមិន ធ្វើការប្រែចិត្តទេនោះ ពួកគេនឹងត្រូវប្រឈមជាមួយនឹងសេចក្តីជំនុំជំរះ។ ពូថៅបានដាក់ដល់គល់របស់ ដើមឈើហើយ (អេសាយ ១០:៣៣-៣៤; យេរេមា ៤៦:២២)។ ការដែលកាប់ដល់គល់នោះបង្ហាញពី ការដកដើមឈើនោះចេញជាលើកចុងក្រោយបង្អស់មានន័យថានឹងត្រូវបំផ្លាញបង់ទៅ។
ឯខ្ញុំ ពិតមែនជាធ្វើបុណ្យជ្រមុជឲ្យអ្នករាល់គ្នាដោយទឹក ពីព្រោះមានសេចក្ដីប្រែចិត្ត តែព្រះអង្គដែលយាងមកក្រោយខ្ញុំ ទ្រង់មានអំណាចលើសជាងខ្ញុំទៅទៀត ខ្ញុំមិនគួរនឹងកាន់សុព័ណ៌បាទទ្រង់ទេ ព្រះអង្គនោះនឹងធ្វើបុណ្យជ្រមុជឲ្យអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយនឹងភ្លើងវិញ
៣:១១ លោកយ៉ូហានបន្ទាបខ្លួនហើយគាត់បានស្គាល់ពីតួនាទីរបស់គាត់។ នៅពេលដែលភ្ញៀវចូលមក ក្នុងផ្ទះ វាគឺជាតួនាទីរបស់ទាសករដែលមានឋានៈទាបបំផុតនៅក្នុងការស្រាយខ្សែស្បែកជើងរបស់ភ្ញៀវ។ លោកយ៉ូហាននិយាយថាគាត់មិនសមនឹងធ្វើជាទាសករដ៏ទាបបំផុតរបស់ស្តេចដែលត្រូវយាងមកនោះផង។ ដូចដែលព្រះយេស៊ូវលើសជាងលោកយ៉ូហានយ៉ាងណានោះ ពិធីជ្រមុជដែលព្រះយេស៊ូវប្រទាន មកនោះវិសេសជាងពិធីជ្រមុជដែលលោកយ៉ូហានបានផ្តល់ឲ្យលើសទៅទៀត។ លោកយ៉ូហានបានធ្វើបុណ្យជ្រមុជដោយទឹក ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវធ្វើបុណ្យជ្រមុជដោយព្រះវិញ្ញាណនឹងភ្លើងវិញ។ ការជ្រមុជទឹករបស់ លោកយ៉ូហានដែលជ្រមុជដោយទឹកបង្ហាញថាមនុស្សចង់ងាកបែរចេញពីអំពើបាបរបស់គេ ប៉ុន្តែ ការនោះ មិនអាចផ្តល់អំណាចអោយគេរស់ក្នុងជីវិតថ្មីមួយដែលបរិសុទ្ធបាននោះឡើយ។ ពិធីជ្រមុជទឹករបស់ ព្រះយេស៊ូវជាមួយនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាអ្វីដែលអាចផ្តល់កំណើតថ្មីអោយមនុស្សហើយនឹងអំណាចនៅក្នុងការរស់នៅក្នុងជីវិតបរិសុទ្ធមួយ (យ៉ូហាន ៣:៣-៦;កាឡាទី ៥:១៦-២៥)។ ដូច្នេះហើយ លោកយ៉ូហានកំពុងតែប្រកាសថានឹងមានការលាងសំអាតដ៏ពិតប្រាកដកើតឡើងមក ដែលខុសពីនិមិត្ត សញ្ញានៃការលាងសំអាតរបស់គាត់ដោយបុណ្យជ្រមុជទឹកនោះ។
សេចក្តីសន្យាដែលព្រះនឹងធ្វើបុណ្យជ្រមុជដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមាននៅក្នុងសេចក្តីទំនាយរបស់ ពួកហោរា (អេសាយ ៣២:១៥, ៤៤:៣; អេសេគាល ៣៦:២៦-២៧; ៣៩:២៩, យ៉ូអែល ២:២៨-២៩) ដែលនិយាយពីការចាក់បង្ហូរនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃព្រះ។ នេះបានពិពណ៌នាអំពីពេលវេលានៃ ការបន្តធ្វើជាថ្មីខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ ដែលនាំទៅរកទំនាក់ទំនងកាន់តែជិតស្និទ្ធ និងស្តាប់បង្គាប់កាន់តែ ច្រើនជាមួយព្រះ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ការនេះត្រូវបានសន្យាថាកា រចាក់បង្ហូរនៃព្រះវិញ្ញាណ ដែលព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់នឹងធ្វើដោយព្រះអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។ ពេលនេះ លោកយ៉ូហាន កំពុងតែប្រកាសថាមួយអង្គដែលកំពុងតែយាងមកនោះដែលព្រះអង្គនឹងធ្វើកិច្ចការនេះ។ ម្តងទៀត ព្រះយេស៊ូវត្រូវបានប្រកាសថារួមតែមួយជាមួយនឹងយ៉ាវេហ៍។
បុណ្យជ្រមុជដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយនឹងភ្លើង គឺពិធីជ្រមុជតែមួយ ដែលនឹងសំអាតអោយបាន បរិសុទ្ធ និងការជំនុំជំរះ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងបន្សុទ្ធប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះដូចជាភ្លើង (អេសេគាល ៣៧: ១៤; កិច្ចការ ២; ១ កូរិនថូស ១២:១៣; អេសាយ ៤:៤; សាការី ១៣:៩; ម៉ាឡាគី ៣:២-៣)។ ពួកអ្នកដែលមិនធ្វើការប្រែចិត្តក៏នឹងបានឆ្លងកាត់ភ្លើងដែរ ប៉ុន្តែគឺជាភ្លើងនៃការដាក់ទោសដ៏អស់កល្បជានិច្ច (ខ១២)។
ទ្រង់កាន់ចង្អេរនៅព្រះហស្ត ទ្រង់នឹងបោសរំលីងទីលានទ្រង់ ហើយនឹងប្រមូលស្រូវទ្រង់ មកដាក់ក្នុងជង្រុក តែអង្កាម ទ្រង់នឹងដុតក្នុងភ្លើងដែលពន្លត់មិនបានវិញ។
៣:១២ នៅក្នុងចំរូត ពួកអ្នកចំការប្រើស្ននៅក្នុងការបោះស្រូវសាឡីហើយនឹងអង្កាមឡើងទៅក្នុងខ្យល់។ ខ្យល់នឹងបក់អង្កាមអោយរសាត់ទៅ ហើយស្រូវ (ដែលមានទំងន់ធ្ងន់ជាង)នឹងធ្លាក់ទៅលើដី។ ស្រូវនឹងត្រូវបានប្រមូលមកហើយដាក់ក្នុងជង្រុក ប៉ុន្តែអង្កាមនឹងត្រូវបោសសំអាតហើយដុតចោលទៅ។ ដូចគ្នានេះដែរ ព្រះយេស៊ូវនឹងប្រមូលប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ (“ស្រូវរបស់ទ្រង់”) (ម៉ាកុស ១៣:២៦-២៧); ប៉ុន្តែពួកអ្នកដែលមិនបានប្រែចិត្ត (“អង្កាម”) នឹងត្រូវចំនុំជំរះដែលជាលទ្ធផលនឹងធ្លាក់ទៅក្នុងស្ថាននរក (ជា “ភ្លើងដែលពន្លត់មិនបាន” អេសាយ៣៤:១០,៦៦:២៤; យេរេមា ៧:២០; ម៉ាថាយ ៥:២៩)។
បុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ព្រះយេស៊ូវ
នោះព្រះយេស៊ូវទ្រង់យាងពីស្រុកកាលីឡេ មកឯយ៉ូហានត្រង់ទន្លេយ័រដាន់ ដើម្បីនឹងទទួលបុណ្យជ្រមុជពីគាត់
៣:១៣ នៅក្នុងអំឡុងឆ្នាំ ២៦ គ.ស។ លោកយ៉ូហានបានធ្វើការបង្រៀន និងពិធីជ្រមុជទឹកអស់រយៈពេល ៦ខែ នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកពីណាសារ៉ែត ជាស្រុកកំណើតព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូវបានយាង ថ្មើរជើងជាង ១០០ គីឡូម៉ែត្រដើម្បីទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោកយ៉ូហាន។ ចំនុចនេះបង្ហាញថា ការនេះ សំខាន់យ៉ាងណាចំពោះព្រះអង្គ។
តែយ៉ូហានប្រកែកថា ដូចម្តេចបានជាទ្រង់យាងមកឯទូលបង្គំ គឺទូលបង្គំដែលត្រូវទទួលបុណ្យជ្រមុជពី ទ្រង់វិញទេតើ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា ចូរធ្វើម្តងនេះចុះ ដ្បិតគួរឲ្យយើងធ្វើសំរេចតាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដី សុចរិតយ៉ាងដូច្នេះ រួចគាត់ក៏ព្រមធ្វើ
៣:១៤ លោកយ៉ូហានមានការស្ទាក់ស្ទើរនៅក្នុងការធ្វើបុណ្យជ្រមុជថ្វាយព្រះយេស៊ូវដោយព្រោះតែ គាត់បានដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគ្មានអំពើបាបនោះឡើយ។ គាត់បានដឹងថាវាគឺជារឿងត្រឹមត្រូវដែល ព្រះយេស៊ូវធ្វើបុណ្យជ្រមុជអោយគាត់ទៅវិញទេ។
៣:១៥ ព្រះយេស៊ូវមិនត្រូវការជ្រមុជទឹកនោះឡើយដោយព្រោះតែព្រះអង្គឥតមានអំពើបាបនោះឡើយ (ហេព្រើរ ៤:១៥; ១ ពេត្រុស ២:២២; ១ យ៉ូហាន ៣:៥) ប៉ុន្តែព្រះអង្គធ្វើដូច្នោះដើម្បីសម្រេចនូវអស់ទាំង សេចក្តីសុចរិត (ម៉ាថាយ ៣:១៥) នោះគឺដើម្បីធ្វើអ្វីទាំងអស់ដែលព្រះបានបង្គាប់។ ព្រះយេស៊ូវតែងតែធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតា (យ៉ូហាន ៨:២៩) ហើយការដែល ធ្វើដូច្នោះ ព្រះអង្គបានសម្រេចនូវសេចក្តីសុចរិតដែលយើងទាំងអស់គ្នាខ្វះ (យេរេមា ២៣:៥-៦)។ ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ ទ្រង់បានសម្គាល់ការចាប់ផ្តើមនៃកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូវមានអាយុប្រហែល៣០ឆ្នាំនៅពេលនេះ (លូកា ៣:២៣)។
កាលព្រះយេស៊ូវបានទទួលបុណ្យជ្រមុជហើយ នោះទ្រង់យាងឡើងពីទឹកភ្លាម ស្រាប់តែមេឃក៏របើកឡើង ឲ្យទ្រង់ឃើញព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ យាងចុះមកដូចជាសត្វព្រាប ក៏សណ្ឋិតលើទ្រង់
៣:១៦ ស្ថានសួគ៌បានបើកចំហរប្រៀបបានដូចជាក្រណាត់ (អេសាយ ៦៤:១) ហើយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ បានយាងមកសណ្ឋិតលើ ព្រះមេស៊ីដូចដែលព្រះបានសន្យា (អេសាយ ១១:១-២‚ ៤២:១‚ ៦១:១-៣)។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏រេរាពីលើផ្ទៃទឹកដូចដែលព្រះអង្គធ្វើនៅក្នុងការបង្កើត (លោកុប្បត្តិ ១:២); សត្វព្រាប រំលឹកយើងទាំងអស់គ្នាពីជំនាន់លោកណូអេផងដែរ (លោកុប្បត្តិ ៨:១០)។ ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងពីរនេះ គឺជាការចាប់ផ្តើមនៃជីវិតថ្មី។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានយាងមកភ្លាមៗបន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវយាងឡើងពីទឹកមក។ ការនេះបង្ហាញពីសារៈ សំខាន់នៃពិធីជ្រមុជទឹក។ ដូចដែលស្តេចទាំងអស់ត្រូវបានតែងតាំងដោយការចាក់ប្រេងតាំងនៅក្នុង ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ជាការបង្ហាញថាពួកទ្រង់ត្រូវទទួលបានការជ្រើសរើសពីព្រះនោះ ត្រង់នេះព្រះជាម្ចាស់បានចាក់ប្រេងតាំងលើព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុង ការប្រកាសពីព្រះអង្គថាជាស្តេចរបស់យើង។ ព្រះយេស៊ូវ ដែលនឹងធ្វើបុណ្យជ្រមុជដោយព្រះវិញ្ញាណ (៣:១១) ដែលត្រូវបានដឹកនាំនិងប្រទានឲ្យមានព្រះចេស្តាដោយព្រះវិញ្ញាណ (៤:១) ហើយចាប់ផ្តើម នៅក្នុងជំនាន់នៃព្រះវិញ្ញាណ (១២:១៨-២១) ហើយពេលនេះទទួលបានការចាក់ប្រេង តាំងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធសម្រាប់ព័ន្ធកិច្ចរបស់ព្រះអង្គ។
នោះមានឮសំឡេងចេញពីមេឃថា នេះជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់អញ ជាទីពេញចិត្តអញណាស់។
៣:១៧ សម្លេងមកពីស្ថានសួគ៌គឺជាព្រះសូរសៀងនៃព្រះវរបិតា។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះរាជបុត្រជាទីស្ងួនភ្ងា របស់ព្រះ (ទំនុកដំកើង ២:៧) ហើយជា “អ្នកបម្រើរ” នៃព្រះអម្ចាស់ ដែលព្រះទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ (អេសាយ ៤២:១)។ តួនាទីទាំងពីរនេះគឺជាចំនុច នៅសំខាន់នៅក្នុង ការស្វែងយល់ពីបេសកកម្មរបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះរាជបុត្រានឹងបម្រើព្រះដោយ ធ្វើកិច្ចការដែលព្រះបានប្រទានដល់ព្រះអង្គ។
ព្រះរាជបុត្របានយាងមកដើម្បីសម្រេចបំណងព្រះហឫទ័យនៃព្រះវរបិតាដែលចាត់ទ្រង់ឲ្យមក (២៦:៣៩, ២៦:៤២) ហើយគឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលដឹកនាំព្រះអង្គនៅក្នុងការធ្វើកិច្ចការនោះ។ ដោយសារការ ដែលរស់នៅក្នុងនាមជាមនុស្សនៅក្នុងព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណ ព្រះយេស៊ូវបានប្រទាននូវគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ពីរបៀបដែលមនុស្សត្រូវរស់នៅជាបែបយ៉ាងណា គឺថា រស់នៅក្នុងព្រះចេស្តានៃព្រះវិញ្ញាណ។ សូមឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាបានជួបប្រទះជាមួយនឹងផលផ្លែនៃជីវិតមួយដែលរស់នៅដោយការបន្ទាបខ្លួន ហើយពឹងអាង លើព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះជាម្ចាស់។
