មេរៀនទី ៥: ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះ
សេចក្តីពិតដ៏សំខាន់មួយ : ភាពជាគ្រីស្ទបរិស័ទមិនមែនជាសាសនា ដែលយើងគ្រាន់តែសម្ដែងចេញនោះទេ
តែគឺជាទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះវរបិតា!
ស្នើររកអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត ៣ នាក់ និងឱ្យសៀវភៅទៅពួកគាត់ម្នាក់ ១ ក្បាល។ ប្រាប់អ្នកទី ១ ថា៖ "គ្រូនឹង អង្គុយចុះនៅទីនោះ។ ចូរយកសៀវភៅមកឱ្យគ្រូ ក្នុងរបៀបដែលមួយដែលលើកតម្កើងគ្រូ"។
បន្ទាប់ពីពួកគេធ្វើបែបនេះហើយ ប្រាប់អ្នកទី ២ ថា៖ "ចូរយកសៀវភៅមកឱ្យគ្រូ ក្នុងរបៀបមួយដែល ប្អូនទទួលបានចំណាប់អារម្មណ៍ និងការកោតសរសើរពីតអ្នកដទៃ"
បន្ទាប់ពីគេធ្វើបែបនេះហើយ ប្រាប់អ្នកទី ៣ ថា៖ "ចូរយកសៀវភៅមកក្នុងរបៀបមួយ ដែលបង្ហាញថាវា គ្រាន់តែជាកាតព្វកិច្ច ដែលប្អូនត្រូវតែធ្វើ ទោះបីជាប្អូនមិនចង់ធ្វើក៏ដោយ"
បន្ទាប់ពីពួកគេបានធ្វើដូចនេះអស់ហើយ និយាយថា៖ "ថ្ងៃនេះ យើងនឹងមើលពីកត្តាជំរុញចិត្ត ដែលជា មូលហេតុដែលនាំឱ្យយើងធ្វើអ្វី ដែលយើងធ្វើ?"
សកម្មភាព : កត្ដាជំរុញចិត្ត
សម្ភារ៖ កាតជំរុញចិត្ត ៣ សម្រាប់ក្រុមនីមួយៗ
របៀបលេង :
១) និយាយ៖ "ចូលទៅក្នុងក្រុមមានគ្នា ៤ នាក់។ គ្រូនឹងឱ្យកាតជំរុញចិត្ត ៣ សន្លឹកទៅក្រុមនីមួយៗ។ នៅ លើកាតមានសរសេរថា៖ "ការកោតសរសើរពីមនុស្ស” “កាតព្វកិច្ចនិងករណីយកិច្ច” និង “ទំនាក់ទំនងពិតប្រាកដ"។ កាតមួយសម្រាប់មនុស្សម្នាក់។ មានមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងក្រុម ដែលនឹងមិនមានកាតទេ។"
២) និយាយ៖ "មនុស្សម្នាក់ដែលគ្មានកាត ជាអ្នកដែលមានបញ្ហាមួយ។ ប្អូនៗគឺជាមិត្តរបស់គាត់ ទើបប្អូន ព្យាយាមជួយគាត់។ ប៉ុន្តែ ប្អូនមានកត្ដាជំរុញចិត្តរៀងៗខ្លួន។ កាតដែលប្អូនមាន និយាយអំពីអ្វីដែលជា កត្តាជំរុញចិត្តប្រាកដរបស់ប្អូន។"
៣) ប្រាប់យុវជនអំពី បញ្ហាដំបូង។ និយាយ៖ "អ្នកដែលគ្មានកាត ទើបតែនឹងប្រឡងធ្លាក់នៅសាលា។ ឥឡូវចូរសម្ដែងស្ថានភាពនេះ នៅក្នុងក្រុមរបស់ប្អូន។ ប្អូនៗមានពេល ២ នាទី"។
៤) បន្ទាប់ពីនេះ ប្រាប់ពួកគាត់ឱ្យហុចកាតទៅអ្នកនៅខាងស្ដាំដៃរបស់គាត់។
៥) ឱ្យបញ្ហាថ្មី ១ ទៀតទៅគាត់។ និយាយ៖ "អ្នកដែលគ្មានកាត កំពុងឈឺនៅឯមន្ទីរពេទ្យ។"
៦) លេង ៤ ជុំ ដោយប្រើបញ្ហាផ្សេងៗពីគ្នា ដើម្បីឱ្យគ្នាអាចមានកាតជំរុញចិត្តទាំងអស់គ្នា។
ក្រោយបញ្ចប់ហ្គេម
សួរ៖ "នៅក្នុងហ្គេម នៅពេលប្អូនមានបញ្ហា តើនរណាជាមិត្តរបស់ប្អូនពិតប្រាកដ?"
តើអាកប្បកិរិយារបស់អ្នក ២ នាក់ទៀត មានបញ្ហាអ្វី?
តើកត្តាជំរុញចិត្តចំពោះសកម្មភាពរបស់ពួកយើង សំខាន់ដែរទេ? ហេតុអ្វី?
ចូរមើលអំពី អ្វីដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពី សារៈសំខាន់នៃកត្តាជំរុញចិត្តរបស់យើង។
ការរៀនព្រះគម្ពីរ
យើងកំពុងបន្តរៀនបណ្ដុំរឿងទាក់ទងនឹង សេចក្ដីអធិប្បាយនៅលើភ្នំ របស់ព្រះយេស៊ូវ។ សម្រាប់ជនជាតិយូដាពួកគេមានសកម្មភាព ៣ យ៉ាងដែលមានសារៈសំខាន់ ក្នុងការលើកតម្កើងព្រះ គឺ ការធ្វើទាន ការអធិស្ឋាន និងការតមអាហារ។ ព្រះយេស៊ូវបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គអំពី កត្តាជំរុញត្រឹមត្រូវក្នុងការធ្វើទង្វើ ទាំងអស់នេះ។
អាន [ម៉ាថាយ 6:1-8, 6:16-18]
សំនួរបង្កប់ន័យ
នៅក្នុងខរ ១ តើព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលថា មានអ្វីកើតឡើងបើយើងធ្វើអំពើល្អ ដើម្បីឱ្យតែគេមើលឃើញ នោះ?
យើងនឹងមិនមានរង្វាន់មកពីព្រះទេ។
នៅក្នុងខរ ២ ដល់ ៤ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពីការធ្វើទាន។ តាមពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូវ តើយើងគួរធ្វើទានដោយ របៀបណា?
កុំឱ្យមានចំនាប់អារម្មណ៍មកកាន់ការធ្វើទានរបស់អ្នកឡើយ (នោះកុំឲ្យផ្លុំត្រែនៅមុខអ្នក) គឺធ្វើវាដោយសម្ងាត់។
បន្ទាប់មកទៀត នៅក្នុងខរ ៥ ដល់ ៦ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពី ការអធិស្ឋាន។ តើយើងគួរធ្វើអ្វីនៅពេល យើងអធិស្ឋាន?
ចូលទៅក្នុងបន្ទប់ និងបិទទ្វារ។
ចុះចំណែកការតមអាហារវិញ (ខរ ១៦ ដល់ ១៨) តើយើងគួរតមដូចម្ដេច?
រក្សារូបរាងឱ្យមើលទៅនៅតែល្អស្អាត ដើម្បីកុំឱ្យគេដឹងថា អ្នកកំពុងតម។
ហេតុអ្វីបានជាយើងចាំបាច់ ត្រូវធ្វើអំពើទាំងនេះដោយសម្ងាត់? (គន្លឹះ៖ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលផ្ទួនៗ នៅក្នុងខរ ៤ ៦ និង១៨)
ព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលទ្រង់ទតឃើញក្នុងទីសំងាត់ ទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់ដល់អ្នកនៅទីប្រចក្សច្បាស់
សំនួរមានអត្ថន័យ
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពី សេចក្ដីល្អ ៣ យ៉ាងដែលមនុស្សធ្វើ គឺការធ្វើទាន ការអធិស្ឋាន និងការតមអាហារ។ ព្រះអង្គយល់ស្របថា យើងគួរធ្វើវា តែព្រះអង្គបង្រៀនថាកត្តាជំរុញចិត្តរបស់យើងគឺ សំខាន់ណាស់។ យើងធ្វើទាន យើងអធិស្ឋាន ហើយយើងតមអាហារ គឺដើម្បីលើកតម្កើងព្រះ ហើយដើម្បីឱ្យទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយទ្រង់រីកចម្រើន។ យើងមិនធ្វើការទាំងនេះ ដើម្បីទទួលការកោតសរសើរពីអ្នកដទៃឡើយ។
តើប្អូនៗគិតថា កត្តាជំរុញចិត្តអ្វី ដែលនាំឱ្យមនុស្សធ្វើអំពើល្អ ដើម្បីឱ្យតែអ្នកដទៃមើលឃើញ?
ពួកគាត់ចង់ឱ្យអ្នកដទៃសរសើរ។ វាដូចជាការសម្ដែង ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តអ្នកដទៃ ហើយទទួលការសរសើរ សម្រាប់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះ។
តើប្អូនៗគិតថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះមិនប្រទានរង្វាន់ អ្នកណាដែលធ្វើអ្វីដើម្បីតែឱ្យអ្នកដទៃឃើញ?
ព្រោះអំពើរបស់គេ មិនមែនធ្វើដើម្បីព្រះនោះទេ។ រង្វាន់ដែលពួកគេចង់បានគឺ ការលើកសរសើរពីមនុស្ស។
តើប្អូនៗគិតថា កត្តាជំរុញចិត្តអ្វី ដែលនាំឱ្យមនុស្សធ្វើអំពើល្អ ដោយសម្ងាត់?
ពួកគេចង់ផ្គាប់ចិត្តព្រះ និងជួយមនុស្ស។ អំពើរបស់ពួកគេ ចេញពីចិត្តដ៏ល្អ។ ពួកគេចង់បានរង្វាន់ មកពីព្រះ មិនមែនមកពីមនុស្ស។
ហេតុអ្វីបានជាកត្តាជំរុញចិត្តយើងសំខាន់?
ទុកឱ្យពួកគេបញ្ចេញយោបល់។
ចម្លើយគឺ ព្រះទតឃើញដួងចិត្តយើង។ កត្តាជំរុញចិត្តយើង ស្ដែងចេញពីចរិតលក្ខណៈពិតរបស់យើង ព្រោះថា វាបង្ហាញពីអ្វីដែលសំខាន់ពិតប្រាកដសម្រាប់យើង។
អ៊ីចឹង តើអ្វីដែលយើងគួរធ្វើដោយសម្ងាត់ និងតើអ្វីដែលយើងគួរធ្វើជាសាធារណៈ?
ទុកឱ្យសិស្សបញ្ចេញគំនិត។
តើប្អូនចាំបានពីអ្វី ដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលនៅក្នុង ម៉ាថាយ 5:16 ដែរទេ? ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ "ចូរឲ្យពន្លឺរបស់អ្នករាល់គ្នា បានភ្លឺនៅមុខមនុស្សលោកយ៉ាងនោះដែរ ដើម្បីឲ្យគេឃើញការល្អ ដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត រួចសរសើរដំកើង ដល់ព្រះវរបិតានៃអ្នករាល់គ្នា ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌។"។ ដូច្នេះ យើងគួរធ្វើអំពើល្អ នៅទីសាធារណៈ ដោយកត្តាជំរុញចិត្តដែល ចង់ឱ្យគេសរសើរតម្កើងព្រះវរបិតា។
ប៉ុន្តែ ការភក្តីភាព និងការប្ដេជ្ញាជាមួយព្រះ (ដូចជា ការធ្វើទាន ការអធិស្ឋាន និងការតម) ជាធម្មតាគឺធ្វើឡើងដោយសម្ងាត់ ជាមួយនឹងកត្តាជំរុញចិត្ត ដែលចង់មានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះ។
ចំនុចគន្លឺះចុងក្រោយ៖ មានពាក្យមួយដែលត្រូវបានធ្វើឡើងវិញដប់ដង នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ។
តើប្អូនៗកត់សម្គាល់ទេ ថាវាជាអ្វី?
ពាក្យជា "ព្រះបិតា"។ នេះជាគន្លឹះដែលជួយឱ្យយល់អំពី អ្វីដែលព្រះយេស៊ូវកំពុងបង្រៀន។ ភាពជាគ្រីស្ទបរិស័ទ មិនមែនជាសាសនាដែលយើងសម្ដែងចេញនោះទេ។ វាគឺជាទំនាក់ទំនងជាមួយ ព្រះ ជាព្រះវរបិតាយើង! ព្រះយេស៊ូវមិនបានយាងមក ឱ្យយើងមានសាសនាថ្មីនោះឡើយ។ ព្រះអង្គ យាងមកឱ្យយើងមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះ។ មូលហេតុដែលយើងអធិស្ឋាន តម ឱ្យ អានព្រះគម្ពីរ និងថ្វាយបង្គំគឺ ដើម្បីមានភាពជិតស្និទ្ធិជាមួយព្រះ ដ៏ជាព្រះវរបិតាយើង។ នេះហើយជាកត្តាជំរុញរបស់យើង។
ពេលវេលាក្រុមតូច
ពិភាក្សាគ្នា នៅក្នុងក្រុមតូច៖
-
តើមួយណាប្រសើរជាងរវាងការទទួលរង្វាន់ពីមនុស្សដែលសរសើរអ្នក និងរង្វាន់ដែលមកពីព្រះ? ហេតុអ្វី? មួយណាដែលអ្នកចង់បាន?
-
គិតអំពី អ្វីដែលអ្នកធ្វើនៅព្រះវិហារ ដូចជាការបម្រើ ថ្វាយបង្គំ អធិស្ឋាន ឱ្យជាដើម។ តើកាតជំរុញចិត្តរបស់អ្នកជាអ្វី? ការកោតសរសើរពីមនុស្ស កាតព្វកិច្ច និងករណីយកិច្ចឬ ជាទំនាក់ទំនងពិតប្រាកដ?
អធិស្ឋានបញ្ចប់
